Przesłanie dla odwiedzin domowych, wrzesień 2013 r.

Samowystarczalność

Przestudiujcie z modlitwą ten materiał i przedyskutujcie z odwiedzanymi siostrami te fragmenty, które uznacie za stosowne. Wykorzystajcie pytania, by wzmocnić swoje siostry i sprawić, by Stowarzyszenie Pomocy było aktywną częścią waszego życia. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedźcie stronę reliefsociety.lds.org.

Pieczęć Stowarzyszenia Pomocy

Wiara, Rodzina, Służba

Samowystarczalność to zdolność, zaangażowanie i wysiłek, by zapewniać sobie i naszym rodzinom duchowy i doczesny dobrobyt¹.

W miarę jak uczymy się zasad samowystarczalności i stosujemy je w naszych domach i społecznościach, zyskujemy zdolność, by opiekować się biednymi i potrzebującymi i pomagać innym stawać się samowystarczalnymi na tyle, aby mogli przetrwać okres przeciwności.

Mamy zaszczyt i obowiązek wykorzystywać naszą wolną wolę do tego, aby stać się samowystarczalni, tak duchowo, jak i docześnie. Mówiąc o duchowej samowystarczalności oraz o naszej zależności od Ojca Niebieskiego, Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: „Nawracamy się i stajemy samowystarczalnymi duchowo, kiedy z modlitwą w sercu przestrzegamy naszych przymierzy — godnie przyjmując sakrament, spełniając wymogi posiadania rekomendacji świątynnej i poświęcając się w służbie bliźnim”².

Starszy Hales udzielił nam rady dotyczącej stawania się samowystarczalnymi docześnie, „która obejmuje zdobycie wyższego wykształcenia lub szkolenia zawodowego, wyrobienie w sobie nawyku pracy i życie w ramach posiadanych zasobów. Unikając długów i oszczędzając pieniądze w chwili obecnej, przygotowujemy się do pełnoetatowej służby kościelnej w przyszłości. Celem zarówno doczesnej, jak i duchowej samowystarczalności, jest umożliwienie wszystkim stanięcia pewnie na własnych nogach, abyśmy mogli pomagać innym osobom będącym w potrzebie”³.

Z pism świętych

Ew. Mateusza 25:1–13; I List do Tymoteusza 5:8; Alma 34:27–28; Nauki i Przymierza 44:6; 58:26–29; 88:118

Z naszej historii

Po tym, jak Święci w Dniach Ostatnich zgromadzili się w Dolinie Jeziora Słonego — która była w rzeczy samej pustynią — Prezydent Brigham Young chciał, aby społeczność rozkwitła i aby ludzie zakładali domy na stałe. To oznaczało, że święci musieli zdobyć umiejętności, które pozwoliłyby im osiągnąć samowystarczalność. Prezydent Young pokładał wielką ufność w zdolności kobiet, w ich talenty, wierność i gotowość do pracy, zachęcał je zatem do wypełniania określonych doczesnych obowiązków. Mimo że dzisiaj poszczególne obowiązki Stowarzyszenia Pomocy nieco się różnią od ówczesnych, to zasady pozostają niezmienne:

1. Nauczcie się kochać pracę i unikać lenistwa.

2. Zdobądźcie ducha osobistego poświęcenia.

3. Zaakceptujcie własną odpowiedzialność za duchową siłę, zdrowie, wykształcenie, zatrudnienie, finanse, wyżywienie i inne rzeczy niezbędne do życia.

4. Módlcie się o wiarę i odwagę, by sprostać życiowym wyzwaniom.

5. Wzmacniajcie tych, którzy potrzebują pomocy⁴.

© 2013 by Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/12. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/12. Tłumaczenie z: Visiting Teaching Message, September 2013. Polish. 10669 166

Przypisy

1. Zob. Handbook 2: Administering the Church, (2010), 6.1.1.

2. Robert D. Hales, „Wejrzenie w siebie: sakrament, świątynia i służba pełna poświęcenia”, Liahona i Ensign, maj 2012, str. 34.

3. Robert D. Hales, „Wejrzenie w siebie”, str. 36.

4. Zob. Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society (2011), str. 51.

Co mogę zrobić?

1. W jaki sposób pomagam siostrom, którymi się opiekuję, znajdować rozwiązania ich doczesnych i duchowych problemów?

2. Czy pracuję nad rozwijaniem swojej samowystarczalności poprzez przygotowywanie się do sakramentu oraz poświęcanie się służbie?