Przesłanie od Rady Prezydenta Kościoła na grudzień 2013 r.
Rodzina i przyjaciele na wieczność
Gdziekolwiek mieszkacie, każdy spośród was ma przyjaciół poszukujących większego szczęścia — takiego, które wy znaleźliście, żyjąc w zgodzie z naukami przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Może wasi przyjaciele nie są w stanie opisać słowami, jakiego szczęścia poszukują, ale są w stanie dostrzec je, patrząc na wasze życie. Będą chcieli posiąść wiedzę o źródle tego szczęścia, szczególnie wtedy, gdy zobaczą, jak stawiacie czoła tym samym, jak oni, przeciwnościom.
Odczuwacie szczęście, kiedy przestrzegacie przykazań Boga. Jest ono wynikiem życia zgodnie z ewangelią (zob. Mosjasz 2:41). Nie jesteście gorliwi w przestrzeganiu przykazań Pana tylko po to, aby wzbudzić w innych zainteresowanie, jednak ci, którzy dostrzegają wasze szczęście, są przygotowani przez Pana na dobrą nowinę o Przywróceniu ewangelii.
Dzięki błogosławieństwom, które otrzymaliście, zyskaliście zarówno wiele zobowiązań, jak i wiele wspaniałych możliwości. Waszym obowiązkiem, jako uczniów Jezusa Chrystusa związanych przymierzem, jest pomóc innym ludziom — szczególnie przyjaciołom i członkom rodziny — osiągnąć większe szczęście.
Pan dostrzegł w was tę możliwość i zapisał to zobowiązanie w przykazaniu: „Przystoi każdemu, kto został ostrzeżony, aby ostrzegł sąsiada swego” (NiP 88:81).
Kiedy godzimy się na przyjęcie ewangelii Jezusa Chrystusa i życie według niej, nasze serce się zmienia. W ten sposób Pan ułatwia nam wypełnienie tego przykazania. W rezultacie wasza miłość do bliźnich rośnie i pragniecie pomóc im osiągnąć to szczęście, którego wy sami już doświadczyliście.
Przykładem tej zmiany może być wasze większe zaangażowanie w pracę misjonarską. Pełnoetatowi misjonarze szybko przekonują się, że osoba prawdziwie nawrócona zareaguje pozytywnie na pytanie o nazwiska osób, które mogłyby spotkać się z misjonarzami. Nawrócony człowiek pragnie, by jego przyjaciele i członkowie rodziny dzielili jego szczęście.
Jeśli w waszym okręgu przywódca misyjny lub misjonarze zapytają was o kontakt do kogoś, kogo mogliby nauczać, potraktujcie tę prośbę jak wielki komplement. Oni wiedzą, że wasi przyjaciele dostrzegli wasze szczęście, a to oznacza, że są przygotowani na poznanie ewangelii i decyzję, czy ją przyjąć. I mają pewność, że staniecie się przyjaciółmi, których te osoby potrzebują w drodze do królestwa.
Nie musicie się obawiać, że kiedy zaprosicie przyjaciół na spotkanie z misjonarzami, to będzie koniec waszej przyjaźni. Ja osobiście mam takich przyjaciół, którzy wprawdzie odmówili spotkania się z misjonarzami, ale z biegiem lat byli wdzięczni, że chciałem im zaoferować coś, co zgodnie z ich spostrzeżeniami, jest bezcenne dla mnie. Możecie zyskać wiecznych przyjaciół, jeśli podzielicie się ewangelią, która tak wyraźnie wniosła szczęście w wasze życie. Nigdy nie traćcie okazji do zachęcenia przyjaciół, a w szczególności członków rodziny, by wybrali postępowanie zgodne z planem zbawienia.
Nie ma większej okazji ku temu, niż kiedy jest się w świątyniach tego Kościoła. W świątyniach Pan umożliwia nam wykonanie obrzędów zbawienia za naszych przodków, którzy nie mogli otrzymać ich za życia. Oni spoglądają na was z góry, przepełnieni miłością i nadzieją. Pan obiecał, że będą oni mieli sposobność wstąpienia do Jego królestwa (zob. NiP 137:7–8) i zasadził w waszym sercu miłość do nich.
Wielu z was doświadczyło radości podczas dokonywania obrzędów w świątyni za zmarłych i to samo uczucie może pojawić się, kiedy dajemy misjonarzom nazwiska osób, które mogą nauczać. Może ogarnąć was jeszcze większa radość, gdy dokonujecie obrzędów za swoich przodków. Prorok Józef Smith otrzymał objawienie, z którego wynika, że nasze wieczne szczęście uzależnione jest od tego, czy umożliwimy dostęp do tego błogosławieństwa naszym przodkom dzięki obrzędom świątynnym dokonywanym w ich zastępstwie (zob. NiP 128:18).
Okres świąt Bożego Narodzenia skłania nasze serca ku Zbawicielowi, a także ku radości płynącej z Jego ewangelii. Okazujemy Mu naszą wdzięczność najbardziej wtedy, kiedy dzielimy się tym szczęściem z bliźnimi. Wdzięczność przemienia się w radość z chwilą, kiedy dajemy misjonarzom nazwiska naszych przyjaciół i kiedy dostarczamy dane o naszych przodkach do świątyni. Taki dowód naszej wdzięczności może zacieśnić nasze związki z przyjaciółmi i rodziną na wieczność.
© 2013 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/13. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/13. Tłumaczenie z: First Presidency Message, December 2013. Polish. 10672 166
Nauczanie na podstawie tego przesłania
Prezydent Eyring wyjaśnia, że dzieląc się ewangelią z bliźnimi, wyrażamy naszą wdzięczność za to, że mamy Zbawiciela. Możecie porozmawiać z osobami, które nauczacie, o tym, w jaki sposób dar ewangelii pobłogosławił ich życie. Możecie zachęcić te osoby do tego, aby w duchu modlitwy wybrały ludzi, z którymi chcą się podzielić darem ewangelii i zastanowiły się, jak mogą tego dokonać.