Zasady posługi
Posługa względem osób ze zdrowotnymi ograniczeniami natury fizycznej
Możemy być jak dłonie Zbawiciela, które niosą pocieszenie i pomoc.
Choroba, alergia, niepełnosprawność lub wiek mogą wpływać na zdolność członków Kościoła do oddawania czci Bogu lub do służby. Jeśli posługujący bracia i siostry są wyczuleni na te potrzeby, mogą na wiele sposobów pomóc członkom z ograniczeniami natury fizycznej bardziej cieszyć się błogosławieństwami ewangelii.
Gdy pewna młoda matka usłyszała diagnozę: rak, poczuła się samotna i przepełniona strachem. Jednak gdy wieść o chorobie rozeszła się wśród członków jej okręgu, wkrótce siostry otoczyły ją miłością i troską. Kiedy zaczęło się niełatwe leczenie, siostry woziły ją na wizyty lekarskie i siedziały przy niej w czasie długich sesji chemioterapii. Modliły się z nią, dodawały otuchy, przynosiły jej te nieliczne smakołyki, które mogła jeść, oraz posiłki dla jej rodziny, tydzień w tydzień. Inne siostry wyrwały nieco czasu z własnego pracowitego życia, aby sprzątać jej dom. Pewna siostra wiedziała, że niektóre zabiegi wywołują problemy z zaśnięciem, dlatego zaplanowała odwiedziny wieczorne, aby wraz z chorą oglądać filmy komediowe. Zamiast przewracać się w łóżku z boku na bok, ta młoda mama mogła porzucić na chwilę strach i czuć uzdrawiającą moc śmiechu i przyjaźni. Dzięki tej posłudze, błogosławieństwom kapłańskim i temu, że członkowie okręgu pościli za nią, tej kobiecie udało się przejść przez ten niezmiernie trudny okres, a silne więzy miłości umocniły się między wszystkimi osobami, które się zaangażowały.
Posługa względem osób z problemami zdrowotnymi nie zawsze jest łatwa. Możemy jednak naśladować Zbawiciela i z miłością docierać do naszych braci i sióstr, gdy pojawią się u nich problemy zdrowotne. Możemy być Jego dłońmi, które przynoszą pocieszenie i służą pomocą osobom wokół nas, także tym, których problemy są ukryte przed naszymi fizycznymi oczami.
Do rozważenia
1. Szanujcie ich prywatność. Niektórzy ludzie są zażenowani problemami zdrowotnymi, które dla was mogą nie stanowić żadnego kłopotu. Zawsze najpierw spytajcie, czy dana osoba zgadza się, aby o jej sytuacji powiedzieć komuś innemu.
2. Zachęcajcie ich do poddania się standardowej opiece medycznej. Unikajcie polecania produktów lub usług zdrowotnych, które są niesprawdzone lub wykraczają poza standardową opiekę medyczną. Dzielcie się pomysłami i doświadczeniem zgodnie z własnym odczuciem, ale zachęcajcie też do samodzielnego poszukiwania i do konsultowania się ze specjalistami w dziedzinie medycyny.
Zdjęcia — Getty Images
3. Służcie im i módlcie się za nich. Kiedy ludzie mają sporadyczne i krótkotrwałe problemy zdrowotne lub czekają ich sytuacje przewidywalne, takie jak narodziny dziecka czy operacja, wtedy wasza służba, posiłki, życzliwość i modlitwy za nich ukazują waszą troskę. W nagłych wypadkach wasza natychmiastowa gotowość do pomocy może być nieoceniona.
4. Pomóżcie im się wzmacniać. Szczególnie wtedy, gdy ludzie stawiają czoła poważnym lub długotrwałym problemom zdrowotnym, potrzebują czegoś więcej niż pomocy czy służby, choć one nadal są niezwykle ważne. Mogą oni potrzebować pomocy, aby nauczyć się robić pewne rzeczy dla samych siebie:
-
Rozpoznawanie ich potrzeb. Co wiedzą o swoim stanie zdrowia na chwilę obecną? Jak się z tym czują? Jakie są ich bieżące zmartwienia i potrzeby, a jakie będą w przyszłości? Słuchajcie ze współczuciem i bez osądzania, aby pomóc im uczciwie zmierzyć się z realiami.
-
Pamiętanie o ich mocnych stronach. Zapytajcie o inne rodzaje przeciwności, z jakimi się zmagają, i o to, czego nauczyli się z tych doświadczeń. Zwróćcie uwagę na pozytywne cechy, wartości i umiejętności, które u nich zauważyliście. Zapytajcie o to, jakie osobiste wartości są dla nich najważniejsze, aby żyć w tej nowej sytuacji. W jaki sposób mogą żyć zgodnie z tymi wartościami?
-
Stworzenie planu. Jakie decyzje należy podjąć w najbliższym czasie i jakich dodatkowych informacji potrzebują te osoby, aby podjąć takie decyzje? Jaka natychmiastowa pomoc lub zasoby są im potrzebne, a czego będą potrzebować w dłuższej perspektywie czasowej? Jakie opcje dostrzegają? Jakie są zalety i wady każdej z nich?
-
Zorganizowanie zespołu wsparcia. Kto może pomóc? Obowiązek pomocy spoczywa w pierwszej kolejności na najbliższej rodzinie, ale dalsza rodzina, przyjaciele, członkowie okręgu, lekarze, dostępne służby publiczne, ty i twój towarzysz czy towarzyszka oraz Duch Święty — wszyscy możecie być częścią ich zespołu. Jeśli jest to właściwe i uzgodnione, włączcie prezydent Stowarzyszenia Pomocy i prezydenta kworum starszych, aby pomagali osobom z problemami zdrowotnymi przeanalizować sposób, w jaki wy i inni członkowie możecie realistycznie pomóc oraz jak wykorzystać do tego zasoby kościelne.
-
Zapraszanie Ducha. Módlcie się z nimi i za nich, prosząc Pana, aby potwierdzał ich decyzje i prowadził ich w dokonywaniu wyborów oraz aby pomagał im cieszyć się Jego miłością.