Νέοι
Ιεραπόστολος χωρίς ταμπελάκι
Στο σχολείο έχω έναν δάσκαλο που έχει το είδος της προσωπικότητας που μπορεί να τρομάξει κάποιον από την ανταλλαγή αντιθέτων απόψεων σε ένα θέμα. Κάποια ημέρα αρχίσαμε να συζητούμε το θέμα των ιεραποστόλων των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Γνώριζα ότι μπορούσα να έχω απαντήσει στις ερωτήσεις του, αλλά αισθάνθηκα ότι δεν θα έπρεπε. Έτσι είπα ακριβώς όσα χρειαζόταν για να τον ικανοποιήσω προς το παρόν.
Για τις επόμενες εβδομάδες δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τη συζήτησή μας. Τελικώς, σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να του δώσω ένα Βιβλίο του Μόρμον με μερικές υπογραμμισμένες φράσεις για το ιεραποστολικό έργο. Η σκέψη με φόβισε, αλλά επέμενε. Γνώριζα ότι ήταν μία προτροπή που έπρεπε να ακολουθήσω.
Περίπου δύο μήνες αργότερα, είχα το Βιβλίο του Μόρμον έτοιμο. Όλη την ημέρα αισθανόμουν σαν να έκαιγε το βιβλίο μία τρύπα στο σακίδιό μου. Τα τρία δευτερόλεπτα που χρειάστηκα για να του το παραδώσω καθώς έφευγα για τις χειμωνιάτικες διακοπές ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου.
Την πρώτη ημέρα της επιστροφής, πέρασα από την τάξη του αλλά φοβόμουν να μπω μέσα. Τότε τον άκουσα να με καλεί και μου έδωσε μία κάρτα. Την διάβασα στον διάδρομο. Έγραψε ότι είχε μελετήσει «διεξοδικά» τα εδάφια που είχα σημειώσει και ότι είχε αρχίσει να βλέπει κάποιους λόγους πίσω από την πίστη μου.
Ενθουσιάζομαι για τη διάδοση του Ευαγγελίου τώρα, αλλά είμαι ακόμη πιο ενθουσιασμένη που θα υπηρετήσω τον Επουράνιο Πατέρα μου σε μία ιεραποστολή προσεχώς.