ຫລັກທຳຂອງການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ, ເດືອນທັນວາ 2019

ສິ່ງທີ່ ບຸນຄຣິດສະມາດ ສິດສອນເຮົາກ່ຽວກັບ ການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ

“ນີ້ຄືເທດສະການທີ່ມັກຊອບໃນຮອບປີ. ບໍ່ດົນຈະມີເພງຄຣິດສະມາດໃຫ້ຮ້ອງ. ບອກເຖິງການກຳເນີດຂອງພຣະເຢຊູ ທີ່ມາສູ່ໂລກ ຕອນເດັກແດງທາລົກ” (“The Nativity Song,” Children’s Songbook, 52).

ຮູບພາບ

ministering

Detail from Behold the Lamb of God, by Walter Rane

ຊ່ວງບຸນຄຣິດສະມາດ ເປັນເວລາທີ່ດີເລີດ ເມື່ອຝູງແກະ, ຜູ້ລ້ຽງແກະ, ຄອກສັດ, ແລະ ດວງດາວ ມີຄວາມໝາຍໃໝ່ໃນທັນທີ. ທັງໝົດກາຍເປັນຕົວລະຄອນທີ່ສຳຄັນ ໃນເລື່ອງເລົ່າເຖິງເຫດການທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ: ການກຳເນີດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຫລາຍໆຄອບຄົວກໍສະແດງພາບການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຢູ່ໃນບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ບາງຄອບຄົວກໍອ່ານເລື່ອງເລົ່າ ຫລື ຫລິ້ນລະຄອນກ່ຽວກັບການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ. ຄືກັນກັບເລື່ອງເລົ່າອື່ນໆກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເລື່ອງເລົ່າກ່ຽວກັບການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ກໍເຕັມໄປດ້ວຍບົດຮຽນທີ່ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ, ກ່ຽວກັບການແບ່ງປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະອົງ ເພື່ອສ່ອງແສງແກ່ໂລກ. “ເລື່ອງເລົ່າຄຣິດສະມາດ ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ,” ປະທານເຮັນຣີ ບີ ໄອຣິງ ທີ່ປຶກສາທີສອງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດໄດ້ກ່າວ.

“… ໃນເລື່ອງການກຳເນີດຂອງພຣະຄຣິດ, ເຮົາສາມາດເຫັນ ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າ ພຣະອົງເປັນຄົນແນວໃດ. ວ່າພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໄປຕະຫລອດທາງ. ແລະ ຈະພາເຮົາໃຫ້ລືມຕົວເອງ ແລະ ຊ່ວຍເຫລືອຄົນອື່ນ.”¹

“ໃນໂຮງແຮມນັ້ນບໍ່ມີຫ້ອງຫວ່າງສຳລັບພວກເພິ່ນເລີຍ” (ລູກາ 2:7)

ເຈົ້າຂອງໂຮງແຮມບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ຈະຈັດຫາຫ້ອງໃຫ້ແກ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ແຕ່ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດຄວາມຜິດແບບດຽວກັນນັ້ນ! ເຮົາສາມາດຈັດຫາຫ້ອງໃຫ້ແກ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງເຮົາໄດ້ ໂດຍການຈັດຫາຫ້ອງໃຫ້ແກ່ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ນັ່ງຢູ່ໂຕະກັບເຮົາ, ຢູ່ໃນບ້ານເຮືອນຂອງເຮົາ, ແລະ ຢູ່ໃນປະເພນີຂອງເຮົາໄດ້. ປະເພນີຂອງຫລາຍໆຄອບຄົວ ສາມາດຖືກເຮັດໃຫ້ຫວານຊື່ນ ແລະ ແມ່ນແຕ່ເປັນຄວາມຊົງຈຳຫລາຍຂຶ້ນ ໂດຍການຮ່ວມຄົນອື່ນເຂົ້ານຳ. ດາຍອານາ ແລະ ຄອບຄົວຂອງນາງ ມີປະເພນີ ທີ່ເຊື້ອເຊີນບາງຄົນໃຫ້ມາຮ່ວມງານບຸນຄຣິດສະມາດນຳເຂົາເຈົ້າ. ທຸກເດືອນທັນວາ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສົນທະນາ ແລະ ຕັດສິນໃຈວ່າ ເຂົາເຈົ້າຄວນເຊື້ອເຊີນຜູ້ໃດ.² ບາງທີຄອບຄົວຂອງທ່ານສາມາດເລີ່ມຕົ້ນປະເພນີທີ່ຄ້າຍຄືກັນນີ້. ບາງທີບາງຄົນທີ່ທ່ານປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່ ຢາກມາຮ່ວມກັບຄອບຄົວຂອງທ່ານ ເພື່ອຮ້ອງເພງບຸນຄຣິດສະມາດທີ່ມັກຊອບນຳກັນ. ທ່ານອາດຈັດບ່ອນຢູ່ທີ່ໂຕະອາຫານສະຫລອງວັນຄຣິດສະມາດສຳລັບບາງຄົນ ຜູ້ບໍ່ມີຄອບຄົວຢູ່ໃກ້.

ຊິມີວິທີອື່ນໃດບໍ ທີ່ຈະຈື່ຈຳພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ທີ່ດີໄປກວ່າການເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ ທີ່ລວມຄົນອື່ນເຂົ້ານຳ? ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ພຣະອົງເຊື້ອເຊີນ “ເຂົາທັງໝົດໃຫ້ເຂົ້າມາຫາພຣະອົງ ແລະ ຮັບສ່ວນພຣະກະລຸນາທິຄຸນຂອງພຣະອົງ; ແລະ ພຣະອົງບໍ່ປະຕິເສດຜູ້ໃດທີ່ມາຫາພຣະອົງເລີຍ, ບໍ່ວ່າດຳ ແລະ ຂາວ, ຂ້າທາດ ແລະ ຜູ້ເປັນອິດສະລະ, ຊາຍ ແລະ ຍິງ; ແລະ ພຣະອົງລະນຶກເຖິງຄົນທີ່ບໍ່ມີສາດສະໜານຳອີກ; ແລະ ທຸກຄົນເທົ່າທຽມກັນໝົດສຳລັບພຣະເຈົ້າ, ທັງຊາວຢິວ ແລະ ຄົນຕ່າງຊາດ” (2 ນີໄຟ 26:33). ຈັດຫາບ່ອນ ແລະ ໃຫ້ການຮັບຕ້ອນ.

“ໃນຂົງເຂດນີ້ ໄດ້ມີຄົນລ້ຽງແກະທີ່ຢູ່ຕາມທົ່ງ ນອນເຝົ້າຝູງແກະຂອງພວກເຂົາໃນເວລາກາງຄືນ” (ລູກາ 2:8)

ເບິ່ງແລ້ວຄືເໝາະສົມຫລາຍ ທີ່ພວກຄົນລ້ຽງແກະໄດ້ເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ຄົນກຸ່ມທຳອິດ ທີ່ໄດ້ໄປເຝົ້າກຸມມານນ້ອຍ. ສາດສະດາໃນສະໄໝບູຮານ ໄດ້ກ່າວເຖິງພຣະເຢຊູຄຣິດວ່າເປັນ “ຜູ້ລ້ຽງຂອງອິດສະຣາເອນ” (ເພງສັນລະເສີນ 80:1) ແລະ ເປັນ “ຜູ້ລ້ຽງຜູ້ດຽວທົ່ວຜືນແຜ່ນດິນໂລກ” (1 ນີໄຟ 13:41). ແລະ ພຣະຄຣິດເອງ ກໍໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເຮົານີ້ແຫລະເປັນຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີ, ແລະ ຮູ້ຈັກແກະຂອງເຮົາ” (ໂຢຮັນ 10:14). ການຮູ້ຈັກແກະຂອງເຮົາ ແລະ ການເຝົ້າດູແລ ເປັນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນຂອງການລ້ຽງດູ ແລະ ການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ ດັ່ງທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດກະທຳ.

ດ້ວຍແສງລິບລີ່ ແລະ ເຄື່ອງປະດັບ, ມັນມີຫລາຍສິ່ງທີ່ເປັນຕາເບິ່ງ ໃນຊ່ວງບຸນຄຣິດສະມາດ. ບາງທີຄວາມສວຍງາມທີ່ສຸດຂອງເທດສະການ ແມ່ນຕອນທີ່ເຮົາຈື່ຈຳທີ່ຈະຫັນຄວາມສົນໃຈຂອງເຮົາໄປຫາຜູ້ທີ່ເຮົາປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່ ແລະ ເຝົ້າດູແລຝູງແກະຂອງເຮົາເອງ. ການເຝົ້າດູແລສາມາດເປັນການສັງເກດເຫັນຂອງກິນຫລິ້ນທີ່ເຂົາເຈົ້າມັກຊອບ ຫລື ການຖາມກ່ຽວກັບແຜນການສະຫລອງງານບຸນຄຣິດສະມາດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຮົາເຝົ້າດູແລເມື່ອເຮົາເຫັນ ແລະ ສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນອື່ນ—ທັງໃນສິ່ງທີ່ເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ບໍ່ແຈ່ມແຈ້ງ.

ຕອນນາງແຊໂຣໄດ້ສູນເສຍ ມິກ ສາມີຂອງນາງໄປແບບກະທັນຫັນ, ນາງມີຄວາມໂສກເສົ້າຫລາຍ. ເມື່ອບຸນຄຣິດສະມາດປີທຳອິດທີ່ປາດສະຈາກສາມີເລື່ອນເຂົ້າມາໃກ້ຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດ, ນາງກໍຮູ້ສຶກເປົ່າປ່ຽວດຽວດາຍຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ໂຊກດີທີ່ຊິດສະເຕີ ຊອນນາ ເອື້ອຍນ້ອງຜູ້ປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງນາງໄດ້ຢູ່ໃກ້ຊິດ. ນາງຊອນນາ ແລະ ຈິມ ສາມີຂອງນາງ, ໄດ້ເຊື້ອເຊີນນາງແຊໂຣ ໃຫ້ໄປຮ່ວມສະຫລອງບຸນຄຣິດສະມາດນຳເຂົາເຈົ້າຫລາຍເທື່ອ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນເສື້ອກັນໜາວທີ່ເກົ່າຂອງນາງ ແລະ ໄດ້ຕັດສິນໃຈເຮັດບາງຢ່າງ. ສອງສາມມື້ກ່ອນວັນຄຣິດສະມາດ, ນາງຊອນນາ ແລະ ຈິມ ໄດ້ເອົາຂອງຂວັນໄປໃຫ້ນາງແຊໂຣ: ເສື້ອກັນໜາວໃໝ່ທີ່ສວຍງາມ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ຮູ້ເຖິງຄວາມຕ້ອງການທາງໂລກຂອງນາງແຊໂຣ ທີ່ຕ້ອງມີເສື້ອກັນໜາວທີ່ອົບອຸ່ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງຮູ້ເຖິງຄວາມຕ້ອງການ ການປອບໂຍນທາງຈິດໃຈຂອງນາງ ແລະ ການເປັນເພື່ອນນຳອີກ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສະໜອງຄວາມຕ້ອງການເຫລົ່ານັ້ນ ໃນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ ທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້ ແລະ ເປັນຕົວຢ່າງວ່າ ເຮົາຄືກັນ ກໍສາມາດຄອຍເຝົ້າດູແລຝູງແກະຂອງເຮົາໄດ້.³

“ພວກຜູ້ລ້ຽງແກະໄດ້ເວົ້າກັນວ່າ, ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປເມືອງເບັດເລເຮັມເທາະ” (ລູກາ 2:15)

“ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປເທາະ” ເປັນຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ລ່າເລີງ! ຄົນລ້ຽງແກະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າ ໝູ່ເພື່ອນຂອງຕົນຈະອິດເມື່ອຍຫລາຍເກີນໄປ ຈົນບໍ່ສາມາດເດີນທາງ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເດີນທາງໄປເບັດເລເຮັມ ຄົນດຽວຢ່າງງຽບໆ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊວນກັນ ດ້ວຍຄຳວ່າ, “ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປເທາະ!”

ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດເຊື້ອເຊີນໝູ່ເພື່ອນຂອງເຮົາ ໃຫ້ມາເບິ່ງກຸມມານນ້ອຍເຢຊູ, ແຕ່ເຮົາກໍສາມາດເຊື້ອເຊີນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ສຶກເຖິງວິນຍານຂອງບຸນຄຣິດສະມາດ (ຫລື ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຄຣິດ) ໂດຍການຮັບໃຊ້ຮ່ວມກັບເຮົາ. “ວິທີທີ່ຈະເພີ່ມວິນຍານຂອງບຸນຄຣິດສະມາດ ແມ່ນການເອື້ອມອອກໄປຫາຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບເຮົາດ້ວຍໃຈເພື່ອແຜ່ ແລະ ມອບຕົວເຮົາເອງ,” ບອນນີ ແອວ ໂອສະກາສັນ, ອະດີດປະທານອົງການຍິງໜຸ່ມສາມັນໄດ້ກ່າວ.⁴ ໃຫ້ວາດພາບວ່າຕົວເອງກຳລັງຈັບເຍິງທຽນໄຂຢູ່. ຄົນອື່ນສາມາດເຫັນ ແລະ ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກແສງສະຫວ່າງຂອງທຽນໄຂຂອງທ່ານໄດ້, ແຕ່ໃຫ້ເຮົາຄິດເບິ່ງວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກອົບອຸ່ນຫລາຍຂະໜາດໃດ ຖ້າຫາກເຮົາໃຊ້ທຽນໄຂຂອງເຮົາ ຈຸດໄຟໃຫ້ທຽນໄຂຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຈັບເຍິງທຽນໄຂດ້ວຍຕົວເອງ.

ພຣະຄຣິດເອງໄດ້ສິດສອນວ່າ ຜູ້ທີ່ຕິດຕາມພຣະອົງຈະໄດ້ ຄວາມສະຫວ່າງຂອງຊີວິດ (ເບິ່ງ ໂຢຮັນ 8:12). ການຮັບໃຊ້ຄືກັນກັບພຣະອົງ ເປັນວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາສາມາດຕິດຕາມພຣະອົງ ແລະ ຊື່ນຊົມກັບຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ. ສະນັ້ນ ຈົ່ງແບ່ງປັນຄວາມສະຫວ່າງ ໂດຍການເຊື້ອເຊີນຄົນອື່ນໃຫ້ຮັບໃຊ້ຮ່ວມກັບທ່ານ! ທ່ານ ແລະ ຄົນທີ່ທ່ານປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່ ຈະຮັບໃຊ້ນຳກັນໄດ້ແນວໃດ? ພ້ອມກັນ ພວກທ່ານສາມາດກະກຽມອາຫານທີ່ມັກຊອບ ຫລື ເອົາຂອງຕ້ອນໄປໃຫ້ບາງຄົນ ຫລື ສົ່ງຈົດໝາຍນ້ອຍໄປໃຫ້ ແບບບໍ່ບອກລ່ວງໜ້າ. ພ້ອມກັນ ທ່ານທັງສອງສາມາດຮູ້ສຶກອາຍອຸ່ນຂອງແສງທີ່ມາຈາກ ການເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະຄຣິດ ເລື່ອງການຮັບໃຊ້.

“ພວກເຂົາກໍເລົ່າເລື່ອງຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນເຖິງພຣະກຸມມານນັ້ນ” (ລູກາ 2:17)

ມັນເປັນສິ່ງງ່າຍທີ່ຈະວາດພາບເຫັນຄວາມຊື່ນຊົມທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນຂອງຜູ້ລ້ຽງ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າແບ່ງປັນຂ່າວສານທີ່ໜ້າອັດສະຈັນໃຈ ເຖິງການກຳເນີດຂອງພຣະຄຣິດ ກັບຫລາຍໆຄົນ ເທົ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້. ການແຈ້ງຂ່າວໂດຍເຫລົ່າທູດ, ແລະ ພຣະເມຊີອາທີ່ຖືກທຳນາຍໄດ້ສະເດັດມາ! ພຣະອົງຢູ່ທີ່ນີ້! ຕາມຈິງແລ້ວ, ການແບ່ງປັນຂ່າວດີເລື່ອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ເປັນຫົວຂໍ້ໃຫຍ່ຂອງເລື່ອງເລົ່າກ່ຽວກັບການກຳເນີດຂອງພຣະຄຣິດ. ເຫລົ່າທູດໄດ້ຮ້ອງສັນລະເສີນ. ດາວດວງໜຶ່ງໄດ້ນຳທາງ. ແລະ ຄົນລ້ຽງແກະໄດ້ປ່າວໃຫ້ຜູ້ຄົນຮູ້ຈັກທົ່ວໄປ.

ເຮົາກໍສາມາດຕື່ມສຽງຂອງເຮົາໃສ່ກັບເລື່ອງເລົ່າຄຣິດສະມາດ ໂດຍການແບ່ງປັນຂ່າວດີ ແລະ ເປັນພະຍານເຖິງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. “ເມື່ອທ່ານມີສິດທິພິເສດທີ່ຈະເປັນຕົວແທນຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງທ່ານ, ຂໍໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ, ‘ເຮົາຈະແບ່ງປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະກິດຕິຄຸນກັບບຸກຄົນນີ້ ຫລື ຄອບຄົວນີ້ໄດ້ແນວໃດ?’” ຊິດສະເຕີ ຈີນ ບີ ບິງກຳ, ປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນໄດ້ສິດສອນ. “ພຣະວິນຍານກຳລັງດົນໃຈໃຫ້ເຮົາເຮັດຫຍັງແດ່?”⁵

ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຄຳແນະນຳສອງສາມຂໍ້ ເພື່ອໃຫ້ທ່ານພິຈາລະນາຂະນະທີ່ທ່ານສະແຫວງຫາທີ່ຈະຮູ້ຈັກວິທີທີ່ທ່ານສາມາດແບ່ງປັນປະຈັກພະຍານຂອງທ່ານ ເຖິງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ:

ໃຫ້ຊອກຫາພຣະຄຳພີຂໍ້ໜຶ່ງ ທີ່ປະທັບໃຈທ່ານກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ຫລື ສະແດງອອກວ່າ ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງມີຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ພຣະອົງ. ໃຫ້ແບ່ງປັນມັນກັບຜູ້ທີ່ທ່ານປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຕໍ່.
ໃຫ້ສົ່ງຂໍ້ຄວາມທາງມືຖື ຫລື ສົ່ງວິດີໂອກ່ຽວກັບບຸນຄຣິດສະມາດ ທາງຄອມພິວເຕີ. ມີຫລາຍເລື່ອງທີ່ດີເລີດ ຢູ່ທີ່ ChurchofJesusChrist.org!
ໃຫ້ບອກໝູ່ເພື່ອນຄົນໜຶ່ງກ່ຽວກັບຄວາມຊົງຈຳ ຫລື ປະເພນີພິເສດ ທີ່ເຕືອນໃຈທ່ານກ່ຽວກັບພຣະຄຣິດ.

ມີສັດທາວ່າ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຈະເປັນພະຍານເຖິງຄວາມຈິງ ກ່ຽວກັບປະຈັກພະຍານຂອງທ່ານ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເປັນພະຍານຕໍ່ຊີເມໂອນ ແລະ ອານາ ວ່າກຸມມານນ້ອຍເຢຊູ ຄືພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ (ເບິ່ງ ລູກາ 2:26, 38).

“ໃນການໃຫ້ກຽດແກ່ການມາສູ່ໂລກຂອງ [ພຣະເຢຊູຄຣິດ] ແທ້ໆ, ເຮົາຕ້ອງເຮັດຄືກັນກັບດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ ແລະ ເອື້ອມອອກໄປດ້ວຍຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ດ້ວຍຄວາມເມດຕາ ຕໍ່ເພື່ອນມະນຸດດ້ວຍກັນ,” ແອວເດີ ດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ ແຫ່ງກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງໄດ້ກ່າວ. “ສິ່ງນີ້ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ທຸກວັນ, ໂດຍຄຳວາຈາ ແລະ ການກະທຳ. ຂໍໃຫ້ສິ່ງນີ້ກາຍເປັນປະເພນີບຸນຄຣິດສະມາດຂອງເຮົາ, ບໍ່ວ່າເຮົາຈະອາໄສຢູ່ບ່ອນໃດກໍຕາມ—ໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນມີເມດຕາຫລາຍກວ່າເກົ່າ, ໃຫ້ອະໄພຫລາຍກວ່າເກົ່າ, ຕັດສິນໜ້ອຍລົງ, ມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍກວ່າເກົ່າ, ມີໃຈເພື່ອແຜ່ຫລາຍກວ່າເກົ່າ ໃນການແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ເຮົາມີ ໃຫ້ກັບຄົນທີ່ຂັດສົນ.”⁶

© 2019 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. ຈັດພິມໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ສະບັບເປັນພາສາອັງກິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/18. ການແປໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/18. ແປຈາກ Ministering Principles, December 2019. Laotian. 15773 331