Μήνυμα επισκεπτριών διδασκαλισσών, Νοέμβριος 2010
Σχετικά με όσα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία
Αν η ζωή, ο φρενήρης ρυθμός της και το πολύ στρες σάς δυσκολεύουν να αισθάνεστε χαρά, τότε ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να επικεντρωθείτε ξανά σε αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.
Είναι αξιοσημείωτο πόσα πολλά μπορούμε να μάθουμε για τη ζωή, μελετώντας τη φύση. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες μπορούν να κοιτάξουν τους δακτύλιους των δέντρων και να κάνουν έγκυρες υποθέσεις σχετικά με το κλίμα και τις συνθήκες ανάπτυξης, εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες χρόνια πριν. Ένα από τα πράγματα που μαθαίνουμε μελετώντας την ανάπτυξη των δέντρων είναι ότι κατά τις διάφορες εποχές, όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές, τα δέντρα μεγαλώνουν με φυσιολογικούς ρυθμούς. Παρ’ όλα αυτά, κατά τις διάφορες εποχές όπου οι συνθήκες ανάπτυξης δεν είναι ιδανικές, τα δέντρα επιβραδύνουν την ανάπτυξή τους και αφιερώνουν την ενεργητικότητά τους στα βασικά στοιχεία, τα απαραίτητα για την επιβίωση.
Στο σημείο αυτό, ίσως σκεφθείτε: «Πολύ ωραία και καλά όλα αυτά, όμως τι σχέση έχει με την πτήση του αεροπλάνου;» Να σας εξηγήσω.
Βρεθήκατε ποτέ σε ένα αεροπλάνο και νιώσατε τις αναταράξεις; Η συχνότερη αιτία των αναταράξεων είναι μία ξαφνική αλλαγή σε ένα κύμα αέρος, που κάνει το αεροσκάφος να αλλάζει σε ύψος ή βάθος, να κλυδωνίζεται αριστερά-δεξιά και να παίρνει κλίση στροφής. Μολονότι τα αεροπλάνα είναι κατασκευασμένα να αντέχουν πολύ μεγαλύτερες αναταράξεις από οτιδήποτε μπορεί να συναντήσετε σε μια κανονική πτήση, μπορεί να είναι αποκαρδιωτικό για τους επιβάτες.
Τι νομίζετε ότι κάνουν οι πιλότοι όταν συναντούν αναταράξεις; Ένας φοιτητής πιλότος, ίσως σκεφθεί ότι η αύξηση της ταχύτητας είναι μια καλή στρατηγική, διότι έτσι θα περάσουν γρηγορότερα από τις αναταράξεις. Αλλά ίσως αυτό είναι λανθασμένο. Οι επαγγελματίες πιλότοι καταλαβαίνουν ότι υπάρχει μια ιδανική ταχύτητα διείσδυσης ανάμεσα στις αναταράξεις, η οποία θα ελαχιστοποιήσει τα αρνητικά αποτελέσματα των αναταράξεων. Και τις περισσότερες φορές αυτό σημαίνει να μειώσετε ταχύτητα. Η ίδια αρχή ισχύει, επίσης, για τα σαμαράκια στο δρόμο.
Γι’ αυτό, είναι καλή συμβουλή να επιβραδύνετε λίγο, να σταθεροποιήσετε την πορεία σας και να επικεντρώσετε στα απαραίτητα όταν βιώνετε αντίξοες συνθήκες.
Ο ρυθμός της σύγχρονης ζωής
Είναι ένα απλό αλλά αποφασιστικής σημασίας μάθημα να μάθετε. Ίσως φαίνεται λογικό όταν αναφερόμαστε στα δέντρα ή στις αναταράξεις, όμως είναι εκπληκτικό πόσο εύκολο είναι να αγνοήσουμε αυτό το μάθημα όταν αφορά στην εφαρμογή αυτών των αρχών στην καθημερινή ζωή μας. Όταν ανεβαίνουν τα επίπεδα του στρες, όταν εμφανίζεται η θλίψη, όταν χτυπά η τραγωδία, πολύ συχνά προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον ίδιο φρενήρη ρυθμό ή ακόμα και να επιταχύνουμε, νομίζοντας ότι όσο βιάσουμε το ρυθμό μας, τόσο καλύτερα θα βγούμε από το πρόβλημα.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ζωής φαίνεται να είναι ότι κινούμαστε με όλο και περισσότερο αυξανόμενη ταχύτητα, ασχέτως των αναταράξεων ή των εμποδίων.
Ας είμαστε ειλικρινείς, είναι μάλλον εύκολο να είμαστε απασχολημένοι. Όλοι μας μπορούμε να σκεφθούμε έναν κατάλογο από δουλειές που θα υπερφορτώσουν το πρόγραμμά μας. Κάποιοι μπορεί ακόμα να σκεφθούν ότι η προσωπική αξία τους εξαρτάται από το μήκος του καταλόγου με τα πράγματα που έχουν να κάνουν. Υπερφορτώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους με καταλόγους από συναντήσεις και ασήμαντα πράγματα—ακόμα και σε εποχές στρες και κόπωσης. Επειδή περιπλέκουν τη ζωή τους άσκοπα, συχνά αισθάνονται όλο και μεγαλύτερη απογοήτευση, μειωμένη χαρά και λιγοστό νόημα στη ζωή τους.
Λέγεται ότι κάθε προτέρημα, όταν το φθάνουμε στα άκρα, μπορεί να γίνει ελάττωμα. Σίγουρα αυτό γίνεται και όταν υπερφορτώνουμε το πρόγραμμα της ημέρας μας. Έρχεται κάποια στιγμή όπου οι χιλιομετρικές αποστάσεις μπορούν να γίνουν μυλόπετρες, άλμπατρος γύρω από το λαιμό μας.
Ποια είναι η λύση;
Οι συνετοί καταλαβαίνουν και εφαρμόζουν τα μαθήματα των δακτυλίων των δέντρων και των αναταράξεων. Ανθίστανται στον πειρασμό να πιαστούν στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινής ζωής. Ακολουθούν τη συμβουλή: «Υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από το να αυξάνουμε την ταχύτητά της».1 Με δύο λόγια, επικεντρώνονται σε πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σπουδαιότητα.
Ο Πρεσβύτερος Ντάλιν Όουκς, σε μία πρόσφατη γενική συνέλευση, δίδαξε: «Πρέπει να αποφύγουμε ορισμένα καλά πράγματα, ώστε να διαλέξουμε άλλα που είναι καλύτερα ή κάλλιστα, διότι αναπτύσσουν πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και ενδυναμώνουν τις οικογένειές μας».2
Η αναζήτηση για τα κάλλιστα, οδηγεί αναπόφευκτα στις θεμελιώδεις αρχές του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού—τις απλές και όμορφες αλήθειες, τις αποκεκαλυμμένες σε εμάς από ένα στοργικό, αιώνιο και παντογνώστη Πατέρα στους Ουρανούς. Αυτές οι ουσιώδεις διδαχές και αρχές, μολονότι αρκετά απλές για ένα παιδί να καταλάβει, παρέχουν τις απαντήσεις στα πολυπλοκότερα ερωτήματα της ζωής.
Υπάρχει μια ομορφιά και καθαρότητα που προέρχεται από την απλότητα, την οποία μερικές φορές δεν εκτιμούμε, στη δίψα μας για περίπλοκες λύσεις.
Για παράδειγμα, λίγο αφότου οι αστροναύτες και οι κοσμοναύτες ήταν σε τροχιά γύρω από τη γη, συνειδητοποίησαν ότι τα στυλό δεν έγραφαν στο διάστημα. Και έτσι, μερικοί πολύ έξυπνοι άνθρωποι κάθισαν να λύσουν το πρόβλημα. Χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες και εκατομμύρια δολάρια, όμως στο τέλος, ανακάλυψαν ένα στυλό που μπορούσε να γράψει παντού, με οποιαδήποτε θερμοκρασία και σχεδόν σε κάθε επιφάνεια. Όμως τι έκαναν οι αστροναύτες και οι κοσμοναύτες μέχρι να λυθεί το πρόβλημα; Απλώς χρησιμοποιούσαν μολύβι.
Αναφέρεται ότι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είπε ότι «η απλότητα είναι η υπέρτατη πολυπλοκότητα».3 Όταν βλέπουμε τις θεμελιώδεις αρχές του σχεδίου ευδαιμονίας, του σχεδίου σωτηρίας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε στην καθαρότητα και απλότητά του, την καλλιέπεια και την ωραιότητα της σοφίας του Επουράνιου Πατέρα. Κατόπιν, πράττοντας όπως Εκείνος προστάζει, έχουμε την αρχή της δικής μας σοφίας.
Η δύναμη των βασικών πραγμάτων
Λέγεται ότι ο μυθικός προπονητής του ποδοσφαίρου Βινς Λομπάρντι, εκτελούσε ένα τελετουργικό την πρώτη ημέρα της προπόνησης. Σήκωνε ψηλά μια μπάλα, την έδειχνε στους αθλητές που έπαιζαν το άθλημα επί πολλά χρόνια και έλεγε: «Κύριοι… αυτή είναι μια μπάλα». Μιλούσε για το μέγεθος και το σχήμα της, πώς μπορεί κανείς να την κλοτσήσει, να την φέρει ή να κάνει πάσα. Έβγαζε την ομάδα στο άδειο γήπεδο και έλεγε: «Αυτό είναι ένα γήπεδο ποδοσφαίρου». Περπατούσαν μαζί στο γήπεδο, τους περιέγραφε τις διαστάσεις, το σχήμα, τους κανόνες και πώς παίζεται το παιχνίδι.4
Ο προπονητής αυτός ήξερε ότι ακόμα κι αυτοί οι έμπειροι παίκτες, και ολόκληρη η ομάδα, μπορούσαν να γίνουν σπουδαίοι, αριστεύοντας στα θεμελιώδη. Θα μπορούσαν να δαπανήσουν το χρόνο τους προπονούμενοι σε περίπλοκες ασκήσεις δεξιοτεχνίας, όμως αν δεν τελειοποιούνταν στα θεμελιώδη του παιχνιδιού, ποτέ δεν θα γίνονταν πρωταθλητές.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς καταλαβαίνουν από διαίσθηση πόσο σημαντικά είναι τα θεμελιώδη. Μόνο που μερικές φορές μας αποσπούν τόσα πολλά πράγματα που δείχνουν ελκυστικότερα.
Το τυπωμένο υλικό, οι ευρέως φάσματος πηγές των μέσων (ενημέρωσης), τα ηλεκτρονικά εργαλεία και επινοήσεις—όλα χρήσιμα αν χρησιμοποιηθούν σωστά—μπορούν να αποβούν επιζήμιες παραπλανήσεις ή σκληροί θάλαμοι απομόνωσης
Παρ’ όλα αυτά, ανάμεσα στο μεγάλο πλήθος φωνών και επιλογών, ο ταπεινός Άνδρας της Γαλιλαίας στέκει με ανοιχτά τα χέρια, περιμένοντας. Το μήνυμά Του είναι απλό: «Έλα, ακολούθα με».5 Εκείνος δεν μιλά με ένα ισχυρό μεγάφωνο, αλλά με μια σιγαλή σαν αύρα φωνή.6 Είναι τόσο εύκολο να χαθεί το βασικό μήνυμα του ευαγγελίου ανάμεσα στον κατακλυσμό της πληροφόρησης που μας προσβάλλει από κάθε μεριά.
Οι Άγιες Γραφές και ο ειπωμένος λόγος των ζώντων προφητών δίνουν έμφαση στις θεμελιώδεις αρχές και διδαχές του ευαγγελίου. Ο λόγος που επιστρέφουμε σ’ αυτές τις θεμελιώδεις αρχές, στις καθαρές διδαχές, είναι διότι αποτελούν την πύλη προς τις αλήθειες με βαθύ νόημα. Αποτελούν την πόρτα σε εμπειρίες υπέρτατης σημαντικότητας, οι οποίες διαφορετικά θα ήταν πέρα από τις δυνατότητές μας να κατανοήσουμε. Αυτές οι απλές, βασικές αρχές είναι το κλειδί για μια ζωή αρμονική με τον Θεό και τον άνθρωπο. Είναι τα κλειδιά για να ανοίξουμε τους καταρράκτες των ουρανών. Μας οδηγούν σε ειρήνη, χαρά και κατανόηση, τα οποία έχει υποσχεθεί ο Επουράνιος Πατέρας στα παιδιά Του που Τον ακούν και Τον υπακούν.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, θα ήταν καλό να μειώναμε λίγο ταχύτητα, να προχωρήσουμε στη βέλτιστη ταχύτητα για τις περιστάσεις μας, να επικεντρώσουμε στο σημαντικό, να ανυψώσουμε τα μάτια μας και αληθινά να δούμε τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Ας είμαστε προσεκτικοί ως προς τις θεμελιώδεις εντολές γενικής ισχύος που έχει δώσει ο Επουράνιος Πατέρας μας στα παιδιά Του, οι οποίες θα θέσουν τις βάσεις για μια πλούσια και καρποφόρο θνητή ζωή, με υποσχέσεις αιώνιας ευτυχίας. Μας διδάσκουν «όλα αυτά να γίνονται με σοφία και τάξη. Γιατί δεν απαιτείται να τρέχει κανείς γρηγορότερα από ό,τι έχει δύναμη. Όμως επίσης, είναι ανάγκη να είναι επιμελής ώστε με αυτόν τον τρόπο να μπορέσει να κερδίσει την αμοιβή του».7
Αδελφοί και αδελφές, κάνοντας με επιμέλεια αυτά τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, θα οδηγηθούμε στον Σωτήρα του κόσμου. Γι’ αυτό «μιλάμε για τον Χριστό, χαιρόμαστε με τον Χριστό, κηρύττουμε για τον Χριστό, προφητεύουμε για τον Χριστό… ώστε να ξέρου[με] σε ποια πηγή να στραφού[με] για άφεση των αμαρτιών [μας]».8 Στην πολυπλοκότητα, τη σύγχυση και τη σπουδή της σύγχρονης ζωής, αυτός είναι ο «δρόμο[ς] που υπερβολικά υπερέχει».9
Επομένως, ποια είναι τα βασικά πράγματα;
Καθώς στρεφόμαστε στον Επουράνιο Πατέρα μας και επιζητούμε τη σοφία Του σχετικά με όσα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, μαθαίνουμε ξανά και ξανά τη σπουδαιότητα των τεσσάρων σχέσεων-κλειδί: με τον Θεό μας, με τις οικογένειές μας, με τους συνανθρώπους μας και με τον εαυτό μας. Καθώς αποτιμούμε τη ζωή μας με πρόθυμο νου, θα δούμε πού έχουμε παρεκκλίνει από το δρόμο που υπερέχει. Τα μάτια της κατανόησής μας θα ανοιχθούν και θα αναγνωρίσουμε ό,τι χρειάζεται να γίνει για να εξαγνιστεί η καρδιά μας και να επικεντρώσουμε εκ νέου τη ζωή μας.
Πρώτον, η σχέση μας με τον Θεό είναι εξαιρετικά ιερή και ζωτικής σημασίας. Είμαστε τα παιδιά-πνεύματα Εκείνου. Εκείνος είναι ο Πατέρας μας. Επιθυμεί την ευτυχία μας. Καθώς επιζητούμε Εκείνον, καθώς μαθαίνουμε για τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, καθώς ανοίγουμε την καρδιά μας στην επίδραση του Αγίου Πνεύματος, η ζωή μας γίνεται σταθερότερη και ασφαλέστερη. Βιώνουμε μεγαλύτερη ειρήνη, χαρά και εκπλήρωση καθώς κάνουμε το καλύτερο ώστε να ζούμε σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιο του Θεού και να τηρούμε τις εντολές Του.
Βελτιώνουμε τη σχέση μας με τον Επουράνιο Πατέρα μας μαθαίνοντας για Εκείνον, επικοινωνώντας με Εκείνον, μετανοώντας για τις αμαρτίες μας και ακολουθώντας ενεργά τον Ιησού Χριστό. Διότι «κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου [του Χριστού]».10 Για να ενδυναμώσουμε τη σχέση μας με τον Θεό, χρειαζόμαστε κάποιον ουσιαστικό χρόνο μόνοι με Εκείνον. Επικεντρώνοντας ήρεμα στην καθημερινή προσωπική προσευχή και μελέτη των γραφών, πάντοτε με στόχο να είμαστε άξιοι για ένα έγκυρο εγκριτικό ναού—ιδού μερικές συνετές επενδύσεις του χρόνου και των προσπαθειών μας για να έλθουμε πιο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μας. Ας προσέξουμε την πρόσκληση του ψαλμωδού: «Ησυχάστε, και γνωρίστε ότι εγώ είμαι ο Θεός».11
Η δεύτερη σχέση-κλειδί είναι με την οικογένειά μας. Δεδομένου ότι «καμία άλλη επιτυχία δεν μπορεί να ανταμείψει για την αποτυχία»12 εδώ, θα πρέπει να θέσουμε υψηλή προτεραιότητα για τις οικογένειές μας. Οικοδομούμε βαθιές και στοργικές οικογενειακές σχέσεις, κάνοντας απλά πράγματα μαζί, όπως το οικογενειακό δείπνο και η οικογενειακή βραδιά και διασκεδάζοντας απλώς. Στις οικογενειακές σχέσεις, η αγάπη πραγματικά μετριέται με το χρόνο που αφιερώνουμε στην οικογένειά μας. Το να βρίσκουμε χρόνο ο ένας για τον άλλο, είναι το κλειδί της αρμονίας στο σπίτι. Μιλάμε ο ένας με τον άλλο, όχι για τον άλλο. Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο και εκτιμούμε τις διαφορές μας καθώς και τα κοινά που έχουμε. Εδραιώνουμε έναν ουράνιο δεσμό ο ένας με τον άλλο καθώς πλησιάζουμε μαζί τον Θεό μέσω της οικογενειακής προσευχής, της μελέτης του ευαγγελίου και της λατρείας της Κυριακής.
Η τρίτη σχέση-κλειδί που έχουμε είναι με τους συνανθρώπους μας. Οικοδομούμε αυτή τη σχέση με ένα άτομο τη φορά—όντες ευαισθητοποιημένοι στις ανάγκες των άλλων, υπηρετώντας τους και προσφέροντας από το χρόνο και τα ταλέντα μας. Είχα εντυπωσιαστεί από μία αδελφή που είχε επιβαρυνθεί από τις δυσκολίες της ηλικίας και της ασθένειας, αλλά που αποφάσισε ότι μολονότι δεν μπορούσε να κάνει πολλά, μπορούσε να ακούει. Έτσι, κάθε εβδομάδα, αναζητούσε ανθρώπους βασανισμένους ή αποθαρρυμένους και περνούσε χρόνο μαζί τους, ακούγοντάς τους. Τι ευλογία ήταν για τη ζωή τόσων πολλών ανθρώπων.
Η τέταρτη σχέση-κλειδί είναι με τον εαυτό μας. Ίσως φαίνεται παράξενο να σκεφτόμαστε μια σχέση με τον εαυτό μας, όμως συμβαίνει. Μερικοί άνθρωποι δεν τα πάνε καλά με τον εαυτό τους. Επικρίνουν και μειώνουν τον εαυτό τους διαρκώς, μέχρι που αρχίζουν να μισούν τον εαυτό τους. Θα ήθελα να προτείνω να μειώσετε τη σπουδή σας και να βρείτε λίγο επιπλέον χρόνο για να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας. Περπατήστε στη φύση, δείτε ένα ηλιοβασίλεμα, ευχαριστηθείτε τα δημιουργήματα του Θεού, συλλογιστείτε τις αλήθειες του αποκατεστημένου ευαγγελίου και βρείτε τι σημαίνουν προσωπικά για εσάς. Μάθετε να βλέπετε τον εαυτό σας όπως σας βλέπει ο Επουράνιος Πατέρας—ως την πολύτιμη κόρη ή γιο του, με ουράνια δυνητικότητα.
Αγαλλιάζοντας στο αγνό ευαγγέλιο
Αδελφοί και αδελφές, ας είμαστε συνετοί. Ας στραφούμε στα καθαρά νερά των διαθηκών του αποκατεστημένου ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Ας συμμετέχουμε με χαρά σε αυτά, στην απλότητα και την καθαρότητά τους. Οι ουρανοί είναι ξανά ανοιχτοί. Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι ξανά στη γη και οι απλές αλήθειες του αποτελούν αστείρευτη πηγή χαράς!
Αδελφοί και αδελφές, πράγματι έχουμε σπουδαίο λόγο να αγαλλιάζουμε. Αν η ζωή και ο πυρετώδης ρυθμός της και το πολύ στρες, σας δυσκολεύουν να αγαλλιάζετε, τότε ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να επικεντρωθείτε ξανά σε όσα έχουν μεγαλύτερη σημασία.
Η δύναμη δεν έρχεται από την πυρετώδη δραστηριότητα, αλλά όταν σταθεροποιούμαστε σε ένα γερό θεμέλιο αλήθειας και φωτός. Έρχεται όταν θέτουμε την προσοχή και τις προσπάθειές μας στα βασικά του αποκατεστημένου ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Έρχεται όταν προσέχουμε τα ουράνια πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία.
Ας απλουστεύσουμε λίγο τη ζωή μας. Ας κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές για να επικεντρώσουμε ξανά τη ζωή μας στην υπέρτατη ομορφιά του απλού, ταπεινού μονοπατιού της ιδιότητας του μαθητού—του μονοπατιού που οδηγεί πάντοτε σε μια ζωή με νόημα, χαρά και ειρήνη. Για αυτό προσεύχομαι καθώς σας αφήνω την ευλογία μου, στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.
© 2010 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/09. Έγκριση μετάφρασης: 6/09. Μετάφραση του Visiting Teaching Message, November 2010. Greek. 09371 133