Ons voorbereiden op de wederkomst van de Heer
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft unieke macht gekregen om haar opdracht van voorbereiding op de wederkomst van de Heer uit te voeren.
Over twee weken vieren we Pasen. De opstanding bevestigt de goddelijke aard van Jezus Christus en het feit dat God de Vader werkelijk bestaat. We denken aan de Heiland en overpeinzen ‘dat zijn leven onvergelijkbaar was en dat zijn grote zoenoffer oneindige kracht bezit.’ Ik hoop dat we ook denken aan zijn aanstaande wederkomst, wanneer ‘Hij zal heersen als Koning der koningen en […] Heer der heren.’
Enige tijd geleden nam ik in de Argentijnse stad Buenos Aires deel aan een congres met leiders van veel verschillende godsdiensten. Hun liefde voor hun medemens was onmiskenbaar. Zij wilden vooral lijden verlichten en mensen helpen om boven hun omstandigheden van verdrukking en armoede uit te stijgen. Ik dacht aan de vele humanitaire hulpacties van deze kerk, waaronder projecten in samenwerking met groeperingen gelovigen die op het congres vertegenwoordigd waren. Ik was erg dankbaar voor de vrijgevigheid van de leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, die dergelijk christelijk dienstbetoon mogelijk maakt.
Op dat moment bevestigde de Heilige Geest twee dingen aan mij. Ten eerste dat het van essentieel belang is om in stoffelijke behoeften te voorzien, en dat dit werk moet doorgaan. Het tweede was onverwacht, maar de ingeving was krachtig en duidelijk. Namelijk dat het naast onzelfzuchtig dienstbetoon van allesovertreffend belang is om de wereld op de wederkomst van de Heer Jezus Christus voor te bereiden.
Als Hij komt, zullen verdrukking en onrechtvaardigheid niet alleen verminderen, ze zullen verdwijnen:
‘Ook zal de wolf bij het lam verkeren, en de luipaard zal zich neerleggen bij het bokje, en het kalf en de jonge leeuw en het mestvee tezamen; en een kleine jongen zal ze leiden. […]
‘Men zal geen kwaad doen noch verderf stichten op geheel mijn heilige berg; want de aarde zal vol zijn van de kennis van de Heer, zoals de wateren de bodem van de zee bedekken.’
Armoede en lijden zullen niet alleen verminderen, ze zullen verdwijnen:
‘Zij zullen geen honger of dorst meer hebben, en geen zonnesteek of enige hitte zal hen treffen.
‘Want het Lam, Dat in het midden van de troon is, zal hen weiden en zal hen geleiden naar de levende waterbronnen. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen.’
Zelfs smart en verdriet om sterfgevallen zullen worden weggenomen:
‘En te dien dage zal een kind pas sterven als het oud is; en zijn leven zal zijn als de levensduur van een boom;
‘en wanneer het sterft, zal het niet slapen, dat wil zeggen in de aarde, maar in een oogwenk veranderd worden en opgenomen worden, en zijn rust zal heerlijk zijn.’
Dus ja, laten we nu al het mogelijke doen om lijden en verdriet te verlichten, en laten we ons nog meer toewijden aan onze voorbereidingen voor de dag waarop er voor eens en altijd een eind aan verdriet en kwaad wordt gemaakt, wanneer ‘Christus persoonlijk op aarde zal regeren; en […] de aarde zal worden vernieuwd en haar paradijselijke heerlijkheid zal ontvangen.’ Het wordt een dag van verlossing en oordeel. De anglicaanse bisschop van Durham, dr. N.T. Wright, heeft treffend beschreven hoe belangrijk de verzoening, de opstanding en het oordeel van Jezus Christus zijn om onrechtvaardigheid te overwinnen en alles recht te zetten.
Hij heeft gezegd: ‘God heeft een dag vastgesteld waarop Hij de wereld rechtvaardig zal oordelen door een Man Die Hij daartoe aangesteld heeft. Dat heeft Hij allen verzekerd door Hem uit de dood te doen opstaan. De feiten aangaande Jezus van Nazareth, en met name zijn opstanding uit de dood, zijn het fundament van de geruststelling dat de wereld niet per ongeluk is ontstaan. Als puntje bij paaltje komt, is het geen chaos; als we nu rechtschapenheid betrachten, is dat geen schot in het duister, is het geen poging om een bouwval te ondersteunen die uiteindelijk in zal storten, of een auto te repareren die rijp voor de schroothoop is. Toen God Jezus uit de dood opwekte, was dat het microkosmische voorval waarin de ultieme macrokosmische daad van het oordeel als [het] zaadje […] van de ultieme hoop was vervat. God gaf op de allerduidelijkste manier aan dat Jezus van Nazareth werkelijk de Messias was. […] De grootste ironie in de geschiedenis was dat [Jezus] zelf een wreed en onrechtvaardig oordeel onderging, dat Hij alle wreedheid en onrecht uit de geschiedenis ondervond om die chaos, die duisternis, die wreedheid en dat onrecht in Zichzelf te dragen, en de uitwerking ervan teniet te doen.’
Op dat congres in Buenos Aires maakte de Geest mij duidelijk dat De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen als enige de macht en de opdracht heeft om de benodigde voorbereidingen voor de wederkomst van de Heer te treffen; in feite is de kerk zelfs voor dat doel hersteld. Kunt u ergens anders een volk vinden dat het huidige tijdperk aanvaardt als de geprofeteerde ‘bedeling van de volheid van de tijden’ waarin God ‘alles weer in Christus bijeen [wil] brengen’? Als u hier geen gemeenschap vindt die al het nodige voor zowel de levenden als de doden wil doen om hen voor te bereiden op die dag, als u hier geen organisatie vindt die bereid is om oneindig veel tijd en middelen te wijden aan het vergaderen en voorbereiden van een verbondsvolk dat klaarstaat om de Heer te ontvangen, dan vindt u die nergens.
De Heer heeft in 1831 tegen de kerk gezegd:
‘De sleutels van het koninkrijk van God zijn toevertrouwd aan het mensdom op aarde, en vandaar zal het evangelie voortrollen naar de einden der aarde. […]
‘Roep de Heer aan, opdat zijn koninkrijk zich op aarde zal verbreiden, opdat haar bewoners het zullen ontvangen en voorbereid zullen zijn op de komende dagen, waarin de Zoon des Mensen in de hemel zal neerdalen, gekleed in de luister van zijn heerlijkheid, om het koninkrijk van God dat op aarde is opgericht, te ontmoeten.’
Hoe kunnen we ons nu al op die dag voorbereiden? We kunnen ons volk voorbereiden; we kunnen het verbondsvolk van de Heer vergaderen; en we kunnen een bijdrage leveren aan het vervullen van de heilsbelofte die ‘aan de vaders’, onze voorouders, is gedaan. Al deze voorbereidingen moeten voornamelijk vóór de wederkomst van de Heer getroffen worden.
Ten eerste is een cruciale voorwaarde voor de wederkomst van de Heer dat er op aarde een volk klaarstaat om Hem te ontvangen. Hij heeft gezegd dat zij die op die dag nog op aarde zijn, ‘van de geringste tot de grootste […] vervuld zullen zijn van de kennis van de Heer, en met eigen ogen zullen zien en hun stem zullen verheffen en met één stem dit nieuwe lied zullen zingen: De Heer heeft Zion wedergebracht […] De Heer heeft alle dingen bijeenvergaderd. De Heer heeft Zion van boven neergebracht. De Heer heeft Zion van beneden omhooggebracht.’
God heeft in de oudheid de rechtschapen stad Zion in zijn tegenwoordigheid opgenomen. Maar in de laatste dagen zal een nieuw Zion de Heer bij zijn wederkomst ontvangen. Zion bestaat uit de reinen van hart, een volk dat een van hart en geest is en dat in rechtschapenheid leeft, zonder dat er armen onder hen zijn. De profeet Joseph Smith heeft gezegd: ‘De opbouw van Zion moet ons grootste doel zijn.’ We bouwen Zion thuis, in onze wijk of gemeente, en in onze ring op door middel van eensgezindheid, goddelijkheid en naastenliefde.
We moeten erkennen dat de opbouw van Zion in een roerige tijd plaatsvindt: ‘Een dag van verbolgenheid, een dag van verbranding, een dag van verwoesting, van geween, van getreur en van weeklagen; en als een wervelwind zal [die wraak] op het gehele aardoppervlak komen, zegt de Heer.’ Daarom wordt de vergadering in ringen ‘een bescherming […] en een toevlucht voor de storm en voor de verbolgenheid, wanneer die onversneden wordt uitgestort op de gehele aarde.’
Net als in vroeger tijden komen we ‘dikwijls tezamen om te vasten en te bidden en met elkaar te spreken over het welzijn van [onze] ziel. ‘En […] om van het brood en de wijn te nemen ter gedachtenis van de Heer Jezus.’ Zoals president Russell M. Nelson de afgelopen algemene oktoberconferentie heeft uitgelegd: ‘Het permanente doel van de kerk is alle leden te helpen meer geloof in onze Heer Jezus Christus en zijn verzoening te krijgen, hen te helpen bij het sluiten en onderhouden van hun verbonden met God, en hun gezin te versterken en verzegelen.’ Daarom legt hij nadruk op het belang van tempelverbonden, de sabbat en zich thuis dagelijks vergasten aan het evangelie, gesteund door een geïntegreerd leerplan in de kerk. We willen meer over de Heer te weten komen, en we willen de Heer leren kennen.
Aan de opbouw van Zion ligt de vergadering van het lang geleden verstrooide verbondsvolk van de Heer ten grondslag. ‘Wij geloven in de letterlijke vergadering van Israël en in de herstelling van de tien stammen.’ Allen die zich bekeren, in Christus geloven en zich laten dopen, behoren tot zijn verbondsvolk. De Heer zelf heeft geprofeteerd dat het evangelie voor zijn wederkomst in de hele wereld verkondigd zou worden ‘om [zijn] volk, dat van het huis van Israël is, terug te winnen’ ‘en dan zal het einde komen.’ Jeremia’s profetie is in vervulling aan het gaan:
‘Daarom, zie, er komen dagen, spreekt de Heere, dat er niet meer gezegd zal worden: Zo waar de Heere leeft, Die de Israëlieten uit het land Egypte geleid heeft,
‘maar: Zo waar de Heere leeft, Die de Israëlieten uit het land in het noorden en uit al de landen waarheen Hij hen verdreven had, geleid heeft. Ik zal hen terugbrengen in hun land, dat Ik hun vaderen gegeven heb.’
President Nelson heeft herhaaldelijk beklemtoond: ‘de vergadering [van Israël] is het belangrijkste wat er nu op aarde gebeurt. Niets is zo veelomvattend, niets is zo belangrijk, niets is zo majestueus. En als je […] wilt, kun jij er een groot aandeel in hebben.’ De heiligen der laatste dagen zijn altijd zendingsactief geweest. Sinds het begin van de herstelling hebben duizenden gehoor gegeven aan zendingsoproepen. Momenteel zijn er tienduizenden leden op zending. En zoals ouderling Quentin L. Cook net heeft gezegd: wij allemaal kunnen op eenvoudige, natuurlijke manieren deelnemen door anderen liefdevol uit te nodigen om met ons mee naar de kerk te komen, ons thuis te bezoeken, deel van ons kringetje uit te maken. De publicatie van het Boek van Mormon was het signaal dat de vergadering was begonnen. Het Boek van Mormon zelf is het middel tot vergadering en bekering.
Het grote verlossingswerk voor onze voorouders is ook van essentieel belang voor de wederkomst. De Heer beloofde de profeet Elia te sturen vóór de wederkomst, ‘die grote en ontzagwekkende dag’, om ‘het priesterschap te openbaren’ en ‘in het hart van de kinderen de aan de vaders gedane beloften [te] planten’. Elia kwam, zoals beloofd. Dat gebeurde op maandag 3 april 1836, in de Kirtlandtempel. Hij verleende toen op die plek inderdaad het beloofde priesterschap, de sleutels voor de verlossing van de doden en de vereniging van mannen, vrouwen en kinderen in alle generaties en alle tijden tot in de eeuwigheid. Was dit niet gebeurd, dan zou de aarde niet aan het doel van haar schepping voldoen en zou zij vervloekt worden of ‘volkomen worden verwoest’.
Tijdens de jongerendevotional die aan de inwijding van de tempel in Rome voorafging, lieten de honderden aanwezige jongemannen en jongevrouwen president Nelson de kaarten zien die ze hadden gemaakt met namen van hun voorouders. Zij waren er klaar voor om zich plaatsvervangend in de tempel te laten dopen zodra die open was. Het was een prachtig moment, maar het is slechts een van de vele voorbeelden dat Zion steeds sneller voor de voorgaande generaties wordt gevestigd.
In ons streven om Zion ijverig op te bouwen, inclusief onze bijdrage aan het vergaderen van de uitverkorenen van de Heer en het verlossen van de doden, moeten we onthouden dat dit het werk van de Heer is, en dat Hij het uitvoert. Hij is de Heer van de wijngaard, en wij zijn zijn dienstknechten. Hij vraagt ons om voor ‘de laatste maal’ uit alle macht in de wijngaard te werken, en Hij werkt zij aan zij met ons. Maar misschien zouden we moeten zeggen dat Hij ons toestaat om aan zijn zij te werken. Zoals Paulus heeft gezegd: ‘Ik heb geplant, Apollos heeft begoten, maar God heeft laten groeien.’ Hij is het die zijn werk te zijner tijd bespoedigt. Met behulp van onze onvolmaakte bijdragen, onze ‘kleine middelen’, brengt de Heer grote dingen teweeg.
Deze grote, laatste bedeling werkt gestaag naar een climax toe: het Zion op aarde, dat bij de heerlijke wederkomst van de Heiland met het Zion van boven verenigd wordt. De Kerk van Jezus Christus heeft de opdracht om de wereld op die dag voor te bereiden, en doet dat ook. En laten wij dit jaar met Pasen daarom werkelijk de opstanding van Jezus Christus vieren, en alles wat dit beduidt: zijn terugkeer en duizendjarige heerschappij in vrede, een rechtvaardig oordeel en volmaakte gerechtigheid voor iedereen, de onsterfelijkheid van iedereen die op deze aarde heeft geleefd, en de belofte van het eeuwig leven. De opstanding van Christus is de ultieme geruststelling dat alles in orde gemaakt wordt. Laten we Zion opbouwen om die dag te bespoedigen. In de naam van Jezus Christus. Amen.