Przesłanie od Przywódców Obszaru
Jak przesłania z konferencji generalnej pobłogosławiły moje życie
Gdy będzie publikowane to wydanie Liahony, będziemy oczekiwać kolejnej konferencji generalnej. Doktryna i Przymierza podaje wzorzec, wedle którego przebiegają nasze spotkania:
„Abyście, kiedy zbierzecie się razem, nawzajem się nauczali i podbudowywali, abyście wiedzieli, jak postępować i jak kierować moim Kościołem […], zobowiążecie się do postępowania wobec mnie w całej świętości”1.
Mamy być 1. nauczani, 2. podbudowani i 3. zobowiązani do postępowania w oparciu o to, co usłyszeliśmy.
Kilka lat temu rozmawiałem z przyjacielem, który tego dnia uczestniczył w porannym spotkaniu kościelnym. Zapytałem, jak było. Odpowiedź była negatywna. Przemówienia okazały się być nieciekawe, a spotkanie zupełnie niepodbudowujące. Później tego dnia rozmawiałem z innym przyjacielem, który też uczestniczył w tym samym spotkaniu, i również zapytałem go, jak było. ‘Było wspaniale’, brzmiała odpowiedź.
Często rozważałem doświadczenia tych dwóch przyjaciół. Obaj brali udział w tym samym spotkaniu i słyszeli te same przemówienia, ale jeden z nich nadal był duchowo nienasycony, a drugi — pokrzepiony w pełni. Możliwe, że tematyka przemówień po prostu bardziej odpowiadała potrzebom tego drugiego przyjaciela. Myślę jednak, że chodziło o coś więcej. Ten drugi przyjaciel przyszedł duchowo przygotowany, aby słuchać z otwartym sercem i z pragnieniem działania w oparciu o to, co usłyszy.
Osoby wyznaczone do przemawiania z pewnością powinny pilnie zabiegać o przewodnictwo ducha w odniesieniu do tematu, treści i sposobu prezentacji nauk. Moje doświadczenia wskazują jednak, że osoby uczestniczące w spotkaniu mają co najmniej równy mówcom obowiązek duchowego przygotowania, dzięki któremu będą mogli być podbudowani i poczują gotowość do działania w oparciu o usłyszane treści.
Kiedy czytam Księgę Mormona, czuję wielką moc słów Nefiego, króla Beniamina, Almy, Mosjasza i innych. Podczas konferencji generalnej ta sama moc jest obecna u naszego proroka, Prezydenta Nelsona i innych generalnych urzędników Kościoła.
Rozważcie zaledwie kilka nauk pochodzących z konferencji generalnych z ostatnich lat:
„Jednak, moi drodzy bracia i siostry, przed nami jest wiele wspaniałych wydarzeń. W nadchodzącym czasie ujrzymy najwspanialsze przejawy mocy Zbawiciela, jakie kiedykolwiek widział świat. Od tej chwili do czasu, kiedy Pan powróci ‘w mocy i wielkiej chwale’ obdarzy On wiernych niezliczonymi przywilejami, błogosławieństwami i cudami”2.
„Uczę się, że Ojciec Niebieski bardziej interesuje się moim rozwojem jako ucznia Jezusa Chrystusa niż moją wygodą. Nie zawsze jest mi to na rękę — ale tak właśnie jest!
Życie w wygodzie nie przynosi mocy. Moc, której potrzebujemy, aby oprzeć się gorączce naszych czasów, to moc Pana, a Jego moc płynie przez nasze przymierza zawarte z Nim”3.
„Nic nie otwiera niebios w taki sposób jak mieszanka wzrastającej osobistej czystości, całkowitego posłuszeństwa, gorliwego szukania, codziennego delektowania się słowami Chrystusa zawartymi w Księdze Mormona i czasu regularnie poświęcanego świątyni i badaniom nad historią rodziny”4.
„Zbawiciel uwielbia przywracać to, czego wy nie możecie przywrócić, uwielbia uzdrawiać rany, których nie możecie uzdrowić, uwielbia naprawiać to, co zostało nieodwracalnie złamane. On rekompensuje wszelką wyrządzoną wam niesprawiedliwość i uwielbia trwale sklejać złamane serca”5.
Jakże wspaniałe nauki, podbudowanie i zaproszenia do działania znajdują się w tych i w setkach innych przemówień. Kiedy uczestniczymy w konferencji generalnej — czy to osobiście, czy przez przekaz strumieniowy na żywo, albo przez czytanie bądź oglądanie wystąpień po pewnym czasie — zapraszam wszystkich nas do podjęcia duchowych przygotowań, dzięki którym będziemy podbudowani i chętni do działania w oparciu o usłyszane treści. Jak król Beniamin doradzał swemu ludowi, tak współcześni przywódcy prowadzą nas przez te nieprzewidywalne i niepokojące czasy, budując naszą wiarę w Jezusa Chrystusa i zapraszając, abyśmy dokonywali wyborów utrzymujących nas bezpiecznie na ścieżce przymierza.