Odpowiadanie na pytania z wykorzystaniem planu zbawienia
Czy wiemy, gdzie szukać odpowiedzi, gdy my sami lub otaczający nas ludzie mamy pytania dotyczące ewangelii Jezusa Chrystusa?
Żyjemy w ekscytujących czasach. Przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa wychodzi z „zapomnienia” (NiP 1:30). W konsekwencji więcej dzieci Ojca w Niebie, które są innego wyznania, słyszy o „mormonach”. Niektórzy słyszą coś, co wydaje się obce i mylące. Inni słyszą coś, co wydaje się znajome i pocieszające. Osoby z obu tych grup mogą przyjść do nas, by odnaleźć odpowiedzi na swoje pytania. Wiele odpowiedzi znajduje się w planie zbawienia, który jest także znany pod nazwą „wielki plan szczęścia” (Alma 42:8).
Najczęściej zadawane pytania, to: „Skąd przyszedłem?”, „Dlaczego tutaj jestem?” i „Gdzie udam się po tym życiu?”. Na wszystkie te pytania można odpowiedzieć za pomocą prawd znajdujących się w planie zbawienia. W tym artykule znajdują się niektóre odpowiedzi udzielone na podstawie pism świętych i przez naszego proroka, Prezydenta Thomasa S. Monsona.
Skąd przyszedłem?
Jesteśmy wiecznymi istotami. Mieszkaliśmy z Bogiem w życiu przedziemskim jako Jego duchowe dzieci. „Apostoł Paweł [nauczał], że ‘[jesteśmy] z rodu Bożego’ [Dzieje Apostolskie 17:29] — powiedział Prezydent Monson. — A skoro wiemy, że nasze ciała fizyczne pochodzą od naszych doczesnych rodziców, to musimy zgłębić znaczenie wypowiedzi Pawła. Pan powiedział, że ‘duch i ciało są duszą człowieka’ [NiP 88:15]. To właśnie duch pochodzi od Boga. Autor listu do Hebrajczyków odnosi się do Niego, jako do ‘[Ojca] duchów’ [List do Hebrajczyków 12:9]”1.
Dlaczego tutaj jestem?
O naszym życiu doczesnym Prezydent Monson powiedział: „Jakże powinniśmy być wdzięczni za to, że mądry Stwórca uczynił Ziemię i umieścił nas tutaj, gdzie — zostawiając za zasłoną zapomnienia pamięć o naszym wcześniejszym bycie — możemy doświadczyć okresu próby i mamy szansę się wykazać, abyśmy mogli zasłużyć na wszystko, co przygotował dla nas Bóg.
Jasne jest, że jednym z głównych celów naszego pobytu na ziemi jest zdobycie powłoki z ciała i kości. Otrzymaliśmy też dar dokonywania wyborów. Mamy przywilej dokonywania własnych wyborów na tysiąc sposobów. Tutaj uczymy się od surowego majstra, jakim jest doświadczenie. Odróżniamy dobro od zła. Wiemy, co to gorycz, a co słodycz. Odkrywamy, że z naszymi działaniami wiążą się określone konsekwencje”2.
Gdzie pójdę, kiedy zakończy się to życie?
Śmierć spotka wszystkich członków rodziny ludzkiej. A „gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje?” (Ks. Joba 14:14). „Wiemy, że śmierć nie oznacza końca — powiedział Prezydent Monson. — Tej prawdy od wieków nauczają żyjący prorocy. Można ją również znaleźć w pismach świętych. W Księdze Mormona czytamy konkretne i pocieszające słowa:
‘I co do stanu duszy po śmierci, a przed zmartwychwstaniem, to anioł objawił mi, że dusze wszystkich ludzi, dobrych czy złych, gdy tylko opuszczą to śmiertelne ciało, powracają do Boga, który dał im życie.
Wtedy dusze tych, którzy są sprawiedliwi, zostają przyjęte w stan szczęścia nazwany rajem, stan odpoczynku i pokoju, gdzie odpoczywają od wszelkich kłopotów, trosk i smutku’ [Alma 40:11–12]”3.
Po zmartwychwstaniu przechodzimy do królestwa celestialnego o chwale słońca, królestwa terestialnego o chwale księżyca, królestwa telestialnego o chwale gwiazd lub do ciemności zewnętrznej (zob. NiP 76).
Czy Bóg naprawdę istnieje? Czy istnieje Szatan?
Ojciec w Niebie, Jezus Chrystus i Szatan wzięli udział w wielkiej Naradzie w Niebie, która odbyła się, zanim się urodziliśmy. W ramach planu zbawienia Ojciec w Niebie poprosił jedną osobę, aby przyszła na ziemię i uczyniła zadość za nasze grzechy. Rzekł On: „Kogóż wyślę? I odpowiedział jeden [Jezus Chrystus] podobny Synowi Człowieczemu: Otom jest, wyślij mnie. A drugi [Szatan] odparł, mówiąc: Otom jest, wyślij mnie. I rzekł Pan: Wyślę pierwszego.
I drugi [Szatan] rozgniewał się, i nie zachował pierwszego stanu; i tego dnia wielu poszło za nim” (Abraham 3:27–28; zob. też NiP 29:36–37; Mojżesz 4:1–4).
Czy posiadamy moc, aby oprzeć się pokusom Szatana?
Jedna trzecia duchów, tych, którzy zdecydowali się pójść za Szatanem po Naradzie w Niebie, została razem z nim wygnana. Wraz z Szatanem zostali pozbawieni fizycznych ciał. Prorok Józef Smith nauczał: „Wszystkie byty, które mają ciała, mają władzę nad tymi, które nie mają ciał”4. Skoro Szatan może nas kusić, my mamy moc opierania się.
Dlaczego czasem wydaje się, że Ojciec w Niebie nie odpowiada na moje modlitwy?
„Modlitwa jest aktem, poprzez który uzgadniane ze sobą są wola Ojca i wola dziecka. To, o co się modlimy, nie zmieni woli Boga” (Bible Dictionary, „Prayer”). Modlitwa pomaga nam zadecydować, czy dostosujemy swoją wolę do woli Boga (zob. Abraham 3:25). Ojciec w Niebie zawsze odpowiada na nasze modlitwy, ale te odpowiedzi mogą do nas przyjść w formie: tak, nie lub jeszcze nie. Wyczucie czasu jest ważne.
Dlaczego stawiam czoła wyzwaniom, kiedy wiodę dobre życie?
Wyzwania są częścią planu zbawienia. Dzięki nim stajemy się silniejsi. One oczyszczają nas, kiedy polegamy na Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii. Ojciec w Niebie wspiera nas, gdy przechodzimy przez wyzwania. Nasze próby „[dadzą nam] doświadczenie i [będą] dla [naszego] dobra” (NiP 122:7).
Skąd mam wiedzieć, co jest dobre, a co złe?
Wszystkie dzieci Boga rodzą się ze Światłem Chrystusa, które pomaga nam „odróżnić dobro od zła” (Moroni 7:16). Ponadto Duch Święty świadczy nam o prawdzie w umyśle i w sercu poprzez uczucia spokoju i ciepła (zob. NiP 8:2–3).
Czy otrzymam przebaczenie nawet wtedy, gdy popełniłem poważny grzech?
Bóg wiedział, że każdy z nas będzie popełniał grzechy, gdy uczymy się odróżniać dobro od zła5. Wszystkie grzechy wiążą się z karą, która jest adekwatnie przypisana. Sprawiedliwość domaga się poniesienia kary. W Swym miłosierdziu Ojciec w Niebie pozwolił Jezusowi Chrystusowi dokonać Zadośćuczynienia i zaspokoić wymagania sprawiedliwości za nas wszystkich (zob. Alma 42). Innymi słowy, cierpienie Chrystusa w Getsemane i Jego śmierć na Golgocie to zapłata za nasze wszystkie grzechy, jeśli skorzystamy z Zadośćuczynienia Chrystusa poprzez dokonanie pokuty i przyjęcie obrzędów ewangelii. Nasze grzechy będą nam przebaczone (zob. NiP 1:31–32).