Νέοι
Οδηγούμενοι από την πίστη
Η συγγραφέας ζει στη Βόρειο Καρολίνα των Η.Π.Α.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τότε που περπάτησα επάνω στο έδαφος στο Γουίντερ Κουώρτερς, στη Νεμπράσκα των Η.Π.Α., όπου οι πρωτοπόροι είχαν ζήσει χρόνια πριν. Το έδαφος το αισθανόμουν ιερό, σχεδόν σαν να επισκεπτόμουν έναν υπαίθριο ναό.
Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα, θολώνοντας την όρασή μου. Είδα ένα άγαλμα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τις μορφές. Όταν σκούπισα τα δάκρυά μου, είδα έναν άνδρα και μια γυναίκα των οποίων τα πρόσωπα ήταν γεμάτα θλίψη. Καθώς κοίταξα πιο κοντά, είδα τη μορφή ενός βρέφους ξαπλωμένο σε ένα τάφο στα πόδια τους.
Αυτό το θέαμα με γέμισε με πάρα πολλά συναισθήματα: λύπη, θυμό, ευγνωμοσύνη και χαρά. Ήθελα να εξαλείψω τον πόνο που ένιωσαν αυτοί οι Άγιοι, αλλά ήμουν ευγνώμων συγχρόνως για όλα όσα είχαν θυσιάσει για το Ευαγγέλιο.
Η εμπειρία μου στο Γουίντερ Κουώρτερς με βοήθησε να καταλάβω ότι ο Επουράνιος Πατέρας δίνει το Ευαγγέλιο στα παιδιά Του και τους επιτρέπει να έχουν την ελεύθερη βούληση να πράξουν με αυτό όπως νομίζουν. Οι γονείς αυτού του βρέφους θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει μια πιο εύκολη διαδρομή. Το να ακολουθήσουν τον προφήτη και να ζήσουν το Ευαγγέλιο απαιτούσε από εκείνους τους πρωτοπόρους να βαδίσουν εμπρός, ακόμα και αν αυτό σήμαινε το να θάψουν το παιδί τους. Αλλά επέλεξαν να βάλουν το Ευαγγέλιο στη ζωή τους και αποδέχθηκαν τις δυσκολίες τους. Έμαθα πώς η αφοσίωση των Αγίων στο Ευαγγέλιο και η αποφασιστικότητά τους να βαδίσουν εμπρός, είχαν ως κίνητρο την πίστη και την ελπίδα — ελπίδα για ένα λαμπρό μέλλον και πίστη ότι ο Κύριος τούς ήξερε και ότι μπορούσε να απαλύνει τον πόνο τους.