Μπορώ να βοηθήσω κάποιον να αλλάξει;

Ναι. Αλλά ο ρόλος σας μπορεί να είναι διαφορετικός από αυτόν που σκέπτεσθε.

Δημιουργηθήκαμε με την ικανότητα να αλλάζουμε. Η ανάπτυξη προς τις θείες δυνατότητές μας είναι ο σκοπός της θνητής μας εμπειρίας. Ένας από τους απώτερους στόχους μας στην τέλεση διακονίας είναι να βοηθούμε άλλους να έλθουν προς τον Χριστό και να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές, ώστε να επιστρέψουν στην παρουσία Του. Όμως λόγω της ελεύθερης βούλησής τους, ο ρόλος μας να τους βοηθήσουμε να γίνουν περισσότερο σαν τον Χριστό περιορίζεται.

Εδώ είναι επτά ισχυρά μαθήματα από τον Σωτήρα για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους στις προσπάθειές τους να αλλάξουν και να γίνουν περισσότερο όπως Εκείνος.

Μη φοβάστε να παροτρύνετε την αλλαγή

Ο Σωτήρας δεν φοβήθηκε να παροτρύνει άλλους να αφήσουν τους παλιούς τρόπους τους και να ασπασθούν τις διδασκαλίες Του. Παρότρυνε τον Πέτρο και τον Ιάκωβο να αφήσουν τις δουλειές τους και «να γίν[ουν] ψαράδες ανθρώπων» (Κατά Μάρκον 1:17). Παρότρυνε τη γυναίκα που συνελήφθη να διαπράττει μοιχεία να «π[άει], και στο εξής μη αμαρτ[άνει]» (Κατά Ιωάννην 8:11). Παρότρυνε τον πλούσιο νέο να παραιτηθεί από την προσκόλλησή του στα εγκόσμια πράγματα και να Τον ακολουθήσει (βλέπε Κατά Μάρκον 10:17-22). Μπορούμε επίσης να είμαστε τόσο τολμηροί όσο και στοργικοί καθώς παροτρύνουμε άλλους να κάνουν αλλαγές και να ακολουθήσουν τον Σωτήρα.
Θυμηθείτε, είναι δική τους επιλογή να αλλάξουν

Το είδος της αλλαγής που παροτρύνει ο Σωτήρας δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικό. Ο Σωτήρας δίδαξε και παρότρυνε, αλλά δεν εξανάγκασε. Ο πλούσιος νέος «αναχώρησε λυπούμενος» (Κατά Ματθαίον 19:22). Στην Καπερναούμ, πολλοί από τους μαθητές Του επέλεξαν «[να] στραφ[ούν] προς τα πίσω» και Εκείνος ρώτησε τους Δώδεκα εάν θα ήθελαν επίσης να φύγουν (βλέπε Κατά Ιωάννην 6:66-67). Μερικοί από τους οπαδούς του Ιωάννη του Βαπτιστή επέλεξαν να ακολουθήσουν τον Σωτήρα, άλλοι δεν το έκαναν (βλέπε Κατά Ιωάννην 1:35-37, 10:40-42). Μπορούμε να παροτρύνουμε άλλους να γίνουν περισσότερο όπως Εκείνος, όμως δεν μπορούμε να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε για εκείνους. Και εάν δεν έχουν ακόμη επιλέξει να αλλάξουν, δεν θα πρέπει να εγκαταλείπουμε – ούτε θα πρέπει να αισθανόμαστε σαν να έχουμε αποτύχει.
Προσευχηθείτε για την ικανότητα των άλλων να αλλάξουν

Κατά τη διάρκεια της διαμεσολαβητικής προσευχής Του, ο Ιησούς ζήτησε από τον Θεό να παρέμεναν οι μαθητές Του μακριά από το κακό, να γίνονταν περισσότερο όπως Εκείνος και ο Πατέρας και να γίνονταν πλήρεις με την αγάπη του Θεού (βλέπε Κατά Ιωάννην 17:11, 21-23, 26). Και με τη γνώση ότι ο Πέτρος θα χρειαζόταν δύναμη στις προσπάθειές του να αναπτυχθεί στον ρόλο του, ο Σωτήρας προσευχήθηκε γι’ αυτόν (βλέπε Κατά Λουκάν 22:32). Οι προσευχές μας για άλλους μπορούν να κάνουν τη διαφορά (βλέπε Ιακώβου 5:16).
Διδάξτε τους να βασίζονται στη δύναμή Του

Μόνο μέσω του Σωτήρος μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε και να αναπτυχθούμε προς τις θείες δυνατότητες που όλοι έχουμε. Εκείνος είναι «ο δρόμος, και η αλήθεια και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου [Εκείνου]» (Κατά Ιωάννην 14:6). Είναι η δύναμη Εκείνου που μπορεί «να κάνει τα αδύναμα πράγματα να γίνουν δυνατά» (Εθέρ 12:27). Ήταν η πίστη στην εξιλεωτική δύναμή Του που κατέστησε ικανό τον Άλμα τον νεότερο να αλλάξει (βλέπε Άλμα 36:16-23). Μπορούμε να διδάξουμε άλλους να βασίζονται στον Σωτήρα, έτσι ώστε να μπορούν επίσης να έχουν την εξευγενιστική Του δύναμη στη ζωή τους.
Αντιμετωπίστε τους σύμφωνα με αυτό που μπορούν να γίνουν

Η αγάπη και η αποδοχή μπορούν να γίνουν ισχυροί παράγοντες αλλαγής. Η γυναίκα στο πηγάδι ζούσε με έναν άνδρα που δεν ήταν ο σύζυγός της. Οι μαθητές του Χριστού «απόρησαν ότι μιλούσε με γυναίκα» (Κατά Ιωάννην 4:27), όμως ο Ιησούς ενδιαφερόταν περισσότερο για το ποια θα μπορούσε να γίνει. Την δίδαξε και της έδωσε την ευκαιρία να αλλάξει, πράγμα που το έκανε. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 4:4-42.)

Όταν αντιμετωπίζουμε άλλους όπως είναι παρά όπως μπορούν να γίνουν, μπορούμε να τους εμποδίσουμε. Αντιθέτως, μπορούμε να συγχωρούμε και να ξεχνάμε λάθη του παρελθόντος. Μπορούμε να πιστέψουμε ότι οι άλλοι μπορούν να αλλάξουν. Μπορούμε να παραβλέπουμε την αδυναμία και να τονίζουμε τα θετικά γνωρίσματα που μπορεί να μην μπορούν να δουν μόνοι τους. «Έχουμε την ευθύνη να δούμε τα άτομα όχι όπως είναι, αλλά μάλλον όπως μπορούν να γίνουν»¹.
Αφήστε τους να πάνε με τον δικό τους ρυθμό

Η αλλαγή απαιτεί χρόνο. Πρέπει όλοι «να συνεχί[σουμε] με υπομονή μέχρι να τελειοποιηθ[ούμε]» (Διδαχή και Διαθήκες 67:13). Ο Ιησούς είχε υπομονή με τους άλλους και συνέχιζε να διδάσκει ακόμη και εκείνους που Του αντιτίθεντο, καταθέτοντας μαρτυρία για τον ρόλο Του που Του έδωσε ο Πατέρας Του και απαντώντας στις ερωτήσεις τους (βλέπε Κατά Ματθαίον 12:1-13, Κατά Ιωάννην 7:28-29). Μπορούμε να κάνουμε υπομονή με τους άλλους και να τους ενθαρρύνουμε να είναι υπομονετικοί.
Μην εγκαταλείπετε εάν ξανακυλήσουν στους παλιούς τρόπους

Μετά τον θάνατο του Χριστού, ακόμη και ο Πέτρος και μερικοί από τους άλλους Αποστόλους επέστρεψαν σε αυτά που τους ήταν οικεία (βλέπε Κατά Ιωάννην 21:3). Ο Χριστός υπενθύμισε στον Πέτρο ότι έπρεπε να «ποιμαίν[ει] τα πρόβατά [Του]» (βλέπε Κατά Ιωάννην 21:15-17) και ο Πέτρος επέστρεψε στην τέλεση διακονίας. Μπορεί να είναι πολύ εύκολο να επιστρέψουμε στους προηγούμενους τρόπους. Μπορούμε να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε με ευγενική ενθάρρυνση και εμπνευσμένες προσκλήσεις να συνεχίσουμε να ακολουθούμε τον Σωτήρα και να προσπαθούμε να γίνουμε περισσότερο όπως Εκείνος.

Αφήστε άλλους να αναπτυχθούν

Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων λέει αυτή την ιστορία σχετικά με τη δυνατότητα των άλλων να αναπτύσσονται: «Μου είπαν κάποτε για έναν νέο άνδρα που για πολλά χρόνια ήταν σχεδόν πάντα θέμα κάθε αστείου στο σχολείο του. Είχε κάποια μειονεκτήματα και ήταν εύκολο να τον πειράζουν οι συνομήλικοί του. Αργότερα, μετακόμισε. Τελικώς κατετάγη στον στρατό και εκεί είχε κάποιες επιτυχείς εμπειρίες στην απόκτηση μόρφωσης και γενικώς να απομακρυνθεί από το παρελθόν του. Πάνω απ’ όλα, όπως γίνεται με πολλούς στον στρατό, ανεκάλυψε την ομορφιά και το μεγαλείο της Εκκλησίας και έγινε ενεργός και ευτυχισμένος σ’ αυτήν.

»Κατόπιν, μετά από αρκετά χρόνια, επέστρεψε στην πόλη όπου μεγάλωσε. Οι περισσότεροι της γενιάς του είχαν μετακομίσει αλλά όχι όλοι. Προφανώς, όταν επέστρεψε αρκετά επιτυχημένος και αλλαγμένος, ο ίδιος τρόπος σκέψης που υπήρχε πριν, ενώ ήταν εκεί, ανέμενε την επιστροφή του. Στους ανθρώπους της γενέτειράς του, ήταν ακόμη ο ίδιος ο τάδε…

»Τελικώς η παυλιανή προσπάθεια αυτού του άνδρα να αφήσει αυτό που ήταν πίσω και να αδράξει το έπαθλο που ο Θεός του είχε θέσει ενώπιόν του, σταδιακώς μειώθηκε μέχρι που πέθανε με τον ίδιο τρόπο που είχε ζήσει στη νεότητά του… Κρίμα, λυπηρό που τον περιέβαλαν πάλι… εκείνοι που νόμιζαν ότι το παρελθόν του ήταν πιο ενδιαφέρον από το μέλλον του. Κατάφεραν να του αρπάξουν αυτό για το οποίο τον είχε κερδίσει ο Χριστός. Και πέθανε λυπημένος, αν και με όχι τελείως δικό του σφάλμα…

»Αφήστε τους ανθρώπους να μετανοήσουν. Αφήστε τους ανθρώπους να αναπτυχθούν. Πιστέψτε ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν και να βελτιωθούν»².

© 2019 υπό Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. Printed in Germany. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/18. Έγκριση μετάφρασης: 6/18. Μετάφραση του Ministering Principles, August 2019. Greek. 15769 133