Μήνυμα της Πρώτης Προεδρίας
Η ευθύνη μας να διασώζουμε
Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, η ανάγκη να διασώζουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλον λόγο έχουν απομακρυνθεί από τη δραστηριότητα στην Εκκλησία, είναι αιώνιας σημασίας. Γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους που είχαν κάποτε πλήρως αποδεχθεί το Ευαγγέλιο; Αν ναι, ποία είναι η ευθύνη μας να τους διασώσουμε;
Σκεφτείτε αυτούς που έχουν χαθεί μεταξύ των ηλικιωμένων, των χήρων και των αρρώστων. Πολύ συχνά βρίσκονται σε μια απελπιστική έρημο απομόνωσης, η οποία ονομάζεται μοναξιά. Όταν η νεότητα φεύγει, όταν η υγεία υπονομεύεται, όταν η δύναμη ελαττώνεται και το φως της ελπίδας τρεμοσβήνει όλο και περισσότερο, τότε μπορούν να ανακουφιστούν και να υποστηριχθούν από τη χείρα βοηθείας και την καρδιά που γνωρίζει τη συμπόνια.
Υπάρχουν, βέβαια, άλλοι που χρειάζονται διάσωση. Μερικοί παλεύουν με την αμαρτία και άλλοι περιφέρονται μέσα στον φόβο, την απάθεια ή την άγνοια. Για οποιοδήποτε λόγο, έχουν απομονώσει τον εαυτό τους από τη δραστηριότητα στην Εκκλησία. Και σχεδόν σίγουρα θα παραμείνουν χαμένοι, εκτός αν ξυπνήσει μέσα μας—στα ενεργά μέλη της Εκκλησίας—η επιθυμία να διασώσουμε και να σώσουμε.
Κάποιος να δείξει τον δρόμο
Πριν κάμποσο καιρό, έλαβα ένα γράμμα από έναν άνδρα ο οποίος είχε απομακρυνθεί από την Εκκλησία. Είναι τυπικό παράδειγμα πάρα πολλών μελών μας. Αφού περιέγραψε πώς έγινε ανενεργό μέλος, έγραψε:
«Είχα τόσα πολλά και τώρα έχω τόσα λίγα. Είμαι δυστυχής και αισθάνομαι ότι αποτυγχάνω στα πάντα. Το Ευαγγέλιο ποτέ δεν έχει φύγει από την καρδιά μου, παρόλο που έφυγε από τη ζωή μου. Ζητώ τις προσευχές σας.
»Παρακαλώ, μην ξεχνάτε αυτούς από εμάς που είμαστε εδώ έξω—τους χαμένους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Ξέρω πού είναι η Εκκλησία, αλλά μερικές φορές νομίζω ότι χρειάζομαι κάποιον άλλον να μου δείξει τον δρόμο, να με ενθαρρύνει, να απομακρύνει τους φόβους μου και να μου δώσει τη μαρτυρία του».
Καθώς διάβαζα αυτό το γράμμα, οι σκέψεις μου στράφηκαν σε μια επίσκεψη που έκανα σε μια από τις μεγαλύτερες αίθουσες τέχνης στον κόσμο—το φημισμένο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο της Αγγλίας. Εκεί, εξαιρετικά πλαισιωμένο, είναι ένα αριστούργημα ζωγραφισμένο το 1831 από τον Τζόζεφ Μάλορντ Γουίλιαμ Τέρνερ. Ο πίνακας παρουσιάζει βαριά μαύρα σύννεφα και την οργή μιας ταραγμένης θάλασσας που προμηνύει κίνδυνο και θάνατο. Ένα φως από ένα πλοίο που έχει εξοκείλει αχνοφαίνεται από μακριά. Σε πρώτο πλάνο, κλυδωνιζόμενη από τα κύματα της θαλασσοταραχής, είναι μία μεγάλη ναυαγοσωστική λέμβος. Οι άνδρες τραβούν δυνατά κουπί καθώς η ναυαγοσωστική λέμβος βρίσκεται στο μέσο της τρικυμίας. Στην ακτή στέκει μια σύζυγος και δυο παιδιά, βρεγμένοι από τη βροχή και δαρμένοι από τον άνεμο. Κοιτάζουν με αγωνία προς τη θάλασσα. Στο μυαλό μου συντόμεψα το όνομα του πίνακα. Για εμένα έγινε Προς τη διάσωση.1
Στο μέσο των καταιγίδων της ζωής, ο κίνδυνος παραμονεύει. Άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, βλέπουν ότι έχουν εξοκείλει και αντιμετωπίζουν την καταστροφή. Ποιος θα οδηγήσει τις ναυαγοσωστικές λέμβους, αφήνοντας την άνεση του σπιτιού και της οικογένειας για να πάει προς τη διάσωση;
Το καθήκον μας δεν είναι ανυπέρβλητο. Είμαστε στην υπηρεσία του Κυρίου· έχουμε δικαίωμα στη βοήθειά Του.
Κατά τη διάρκεια της διακονίας του Διδασκάλου, Εκείνος κάλεσε ψαράδες στη Γαλιλαία να αφήσουν τα δίχτυα τους και να Τον ακολουθήσουν, διακηρύσσοντας: «Θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων».2 Είθε να ενωθούμε με τις στρατιές των ψαράδων ανδρών και γυναικών, ώστε να παράσχουμε τη βοήθεια που μπορούμε.
Είναι καθήκον μας να προσεγγίσουμε και να διασώσουμε εκείνους που έχουν φύγει από την ασφάλεια της δραστηριότητας, ώστε να επανέλθουν στο τραπέζι του Κυρίου και να ευχαριστηθούν τον λόγο Του, να απολαύσουν τη συντροφιά του Πνεύματός Του και να μην είναι «ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού».3
Η αρχή της αγάπης
Έχω βρει ότι δυο θεμελιώδεις λόγοι συμβάλλουν κυρίως στην επιστροφή στη δραστηριότητα και στις αλλαγές συμπεριφοράς, συνηθειών και πράξεων. Πρώτον, τα άτομα επιστρέφουν, επειδή κάποιος τους έδειξε τις αιώνιες δυνατότητές τους και τους βοήθησε να αποφασίσουν να τις επιτύχουν. Τα λιγότερο ενεργά μέλη δεν μπορούν πλέον να μείνουν ικανοποιημένα με τη μετριότητα, αφού καταλάβουν πως η αρίστευση είναι στις δυνατότητές τους.
Δεύτερον, κάποιοι επιστρέφουν, επειδή αγαπημένα πρόσωπα ή «συμπολίτες των αγίων» έχουν ακολουθήσει τη νουθεσία του Σωτήρος, έχουν αγαπήσει τον πλησίον τους σαν τον εαυτό τους4 και έχουν βοηθήσει άλλους να εκπληρώσουν τα όνειρά τους και να κάνουν πραγματικότητα τις φιλοδοξίες τους.
Ο καταλύτης σε αυτή τη διαδικασία ήταν—και θα συνεχίσει να είναι—η αρχή της αγάπης.
Στην πραγματικότητα, αυτά τα άτομα που έχουν εξοκείλει μέσα στην τρικυμία της θάλασσας στον πίνακα του Τέρνερ μοιάζουν με πολλά από τα λιγότερο ενεργά μέλη μας, τα οποία περιμένουν τη διάσωση από αυτούς που οδηγούν τις ναυαγοσωστικές λέμβους. Η καρδιά τους λαχταρά βοήθεια. Μητέρες και πατέρες προσεύχονται για τους γιους και τις κόρες τους. Σύζυγοι παρακαλούν τους Ουρανούς για να προσεγγισθούν οι σύζυγοί τους. Μερικές φορές τα παιδιά προσεύχονται για τους γονείς τους.
Προσεύχομαι να νιώσουμε την επιθυμία να διασώσουμε τα λιγότερο ενεργά μέλη και να τα φέρουμε πάλι στη χαρά του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, ώστε να συμμετάσχουν και αυτά σε όλα όσα έχει να προσφέρει η πλήρης συντροφικότητα.
Είθε να προσεγγίσουμε για να διασώσουμε τους χαμένους που μας περιτριγυρίζουν: τους ηλικιωμένους, τους χήρους, τους αρρώστους, εκείνους με αναπηρίες, τα λιγότερο ενεργά μέλη και εκείνους που δεν τηρούν τις εντολές. Είθε να τους προσφέρουμε τη χείρα βοηθείας και την καρδιά που γνωρίζει τη συμπόνια. Κάνοντας το αυτό, θα γεμίσουμε με χαρά τις καρδιές τους και εμείς θα νιώσουμε τη βαθιά ικανοποίηση ότι βοηθήσαμε κάποιον στο μονοπάτι για την αιώνια ζωή.
© 2013 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/13. Έγκριση μετάφρασης: 6/13. Μετάφραση του First Presidency Message, October 2013. Greek 10670 133
Διδασκαλία από αυτό το μήνυμα
Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να ρωτήσετε τους ανθρώπους που επισκέπτεστε αν γνωρίζουν κάποιον που δυσκολεύεται να παρευρίσκεται στην εκκλησία. Θα μπορούσατε να επιλέξετε ένα άτομο και να συζητήσετε τρόπους να του δείξετε αγάπη, όπως να το προσκαλέσετε να συμμετάσχει σε μια οικογενειακή βραδιά ή να έλθει για φαγητό.