Przesłanie od Przywódców Obszaru
Osobista ścieżka nawrócenia się do Zbawiciela
W księdze Mateusza w Nowym Testamencie, gdy Zbawiciel skierował zaproszenie do Piotra, aby szedł po wodzie, Piotr z wielkim pragnieniem, aby naśladować Jezusa, rezygnuje z bezpieczeństwa, jakie oferuje łódź i szybko wchodzi do wody. Przez kilka chwil w cudowny sposób idzie po wodzie ku Zbawcy, ale w obliczu szalejącej burzy i silnego wiatru jego wiara słabnie i zaczyna tonąć i woła do Pana: „Panie, ratuj mnie!”. W tym momencie Zbawiciel wyciąga rękę i, chwytając go, mówi: „O małowierny, czemu zwątpiłeś?”1.
Ta wielka lekcja dana Piotrowi uczy nas, że nawrócenie nie wynika z wydarzenia samego w sobie lecz z procesu, który trwa przez całą naszą ziemską podróż. Proces nawrócenia obejmuje wykazywanie się wiarą w Jezusa Chrystusa, codzienną pokutę, przyjęcie chrztu, otrzymanie Ducha Świętego i wytrwanie do końca. Ścieżka przymierza jest częścią tej podróży — podróży wytrwania do końca. Kiedy podążamy tą ścieżką, staramy stawać się bardziej podobni do Chrystusa i porzucić „człowieka naturalnego”. Król Beniamin w Księdze Mormona doskonale opisał część tego procesu, gdy poprosił nas o odrzucenie naturalnego człowieka, ucząc nas tym samym klarownej doktryny nawrócenia:
„Albowiem naturalny człowiek, jest wrogiem Boga, był nim od upadku Adama i pozostanie nim na zawsze, jeśli nie podda się wpływowi Świętego Ducha i nie odsunie tego, co jest w nim naturalne, stając się świętym poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana, i będzie jak dziecko, uległy, łagodny, pokorny, cierpliwy, pełen miłości, skłonny do poddania się wszystkiemu, co Pan uważa za stosowne mu wyznaczyć, tak jak dziecko poddaje się woli swego ojca”2.
Ten werset pisma świętego to klarowny opis procesu nawrócenia: z powodu naszej upadłej natury naszą naturalną tendencją jest występować przeciwko Duchowi, zatem prawdziwe nawrócenie zaczyna się, gdy poddajemy się podszeptom Ducha Świętego, a następnie przechodzimy proces uświęcenia poprzez Zadośćuczynienie Chrystusa. Cechy opisane przez proroka Beniamina, takie jak: uległość, łagodność, pokora, cierpliwość, pełnia miłości są owocami prawdziwego nawrócenia.
Starszy Bednar mówił o łagodności w ten sposób: „Łagodność jest definiującą cechą Odkupiciela, a charakteryzuje ją pełna prawości wrażliwość na potrzeby innych, ochocza uległość i siła powściągliwości”3.
Gdy jesteśmy prawdziwie nawróceni, szybko użyczamy siebie, aby wykonywać wolę naszego Ojca Niebieskiego. Chociaż często może to oznaczać rzucenie się w nieznane i wzburzone wody, życiowe próby i wyzwania pomagają nam zwiększyć naszą wiarę w Jezusa Chrystusa, gdy jesteśmy na ścieżce przymierza. Dotrzymywanie przymierzy i poszerzanie wiedzy poprzez studiowanie i przyjmowanie osobistego objawienia są kluczowe w tym procesie.
Prezydent Russell M. Nelson nauczał nas, że „nasz Zbawiciel i Odkupiciel, Jezus Chrystus, dokona jednego ze Swych największych dzieł pomiędzy chwilą obecną a Swoim ponownym przyjściem. Ujrzymy cudowne znaki tego, że Bóg Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, panują nad tym Kościołem w chwale i majestacie. Lecz nadchodzących dni nie będzie można przetrwać duchowo bez wiodącego, naprowadzającego i pocieszającego wpływu Ducha Świętego”4.
Jak Piotr i inni Apostołowie w łodzi, my także możemy zaznać mocy podążania za Jezusem Chrystusem z wiarą poprzez rzucenie się w Jego wody bez lęku — bez żadnego lęku przed utonięciem — ponieważ Jego wody są źródłem życia wiecznego. Jak powiedział Psalmista: „Nad wody spokojne powadzi mnie”5.
Zapraszam was, abyście uczynili ze swego życia codzienny proces nawrócenia do Zbawiciela i do naszego Ojca Niebieskiego.