ຫລັກທຳຂອງການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ, ເດືອນຕຸລາ 2019
ທ່ານກຳລັງພາດ ພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນ ຂອງການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດນີ້ບໍ?
ການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດແມ່ນເພື່ອ “ປິຕິຍິນດີກັບຜູ້ທີ່ປິຕິຍິນດີ” ເທົ່າໆກັບ ການທີ່ຈະ “ຮ້ອງໄຫ້ກັບຄົນທີ່ຮ້ອງໄຫ້” (ໂຣມ 12:15).
ແຕ້ມໂດຍ ອໍກັສໂຕ ຊາມໂບນາໂຕ
ເມື່ອເຮົາຄິດກ່ຽວກັບການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ, ມັນງ່າຍທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫລືອຄົນທີ່ຂັດສົນ. ເຮົາເວົ້າກ່ຽວກັບການເຮັດສວນຄົວໃຫ້ແມ່ໝ້າຍ, ການເອົາອາຫານໄປໃຫ້ຜູ້ເຈັບປ່ວຍ, ຫລື ການບໍລິຈາກໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ຍາກຈົນ. ເຮົາຈື່ຈຳຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລ ທີ່ວ່າ “ຮ້ອງໄຫ້ກັບຄົນທີ່ຮ້ອງໄຫ້,” ແຕ່ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ພຽງພໍແລ້ວບໍ ກັບ ພາກສ່ວນ ທຳອິດ ຂອງຂໍ້ນັ້ນ—ຄືທີ່ຈະ “ປິຕິຍິນດີກັບຜູ້ທີ່ປິຕິຍິນດີ? (ໂຣມ 12:15). “ການປິຕິຍິນດີກັບຜູ້ທີ່ເຮົາປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່—ບໍ່ວ່າ ມັນໝາຍເຖິງການສະຫລອງຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງເຂົາເຈົ້າ ຫລື ການຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າພົບຄວາມສຸກ ໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ—ເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຈະປະຕິບັດ.
ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນແນວຄິດສາມຢ່າງ ທີ່ສາມາດຊ່ວຍ (ແລະ ຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນເພື່ອໃຫ້ຫລີກເວັ້ນ) ຂະນະທີ່ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ສິ່ງທີ່ດີ ທີ່ພຣະເຈົ້າເອົາໃສ່ໄວ້ຢູ່ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.
1. ຮັບຮູ້
ບອນນີ ເອັຈ ຄໍດອນ, ປະທານອົງການຍິງໜຸ່ມສາມັນ, ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ເຮົາຕ້ອງ ເຫັນ ຜູ້ທີ່ເຮົາປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່—ບໍ່ແມ່ນເຫັນພຽງແຕ່ພາລະ ແລະ ການດີ້ນລົນຂອງເຂົາເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເຫັນຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ພອນສະຫວັນ, ແລະ ຄວາມສຳເລັດຂອງເຂົາເຈົ້ານຳອີກ. ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ ເຮົາຕ້ອງເປັນ “ຜູ້ສະໜັບສະໜູນ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈໄດ້—ຄົນທີ່ຮັບຮູ້ສະຖານະການຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ສົ່ງເສີມເຂົາເຈົ້າໃນຄວາມຫວັງ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຂອງເຂົາເຈົ້າ.”1
ໃນຄຳອຸປະມາເລື່ອງແກະ ກັບແບ້, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ກ່າວວ່າ ຜູ້ທີ່ຈະຖືກພົບເຫັນຢູ່ທາງເບື້ອງພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະອົງ ຈະຖາມວ່າ: “ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ, ເມື່ອໃດພວກຂ້ານ້ອຍເຫັນພຣະອົງຫິວເຂົ້າ ແລະ ເອົາເຂົ້າໃຫ້ພຣະອົງກິນ ແລະ ເຫັນພຣະອົງຫິວນ້ຳ ແລະ ເອົານ້ຳໃຫ້ພຣະອົງດື່ມ?
“ເມື່ອໃດພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນພຣະອົງເປັນແຂກບ້ານ ແລະ ຮັບຕ້ອນພຣະອົງໄວ້?” (ມັດທາຍ 25:37–38).
“ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຄຳທີ່ສຳຄັນແມ່ນ ເຫັນ” ຊິດສະເຕີຄໍດອນໄດ້ກ່າວ. “ຝ່າຍພວກຜູ້ຊອບທຳໄດ້ເຫັນຜູ້ຄົນທີ່ຂັດສົນເພາະເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຝົ້າດູແລ ແລະ ສັງເກດເຫັນ. ເຮົາກໍສາມາດເປັນຜູ້ເຝົ້າດູແລໄດ້ຄືກັນ ເພື່ອຈະຊ່ວຍ ແລະ ປອບໂຍນ, ສະຫລອງ ແລະ ແມ່ນແຕ່ມີຄວາມຝັນ.”2
2. ຊອກຫາເຫດຜົນທີ່ຈະສະຫລອງ
ສະຫລອງຄວາມສຳເລັດ ບໍ່ວ່າຈະຫລາຍ ຫລື ໜ້ອຍກໍຕາມ. ມັນອາດເປັນການຜ່ານຜ່າໂຣກມະເລັງ ຫລື ການຜ່ານຜ່າການເລີກກັນ, ການຊອກຫາວຽກການໃໝ່ ຫລື ການຊອກຫາເກີບທີ່ເສຍ, ການອົດໄປແຕ່ລະວັນຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ສູນເສຍຄົນທີ່ຮັກໄປ ຫລື ການອົດກິນນ້ຳຕານໝົດອາທິດກໍຕາມ.
ໃຫ້ໂທໄປສະແດງຄວາມຍິນດີ, ຂຽນຈົດໝາຍນ້ອຍຫາ, ຫລື ອອກໄປກິນເຂົ້າສວຍນຳກັນ. ໂດຍການແບ່ງປັນພອນໃຫ້ກັນ, ການດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມກະຕັນຍູ, ແລະ ການສະຫລອງພອນ ແລະ ຄວາມສຳເລັດກັບຄົນອື່ນ, ເຮົາ “ຈະໄດ້ມີຄວາມປິຕິຍິນດີໃນຄວາມສຸກຂອງພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາ” (ແອວມາ 30:34).
3. ເບິ່ງພຣະຫັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
ບາງເທື່ອການປິຕິຍິນດີກັບຄົນອື່ນ ກໍໝາຍເຖິງການຊ່ວຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຫັນເຫດຜົນຂອງການປິຕິຍິນດີ—ບໍ່ວ່າຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຫລື ມີຄວາມດີອົກດີໃຈຫລາຍຂະໜາດໃດກໍຕາມ ເຂົ້າມາສູ່ຊີວິດຂອງເຮົາ. ການຮູ້ຄວາມຈິງທີ່ລຽບງ່າຍ ທີ່ວ່າພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຮູ້ກ່ຽວກັບເຮົາ ແລະ ພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະຍົກເຮົາຂຶ້ນ ສາມາດເປັນແຫລ່ງແຫ່ງຄວາມສຸກທີ່ດີທີ່ສຸດ.
ທ່ານສາມາດຊ່ວຍເຫລືອຄົນໃຫ້ເຫັນພຣະຫັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ ໂດຍການແບ່ງປັນວິທີທີ່ທ່ານໄດ້ເຫັນພຣະຫັດນັ້ນ ໃນຊີວິດຂອງທ່ານເອງ. ໃຫ້ສ່ຽງທີ່ຈະແບ່ງປັນວິທີທີ່ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອທ່ານ ຜ່ານຜ່າການທ້າທາຍຂອງທ່ານ. ປະຈັກພະຍານນີ້ສາມາດຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ຮັບຮູ້ ແລະ ຍອມຮັບວິທີທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອເຂົາເຈົ້າ (ເບິ່ງ ໂມໄຊຢາ 24:14).
4. ຢ່າຈຳກັດຄວາມສາມາດຂອງທ່ານທີ່ຈະປິຕິຍິນດີ
ໜ້າເສຍດາຍທີ່ ບາງເທື່ອເຮົາຈະຈຳກັດຄວາມສາມາດຂອງເຮົາທີ່ຈະປິຕິຍິນດີກັບຄົນອື່ນ, ໂດຍສະເພາະ ໃນເວລາທີ່ເຮົາຮູ້ສຶກບໍ່ໝັ້ນໃຈກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຮົາມີໃຫ້ ຫລື ຖານະຂອງເຮົາໃນຊີວິດ. ແທນທີ່ຈະມີຄວາມສຸກ ເມື່ອເຫັນຄົນອື່ນມີຄວາມສຸກ, ແຕ່ເຮົາພັດເອົາຕົວເອງ ໄປປຽບທຽບໃສ່ກັບເຂົາເຈົ້າ. ແລະ ດັ່ງທີ່ແອວເດີ ຄວິນຕິນ ແອວ ຄຸກ ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ ໄດ້ສິດສອນວ່າ: “ການປຽບທຽບພອນ ສ່ວນຫລາຍຈະຂັບໄລ່ຄວາມສຸກໃຫ້ໜີໄປ. ເຮົາບໍ່ສາມາດມີຄວາມກະຕັນຍູ ແລະ ມີຄວາມອິດສາບັງບຽດໃນເວລາດຽວກັນ.”3
“ເຮົາຈະສາມາດເອົາຊະນະຄວາມໂນ້ມອຽງ ທີ່ເຫັນໄດ້ຢູ່ໃນເກືອບທຸກຄົນ ໄດ້ແນວໃດ?” ແອວເດີ ແຈັບຟະຣີ ອາ ຮໍແລນ ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ ໄດ້ຖາມ. “… ເຮົາສາມາດນັບພອນຫລາຍໆຢ່າງຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາສາມາດຍິນດີກັບຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງຄົນອື່ນ. ສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດແມ່ນ ເຮົາສາມາດຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນ, ຊຶ່ງເປັນວິທີອອກກຳລັງຫົວໃຈທີ່ດີທີ່ສຸດ ທີ່ເຄີຍຮູ້ຈັກມາ.”4 ແທນທີ່ຈະປຽບທຽບ, ເຮົາສາມາດຍ້ອງຍໍຄົນທີ່ເຮົາປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່. ໃຫ້ບອກເຂົາເຈົ້າຢ່າງເຕັມໃຈເຖິງສິ່ງທີ່ທ່ານປາບປື້ມນຳເຂົາເຈົ້າ ຫລື ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ດັ່ງທີ່ໂປໂລໄດ້ເຕືອນເຮົາ, ເຮົາທຸກຄົນເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງໃນພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດ, ແລະ ເມື່ອ “ອະໄວຍະວະອັນໜຶ່ງໄດ້ຮັບກຽດ, ອະໄວຍະວະທັງໝົດກໍປິຕິຍິນດີດ້ວຍກັນ” (1 ໂກຣິນໂທ 12:26). ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ, ເຮົາສາມາດຮູ້ເຖິງປະສົບການຂອງຄົນອື່ນ, ສະຫລອງຄວາມສຳເລັດຜົນ ບໍ່ວ່າຈະຫລາຍ ຫລື ໜ້ອຍ, ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າຮັບຮູ້ພຣະຫັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ເອົາຊະນະຄວາມອິດສາ ເພື່ອວ່າເຮົາຈະໄດ້ປິຕິຍິນດີກັບພອນ, ພອນສະຫວັນ, ແລະ ຄວາມສຸກນຳກັນ.
© 2019 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. ຈັດພິມໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ສະບັບເປັນພາສາອັງກິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/18. ການແປໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/18. ແປຈາກ Ministering Principles, October 2019. Laotian. 15771 331