Gençlik
Aileme Sonsuza Dek Bağlıyım
Makale yazarı Utah, ABD’de yaşamaktadır.
Üç yaşında evlat edildiğimde doğum annem eğer annem ve babam, Kilise kutsal törenlerimi 12 yaşıma girdikten sonra yapılmasını kabul ederlerse evlatlığın kesinleşeceğine dair izin vereceğini söyledi. Doğum annem, kendi seçimimi yapabilmek için yeterince büyük olmam gerektiğini düşündü ama beklemek gerçekten çok zordu.
Evet, çoğu arkadaşım sekiz yaşına girdiğinde onların vaftiz olduğunu görmek zordu fakat daha da zor olanı 12 yaşıma kadar beni evlat edinen anne babama ve benden büyük beş kardeşime mühürlenemeyişimdi. Bana bir şey olacağından ve onlara mühürlenemeyeceğimden korktum.
12’nci yaş günüm yaklaşırken, vaftizimi ve aileme mühürlenmeyi planlamaya başladık. Annem ve babam hangi tapınakta mühürleneceğimizi bana bıraktılar. Her zaman San Diego Kaliforniya Tapınağı’nın en güzel tapınak olduğunu düşünmüştüm, böylece tüm ailem mühürlenme için Kaliforniya’ya arabayla gitmeyi kabul etti.
Annem, babam ve kardeşlerimle sonsuz bir aile olmak için sabırsızlanıyordum. Mühürlenmem sırasında, Ruh’u o kadar güçlü hissettim ki bu hislerimi dile getirmek çok zor. Şimdi en sonunda aileme mühürlendiğim için hissettiğim endişelerin yerini esenlik ve huzur aldı ve şimdi sonsuza dek onlara bağlandığımı biliyorum.