Alan Liderlik Mesajı
Gerçek Rab’be Dönüş Nedir?
Yirmi beş yıl önce bu Eylül ayında, Jenny ve ben Avustralya’da evlendik. İki yıl önce Chicago’da bir iş gezisinde tanışmıştık ve onunla tanıştıktan sadece iki gün sonra aklıma “bu kızla evleneceksin” düşüncesi geldi. Bu ilham ışığı beni Jenny ile buluşmak için Londra’dan Avustralya’ya, oradan da Kilise’ye uzanan bir yolculuğa çıkardı. Dört ay sonra vaftiz oldu ve biraz daha çıkabilmemiz için Londra’ya taşındı. Bir yıldan daha az bir süre sonra İtalya’da nişanlandık, Sydney’de evlendik, ardından Londra Tapınağı’nda mühürlendik ve daha sonra dört harika oğlumuzun ebeveynleri olduk. Fırtınalı bir romantizmdi!
25’inci evlilik yıldönümümüzü kutlarken, ne kadar çabuk aşık olduğuma ve aşk anlayışımın ne kadar basit olduğuna hayretle bakıyorum. Son 25 yıl bana aşkın o ilk ‘aşık olma’ duygusundan çok daha fazlası olduğunu ve iki arkadaşın Tanrı’nın onları tasarladığı kişi olma yolculuğunda birbirlerine yardım ettikleri hizmet ve ekip çalışmasıyla ilgili olduğunu öğretti. Evliliğimizde inişler ve çıkışlar, gözyaşları ve kalp kırıklıklarının yanı sıra sevinç ve mutluluktan da payımıza düşeni aldık, bunların hepsi planın bir parçasıydı. Ve hikayemiz ‘ilk görüşte aşk’ ile başlamış olsa da, tamamen farklı bir aşka dönüştü. Aşk ‘duygusu’ kaçınılmaz olarak gelir ve gider, ancak aşk ‘fiili’ bir evliliği sürdürür ve güçlendirir ve en kıymetli ilişkileri oluşturabilir.
Ruhsal dönüşümümüz ve İsa Mesih’in öğrencisi olma sürecimiz arasında pek çok paralellik görüyorum. Hepimiz içimizdeki Mesih’in ışığıyla kutsandık ve her birimiz Tanrı ve Oğlu İsa Mesih hakkında bir tanıklık oluşturmamıza yardımcı olan ışık sütunlarıyla benzersiz deneyimlere sahibiz. Fakat bu ruhsal deneyimler mutlaka Rab’be dönmemizi ya da sarsılmaz bir imana sahip olmamızı sağlamaz. Hepimiz kendimizi Tanrı’ya yakın hissetmediğimiz zamanlar yaşarız, belki de denemeler veya şüpheler bizi yalpalatır; Yüksek Rahip Alma’nın şu ilham verici soruyla işaret ettiği gibi “Ve şimdi işte, size söylüyorum, kardeşlerim: Eğer yüreklerinizde bir değişiklik yaşadıysanız ve kurtuluş sevgisinin şarkısını söyleme arzusunu hissettiyseniz, size soruyorum: Şimdi de böyle hissedebiliyor musunuz?”
Alma 32’te açıklandığı gibi, bir evlilikteki Sevgi gibi, İsa Mesih’e olan İnancımızın da sürekli beslenmeye, sulanmaya ve günlük güneş ışığına ihtiyacı vardır. Çoğumuz için Rab’be dönüş, “satır üzerine satır, emir üzerine emir, biraz buradan biraz oradandır”. İsa Mesih’in öğrencisi olma süreci hayat boyu süren bir arayıştır ve bize sevinç getirebilir.
İsa Mesih’in sevindirici haberindeki sevincimiz, antlaşma yolunda ilerlemekten ve bunu yaparken de Cennetteki Babamızla yakın ve kişisel bir ilişki kurmaktan gelir. “Bana yaklaşın ve ben size yaklaşacağım…”. O’na yaklaşmaya çalıştıkça, O’nun sevgisini hayatlarımızda daha çok hisseder ve O’nu daha çok sevmeyi öğreniriz. Yaratılışımızın ölçüsünü yerine getirmeye ve ilahi potansiyelimize ulaşmaya ve kalplerimizde huzuru deneyimlemeye başlarız.
25 yıllık evlilik ve 50 yıllık kilise üyeliğinden sonra, mutlu bir hayatın özünün tamamen hem Cennetteki Babamla hem de eşimle olan ilişkilerle ilgili olduğunu fark ediyorum. Ve bu ilişkilerin nasıl başladığı ve zaman içinde nasıl geliştiği arasında paralellikler var. Hem Cennetteki Babam hem de eşim benim zayıf çabalarım karşısında bu kadar bağışlayıcı, sabırlı ve destekleyici oldukları ve bana bu kadar çok sevgi gösterdikleri için çok minnettarım. Zamanımı, yeteneklerimi ve enerjimi bu iki antlaşma ilişkisine odakladığımda, diğer her şey yerli yerine oturuyor gibi görünüyor. Ve bu ilişkilerden sadece biri üzerinde çalıştığımda, bu bana diğer ilişkimde yardımcı oluyor gibi görünüyor.
Rab’be dönüş yolu, tıpkı bir evlilik gibi, bir ilham parıltısıyla başlayabilir; fakat Tanrı ile olan ve O’nun sevgisiyle dolduğumuz bir antlaşma ilişkisine dönüşecektir.
İsa Mesih’in adıyla, amin.