Νέοι
Θάρρος για να αντιμετωπίσετε με επιτυχία την καταιγίδα
Την δεύτερη νύχτα στην κατασκήνωση των νέων γυναικών του πασσάλου μου, είχαμε μια μεγάλη καταιγίδα και ανεμοστρόβιλο. Ο τομέας μου είχε περίπου 24 νέες γυναίκες παρευρισκόμενες στην κατασκήνωση με δύο ηγέτιδες και έπρεπε όλοι να χωρέσουμε σε ένα μικρό θάλαμο για προστασία. Η βροχή έπεφτε δυνατά και ο άνεμος έγινε χειρότερος. Έπρεπε συνεχώς να υπενθυμίζω στον εαυτό μου την προσευχή για προστασία που είχε προσφέρει νωρίτερα ο πρόεδρος πασσάλου μας. Επίσης, ο τομέας μας είπε την δική μας ομαδική προσευχή στον θάλαμο κι εγώ είπα τις δικές μου προσωπικές προσευχές.
Πολλές από τις κοπέλες ήταν φοβισμένες και ήταν εύκολο να καταλάβουμε το γιατί. Ο θάλαμός μας δεν ήταν πολύ γερός και βρισκόμασταν ακριβώς δίπλα στο ποτάμι. Σε περίπου 20 λεπτά, η καταιγίδα χειροτέρεψε τόσο πολύ, ώστε όλες οι κοπέλες του πασσάλου έπρεπε να φύγουν τρέχοντας από τους θαλάμους τους, στους θαλάμους των συμβούλων που βρίσκονταν ψηλότερα. Ο πρόεδρος πασσάλου μου, είπε άλλη μία προσευχή και τραγουδήσαμε ύμνους, τραγούδια της Προκαταρκτικής και τραγούδια κατασκήνωσης, σε μια προσπάθεια να παρηγορηθούμε. Ναι, ήμασταν φοβισμένες, όμως νιώθαμε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Μισή ώρα αργότερα, μπορέσαμε να επιστρέψουμε με ασφάλεια στους θαλάμους του τομέα μας.
Αργότερα μάθαμε τι είχε συμβεί με τον ανεμοστρόβιλο εκείνο το βράδυ. Είχε χωριστεί σε δύο καταιγίδες. Η μία μάς περικύκλωσε από τα δεξιά και η άλλη από τα αριστερά. Αυτό που περάσαμε δεν ήταν καν το χειρότερο!
Ξέρω ότι ο Θεός άκουσε τις προσευχές μας εκείνο το βράδυ και ότι μας προστάτεψε από την χειρότερη καταιγίδα. Γιατί ένας ανεμοστρόβιλος να διαχωριστεί εκτός αν ο Θεός το χρειαζόταν; Ξερω ότι στις κατιαγίδες της ζωής, παντα μπορούμε να προσευχόμαστε στον Επουράνιο Πατέρα και Εκείνος θα μας ακούσει και θα μας απαντήσει, δίνοντάς μας το θάρρος και την προστασία που χρειαζόμαστε για να την ξεπεράσουμε ακίνδυνα.