Moczę nogi czy nurkuję?

Jak myślisz, dlaczego w śnie Lehiego o drzewie życia niektórzy ludzie odeszli od drzewa (zob. I Ks. Nefiego 8), a inni pozostali przy drzewie, by skosztować jego owocu? Niektórzy ludzie, którzy skosztowali owocu, odeszli, zawstydzeni przez tłum, który drwił z nich, będąc w wielkim i rozległym budynku. Jedna z kluczowych różnic pomiędzy tymi grupami ludzi odnosi się do tego, co robili oni, zanim dotarli do drzewa: czyli tego, w jaki sposób trzymali się żelaznego pręta, a więc słowa Bożego.

Przylgnąć kurczowo a trzymać się pewnie

Lehi widział tych, którzy „dążyli naprzód […], trzymając się kurczowo pręta z żelaza” i tych, którzy „dążyli naprzód, trzymając się pewnie przez cały czas pręta z żelaza” (I Ks. Nefiego 8:24, 30; wyróżnienie dodane).

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów zauważył, że trzy grupy ludzi zaczęły podążać ścieżką, ale tylko dwie grupy trzymały się żelaznego pręta:

„[Druga grupa miała] dodatkowe błogosławieństwo w postaci żelaznego pręta i kurczowo się go [trzymała]! […]. Kurczowe trzymanie się żelaznego pręta, według mnie, sugeruje tu tylko nieregularne ‘zrywy’ do czytania i bardziej okazjonalne ‘zaczerpnięcie’, niż stałe, nieprzerwane ‘zanurzenie’ w słowie Bożym […].

Trzecia grupa także zdążała naprzód z wiarą i oddaniem, jednak nie jest nigdzie wspomniane, że oni odeszli […]. Być może ta trzecia grupa nieustannie czytała i studiowała, i badała pisma święte […]. Oto grupa, do której powinniśmy starać się dołączyć ze wszystkich sił”¹.

Czy moczymy nogi czy nurkujemy, jeśli chodzi o doświadczanie słowa Bożego? Choć mokrzy są zarówno ci, którzy moczą nogi, jak i ci, co nurkują, osoby skaczące do wody głębiej zanurzają się i konsekwentniej doświadczają tego, co daje nieustającą radość.