Μήνυμα της Πρώτης Προεδρίας, Ιανουάριος 2015
Ακολουθήστε τους προφήτες
Υπηρέτησα στο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήμουν ναύτης, που ήταν ο χαμηλότερος βαθμός στο ναυτικό. Κατόπιν προήχθην σε δίοπο και στη συνέχεια σε υπαξιωματικό διοικητικών καθηκόντων.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε και αργότερα απολύθηκα. Όμως πήρα μια απόφαση ότι αν ποτέ επέστρεφα στον στρατό, θα ήθελα να υπηρετήσω ως αξιωματικός. Σκέφθηκα: «Όχι πλέον ακατάστατα μαγειρεία ούτε να τρίβω το κατάστρωμα, αν μπορώ να το αποφύγω».
Αφού απολύθηκα, κατετάγην στις Εφεδρικές Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών. Έπαιρνα μέρος σε στρατιωτικά γυμνάσια κάθε Δευτέρα βράδυ. Μελετούσα σκληρά, ώστε να αποκτήσω τα απαιτούμενα ακαδημαϊκά προσόντα. Υποβλήθηκα σε κάθε είδους δοκιμασίες που μπορεί να φανταστεί κανείς: διανοητικές, σωματικές και συναισθηματικές. Τελικά, ήλθαν τα ωραία νέα: «Έγινε δεκτόν να λάβετε τον βαθμό του σημαιοφόρου αξιωματικού στις Εφεδρικές Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών».
Γεμάτος χαρά το έδειξα στη σύζυγό μου, Φράνσις, και είπα: «Τα κατάφερα! Τα κατάφερα!» Με αγκάλιασε και είπε: «Εργάστηκες αρκετά σκληρά ώστε να το πετύχεις».
Όμως τότε συνέβη κάτι. Κλήθηκα ως σύμβουλος στην επισκοπική ηγεσία του τομέα μου. Η συγκέντρωση συμβουλίου του επισκόπου ήταν το ίδιο βράδυ με τη συγκέντρωση για τα στρατιωτικά γυμνάσια του ναυτικού. Ήξερα ότι υπήρχε μια μεγάλη σύγκρουση. Ήξερα ότι δεν είχα τον χρόνο να ασχοληθώ με τις Εφεδρικές Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και με τα καθήκοντά μου της επισκοπικής ηγεσίας. Τι έπρεπε να κάνω; Έπρεπε να ληφθεί μια απόφαση.
Προσευχήθηκα γι’ αυτό. Κατόπιν πήγα να δω τον άνθρωπο ο οποίος ήταν πρόεδρος πασσάλου μου όταν ήμουν αγόρι, τον Πρεσβύτερο Χάρολντ Λη (1899-1973), της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων τότε. Κάθισα στο τραπέζι απέναντί του. Του είπα πόσο πολλή αξία έδινα σε εκείνον τον βαθμό του αξιωματικού. Μάλιστα, του έδειξα αντίγραφο της επιστολής που είχα λάβει για την τοποθέτηση στη θέση.
Αφού συλλογίσθηκε το ζήτημα για λίγο, μου είπε: «Να τι θα πρέπει να κάνεις, αδελφέ Μόνσον. Θα γράψεις μια επιστολή στο Γραφείο Ναυτικών Υποθέσεων και θα τους πεις ότι εξαιτίας της κλήσης σου ως μέλους της επισκοπικής ηγεσίας δεν μπορείς να αποδεχθείς εκείνον τον βαθμό αξιωματικού στις Εφεδρικές Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών».
Λυπήθηκα πάρα πολύ. Εκείνος προσέθεσε: «Κατόπιν, γράψε στον διοικητή της Δωδέκατης Ναυτικής Περιφέρειας στο Σαν Φρανσίσκο και πες τους ότι θα ήθελες να σε απαλλάξουν από τις εφεδρικές μονάδες».
Είπα: «Πρεσβύτερε Λη, δεν καταλαβαίνετε τον στρατό. Φυσικά και θα αρνηθούν να μου δώσουν εκείνον τον βαθμό του αξιωματικού εάν δεν θελήσω να το δεχθώ, όμως η Δωδέκατη Ναυτική Περιφέρεια δεν θα με απαλλάξει από τα στρατιωτικά μου καθήκοντα. Με έναν πόλεμο που ετοιμαζόταν να ξεσπάσει στην Κορέα, σίγουρα θα καλούσαν έναν υπαξιωματικό. Εάν με καλούσαν, θα προτιμούσα να επιστρέψω ως αξιωματικός, όμως δεν μπορώ αν δεν δεχθώ αυτόν τον βαθμό. Είστε βέβαιος ότι αυτή είναι η συμβουλή που θέλετε να λάβω;»
Ο Πρεσβύτερος Λη έβαλε το χέρι του στον ώμο μου και με πατρικό ύφος είπε: «Αδελφέ Μόνσον, έχε περισσότερη πίστη. Ο στρατός δεν είναι για σένα».
Γύρισα σπίτι. Έβαλα το διάταγμα διορισμού αξιωματικού, που είχε βραχεί από δάκρυα, ξανά στον φάκελό του με τη συνοδευτική επιστολή και αρνήθηκα να τον δεχθώ. Κατόπιν έγραψα ένα γράμμα στη Δωδέκατη Ναυτική Περιφέρεια και ζήτησα να με απαλλάξουν από τις Εφεδρικές Μονάδες.
Η απαλλαγή μου από τις Εφεδρικές Μονάδες ήταν στην τελευταία ομάδα όπου γίνονταν διεργασίες πριν από το ξέσπασμα του πολέμου στην Κορέα. Η στρατιωτική μονάδα μου ενεργοποιήθηκε. Έξι εβδομάδες μετά την κλήση μου ως συμβούλου στην επισκοπική ηγεσία, κλήθηκα ως επίσκοπος του τομέα μου.
Δεν θα κατείχα τη θέση στην Εκκλησία που κατέχω σήμερα, εάν δεν είχα ακολουθήσει τη συμβουλή ενός προφήτη, εάν δεν είχα προσευχηθεί για την απόφαση εκείνη, εάν δεν είχα φθάσει στο σημείο να εκτιμήσω μία σημαντική αλήθεια: η σοφία του Θεού συχνά φαίνεται ως ανοησία στους ανθρώπους1. Όμως το μεγαλύτερο μάθημα που μπορούμε να μάθουμε στη θνητότητα είναι πως όταν ο Θεός μιλά και τα τέκνα Του υπακούν, θα έχουν κάνει πάντα το σωστό.
Έχει ειπωθεί ότι η ιστορία εξαρτάται από μικρές αποφάσεις και το ίδιο συμβαίνει με τη ζωή μας. Οι αποφάσεις καθορίζουν τον προορισμό. Όμως, δεν είμαστε αβοήθητοι στις αποφάσεις μας.
Εάν θέλετε να δείτε το φως των ουρανών, εάν θέλετε να αισθανθείτε την έμπνευση του Παντοδύναμου Θεού, εάν θέλετε να έχετε εκείνο το συναίσθημα στον κόρφο σας ότι ο Επουράνιος Πατέρας σας σάς καθοδηγεί, τότε ακολουθείτε τους προφήτες του Θεού. Όταν ακολουθείτε τους προφήτες, θα βρίσκεστε σε ασφαλή επικράτεια.
© 2015 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/14. Έγκριση μετάφρασης: 6/14. Μετάφραση του First Presidency Message, January 2015. Greek. 12581 133
Διδασκαλία από αυτό το μήνυμα
Δεν θα λάβουν πολλά μέλη της Εκκλησίας κατ’ ιδίαν συμβουλή από έναν Απόστολο, όπως ο Πρόεδρος Μόνσον. Όμως, παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να ευλογηθούμε καθώς ακολουθούμε τις διδασκαλίες των προφητών και των αποστόλων. Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να διαβάσετε τις ομιλίες του Προέδρου Μόνσον από την τελευταία γενική συνέλευση (θυμηθείτε επίσης τις παρατηρήσεις του, έναρξης και τέλους). Αναζητήστε συγκεκριμένες οδηγίες ή κλήσεις προς δράση. Θα μπορούσατε να συζητήσετε αυτά που μαθαίνετε με εκείνους που επισκέπτεστε και να σκεφθείτε τρόπους να εφαρμόσετε τη συμβουλή του Προέδρου Μόνσον.