Νέοι
Παρακαλώ, ίασε την καρδιά μου
Στην επέτειο τού θανάτου τού αδελφού μου, συλλογίστηκα τη ζωή μου από τότε που πέθανε. Θυμάμαι όχι μόνο τον αφόρητο πόνο που ένιωσα, αλλά και τις ευλογίες που μου έδωσε ο Θεός.
Ποτέ δεν είχα καταλάβει πώς μπορούσαν να λένε οι άνθρωποι ότι ο θάνατος ενός αγαπημένου ατόμου μπορούσε να φέρει ευλογίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς θα μπορούσα να νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη για κάτι που με πλήγωνε τόσο βαθιά. Όμως υπήρξε ένα βράδυ που άλλαξε εντελώς τον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα.
Ξύπνησα στη μέση τής νύχτας με την καρδιά μου πιο βαριά από ποτέ. Ο πόνος με έπνιγε. Γονάτισα και με κλάματα προσευχήθηκα στον Επουράνιο Πατέρα μου. Σε όλη τη ζωή μου διδασκόμουν για την εξιλέωση και τη θαυματουργή δύναμη ίασης τού Ιησού Χριστού. Τώρα δοκιμαζόταν η πίστη μου. Πίστευα πραγματικά; Παρακάλεσα και ζήτησα από τον Πατέρα μου στους Ουρανούς να ιάνει την καρδιά μου. Ο πόνος ήταν πολύ δυνατός ώστε να τον αντέξω μόνος.
Τότε ένα αίσθημα ειρήνης, παρηγοριάς και αγάπης διέτρεξε όλο το σώμα μου. Αισθάνθηκα σαν να είχε τυλίξει ο Θεός τους βραχίονές Του γύρω μου και με προστάτευε από τον αφόρητο πόνο που είχα νιώσει. Εξακολουθούσε να μου λείπει ο αδελφός μου, όμως μπορούσα να το δω με διαφορετική ματιά. Είχα τόσα πολλά να μάθω από αυτή την εμπειρία.
Ξέρω ότι η αγάπη και η ειρήνη τού Κυρίου είναι διαθέσιμες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συμμετέχουμε.