Μήνυμα Ηγεσίας Περιοχής
Τότε, εσύ να εισακούσεις από τoν oυρανό
Ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που μου έδωσαν οι γονείς μου κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας ήταν η αγάπη τους για τον ναό. Η επιθυμία τους να λατρεύουν στον Οίκο του Κυρίου ήταν διαρκής και σταθερή, παρά τη μεγάλη απόσταση και το υψηλό κόστος μετακίνησης έως τον πλησιέστερο ναό.
Τη δεκαετία του ’80, επειδή ανακαινιζόταν ο ναός της Βέρνης στην Ελβετία, η οικογένεια μου ταξίδεψε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που φτάσαμε στον ναό. Ήμουν μόνον εννέα ετών και, παρόλο που ο αδελφός μου κι εγώ είχαμε συνοδεύσει τους γονείς μας στον ναό πολλές φορές, αυτή η εμπειρία ήταν διαφορετική για μένα. Καθώς εισήλθαμε στον χώρο υποδοχής του οικήματος επισκεπτών, αισθάνθηκα τέτοια χαρά και εξοικείωση, όπως δεν είχα βιώσει ποτέ ξανά. Θυμάμαι να κάθομαι εκεί με μία αίσθηση πρωτόγνωρη σε εμένα, πλημμυρισμένος από αγάπη που με περιέβαλλε. Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου εξηγεί ότι αυτά τα συναισθήματα προέρχονταν από το Πνεύμα του Κυρίου, το οποίο κατέθετε μαρτυρία ότι βρισκόμουν στον άγιο οίκο Του. Παρόλο που τότε δεν το κατάλαβα πλήρως, ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό που αισθανόμουν ήταν ένα προσωπικό δώρο από τον Κύριο.
Τον 10ο αιώνα π.Χ., ύστερα από πολλές γενεές, ο λαός του Ισραήλ είχε επιτέλους καταφέρει να κτίσει έναν ναό στον Κύριο. Στο βιβλίο των Βασιλέων καταγράφεται η προσευχή αφιερώσεως που δόθηκε από τον βασιλιά Σολομώντα. Ο βασιλιάς είχε συναθροίσει τον λαό για την τελετή αφιερώσεως και για να προσφέρει γιορτή στον Κύριο. Αφού τοποθέτησε την κιβωτό της διαθήκης στα «άγια των αγίων»1, μία νεφέλη κατήλθε στον ναό και «η δόξα τoύ Kυρίoυ γέμισε τoν oίκo τoύ Kυρίoυ»2. Όπως το έκανε και για τους πατέρες τους όταν ταξίδευαν στην έρημο, ο Κύριος έδινε στον λαό Του μία ξεκάθαρη φανέρωση της δικής Του παρουσίας στον ναό3. Ο Κύριος δεν έκανε διάκριση μεταξύ της προσωρινής σκηνής του μαρτυρίου από ύφασμα και μιας πολύτιμης κατασκευασμένης από πέτρα. Και οι δύο ήταν αποδεκτές σε Εκείνον, εφόσον αντιπροσώπευαν τη μεγαλύτερη θυσία που ο λαός μπορούσε να κάνει εκείνον τον καιρό.
Ως μέρος της προσευχής αφιερώσεως, ο βασιλιάς Σολομών ικετεύει πολλές φορές «επίβλεψε στην πρoσευχή τoύ δoύλoυ σoυ»4 και να εισακούσει τον λαό Του, όποτε μετανοήσουν και στραφούν προς Εκείνον. Όσο προσεύχεται ο Σολομών, ξέρει ότι ο ναός δεν ευλογεί μόνο λαούς και έθνη, αλλά ιδίως άτομα και οικογένειες, και έτσι προσθέτει: «Κάθε πρoσευχή, κάθε δέηση, πoυ γίνεται από κάθε άνθρωπo… όταν κάθε ένας γνωρίσει την πληγή τής καρδιάς τoυ, και εκτείνει τα χέρια τoυ πρoς τoύτo τoν oίκo. Τότε, εσύ να εισακούσεις από τoν oυρανό, τoν τόπo τής κατoίκησής σoυ, και να συγχωρήσεις, και να ενεργήσεις, και να δώσεις στoν κάθε έναν σύμφωνα με όλoυς τoύς δρόμoυς τoυ, καθώς γνωρίζεις την καρδιά τoυ»5.
Με τα χρόνια, η προσωπική χαρά και αγάπη που αισθάνθηκα εκείνη την ημέρα στην Φρανκφούρτη έχει μεγαλώσει κι έχει γίνει γνώση και βαθύτερη κατανόηση για τον Πατέρα μας στους Ουρανούς, και μου έχει χαρίσει την ευλογία να βιώνω την αγάπη και την συμβουλή Του αποκλειστικά για εμένα. Στον ναό, έχω συνειδητοποιήσει ότι ο Κύριος γνωρίζει «την πληγή τής καρδιάς [μου]» και με ακούει, όταν προσφεύγω εκεί με πίστη. Κάτι άλλο που έχω μάθει είναι ότι για να οικοδομήσετε μία προσωπική σχέση με τον Χριστό και να Τον γνωρίσετε, απαιτείται θυσία, πίστη και επιθυμία. Με τα λόγια του Πρεσβυτέρου Μπέντναρ: «Υπάρχει διαφορά μεταξύ των μελών που πηγαίνουν στην εκκλησία, πληρώνουν το δέκατο, κι οι οποίοι περιστασιακά και βιαστικά επισκέπτονται τον ναό, και εκείνων των μελών που σταθερά και με πίστη λατρεύουν στον ναό»6.
Ο Πρόεδρος Νέλσον, επίσης, προσέθεσε: «Η κατασκευή και η συντήρηση ναών μπορεί να μην αλλάξει τη ζωή σας, αλλά ο χρόνος σας στον ναό σίγουρα θα το κάνει»7. Είθε όλοι να ανακαλύψουμε τη χαρά της λατρείας στον άγιο οίκο Του, εκεί όπου ο Θεός γνωρίζει «την πληγή τής καρδιάς [μας]»5 και θα εισακούσει την ικεσία μας4.