İkinci Büyük Emir
Bizim en büyük sevincimiz, kardeşlerimize yardım ederken ortaya çıkar.
Sevgili kardeşlerim, İsrail’i perdenin her iki tarafında toplamaya yardımcı olmak, ailenizi güçlendirmek ve ihtiyacı olanların hayatlarını kutsamak uğruna yaptığınız her şey için teşekkür ederim. İsa Mesih’in gerçek takipçileri olarak yaşadığınız için teşekkür ederim.1 O’nun Tanrı’yı sevmek ve komşularınızı sevmek olan iki büyük emrini biliyor ve itaat etmeyi seviyorsunuz.2
Son altı ay boyunca, Kızkardeş Nelson ve ben, Orta ve Güney Amerika’ya, Pasifik adalarına ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki çeşitli şehirlere seyahat ederken binlerce Aziz’le tanıştık. Seyahat ederken, bizim umudumuz sizin inancınızı geliştirmekti. Gerçi, her geri dönüşümüzde bizim inancımız, tanıştığımız üyeler ve arkadaşlar tarafından güçlendirildi. En son yaşadıklarımızdan üç anlamlı anı paylaşabilir miyim?
Mayıs ayında, Kızkardeş Nelson ve ben, Yaşlı Gerrit W. ve Kızkardeş Susan Gong ile Güney Pasifik’e seyahat ettik. Yeni Zelanda’nın Auckland kentindeyken, henüz iki ay önce ibadet eden masum kimselerin korkunç bir şiddet eyleminde vurularak öldürüldüğü Yeni Zelanda’nın Christchurch kentindeki iki caminin imamlarıyla buluşma onuruna sahip olduk.
Başka bir inançtan olan bu kardeşlerimize başsağlığı diledik ve din özgürlüğüne olan karşılıklı bağlılığımızı tekrar doğruladık.
Ayrıca, camilerini yeniden inşa etmek için gönüllü iş gücü ve makul bir maddi destek teklif ettik. Bu Müslüman liderlerle olan görüşmemiz, kardeşliğin şefkatli ifadeleriyle doluydu.
Ağustos ayında, Yaşlı Quentin L. ve Kızkardeş Mary Cook ile birlikte Kızkardeş Nelson ve ben, Arjantin’in Buenos Aires kentinde, birçoğu bizim inancımızdan olmayan ama hayatları, Latter-day Saint Charities Hayır Kurumu’muz aracılığıyla sağlanan tekerlekli sandalyelerle değişen kişilerle tanıştık. Onlar, yeni buldukları hareket kabiliyeti için sevinç dolu şükranlarını ifade ederken, bizler ilham aldık.
Üçüncü bir değerli an ise, sadece birkaç hafta önce burada, Salt Lake City’de gerçekleşti. Bu an, doğum günümde Mary diye hitap edeceğim 14 yaşındaki bir genç hanımdan aldığım eşsiz bir mektupla geldi.
Mary, kendisinin ve benim paylaştığımız ortak yanlarımız hakkında yazmıştı: “Sizin ailenizde 10 çocuk var. Bizim ailemizde 10 çocuk var. Siz Mandarin dilini konuşuyorsunuz. Ailemde, ben de dahil olmak üzere, çocukların yedisi Çin’den evlat edinildi, bu yüzden Mandarin dili bizim ilk dilimiz. Siz bir kalp cerrahısınız. Kızkardeşim iki açık kalp [ameliyatı] oldu. Siz iki saatlik kiliseyi seviyorsunuz. Biz iki saatlik kiliseyi seviyoruz. Sizin mutlak kulağınız var. Benim kardeşimin de mutlak kulağı var. O da benim gibi kör.”
Mary’nin sözleri, sadece onun büyük ruhunu değil, aynı zamanda annesinin ve babasının adanmışlığını da açığa çıkararak beni derinden etkiledi.
Son Zaman Azizleri, İsa Mesih’in diğer takipçileri gibi, her zaman yardım etmek, ayağa kaldırmak ve başkalarını sevmek için yollar ararlar. Rab’bin halkı olarak çağrılmaya istekli olanlar, “birbirinin yükünü taşımaya, …yas tutanlarla birlikte yas tutmaya; … ve teselli olmaya ihtiyacı olanları teselli etmeye” heveslidirler.3
Onlar, birinci ve ikinci büyük emirleri tamamıyla yaşamaya çalışırlar. Tanrı’yı tüm yüreğimizle sevdiğimizde, O, yüreklerimizi güzel, erdemli bir döngüde başkalarının iyiliğine döndürür.
Son Zaman Azizlerinin, dünya genelinde her yılın her günü sağladıkları hizmet miktarını hesaplamak imkansız olacaktır, fakat Kilise’nin bir kuruluş olarak yardım eline ihtiyaç duyan erkekleri ve kadınları -erkek ve kız çocuklarını- kutsamak için yaptığı iyi şeyleri hesaplamak mümkündür.
Kilisenin insani yardım programları 1984’te başlatıldı. Daha sonra, doğu Afrika’daki yok edici kuraklıktan muzdarip olanlara destek olmak amacıyla yardım toplamak için Kilise genelinde bir oruç tutuldu. Kilise üyeleri, o tek oruç gününde 6.4 milyon dolar bağışta bulundu.
Daha sonra, Yaşlı M. Russell Ballard ve Kardeş Glenn L. Pace, bu kutsanmış yardımların en iyi nasıl kullanılabileceğini değerlendirmek için Etiyopya’ya gönderildi. Bu çaba, daha sonraları Latter-day Saint Charities [Son Zaman Azizleri Hayır Kurumu] olarak bilinecek olan organizasyonun başlangıcının işaretiydi.
O zamandan beri, Latter-day Saint Charities Hayır Kurumu, tüm dünyada ihtiyacı olanlara yardım etmek için iki milyar dolardan fazla yardım sağladı. Bu yardım, kilise üyeliğine, milliyetine, ırkına, cinsel yönelimine, cinsiyetine veya siyasi düşüncesine bakılmaksızın alıcı kişilere sunulmaktadır.
Hepsi bu değil. Rab’bin Kilisesi’nin sıkıntıda olan üyelerine yardım etmek için, eski oruç yasasını seviyoruz ve yaşıyoruz.4 Aç olanlara yardım etmek için aç kalıyoruz. Her ay bir gün yemek yemeden duruyoruz ve ihtiyacı olanlara yardım etmek için o yemeklerin bedelini (ve daha fazlasını) bağışlıyoruz.
1986’da, Batı Afrika’ya olan ilk ziyaretimi asla unutmayacağım. Azizler toplantılarımıza çok büyük sayılarla geldiler. Onların maddi mal varlığı çok az olmasına rağmen, çoğu lekesiz beyaz kıyafetler giyinerek geldi.
Çadır kazığı başkanına, çok az şeye sahip olan üyeleri nasıl gözettiğini sordum. O, gözetmenlerinin kendi insanlarını iyi tanıdığını söyledi. Eğer üyelerin günde iki öğün yemek almaya gücü yeterse, hiçbir yardım gerekmiyordu. Fakat, aile yardımı da olsa, eğer onlar günde bir öğün veya daha azını alabilecek güçteyse, gözetmenler oruç adaklarından finanse edilen yiyecek sağlıyordu. Daha sonra şu dikkat çekici gerçeği ekledi: Onların oruç adağı bağışları genellikle kendi masraflarından daha fazla oluyordu. Oruç adaklarından arta kalan miktar, daha sonra ihtiyaçları kendi ihtiyaçlarını aşan başka yerdeki insanlara gönderiliyordu. Bu sağlam Afrika Azizleri, oruç yasasının gücü ve ruhu hakkında bana harika bir ders verdiler.
Kilise’nin üyeleri olarak, herhangi bir şekilde acı çekenler ile bir yakınlık hissederiz.5 Tanrı’nın oğulları ve kızları olarak, hepimiz kardeşiz. Eski Antlaşma’nın öğüdüne uyarız: “Kardeşlerinize, yoksullara, gereksinimi olanlara eli açık davranın.”6
Ayrıca, Matta 25’te yazıldığı gibi, Rab İsa Mesih’in öğretilerini yaşamaya gayret ediyoruz:
“Çünkü acıkmıştım, bana yiyecek verdiniz; susamıştım, bana içecek verdiniz; yabancıydım, beni içeri aldınız.
“Çıplaktım, beni giydirdiniz; hastaydım, benimle ilgilendiniz. …
“… Bu en basit kardeşlerimden biri için yaptığınızı, benim için yapmış oldunuz.”7
Kilisenin, Kurtarıcı’nın bu öğretilerini nasıl takip ettiğini gösteren birkaç örnekten bahsetmeme müsaade edin.
Açlığın giderilmesine yardımcı olmak için, Kilise dünya genelinde 124 gözetmen ambarı işletmektedir. Bunlar sayesinde, ihtiyacı olan kişiler için her yıl yaklaşık 400.000 yemek talebi yerine getirilmektedir. Ambar bulunmayan yerlerde, gözetmenler ve dal başkanları, ihtiyaç sahibi üyelerine yiyecek ve malzeme sağlamak için Kilise’nin oruç adak fonlarından yararlanırlar.
Fakat, açlıkla mücadele Kilise sınırlarının çok ötesine geçmektedir. Bu dünya genelinde artmaktadır. Yakın tarihli bir Birleşmiş Milletler raporunda, dünyadaki beslenmesi yetersiz insan sayısının şu anda 820 milyonu aştığı veya dünya nüfusunun neredeyse dokuzda birine ulaştığı belirtildi.8
Ne üzücü bir istatistik! Yardımlarınız için ne kadar minnettarız. İçten cömertliğiniz sayesinde, dünya genelindeki milyonlarca insan çok ihtiyaç duydukları yiyecek, kıyafet, geçici barınak, tekerlekli sandalye, ilaç, temiz su ve daha fazlasını alacaklar.
Dünya genelindeki çoğu hastalık, kirli sulardan kaynaklanmaktadır. Günümüze kadar, Kilise’nin insani yardım girişimi, 76 ülkede yüzlerce toplulukta temiz su ihtiyacının karşılanmasına yardımcı oldu.
Kongo Demokratik Cumhuriyeti Luputa’daki bir proje, buna güzel bir örnektir. Nüfusu 100.000’i aşan kasabada, musluk suyu yoktu. Vatandaşlar, güvenli su kaynakları için uzun mesafeler yürümek zorundaydı. 18 mil (29 km) uzaklıktaki bir dağda su kaynağı keşfedilmişti, ama kasaba halkı bu suyu düzenli olarak kullanamıyordu.
İnsani yardım görevlilerimiz bu zorluğu öğrendiklerinde, malzeme temin ederek ve suyu borularla şehre getirmek için eğitim vererek Luputa’nın liderleriyle birlikte çalıştılar. Luputa halkı üç yılını, kaya ve ormanın içinden geçen bir metre derinliğindeki bir su yolunu kazmak için harcadı. Birlikte çalışarak, taze, temiz su o köydeki herkes için kullanılabilir olduğunda sevinçli gün nihayet gelmişti.
Kilise ayrıca, gerek iç kargaşadan, gerekse doğanın tahribatından veya dini zulümden ötürü mültecilere de yardım eder. Şu an, 70 milyondan fazla insan yerlerinden edilmiş durumdadır.9
Sadece 2018 yılında, Kilise, 56 ülkede mültecilere acil yardım sağladı. Ek olarak, birçok Kilise üyesi mültecilerin yeni topluluklarla bütünleşmesine yardımcı olmak için zaman ayırmaktadır. Yeni evler kurmaya çalışanlara yardım eli uzatmak için çaba gösteren herkese teşekkür ediyoruz.
ABD’deki Deseret Industries mağazalarına yapılan cömert bağışlarla, her yıl milyonlarca kilo giyim eşyası toplanmakta ve tasnif edilmektedir. Yerel gözetmenler ihtiyaç sahibi üyelere yardım etmek için bu büyük eşya stokunu kullanıyor olsa da, en büyük kısmı, eşyaları dünya genelinde dağıtan diğer hayır kurumlarına bağışlanmaktadır.
Ve Kilise sadece geçen yıl, 35 ülkede 300.000’den fazla kişiye göz bakımı, 39 ülkede binlerce anne ve bebek için yenidoğan bakımı ve çok sayıda ülkede yaşayan 50.000’den fazla kişi için tekerlekli sandalye sağladı.
Kilise’nin, bir felaket olduğunda ilk müdahale edenler arasında olduğu biliniyor. Hatta, bir kasırga vurmadan önce, Kilise liderleri ve etkilenen yerlerdeki personel, etkilenebilecek olanlara nasıl yardım malzemesi ve gönüllü yardım sunacaklarına dair ayrıntılarıyla planlar hazırlıyorlar.
Kilise, sadece geçen yıl dünya genelinde kasırga, yangın, sel, deprem ve diğer felaketlerden mağdur olanlara yardım ederek 100’den fazla afet yardımı projesi yürüttü. Her ne zaman mümkünse, sarı renkte Helping Hands [Yardımcı Eller] yelekli üyelerimiz, felaketten etkilenenlere yardım etmek için çok sayıda seferberlik düzenler. Birçoğunuz tarafından sağlanan bu tür bir hizmet, koruyup kollamanın esas niteliğidir.
Sevgili kardeşlerim, anlattığım faaliyetler, İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin gelişmekte olan yardımlaşma ve insani yardım programlarının sadece küçük bir kısmıdır.10 Ve sizler, bunların hepsini mümkün kılan kişilersiniz. Sizlerin, örnek hayatlarınız, cömert yürekleriniz ve yardımcı elleriniz nedeniyle, birçok topluluk ve hükümet liderlerinin çabalarınızı övmesi hiç şaşırtıcı değil.11
Kilise Başkanı olduktan sonra, halklarına yaptığımız insani yardımlardan dolayı çok sayıda başkanın, başbakanın ve büyükelçinin içtenlikle teşekkür ettiklerini görünce şaşırdım. Ve onlar, imanlı üyelerimizin, sadık ve katkıda bulunan vatandaşlar olarak ülkelerine kazandırdıkları güçten dolayı şükranlarını da dile getirdiler.
Ayrıca, dünya liderleri Kilise’nin Birinci Başkanlığını ziyaret ettiğinde, Kilise’nin kendi vatanlarında kurulmasına dair umutlarını ifade etmiş olmaları olağanüstüydü. Neden? Çünkü, Son Zaman Azizleri’nin, yaşadıkları her yerde başkaları için hayatı daha iyi hale getirerek güçlü aileler ve toplumlar kurmaya yardımcı olacaklarını biliyorlar.
Evimiz dediğimiz yer her neresi olursa olsun, Kilise üyeleri, tutkuyla Tanrı’nın babalığını ve insanların kardeşliğini hisseder. Böylece, bu harika dünyada her nerede yaşarsak yaşayalım, kardeşlerimize yardım ederken en büyük sevincimiz ortaya çıkar.
Başkalarına yardım etmek, kendimizi önemsediğimiz kadar ya da daha fazlasıyla, başkalarıyla ilgilenmek için özenli bir çaba göstermek, bizim sevincimizdir. Şunu da ekleyebilirim ki, özellikle bu uygun olmadığında ve bizi konfor alanımızdan çıkardığında. Bu ikinci büyük emri yaşamak, İsa Mesih’in gerçek bir öğrencisi olabilmenin anahtarıdır.
Sevgili kardeşlerim, sizler İsa Mesih’in öğretilerini takip etmenin neticesinde ortaya çıkan meyvelerin yaşayan örneklerisiniz. Size teşekkür ediyorum! Sizi seviyorum!
Tanrı’nın yaşadığını biliyorum. İsa, Mesih’tir. O’nun Kilise’si, ilahi amaçlarını yerine getirmek için bu son günlerde iade edilmiştir. İsa Mesih’in adıyla böyle tanıklık ederim, amin.