สูงวัยอย่างมีศรัทธา
แต่งกายอย่างเหมาะสม
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
คราวนี้เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องทำให้แน่ใจว่าท่านแต่งกายอย่างถูกต้อง
ตั้งแต่สมัยเด็กๆ แม่ของเราคอยดูแลให้เราแต่งกายให้เหมาะสมกับทุกโอกาส ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากเมื่อมีลูกสาวห้าคน หากเราสวมกางเกงอยู่เมื่อต้องใส่ชุดกระโปรง ท่านจะให้เราเปลี่ยน เมื่อพวกเราคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าน่ารักชุดใหม่ที่เราคิดว่าไม่ควรสวมเสื้อนอกไม่ว่าจะหนาวเพียงใดก็ตาม ท่านก็ยังคงยืนยันว่าเราทุกคนต้องสวมเสื้อกันหนาว ท่านแต่งกายอย่างเหมาะสมอยู่เสมอและท่านทำให้แน่ใจว่าเราแต่งกายอย่างเหมาะสมเหมือนกัน
คุณแม่ใช้ทั้งชีวิตสอนเราแต่ละคน ไม่ใช่แค่ว่าจะแต่งกายอย่างไร แต่ใช้ชีวิตอย่างไรด้วย ท่านแบ่งปันข้อคิดของท่านเกี่ยวกับปีติของพระกิตติคุณ และประจักษ์พยานของท่านเกี่ยวกับความสำคัญของพระวิหาร ท่านบอกชัดเจนว่าท่านหวังว่าเราแต่ละคนจะเข้าใจผลของศาสนพิธีพระวิหารที่มีต่อความสุขนิรันดร์ของเรา
แล้วก็มาถึงวันที่พวกเราต้องรวมตัวกันเพื่อแต่งกายให้แม่เพื่อพิธีฝังศพ ท่านจากโลกนี้ไปแล้วหลังจากใช้เวลาที่เธอมีอยู่สอนทุกอย่างแก่เรา นี่เป็นโอกาสของเราที่จะแสดงความทุ่มเทที่มีต่อท่าน นี่เป็นการแสดงความขอบคุณสำหรับหลักธรรมที่เธอปลูกฝังไว้ในใจเรา
คราวนี้เป็นหน้าที่ของ เรา ที่จะต้องทำให้แน่ใจว่าท่านแต่งกายเหมาะสม
เมื่อเราเข้ามาในห้องที่คุณแม่จะต้องแต่งกายเพื่อฝังศพ ร่างที่ไร้ชีวิตของท่านดูว่างเปล่า ความอบอุ่นของวิญญาณท่านถูกแทนที่ด้วยความหนาวเย็นของความตาย ขณะที่ลูกสาวและหลานสาวของท่านบางคนล้อมรอบท่าน เรายกย่องชีวิตของสุภาพสตรีผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ เราต้องการแสดงความขอบคุณสำหรับพรที่ท่านอยู่ในชีวิตเราให้ท่านเห็นเป็นครั้งสุดท้าย
ขณะนี้เรามีลูกสาวหกคนคือ ลีห์ เฮทเธอร์ เกย์ลีน ลอรี เมลินดา และอาเดรียนซึ่งเป็นลูกสะใภ้ พวกเราหกคนล้อมวงกันรอบคุณแม่ จากนั้นลูกสาวของเราเองก็ล้อมวงที่สองรอบตัวเรา วงกลมทั้งสองนี้ทำให้นึกถึงระลอกคลื่นแห่งความรักที่สร้างขึ้นจากชีวิตของท่าน เนื่องจากอิทธิพลของท่านและการเลือกที่ชอบธรรมของลูกหลานท่าน ทำให้พรของพันธสัญญาพระวิหารจะส่งผ่านไปตลอดหลายรุ่น จนขยายพรของพันธสัญญาฐานะปุโรหิต
ลูกสาวของท่านจะเตรียมท่านสำหรับพิธีฝังศพ เราคลุมร่างกายที่หนาวเย็นของท่านอย่างระมัดระวังด้วยความอบอุ่นของอาภรณ์พระวิหาร เราผูกริบบิ้นแต่ละเส้นอย่างตั้งใจ สวมรองเท้า พยายามทำให้แน่ใจว่าเสื้อผ้าทั้งหมดเข้าที่อย่างถูกต้อง สิ่งสุดท้ายที่ต้องทำคือผูกโบว์เส้นสุดท้าย เมื่อเราทำเช่นนั้น เราตรวจสอบให้แน่ใจว่าผูกไว้อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วความทรงจำก็เข้ามาในความคิดของเราแต่ละคน ตอนที่ท่านผูกโบว์นั้นให้เราแต่ละคนครั้งแรกที่เราเข้าพระวิหาร ขณะเราผูกโบว์ให้ท่านเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้เราได้ตอบแทนท่านในเชิงสัญลักษณ์ด้วยของขวัญแห่งพรพระวิหารแล้วพร้อมกับความสำนึกคุณชั่วนิรันดร์
เมื่อเรามองท่าน เราต่างก็เปี่ยมด้วยความรู้สึกอบอุ่น ความหนาวเหน็บแห่งความตายไม่ได้อยู่รายล้อมตัวท่านอีกต่อไป ท่านดูสวยงาม เป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการว่าท่านอยู่ในสวรรค์ รายล้อมด้วยคนที่ท่านรักอยู่ที่นั่น กระตือรือร้นที่จะกลับไปหาพระบิดาบนสวรรค์ของท่าน
เมื่อดิฉันออกจากห้อง ดิฉันจึงคิดขึ้นมาว่าตอนนี้ดิฉันมีชีวิตอยู่มาจวบจนสามารถดูแลคุณแม่ของดิฉันได้แล้ว ท่านอดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ท่านสูงวัยอย่างมีศรัทธาและเป็นพรแก่ลูกหลานของท่านผ่านแบบอย่างของท่าน ดิฉันหวังและสวดอ้อนวอนว่าดิฉันจะทำได้เหมือนกัน และวันหนึ่งดิฉันจะทิ้งมรดกที่คล้ายกันนี้ไว้ให้ลูกสาวและหลานสาวของดิฉันได้