Μήνυμα της Πρώτης Προεδρίας, Αύγουστος 2017
Η ζωή ενός μαθητή
Από τον Πρόεδρο Ντίτερ Ούχτντορφ
Δεύτερο Σύμβουλο στην Πρώτη Προεδρία
Τριάντα χρόνια πριν στην Γκάνα, μία νεαρή φοιτήτρια κολλεγίου ονόματι Ντόου μπήκε σε ένα οίκημα συγκεντρώσεων Α.Τ.Η. για πρώτη φορά. Μια φίλη είχε προσκαλέσει την Ντόου να έλθει μαζί της και η Ντόου ήταν περίεργη να γνωρίσει πώς ήταν η Εκκλησία.
Οι άνθρωποι εκεί ήταν τόσο καλοί και θερμοί, που δεν μπόρεσε να μην αναρωτηθεί: «Τι είδους εκκλησία είναι αυτή;»
Η Ντόου αισθάνθηκε τόσο εντυπωσιασμένη, ώστε αποφάσισε να μάθει περισσότερα για την Εκκλησία και τους ανθρώπους της, που ήταν γεμάτοι με τόση πολλή χαρά. Μα καθώς ξεκίνησε να μαθαίνει, από καλή πρόθεση μέλη της οικογενείας της και φίλοι ξεκίνησαν να της αντιτίθενται με κάθε τρόπο. Είπαν φριχτά πράγματα για την Εκκλησία και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την πείσουν να μην γίνει μέλος.
Αλλά η Ντόου είχε λάβει μια μαρτυρία.
Είχε πίστη και αγαπούσε το Ευαγγέλιο, το οποίο γέμιζε την ζωή της με χαρά. Κι έτσι, εισήλθε στα ύδατα του βαπτίσματος.
Έπειτα, μελέτησε πολύ και προσευχήθηκε πολύ. Νήστεψε και επιζήτησε την επιρροή του Αγίου Πνεύματος στην ζωή της. Ως αποτέλεσμα, η μαρτυρία και η πίστη τής Ντόου έγιναν δυνατότερες και βαθύτερες. Εντέλει, αποφάσισε να υπηρετήσει μία ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης για τον Κύριο.
Αφού επέστρεψε από την ιεραποστολή της, βγήκε ραντεβού και παντρεύτηκε έναν επιστρέψαντα ιεραπόστολο --τον ίδιο που την είχε βαπτίσει χρόνια νωρίτερα-- και αργότερα επισφραγίστηκαν στον Ναό του Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής.
Πολλά χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Ντόου Κάκιου βίωσε για πρώτη φορά τη χαρά του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Εκείνο το διάστημα, η ζωή δεν ήταν πάντοτε ευχάριστη για εκείνη. Έχει υπομείνει ψυχικό άλγος και απόγνωση, συμπεριλαμβανομένου του χαμού δύο παιδιών -- η βαθιά θλίψη αυτών των εμπειριών ακόμα βαραίνει την καρδιά της.
Αλλά εκείνη και ο σύζυγός της, ο Άντονυ, έχουν προσπαθήσει να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλον και στον αγαπημένο Επουράνιο Πατέρα τους, τον οποίον αγαπούν με όλη την καρδιά τους.
Σήμερα, 30 χρόνια αφού εισήλθε στα ύδατα του βαπτίσματος, η αδελφή Κάκιου προσφάτως ολοκλήρωσε άλλη μία ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης -- αυτή τη φορά στον πλευρό του συζύγου της, ο οποίος ήταν πρόεδρος ιεραποστολής στη Νιγηρία.
Εκείνοι που ξέρουν την αδελφή Κάκιου λένε ότι υπάρχει κάτι το ξεχωριστό σε εκείνην. Λάμπει. Είναι δύσκολο να περάσεις χρόνο μαζί της χωρίς να νιώσεις πιο ευτυχισμένος ο ίδιος.
Η μαρτυρία της είναι βέβαιη: «Ξέρω ότι ο Σωτήρας με βλέπει ως κόρη και φίλη Του (βλέπε Μωσία 5:7, Εθέρ 3:14)» λέει. «Και μαθαίνω και προσπαθώ τόσο σκληρά να είμαι και εγώ δική Του φίλη επίσης -- όχι μόνο με αυτά που λέω αλλά επίσης με αυτά που κάνω».
Είμαστε μαθητές
Η ιστορία της αδελφής Κάκιου είναι παρόμοια με αυτή πολλών άλλων. Είχε επιθυμία να γνωρίζει την αλήθεια, πλήρωσε το τίμημα για να αποκτήσει πνευματικό φως, επέδειξε την αγάπη της για τον Θεό και τον συνάνθρωπό της και κατά τη διάρκεια της διαδρομής βίωσε δυσχέρειες και λύπη.
Όμως όποια κι αν ήταν η εναντίωση, όποια κι αν ήταν η λύπη, προχωρούσε με πίστη. Και εξίσου σημαντικό, κράτησε τη χαρά της. Βρήκε έναν τρόπο όχι μόνο να υπομείνει τις δυσχέρειες της ζωής, αλλά επίσης να προοδεύσει παρ’ όλες αυτές!
Η ιστορία της είναι παρόμοια με τη δική σας και τη δική μου.
Σπανίως το ταξίδι μας είναι ομαλό ή δίχως δοκιμασία.
Ο καθένας μας έχει τα ψυχικά άλγη του, τις απογοητεύσεις του, τις θλίψεις του.
Μπορεί ακόμη να αισθανόμαστε αποθαρρημένοι και μερικές φορές καταβεβλημένοι.
Αλλά αυτοί που ζουν τη ζωή ενός μαθητού --που παραμένουν πιστοί και συνεχίζουν εμπρός με πίστη· που εμπιστεύονται τον Θεό και τηρούν τις εντολές του·1 που ζουν το Ευαγγέλιο μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα· που δίνουν υπηρεσία σαν του Χριστού σε εκείνους γύρω τους, μια καλή πράξη τη φορά-- είναι εκείνοι των οποίων οι καλές πράξεις συχνά κάνουν τη μεγάλη διαφορά.
Αυτοί που είναι λίγο πιο καλοσυνάτοι, λίγο πιο συγχωρητικοί και λίγο πιο φιλεύσπλαχνοι, είναι οι φιλεύσπλαχνοι που θα λάβουν έλεος2. Εκείνοι που κάνουν αυτόν τον κόσμο καλύτερο μέρος, μία πράξη τρυφερή και στοργική τη φορά και πασχίζουν να ζήσουν την ευλογημένη, ικανοποιητική και ειρηνική ζωή ενός μαθητή του Ιησού Χριστού είναι εκείνοι οι οποίοι θα βρουν τελικώς χαρά.
Θα γνωρίσουν ότι «η αγάπη τού Θεού, που ξεχύνεται μέσα στις καρδιές των τέκνων των ανθρώπων… είναι το πιο επιθυμητό υπεράνω πάντων… και το πιο χαροποιό στην ψυχή»3.
© 2017 υπό Intellectual Reserve, Inc. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/17. Έγκριση μετάφρασης: 6/17. Μετάφραση του First Presidency Message, August 2017. Greek. 97928 133