Przesłanie dla odwiedzin DOMOWYCH NA Lipiec 2015
Boskie cechy Jezusa Chrystusa: Wybaczenie i miłosierdzie
Przestudiujcie z modlitwą to przesłanie i zastanówcie się nad fragmentem, o którym chcecie mówić. W jaki sposób zrozumienie życia i roli Zbawiciela przyczyni się do wzrostu waszej wiary w Niego i pobłogosławi osoby, nad którymi macie pieczę poprzez odwiedziny domowe? Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź stronę: reliefsociety.lds.org
Wiara, Rodzina, Służba
Zrozumienie, że Jezus Chrystus był pełen wybaczenia i miłosierdzia, pomaga nam wybaczać i okazywać miłosierdzie innym ludziom. „Jezus Chrystus stanowi dla nas Wzór — powiedział Prezydent Thomas S. Monson. — Pozostawił On po sobie dziedzictwo miłości — są nim chorzy, których uzdrowił, strudzeni, których podnosił, grzesznicy, których zbawił. Na koniec wściekły tłum odebrał Mu życie. A jednak ze wzgórza Golgoty rozbrzmiewają jego słowa: ‘Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią’ — będące ukoronowaniem śmiertelnego życia wypełnionego współczuciem i miłością”1.
Bo jeśli wybaczymy ludziom ich przewinienia, nasz Ojciec w Niebie również nam wybaczy. Jezus prosi nas: „Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest Ojciec wasz” (Ew. Łukasza 6:36). „Przebaczenie naszych grzechów dokonuje się pod pewnymi warunkami — powiedział Prezydent Dieter F. Uchtdorf, Drugi Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła. — Musimy pokutować […]. Czyż nie jest tak, że od czasu do czasu każdy z nas potulnie zbliża się do Jego świętego przybytku i błaga o przebaczenie? Czy nie pragniemy z całej duszy, by okazano nam miłosierdzie i przebaczono pomyłki i grzechy, które popełniamy? […] Pozwólcie Zadośćuczynieniu Chrystusa zmienić i uleczyć wasze serca. Kochajcie się nawzajem. Wybaczajcie jeden drugiemu”2.
Dodatkowe fragmenty z pism świętych
Z pism świętych
„Musimy wybaczać tak samo, jak nam jest wybaczone” — powiedział Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów3. Historia syna marnotrawnego pokazuje nam obie strony wybaczenia: jeden z synów dostąpił przebaczenia, a drugi ma trudności z jego udzieleniem.
Młodszy syn wziął dziedzictwo swego ojca, szybko je roztrwonił, a potem, kiedy zaczął doskwierać mu głód, zaczął pracować przy karmieniu świń. Pisma mówią: „A wejrzawszy w siebie”, wrócił do domu i powiedział swojemu ojcu, że nie jest godzien być jego synem. Ojciec jednak wybaczył mu i zabił tuczne cielę, aby wyprawić ucztę. Starszy syn wrócił z pracy w polu i wpadł w gniew. Przypomniał ojcu, że służył mu od wielu lat i nigdy nie sprzeciwił się jego przykazaniom, a jednak „mnie nigdy nie dałeś nawet koźlęcia, bym się mógł zabawić z przyjaciółmi mymi”. Ojciec odpowiedział: „Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko moje jest twoim. Należało zaś weselić się i radować, że ten brat twój był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się” (Ew. Łukasza 15:11–32).
© 2015 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Printed in Germany. Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/14. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/14. Tłumaczenie z: Visiting Teaching Message, July 2015. Polish. 12587 166
Zastanów się
Jak wybaczenie może przynieść korzyść osobie wybaczającej?