Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
In het epicentrum hoop vinden
Toen Italië hard werd getroffen door COVID-19 vond ik een reden om hoopvol te zijn.
De auteur woont in Catanzaro (Italië).
Ik lees graag de vertroostende woorden die de Heiland na zijn opstanding tegen zijn discipelen zei: ‘Vrede zij u!’ (Johannes 20:19.) Is het niet geweldig dat onze Heiland zijn volgelingen altijd vrede heeft beloofd? Door een recente ervaring werd ik aan dat beginsel herinnerd.
Ongerust in quarantaine
Toen ik op een avond naar de tv keek, spraken de nieuwslezers over COVID-19 en de gevolgen die het in Italië had, waar ik woon. Ze spraken over het grote aantal mensen dat door het virus was overleden, en het toenemende aantal bevestigde gevallen. Hoewel het verontrustend was, maakte ik me nog niet zoveel zorgen. Maar toen het twee weken later veel erger werd, begon ik me toch zorgen te maken.
Te midden van dat alles werd ik verdrietig en panisch. Ik was zo bang dat ik ziek zou worden. En voor het eerst in mijn leven was ik bang om naar mijn werk te gaan. Als ik naar buiten ging, moest ik handschoenen en een masker dragen. Een week later werd alles gesloten en was iedereen in quarantaine.
In die tijd mochten we niet naar buiten, alleen om eenmaal per week boodschappen te doen. Het was heel moeilijk om binnen te blijven. Alle bijeenkomsten van de kerk werden opgeschort. Hoewel dat op zich bedroevend was, was ik veel meer teleurgesteld toen de tempel gesloten werd. Ik was namelijk van plan geweest om naar de tempel te gaan en de verzegeling bij te wonen van een gezin dat ik op zending had onderwezen. Ik voelde me diep bedroefd en hopeloos door de omstandigheden in de wereld.
Door muziek geraakt
Toen ik op een ochtend in de Schriften las en naar een lied luisterde dat ‘Christus geeft je rust’ heet, ging ik in gebed en vroeg onze hemelse Vader: ‘Hoe kan ik in deze moeilijke tijd hoopvol zijn?’
En toen ging ik naar de woorden van dat lied luisteren:
Hij geeft je hoop,
als er wanhoop heerst.
Hij geeft je kracht,
als ze jou ontbeert.
Hij geeft je leiding
op je levenspad.
Als er geen vrede heerst,
vind je rust in Hem.1
Ik voelde de Geest tot mij getuigen dat deze woorden waar zijn. Ik keek naar het naambordje dat ik tijdens mijn zending droeg, en hoorde deze woorden in gedachte: ‘Romina, ik wil dat je dezelfde vrede voelt die je op je zending aan anderen hebt gegeven, toen je mijn boodschap van hoop verkondigde. Alles komt in orde. Ik zal je niet alleen laten.’
Daarom wil ik nu die boodschap van hoop verkondigen! Hoewel ik in deze moeilijke tijd zoveel angst en onrust heb gevoeld, weet ik zeker dat er door Jezus Christus hoop is! Wend je tot Hem. Luister naar Hem. Volg Hem. We kunnen in Hem vrede vinden. We krijgen kracht als we in Hem geloven. En als we dat doen, zal Hij ons de kracht geven om ons aan hoop vast te houden (zie Ether 12:4).
Ons aan hoop vastklampen
Ouderling Dieter F. Uchtdorf van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Zo’n hoop stellen in God, zijn goedheid en zijn macht verkwikt ons met moed in moeilijke tijden.’2 Hoe beangstigend deze tijd ook mag zijn, we kunnen voor moed en vertrouwen in de beloften van de Heer kiezen. Als het leven moeilijk is, hoeven we onze hemelse Vader niet om andere omstandigheden te vragen, maar om hulp met het veranderen van onze houding. We kunnen in elke situatie leren en groeien.
Ik weet dat God bij ons is en dat Hij zijn kinderen liefheeft – zelfs degenen die zich in het epicentrum van een pandemie bevinden. Ik weet dat door Hem alles in orde zal komen. En ik weet dat ik me altijd kan vastklampen aan de vrede die uit geloof in Jezus Christus voortkomt. Door zijn oneindige verzoening hoef ik mijn problemen niet alleen het hoofd te bieden.