Μήνυμα τής Πρώτης Προεδρίας, Ιούλιος 2012
Πάντα στο μέσον
Σε πολλά ημερολόγια τού κόσμου, ο Ιούλιος σημαδεύει το μέσον τού έτους. Παρόλο που η αρχή και το τέλος των πραγμάτων γιορτάζονται και τα ενθυμούνται, το μέσον των πραγμάτων συχνά περνάει απαρατήρητο.
Η αρχή είναι ο καιρός για να κάνουμε αποφάσεις, για να δημιουργήσουμε σχέδια, για εκρήξεις ενέργειας. Το τέλος είναι ο καιρός για την ανασκόπηση και μπορεί να συμπεριλάβει συναισθήματα πληρότητας ή απώλειας. Αλλά με την κατάλληλη προοπτική, θεωρώντας τον εαυτό μας στο μέσον των πραγμάτων μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να καταλάβουμε τη ζωή λίγο καλύτερα, αλλά επίσης να ζούμε με λίγο περισσότερο νόημα.
Το μέσον τού ιεραποστολικού έργου
Όταν μιλάω στους νεαρούς ιεραποστόλους μας, συχνά τους λέω ότι είναι στο μέσον τής ιεραποστολής τους. Είτε έχουν έρθει μόλις την προηγούμενη ημέρα είτε θα αναχωρήσουν για το σπίτι την επόμενη ημέρα, τους ζητώ να νομίζουν τον εαυτό τους ότι είναι πάντα στο μέσον.
Οι καινούργιοι ιεραπόστολοι μπορεί να αισθάνονται πολύ άπειροι για να είναι αποτελεσματικοί και έτσι καθυστερούν να μιλούν ή να φέρονται με αυτοπεποίθηση και τόλμη. Οι πεπειραμένοι ιεραπόστολοι που είναι κοντά στο να ολοκληρώσουν την αποστολή τους μπορεί να αισθάνονται λυπημένοι που η ιεραποστολή τους θα τελειώσει ή να επιβραδύνουν καθώς σκέφτονται τι θα κάνουν μετά την ιεραποστολή τους.
Όποιες κι αν είναι οι καταστάσεις και οπουδήποτε υπηρετούν, η αλήθεια είναι ότι οι ιεραπόστολοι τού Κυρίου καθημερινά σπέρνουν αμέτρητους σπόρους των καλών ειδήσεων. Σκεφτόμενοι τον εαυτό τους ως πάντα στο μέσον τής ιεραποστολής τους θα ενθαρρύνει και θα ενδυναμώσει αυτούς τους πιστούς αντιπροσώπους τού Κυρίου. Όπως για τους ιεραποστόλους, έτσι είναι για όλους μας.
Πάντα είμαστε στο μέσον
Αυτή η αλλαγή τής προοπτικής είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό κόλπο για το μυαλό. Υπάρχει μια υπέρτατη αλήθεια πίσω από αυτήν την ιδέα ότι είμαστε πάντα στο μέσον. Αν δούμε τη θέση μας στον χάρτη, μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε ότι είμαστε στην αρχή. Αλλά αν κοιτάξουμε καλύτερα, όπου κι αν είμαστε είναι απλώς στο μέσον ενός μεγαλύτερου χώρου.
Όπως είναι με τον χώρο έτσι είναι και με τον χρόνο. Μπορεί να αισθανόμαστε ότι είμαστε στην αρχή ή στο τέλος τής ζωής μας, αλλά όταν κοιτάμε πού είμαστε σε σχέση με την αιωνιότητα—όταν συνειδητοποιούμε ότι το πνεύμα μας έχει υπάρξει για χρόνο πάνω από την δυνατότητα μας να μετρήσουμε και, χάριν τής τέλειας θυσίας και εξιλέωσης τού Ιησού Χριστού, ότι η ψυχή μας θα υπάρχει για την αιωνιότητα που θα έλθει—μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι πράγματι είμαστε στο μέσον.
Πρόσφατα ένιωσα την προτροπή να επισκευάσω την ταφόπετρα στον τάφο των γονέων μου. Ο χρόνος δεν φέρθηκε καλά στον τάφο και ένιωσα ότι μια καινούργια ταφόπετρα θα ήταν πιο κατάλληλη για την εξαίρετη ζωή τους. Όταν κοίταξα τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου στις ταφόπετρες συνδεδεμένες με τη συνήθως ασήμαντη μικρή παύλα, αυτό το μικρό σύμβολο τής διάρκειας ζωής, ξαφνικά γέμισε η καρδιά και το μυαλό μου με πληθώρα πλούσιων αναμνήσεων. Καθεμία από τις πολύτιμες αναμνήσεις αντικατοπτρίζουν μια στιγμή στο μέσον τής ζωής των γονέων μου και στο μέσον τής ζωής μου.
Όποια κι αν είναι η ηλικία μας, όποια και να είναι η τοποθεσία μας, όταν πράγματα συμβαίνουν στην ζωή μας, είμαστε πάντα στο μέσον. Επιπλέον, θα είμαστε πάντα στο μέσον.
Η ελπίδα τού να είμαστε στο μέσον
Ναι, θα υπάρχουν στιγμές που αρχίζουμε και στιγμές που τελειώνουμε κάτι κατά την διάρκεια τής ζωής μας, αλλά αυτές είναι σημεία κατά μήκος τού μεγάλου μέσου τής αιώνιας ζωής μας. Είτε είμαστε στην αρχή είτε στο τέλος ή είμαστε νέοι ή ηλικιωμένοι, ο Κύριος μπορεί να μας χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του, αν απλώς παραμερίσουμε όποια σκέψη περιορίζει την ικανότητα μας να υπηρετούμε και να Τού επιτρέπουμε να διαμορφώσει τη ζωή μας.
Ο ψαλμωδός είπε: «Αυτή είναι η ημέρα που έκανε ο Κύριος‧ ας αγαλλιαστούμε, και ας ευφρανθούμε σ’ αυτήν» (Ψαλμοί 118:24). Ο Αμουλέκ μάς υπενθυμίζει ότι «Ετούτη η ζωή είναι ο καιρός για τους ανθρώπους να προετοιμαστούν να συναντήσουν τον Θεό. Μάλιστα, ιδέστε, η ημέρα ετούτης τής ζωής είναι η ημέρα για να εκτελέσουν οι άνθρωποι τα έργα τους» (Άλμα 34:32. Η πλάγια γραφή προστέθηκε). Και ένας ποιητής είπε: «Η αιωνιότητα—συντίθεται από το τώρα».1
Το να είμαστε πάντα στο μέσον σημαίνει ότι το παιχνίδι ποτέ δεν τελειώνει, η ελπίδα ποτέ δεν χάνεται, η ήττα πότε δεν είναι τελική. Δεν έχει σημασία πού είμαστε ή ποιες είναι η συνθήκες μας, μία αιωνιότητα αρχής και μία αιωνιότητα τέλους απλώνεται εμπρός μας.
Είμαστε πάντα στο μέσον.
© 2012 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/11. Έγκριση μετάφρασης: 6/11. Μετάφραση τού First Presidency Message, July 2012. Greek. 10367 133
Διδάσκοντας αυτό το μήνυμα
Σκεφτείτε να συζητήσετε με την οικογένεια το πώς είναι «πάντα στο μέσον», ακόμα κι αν αρχίζουν ή τελειώνουν κάτι. Ενθαρρύνετε τους να κάνουν το καλύτερό τους στις τωρινές δραστηριότητες τους, χωρίς να προσκολλώνται στο παρελθόν ή να περιμένουν την επόμενη δραστηριότητα ή σχέδιο. Μπορείτε, αν θέλετε, να προτείνετε να διαλέξουν ένα πράγμα που μπορούν να κάνουν ως οικογένεια, για να εφαρμόσουν αυτήν τη συμβουλή και να ορίσουν μία ημερομηνία στην οποία ελπίζουν να πετύχουν τον στόχο τους.