نور ما در بیابان

از رئیس هنری بی. آیرینگ

مشاور دوّم در ریاست اول

تصویر

رئیس هنری بی. آیرینگ

کسانی که صمیمانه کتاب مورمون را می‌خوانند، بر اساس دستورات آن زندگی می‌کنند و در مورد راستی آن دعا می‌کنند، روح‌القدس را حس می‌کنند و ایمان و گواهی خود را نسبت به منجی، افزایش می‌دهند.

تصویر

برادرِ یارِد با سنگ‌های درخشان

تصویرِ برادرِ یارِد با سنگ‌های درخشان اثر نُرماندی پولتر

حتی به عنوان یک پسر نوجوان، من یک گواهی از کتاب مورمون داشتم. من به ویژه به داستان برادرِ یارِد و مردمانش در سفرشان به «یک سرزمین موعود» علاقه داشتم (عاتِر ۲: ۹).

برادر یارِد، وقتی با احتمال سفر با کشتی‌های بدونِ روشنایی مواجه شد، پرسید: «بنگر، سَروَرا، و روا مدار که [ما] در تاریکی به آنسوی این عمق خروشان پیش [رویم]؟» سروَر در پاسخ گفت:« تو چه می‌خواهی که من انجام دهم که شما در کشتی‌هایتان نور داشته باشید؟» عاتر ۲: ۲۲، ۲۳.

برادر یارِد می‌دانست که سروَر، توانمند کامل است. او می‌دانست که سروَر، منبع همه نور است. او می‌دانست که سروَر به مردمِ خود دستور داده است که در زمان نیاز، او را فرا بخوانند. بنابراین، برادرِ یارِد با بکار بردنِ ایمان، ۱۶ سنگ کوچک آماده کرد. بیاد دارید که او سپس از سروَر خواست تا با انگشت خود سنگ‌ها را لمس کند، «که بتوانند در تاریکی بدرخشند» (عاتر ۳: ۴).

از زمانی که برای اولین بار آن داستان را خواندم، تصویر سروَر، در حال لمسِ آن سنگ‌ها، در ذهن من نقش بسته است. من می‌توانم آن صحنه را مثل اينکه دارد جلوی چشمانم اتفاق می‌افتد، ببينم. شاید به این دلیل است که تصویر تاریکی که توسط نور از بین می‌رود، برای من واقعی است.

وقتی روح‌القدس را احساس نمی‌کنم، وقتی کمی با روح سروَر ناهماهنگ هستم، تاریکی را احساس می‌کنم. اما وقتی کتاب مورمون را می‌خوانم، آن نور برمی‌گردد. کتاب مورمون، برای من، مانند سنگ درخشانی بوده است که توسطِ سروَر لمس شده است. آن، سفر مرا در زندگی روشن کرده است.

نوری برای همیشه

مانند کسانی که توسط دستانِ سروَر به آمریکای باستان آورده شده‌اند، همۀ ما در طول سفر خود به سرزمین موعودِ بلندمرتبگی، با طوفان‌ها و روزهای تاریک روبرو هستیم. اما سروَر، همان کاری را که برای یارِدی‌ها و نیفایان انجام داد، برای ما انجام خواهد داد. او ما را هدایت می‌کند و راه ما را روشن می‌کند — اگر از او اطاعت کنیم، ایمان به او را بکار گیریم و از او کمک بخواهیم.

سروَر به نیفای گفت، «من راه را، اگر چنین باشد که شما فرمان‌هایم را نگاه دارید، پیش روی شما آماده خواهم کرد؛ از این رو، تا آنجایی که شما فرمان‌هایم را نگاه دارید شما به سوی سرزمین موعود هدایت خواهید شد؛ و شما خواهید دانست که بدست من است که هدایت می‌شوید» (۱ نیفای ۱۷: ۱۳).

سروَر به یعقوب، برادر نیفای، گفت: «و من برای همیشه نوری بر آنهایی خواهم بود، که سخنان مرا می‌شنوند» (۲ نیفای ۱۰: ۱۴).

پیامبر ابینادی، دربارۀ منجی شهادت می‌دهد: «او نور و زندگی جهان است؛ آری، نوری که بی‌پایان است که هرگز نمی‌تواند تاریک شود؛» (موصایا ۱۶: ۹).

منجی در مورد خود گواهی داد: «من نور و زندگی جهان هستم.» او افزود: «بنگرید من نور هستم؛ من سرمشقی برای شما گذاشته‌ام.» (۳ نیفای ۹: ۱۸؛ ۱۸: ۱۶).

تصویر

رئیس راسل ام. نلسون در حال راه رفتن

حس کردنِ نور

من، پیامبرمان، رئیس راسل ام. نلسون را دوست دارم. من این برکت را دارم که در کنار او خدمت کنم. وقتی او وارد اتاق می‌شود، آن اتاق بلافاصله روشن‌تر می‌شود. و نور مسیح را با خود حمل می‌کند.

نور مسیح واقعی است. این «انرژی، قدرت یا تأثیر الهی است که از طریق مسیح از خدا سرچشمه می‌گیرد و به همه چیز حیات و نور می‌بخشد». این یک هدیۀ روحانی عزیز است که می‌تواند فرزندان خدا را به روح‌القدس و مژدهٔ عیسی مسیح هدایت کند.^۱ خواندن کتاب مورمون آن نور را تقویت می‌کند.

گاهی اوقات نیاز داریم به زندگی خود در گذشته نگاهی بیاندازیم تا به یاد آوریم که چگونه در سفرمان به ما کمک شده است. وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، می‌توانیم تأثیر منجی را دوباره احساس کنیم. هنگامی که نوشته‌های مقدّس می‌گویند، «بیاد آورید، بیاد آورید» (هیلامان ۵: ۱۲)، فکر می‌کنم آنها به ما می‌گویند، «فقط آنچه را که زمانی می‌دانستید یا احساس می‌کردید، به خاطر نیاورید؛ بلکه دوباره آن نور را احساس کنید.»

برای برخی، نور روحانی به راحتی قابل احساس است. برای برخی دیگر، حس نور روحانی به دلیل درگیری‌های شخصی یا حواس‌پرتی‌های دنیوی، دشوار است. اما اگر وفادار باشیم، نور خواهد آمد — بعضی وقت‌ها از راه‌هایی که انتظارش را نداریم.

رئیس نلسون، که به ما توصیه کرده است «کتاب مورمون را هر روز با دعا مطالعه کنیم،»^۲ راه‌هایی را به اشتراک گذاشته است که کتاب مورمون می‌تواند ما را به منجی نزدیک‌تر کند و به ما کمک کند تا نور مژده را احساس کنیم، حقایق مژده را درک کنیم و آموزه‌های مژده را زندگی کنیم.

رئیس نلسون گفت، همانطور که کتاب مورمون را می‌خوانیم، درک و قدردانی ما از کفارۀ عیسی مسیح رشد خواهد کرد.

ما تمایلی به «دوباره زاده شدن» خواهیم داشت (موصایا ۲۷: ۲۵) چرا که این کتاب به ما کمک می‌کند تا تغییری در دل را تجربه کنیم (رجوع کنید به موصایا ۵: ۲).

همانطور که تعلیمات کتاب مورمون را در مورد گردآوریِ اسرائیل می‌خوانیم و مطالعه می‌کنیم، تمایل بیشتری برای جستجوی مردگان خود و انجامِ آیین‌های رستگاری و بلندمرتبگی برای آنها در معبد احساس خواهیم کرد.

وقتی پاسخ سؤالات خود، راهنمایی در تصمیم‌گیری‌ها و قدرتِ توبه کردن، و مقاومت در برابر شَّر را دریافت می‌کنیم، ما نور را احساس خواهیم کرد.

و وقتی حقایق موجود در کتاب مورمون را می‌خوانیم، شفا، آسایش، احیا شدن، یاری، نیرو، تسلی، و شادی را در روح خود احساس خواهیم کرد.^۳

«آه آنگاه، آیا این واقعی نیست؟» آلما در مورد روییدن، جوانه زدنِ بذرِ حقیقت، دانش و گواهی، پرسید. من به شما می‌گویم، آری، برای اینکه این نور است؛ و هر آنچه که نور است، نیکوست، برای اینکه آن درک‌کردنی است، بنابراین شما باید بدانید که آن نیکوست» (آلما ۳۲: ۳۵).

تصویر

پرترهٔ عیسی مسیح

تصویر مسیح، اثر هاینریش هافمن

منجی را در تاریکی بیابید

وقتی دوستم کامرین ۱۰ ساله بود، به یک بیماری نادر اما دائمی چشم مبتلا شد که قرنیۀ چشم راستش را درگیر کرد.^۴ در مواقعی که درد ناشی از آن دائم و غیرقابل تحمل می‌شد، کامرین هیچ نوری را نمی‌توانست تحمل کند. والدینش که نگران کور شدن او بودند، پنجره‌های اتاق خوابش را تاریک می‌کردند تا او راحت باشد. مادر کامرین، جانا، به یاد می‌آورد:

«حدود چهار ماه پس از تشخیص بیماری او، به اتاق تاریکش رفتم. وقتی چشمانم [به تاریکی] عادت کرد، می‌توانستم کامرین را در حالت جنینی روی تختش ببینم. آنقدر درد داشت که با شنیدن ورود من، نه تکان خورد و نه حتی گریه کرد. او فقط آنجا دراز کشيده بود و دو چشمِ ورم کرده‌اش، بسته بود.

«کنار تختش زانو زدم، دستش را در دستم گرفتم و سه بار آن را فشار دادم — کلمهٔ رمزی ما برای «دوستت دارم». معمولاً او دستانم را چهار بار برای «من تو را بیشتر دوست دارم» فشار می‌داد، اما او پاسخی نداد. او خیلی درد داشت. درحالیکه اشک از گونه‌هایم سرازیر شد، به کودک ۱۰ ساله‌ام، که زمانی پر جنب‌وجوش بود و اینک به شکل یک توپ مچاله شده جمع شده بود، نگاه کردم. دلم شکست.»

جانا در قلبش، دعایی از صمیم قلب خواند.

«به پدر آسمانی گفتم که می‌دانم او بهتر می‌داند، اما دعا کردم، «لطفاً به او کمک کن.» درحالیکه نشسته بودم و مشغول دعا بودم، موجی از گرما مرا فراگرفت. وقتی این فکر در مورد منجی، عیسی مسیح، به ذهنم رسید، احساس آرامش کردم که: «او نور است. او را در تاریکی پیدا کن.»»

جانا سرش را بلند کرد و در گوش کامرین زمزمه کرد: «باید منجی را در تاریکی پیدا کنی.»

پس از آن، کامرین با گوش دادن به سرودها و نوشته‌های مقدّس در برنامۀ کتابخانۀ کلیسا، به خواب رفت.

هنگامی که عفونت چشم او عود می‌کند، کامرین، منجی را در تاریکی می‌یابد.

بیماری کامرین بیشتر اوقات خفته است، اما هنگامی که بیماری عود می‌کند و در رنج است، جانا و همسرش دارین، به او آرامش می‌دهند و دوباره روی پنجره‌های اتاق خوابش پتو می‌کشند. در آن زمان‌های دردناک، کامرین می‌گوید: «من فقط منجی را در تاریکی پیدا می‌کنم.»^۵

وقتی زندگی مانند «بیابانی تاریک و دلگیر» بنظر می‌رسد (۱ نیفای ۸: ۴)، شاید ما نیز نیاز داشته باشیم تا منجی را در تاریکی پیدا کنیم. من گواهی می‌دهم که کتاب مورمون، با شهادتش «که عیسی مسیح، خدای ابدی است»،^۶ ما را به سوی او هدایت خواهد کرد. من می‌دانم که کسانی که صمیمانه کتاب مورمون را می‌خوانند، بر اساس دستورات آن زندگی می‌کنند، و در مورد راستین بودنِ آن دعا می‌کنند، روح‌القدس را احساس خواهند کرد و ایمان و گواهی خود را نسبت به منجی افزایش خواهند داد.

باشد که ما سپاسگزاری خود را از این «صحیح‌ترین» کتاب^۷ با خواندن آن، با قدردانی از آن، و استفاده از آن برای تقویت ایمان خود و دیگران به نور جهان، نشان دهیم.