«شادی ماندگارِ زندگی بر اساس مژده،» لیاحونا، فوریه ۲۰۲۴.

پیامِ ماهانه لیاحونا، فوریه ۲۰۲۴

شادی ماندگارِ زندگی بر اساس مژده

توسط ارشد دی. تاد کریستافرسون

از مجمع دوازده رسول

تصویر

ارشد دی. تاد کریستافرسون

شادیِ پایدار، با پایداری در مژدهٔ عیسی مسیح و کمک به دیگران در انجام همین کار، حاصل می‌شود.

تصویر

آدم و حوا با باغ عدن در پُشت زمینه

باغ عدن، اثر رومنی کلاسون؛ ترکِ باغِ عدن، اثرِ جوزف بریکی

بیان مختصری از هدفِ زندگی‌مان را می‌توان در آموزه‌های نبوی لیحای دربارهٔ آغاز زندگی انسان بر روی زمین یافت. در باغ عدن، آدم و حوا در یک وضعیت بی‌گناهی زندگی می‌کردند. اگر در آن وضعیت باقی می‌ماندند، «هیچ شادی نداشته، زیرا بدبختی را نمی‌شناختند؛ هیچ نیکی نمی‌کرده، زیرا گناه را نمی‌شناختند» (۲ نیفای ۲: ۲۳). بنابراین، همانگونه که نیفای توصیف کرد، «آدم فرو افتاد تا آدمیان وجود داشته باشند؛ و آدمیان هستند، که بتوانند شادی داشته باشند» (۲ نیفای ۲: ۲۵؛ همچنین رجوع کنید به موسی ۵: ۱۰–۱۱).

وقتی در دنیایی فرو افتاده بزرگ می‌شویم، با آنچه به ما آموزش داده می‌شود و آنچه که تجربه می‌کنیم، تفاوت بین نیکی و پلیدی را می‌آموزیم. ما «تلخی [را می‌چشیم] تا که، [بتوانیم] نیکی را ارج [نهیم].» (موسی ۶: ۵۵). شادی زمانی حاصل می‌شود که ما چیزهای تلخ را رد می‌کنیم و به طور فزاینده‌ای نیکی را گرامی می‌داریم و به آن محکم می‌چسبیم.

یافتنِ شادی

به دلیل عشق کاملش به ما، پدر آسمانی ما مشتاق است که شادی کامل خود را هم اکنون و هم در جاودانگی با ما به اشتراک بگذارد. از ابتدا، این انگیزهٔ او در همه چیز بوده است، از جمله برنامهٔ باشکوه شادمانی‌اش و فداکاریِ پسر یگانه‌ زاده‌اش برای ضمانتِ ما.

خدا سعی نمی‌کند شادی یا شادمانی را به ما تحمیل کند، بلکه او به ما می‌آموزد که چگونه آن را پیدا کنیم. همینطور او به ما می‌گوید که شادی را در کجا نمی‌توان یافت—«نابکاری هرگز خوشبختی [نیست و] نبوده است» (آلما ۴۱: ۱۰). با فرمان‌هایش است که پدر آسمانیمان مسیر شادی را برایمان آشکار می‌کند.

رئیس راسل اِم. نلسون آن را اینگونه ابراز داشتند:

«حقیقت عالی اینجاست: در حالی که جهان اصرار دارد که قدرت، دارایی، محبوبیت، و لذت‌های جسمانی، شادمانی را به ارمغان می‌آورند، چنین نیست! آنها نمی‌توانند شادمانی را به ارمغان بیاورند! آنچه آنها تولید می‌کنند چیزی نیست جز یک جایگزین توخالی برای «وضعیّت برکت یافته و شادمانِ [کسانی] که «فرمان‌های خدا را نگاه می‌دارند» [موصایا ۲: ۴۱].

«حقیقت این است که جستجوی خوشبختی در جایی که هرگز نمی‌توانید آن را پیدا کنید، بسیار خسته کننده‌تر است! با این حال، ,وقتی به عیسی مسیح خدمت کرده و از او پیروی می‌کنید و کار روحانی لازم برای چیرگی بر جهان را انجام می‌دهید، او و تنها او، این قدرت را دارد که شما را در مقابل جهانی که شما را به پایین می‌کشد بالا ببرد.»^۱

بنابراین، شادی پایدار در نگه داشتنِ فرمان‌های خدا یافت می‌شود، و فرمان‌های خدا در مژدهٔ عیسی مسیح یافت می‌شوند. اما انتخاب با ماست. اگر بخاطر ضعف‌مان برای مدتی در نگه داشتن فرمان‌ها ناموفق باشیم، ما هنوز می‌توانیم برگردیم، تلخی‌ها را رد کنیم، و بار دیگر نیکی را دنبال کنیم. مهرِ خدا گناه را توجیه نمی‌کند—اگر اینگونه بود مانند این است که شفقت از عدالت بِرُباید—اما عیسی مسیح، با کفّارهٔ‌اش، ضمانت از گناه را پیشکش می‌کند:

«عمولک … گفت … که بدرستی سَروَر خواهد آمد تا مردمش را بازخرید کند، ولی اینکه او نخواهد آمد تا آنها را در گناهانشان بازخرید کند، بلکه آنها را از گناهانشان بازخرید کند.

«و به او قدرت از پدر داده شده است تا آنها را به سبب توبه‌شان از گناهانشان بازخرید کند؛ بنابراین او فرشتگانش را فرستاده است تا نویدِ شرایط توبه را، که قدرت بازخریدار را به نجات روان های آنها می‌آورد، اعلام کنند» (هیلامان ۵: ۱۰–۱۱؛ تأکید اضافه شده است).

عیسی گفت:

«اگر شما فرمان‌های مرا نگاه دارید، در محبت من خواهید ماند، درست همان‌گونه که من فرمان‌های پدرم را نگاه می‌دارم و در محبت او می‌مانم.

«این چیزها را به شما گفته‌ام تا شادی من در شما باشد و شادی شما كامل گردد.» (یوحنا ۱۵: ۱۰–۱۱).

این همان چیزی است که لیحای در رویایش هنگام چشیدن از میوه درخت زندگی احساس کرد—که نمایانگر مهرِ خداست. او گفت، «و همین که من از میوۀ آن بهره‌مند شدم آن روحم را آکنده از شادی بی‌اندازه بزرگی کرد» (۱ نیفای ۸: ۱۲؛ همچنین رجوع کنید به ۱۱: ۲۱–۲۳).

لیحای همچنین راه دوّمی که ما می‌توانیم شادی را به زندگی خود بیاوریم، را آشکار کرد، وقتی گفت، «از این رو، من شروع نمودم تا خواستار شوم که خانواده‌ام نیز از آن میل کنند» (۱ نیفای ۸: ۱۲).

تصویر

دستِ کسی میوه را به دست کس دیگری می‌دهد، درختی در پس‌زمینه

درخت زندگی، اثر کازوتو اوتا

کمک کردن به دیگران در یافتنِ شادی

همچون مردمِ پادشاه بنیامین، ما نیز «آکنده از شادی» می‌شویم وقتی از گناهانمان آمرزش می‌یابیم و «آرامش وجدان» را تجربه می‌کنیم. (موصایا ۴: ۳). ما دوباره آن شادی را احساس می‌کنیم وقتی نگاهِ بیرون‌ گرایی داریم و به دنبال کمک به اعضای خانواده و دیگران هستیم تا همان شادی و آرامش را دریافت کنند.

به عنوان مردِ نوجوانی، آلما به دنبال یافتنِ شادی در چیزهایی بود که مخالف مژدهٔ عیسی مسیح بود. پس از نکوهش شدن توسط فرشته‌ای، از «تلخی» به «نیکی» با توبه‌ای «نزدیک به مرگ» (موصایا ۲۷: ۲۸) و رحمتِ فراوان منجی مسیر طولانی را پیموده و پیشرفت قابل توجهی داشته است. سال‌ها بعد، آلما با شور و شوق به پسرش هیلامان گفت:

«و آه، چه شادی، و چه نور شگفت‌ انگیزی را من دیدم؛ آری، روانم به اندازۀ دردم آکنده از شادی شد! …

«آری، و از آن زمان حتّی تاکنون، من بدون باز ایستادن زحمت کشیده‌ام، که بتوانم روان‌ها را به توبه آورم؛ که بتوانم آنها را به چِشیدن شادی بی‌اندازه‌ای که من چِشیدم بیاورم. …

«آری، و اینک بنگر، ای پسرم، سَروَر شادی بی‌اندازه بزرگی را در نتیجۀ زحمت‌هایم به من می‌دهد؛

«زیرا به سبب سُخنی [مژدهٔ عیسی مسیح] که او به من رسانده است، بسیاری از خدا زاده شده‌اند، و همان که من چشیده‌ام را چشیده‌اند، و همان که من دیده‌ام را با چشم خود دیده‌اند» (آلما ۳۶: ۲۰، ۲۴–۲۶).

در فرصتی دیگر، آلما گواهی داد:

«آری، و این شکوه من است، که شاید من ابزاری در دست خدا باشم تا چند روان را به توبه آورم؛ و این شادی من است.

«و بنگرید، هنگامی که من بسیاری از برادرانم را می‌بینم که براستی توبه می‌کنند و به سَروَر خدایشان می‌آیند، آنگاه روان من آکنده از شادی می‌شود» (آلما ۲۹: ۹–۱۰).

آلما در ادامه شادی بی‌نظیری را که وقتی دیگران در آوردن روان‌ها به سوی مسیح موفق بودند احساس می‌کرد را اظهار کرد:

«ولی من تنها در موفقیّت خودم شادی نمی‌کنم، بلکه شادی من به سبب موفقیّت برادرانم [پسران موصایا]، که در سرزمین نیفای بوده‌اند، کامل‌تر شده است.

«بنگرید، آنها بی‌اندازه زحمت کشیده‌اند و میوه‌های زیادی را به بار آورده‌اند؛ و چه بزرگ خواهد بود پاداش آنها!

«اینک، هنگامی که من به موفقیّت این برادرانم می‌اندیشم روانم گویی حتّی به جدایی آن از بدن بُرده می‌شود، چنین بزرگ است شادی من» (آلما ۲۹: ۱۴–۱۶).

ما می‌توانیم همان شادی را با دوست داشتنِ دیگران با «مهرِ خالص مسیح» پیدا کنیم (مورونی ۷: ۴۷؛ همچنین رجوع کنید به آیه ۴۸)، با به اشتراک‌گذاشتنِ حقیقتِ بازآوری‌شده با آنها، و دعوت کردن از آنها تا با مردمِ پیمان بسته گرد آیند.

تصویر

منجی در جتسیمانی

ای پدرم،اثر سیمون دوئی

شادی در پریشانی

ما نباید بترسیم که آزمایش‌ها و چالش‌هایی که ناگزیر در میرایی با آنها روبرو می‌شویم، از شادی ما جلوگیری کند یا آن را از بین ببرد. آلما کسی بود که بخاطر خدمت از خود گذشته‌اش به دیگران بهای زیادی پرداخت. او رنجِ زندانی شدن را کشید، دوره‌های طولانی گرسنگی و تشنگی، ضرب و شتم، تهدید جانش، و تمسخر شدن مداوم و طرد مکرر. و همچنان، تمامی آن «در شادیِ مسیح فرو برده [شد]» (آلما ۳۱: ۳۸). شاید رنج آلما شادی که به دنبالش می‌آمد را حتی بیشتر می‌کرد.

رئيس نلسون به ما خاطر نشان کرد که شادی در رنج کشیدن عیسی مسیح نقش داشت—« او به‌ خاطر شادی‌ای كه در انتظارش بود، متحمّل صلیب شد» (عبرانیان ۱۲: ۲).

«به این فکر کنید! برای اینکه سَروَر جان‌فرساترین تجربه‌ای که روی زمین تحمل شده است را به جان بخرد، او بر شادی تمرکز کرد!

«و آن شادی که به او پیشکش شده بود چه بود؟ یقیناً آن شادی شامل لذّت پاک کردن، شفا دادن، و تقویت کردن ما می‌شده است؛ لذّت پرداختِ بهای گناهان همۀ آنانی که توبه می‌کنند؛ لذّت ممکن ساختن بازگشت من و شما به خانه—پاک و شایسته— تا بتوانیم با والدین بهشتیمان و خانواده‌هایمان زندگی کنیم.

«اگر به شادی که خواهیم یافت، یا آنانی که دوستشان داریم تمرکز کنیم، متحملِ چه چیزهایی می‌توانیم بشویم که شاید در حال حاضر طاقت فرسا، دردناک، ترسناک، غیر منصفانه، یا به سادگی غیر ممکن به نظر می‌آیند؟^۲

شادی پایدار با پایداری در مژدهٔ عیسی مسیح و کمک به دیگران در پایداری کردن حاصل می‌شود. شادیِ ماندگار وقتی حاصل می‌شود که ما از فرمان‌های او فرمانبرداری می‌کنیم و رحمت منجی را دریافت می‌کنیم و موردِ مهر خدا می‌مانیم. در مسیر مژده، شادی در طولِ سفر و همچنین در پایانِ آن وجود دارد. مژدهٔ عیسی مسیح مسیرِ شادی روزانه است.