„Zbawiciel wszystkich, ewangelia dla wszystkich”, Liahona, marzec 2024.
Zbawiciel wszystkich, ewangelia dla wszystkich
Ewangelia, Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa to źródło błogosławieństw dla wszystkich dzieci Boga.
Chrystus i paralityk — J. Kirk Richards, nie wolno kopiować
Przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa jest przede wszystkim i na zawsze źródłem trwałego szczęścia, prawdziwego pokoju i radości dla wszystkich w dniach ostatnich. Błogosławieństwa płynące z ewangelii i nieograniczonej dobroci Chrystusa nigdy nie były przeznaczone tylko dla nielicznych, czy to w pradawnych czasach czy współcześnie.
Bez względu na to, jak nie na miejscu możemy się czuć, i pomimo grzechów, które mogą na pewien czas nas od Niego oddalić, nasz Zbawiciel zapewnia nas, że „wyciąga do [nas] ręce przez cały dzień” (Ks. Jakuba 6:4), zapraszając nas wszystkich, abyśmy przyszli do Niego i poczuli Jego miłość.
Błogosławieństwa ewangelii dla całego świata
Ewangelia Jezusa Chrystusa została „przywrócona w tych dniach ostatnich, by wyjść naprzeciw […] potrzebom każdego narodu, plemienia, języka i ludu na ziemi”1. Ewangelia wykracza poza ramy wszelkich narodowości czy kolorów skóry, przekraczając jednocześnie wszelkie granice kulturowe, aby nauczać, że „wszyscy są Bogu jednakowi” (II Ks. Nefiego 26:33)2. Księga Mormona jest niezwykłym świadectwem tej prawdy.
Ten wspaniały zapis świadczy o tym, że Chrystus pamięta o wszystkich narodach (zob. II Ks.Nefiego 29:7) i objawi się „wszystkim, którzy w Niego wierzą […], dokonując potężnych cudów, znaków i dziwów pośród dzieci ludzkich” (II Ks. Nefiego 26:13). Wśród tych wspaniałych cudów, znaków i dziwów jest rozprzestrzenianie się ewangelii. Wysyłamy więc misjonarzy na cały świat, aby świadczyli o dobrej nowinie. Dzielimy się ewangelią z ludźmi wokół nas. Korzystanie z przywróconych kluczy kapłańskich dla żyjących i zmarłych zapewnia, że pełnia ewangelii będzie ostatecznie dostępna dla każdego syna i córki naszych niebiańskich rodziców — przeszłych, obecnych i przyszłych.
Sednem tej ewangelii — głównym przesłaniem każdego proroka i apostoła, kiedykolwiek powołanym do tej pracy — jest to, że Jezus jest Chrystusem i przyszedł, aby błogosławić wszystkich. Jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich oświadczamy, że Jego zadość czyniąca ofiara jest przeznaczona dla całego świata.
Potrzeba nieskończonego i wiecznego Zadośćuczynienia
Kiedy jeżdżę po świecie, przeprowadzam wywiady z wieloma członkami Kościoła. Słuchanie, jak odczuwają błogosławieństwa Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa w swoim życiu, nawet jeśli wyznają jakiś dawny grzech, jest dla mnie źródłem inspiracji. Jakże wspaniałe jest to, że oczyszczające pocieszenie Jego Zadośćuczynienia jest zawsze dostępne dla nas wszystkich!
„Zadośćuczynienie musi zostać dokonane”, oświadczył Amulek, „inaczej cała ludzkość zginęłaby niechybnie”. Na wieki bylibyśmy „upadli i zgubieni […], jeśli nie nastąpiłoby zadośćuczynienie”, które wymaga „[wielkiej i ostatecznej ofiary]”. Nic poza nieskończonym zadośćuczynieniem nie wystarczyłoby, aby uczynić zadość za grzechy świata” (Ks. Almy 34:9, 10, 12).
Wielki prorok Jakub nauczał także, że ponieważ „śmierć przyszła na wszystkich ludzi […], konieczna jest moc zmartwychwstania”, aby przyprowadzić nas do obecności Boga (II Ks. Nefiego 9:6).
Zarówno grzech, jak i śmierć musiały zostać przezwyciężone. Była to misja Zbawiciela, którą z odwagą wypełnił dla wszystkich dzieci Boga.
Getsemane — J. Kirk Richards, nie można kopiować
Ofiara naszego Zbawiciela
Ostatniej nocy Swego doczesnego życia Jezus Chrystus wszedł do Ogrodu Getsemane. Tam uklęknął wśród drzew oliwnych i zaczął schodzić do głębi agonii, której ani wy, ani ja nigdy nie poznamy.
Tam zaczął brać na siebie grzechy świata. Odczuwał wszelki ból i smutek, znosił wszelką udrękę i cierpienie, jakich doświadczyliście wy, ja i każda dusza, która kiedykolwiek żyła lub będzie żyć. To wielkie i nieskończone cierpienie „sprawiło,że nawet [On] sam […], będąc największym ze wszystkich, drżał z bólu i krwawił ze wszystkich porów” (Doktryna i Przymierza 19:18). Jedynie On mógł tego dokonać.
Nikt inny nie był godny, by
Za grzechy spłacić dług.
On jeden mógł otworzyć drzwi,
Do nieba wpuścić mógł3.
Następnie Jezus został zabrany na Kalwarię i w najbardziej tragicznym, niesprawiedliwym momencie w historii tego świata, został ukrzyżowany. Nikt nie mógł odebrać Mu życia. Jako Jednorodzony Syn Boga miał moc nad śmiercią fizyczną. Mógł pomodlić się do Swojego Ojca, a zastępy aniołów musiałyby pokonać Jego dręczycieli i okazać Jego panowanie nad wszystkim. „Ale jak by wtedy wypełniły się Pisma”, zapytał zdradzony Jezus, „że tak się stać musi?” (Ew. Mateusza 26:54).
Z powodu doskonałego posłuszeństwa Ojcu — i doskonałej miłości do nas — Jezus dobrowolnie oddał Swoje życie i dokonał Swojej nieskończonej i wiecznej zadość czyniącej ofiary, która sięga w przeszłość i przyszłość, przez całą wieczność.
Zwycięstwo naszego Zbawcy
Jezus nakazał Swoim Apostołom, aby po Jego śmierci kontynuowali Jego dzieło. W jaki sposób mieli to zrobić? Kilkoro z nich było prostymi rybakami i nikt nie był szkolony w synagogach do posługi. W tamtym momencie Kościół Chrystusa wydawał się być skazany na zagładę. Jednak Apostołowie znaleźli siłę, aby wziąć na siebie to powołanie i ukształtować historię świata.
Co spowodowało, że siła wypłynęła z tak oczywistej słabości? Anglikański przywódca kościelny i uczony, Frederic Farrar, powiedział: „Istnieje jedna i jedyna możliwa odpowiedź — zmartwychwstanie. Cała ta ogromna rewolucja była wynikiem mocy zmartwychwstania Chrystusa”4. Jako świadkowie zmartwychwstałego Pana Apostołowie wiedzieli, że nic nie może powstrzymać postępu tego dzieła. Ich świadectwo było źródłem podtrzymującej mocy, kiedy raczkujący Kościół pokonywał wszelkie przeciwności.
W okresie Wielkanocy, jako jeden z Jego ustanowionych świadków, oświadczam, że pewnego wczesnego pięknego niedzielnego poranka Pan Jezus Chrystus powstał z martwych, aby nas wzmocnić i zerwać więzy śmierci dla wszystkich. Jezus Chrystus żyje! Za Jego sprawą śmierć nie oznacza naszego końca. Zmartwychwstanie jest bezpłatnym i uniwersalnym darem Chrystusa dla wszystkich.
Chrystus i Maria u grobu — Joseph Brickey
Przyjdźcie do Chrystusa
Ewangelia i Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa są dla każdego — dosłownie dla każdego. Jedynym sposobem, w jaki doświadczamy pełni błogosławieństw zadość czyniącej ofiary Zbawiciela, jest osobiste przyjęcie Jego zaproszenia: „Pójdźcie do mnie” (Ew. Mateusza 11:28).
Przychodzimy do Chrystusa, kiedy wykazujemy się wiarą w Niego i pokutujemy. Przychodzimy do Niego, kiedy zostajemy ochrzczeni w Jego imię i przyjmujemy dar Ducha Świętego. Przychodzimy do Niego, kiedy przestrzegamy przykazań, przyjmujemy obrzędy, szanujemy przymierza, zdobywamy doświadczenia w świątyni i żyjemy w taki sposób, w jaki żyją uczniowie Chrystusa.
Czasami będziecie doświadczać zniechęcenia i rozczarowania. Wasze serca mogą być złamane z waszego własnego powodu lub z powodu kogoś, kogo kochacie. Możecie być obciążeni grzechami innych ludzi. Popełnione przez was błędy — być może poważne — mogą sprawić, że będziecie obawiać się, iż pokój i szczęście opuściły was na zawsze. W takich sytuacjach pamiętajcie, że Zbawiciel nie tylko dźwiga brzemię grzechu, ale także wycierpiał „boleści i udręki, i pokusy wszelkiego rodzaju” (Ks. Almy 7:11), również wasze! Za sprawą tego, przez co dla was przeszedł, osobiście wie, jak pomóc wam, gdy przyjmiecie Jego zmieniające życie zaproszenie: „Pójdźcie do mnie”.
Wszyscy są mile widziani
Jezus Chrystus wyjaśnił, że wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego mają równe prawo do błogosławieństw Jego ewangelii i Zadośćuczynienia. Przypomina nam, że wszyscy „mają ten sam przywilej i nikomu nie jest to zabronione” (II Ks Nefiego 26:28).
„Zaprasza wszystkich, aby przyszli do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego — czarnoskórym czy białym, niewolnikom czy wolnym, mężczyznom czy kobietom” (II Ks Nefiego 26:33).
„Zaprasza wszystkich” — oznacza to, że zaprasza wszystkich nas! Nie powinniśmy przypisywać sobie i innym ludziom powierzchownych etykiet i sztucznych wyróżnień. Nigdy nie powinniśmy stawiać żadnych barier dla miłości Zbawiciela ani myśleć, że my albo nasi bliźni znajdujemy się poza Jego zasięgiem. Jak już to wcześniej powiedziałem: „Nie jest możliwe, abyście zeszli niżej, niż dociera blask światła nieskończonego Zadośćuczynienia Chrystusa”5.
Zamiast tego, jak nauczałem z Siostrą Holland na kilka miesięcy przed jej odejściem, przykazano nam „[mieć] prawdziwą miłość” (II Ks. Nefiego 26:30)6. Jest to miłość, którą Zbawiciel nam okazuje, gdyż „nie czyni On niczego, co nie byłoby na korzyść świata, bo kocha świat i oddaje Swoje życie, aby przyciągnąć do siebie wszystkich ludzi” (II Ks. Nefiego 26:24).
Świadczę, że ewangelia i Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa są dla wszystkich ludzi. Modlę się, abyście z radością przyjęli błogosławieństwa, które On przynosi.