Μήνυμα της Πρώτης Προεδρίας, Φεβρουάριος 2016
Να προσγειωνόμαστε με ασφάλεια στις αναταράξεις
Όχι πολύ καιρό πριν, η γυναίκα μου, η Χάρριετ, και εγώ ήμασταν σε ένα αεροδρόμιο κοιτάζοντας καταπληκτικά αεροπλάνα να προσγειώνονται. Ήταν μια ημέρα με άνεμο και έντονες ριπές ανέμου χτυπούσαν ενάντια στο αεροσκάφος που πλησίαζε, προκαλώντας το καθένα να ολισθαίνει και να τρέμει καθώς πλησίαζε.
Καθώς παρακολουθούσαμε αυτήν τη μάχη μεταξύ της φύσης και του μηχανήματος, μου ήρθε στο μυαλό μου η εκπαίδευση πτήσης και οι αρχές που έμαθα εκεί -- και μετά δίδαξα σε άλλους πιλότους σε εκπαιδεύσεις.
«Μην παλεύετε με τα χειριστήρια κατά τη διάρκεια αναταράξεων» τους έλεγα. «Παραμείνατε ήρεμοι· μην αντιδράτε με υπερβολή. Επικεντρώστε τα μάτια σας στη κεντρική γραμμή του διαδρόμου. Αν ξεφύγετε από τη διαδρομή προσέγγισης που επιθυμείτε, κάντε άμεσες αλλά μετρημένες διορθώσεις. Εμπιστευτείτε τη δυνατότητα του αεροσκάφους σας. Απομακρύνετε τις αναταράξεις».
Έμπειροι πιλότοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν πάντα να ελέγχουν αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Δεν μπορούν απλώς να σβήσουν τις αναταράξεις. Δεν μπορούν να εξαφανίσουν τη βροχή ή το χιόνι. Δεν μπορούν να κάνουν τον άνεμο να σταματήσει ή να του αλλάξουν κατεύθυνση.
Αλλά επίσης καταλαβαίνουν ότι είναι λάθος να φοβούνται τις αναταράξεις ή τους ισχυρούς ανέμους -- και ειδικά να παραλύονται από αυτά. Ο τρόπος ασφαλούς προσγείωσης, όταν οι συνθήκες είναι λιγότερο από ιδεατές, είναι να παραμείνουμε στη σωστή πορεία και να διολισθήσουμε στον διάδρομο όσο τελειότερα γίνεται.
Καθώς έβλεπα το ένα αεροπλάνο μετά το άλλο να κάνει την τελική προσέγγισή του και ενθυμούμενος τις αρχές που έμαθα στα χρόνια μου ως πιλότου, αναρωτήθηκα αν δεν υπήρχε ένα μάθημα σε αυτό για την καθημερινή ζωή μας.
Δεν μπορούμε πάντα να ελέγχουμε τις καταιγίδες που θέτει η ζωή στο μονοπάτι μας. Μερικές φορές τα πράγματα δεν γίνονται με τον δικό μας τρόπο. Μπορεί να αισθανόμαστε να σειόμαστε και να παρασυρόμαστε από τις αναταράξεις της απογοήτευσης, της αμφιβολίας, του φόβου, της λύπης ή του άγχους.
Κατά τη διάρκεια εκείνων των περιόδων, είναι εύκολο να παγιδευτούμε σε όλα όσα δεν πηγαίνουν καλά και να κάνουμε τα προβλήματά μας το επίκεντρο των σκέψεών μας. Ο πειρασμός είναι να επικεντρωνόμαστε στις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε αντί να επικεντρωνόμαστε στον Σωτήρα και στη μαρτυρία μας για την αλήθεια.
Αλλά αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να πλοηγηθούμε μέσω των δυσκολιών της ζωής.
Όπως ο πεπειραμένος πιλότος δεν επικεντρώνεται στην καταιγίδα αλλά στο κέντρο του διαδρόμου και στο σωστό σημείο προσγείωσης, έτσι κι εμείς πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο κέντρο της πίστης μας --τον Σωτήρα μας, το Ευαγγέλιό Του και το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα μας-- και τον τελικό στόχο μας -- να επιστρέψουμε με ασφάλεια στον ουράνιο προορισμό μας. Θα πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό και να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στο να διατηρούμαστε στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού. Θα πρέπει να επικεντρώσουμε τα μάτια μας, την καρδιά μας και το μυαλό μας στο να ζούμε με τον τρόπο που ξέρουμε ότι πρέπει να ζήσουμε.
Το να δείχνουμε την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στον Επουράνιο Πατέρα με το να τηρούμε με χαρά τις εντολές Του θα μας φέρει ευτυχία και δόξα. Και αν παραμείνουμε στο μονοπάτι, θα ξεπεράσουμε οποιεσδήποτε αναταράξεις --όσο δυνατές κι αν είναι-- και θα επιστρέψουμε με ασφάλεια στο επουράνιο σπίτι μας.
Είτε ο ουρανός γύρω μας είναι καθαρός είτε γεμάτος απειλητικά σύννεφα, ως μαθητές του Ιησού Χριστού, αναζητούμε πρώτα την βασιλεία του Θεού και τη χρηστότητά Του, γνωρίζοντας ότι αν το κάνουμε αυτό, όλα τα υπόλοιπα που χρειαζόμαστε τελικά θα παρασχεθούν (βλέπε Κατά Ματθαίον 6:33).
Τι σημαντικό μάθημα ζωής!
Όσο περισσότερο εμμένουμε στις δυσκολίες, τους αγώνες, τις αμφιβολίες και τους φόβους μας, τόσο πιο δύσκολα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Αλλά όσο περισσότερο επικεντρωνόμαστε στον τελικό ουράνιο προορισμό μας και στη χαρά που έρχεται ακολουθώντας το μονοπάτι του μαθητή --αγαπώντας τον Θεό και υπηρετώντας τον πλησίον μας-- τόσο πιο πιθανόν είναι να πλοηγηθούμε με επιτυχία διαμέσου εποχών με προβλήματα και αναταράξεις.
Αγαπητοί φίλοι, όσο βίαια και αν βοούν γύρω μας οι άνεμοι της θνητής ύπαρξής μας, το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού πάντα θα προσφέρει το καλύτερο μονοπάτι για μια ασφαλή προσγείωση στο βασίλειο του Επουράνιου Πατέρα.
© 2016 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/15. Έγκριση μετάφρασης: 6/15. Μετάφραση του First Presidency Message, February 2016. Greek. 12862 133
Διδασκαλία από αυτό το μήνυμα
Ο Πρόεδρος Ούχτντορφ μάς συμβουλεύει να «εμπιστευόμαστε τον Κύριο και να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στο να διατηρούμαστε στο μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού». Σκεφτείτε το ενδεχόμενο να ρωτήσετε εκείνους που διδάσκετε πώς έχουν μείνει επικεντρωμένοι «στον τελικό ουράνιο προορισμό μας και στην χαρά που έρχεται ακολουθώντας το μονοπάτι του μαθητή» σε εποχή κατά την οποία έχουν αντιμετωπίσει δοκιμασίες. Θα μπορούσατε να τους προσκαλέσετε να σκεφτούν τρόπους που μπορούν να επικεντρωθούν στη μαρτυρία τους και στον Χριστό σε δύσκολες στιγμές και με προσευχή να αποφασίσουν πώς να εφαρμόσουν μια ή περισσότερες από αυτές τις ιδέες στη ζωή τους.