Τροφοδοτήστε την ψυχή σας με συχνή προσευχή

Από τον Πρεσβύτερο Ουλίσσες Σοάρες

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Χρειαζόμαστε την πνευματική γαλούχηση της επικοινωνίας με τον Επουράνιο Πατέρα μας, μία ευλογία διαθέσιμη για εμάς παντού και πάντα.

Όλοι έχουμε νιώσει πείνα στο παρελθόν. Το αίσθημα της πείνας είναι ο τρόπος του σώματος να μας πει ότι χρειάζεται τροφή. Και όταν πεινούμε, ξέρουμε τι χρειάζεται να κάνουμε – να φάμε.

Το πνεύμα μας επίσης έχει τρόπους να μας γνωστοποιήσει πότε χρειαζόμαστε πνευματική τροφή. Όμως φαίνεται ότι είναι ευκολότερο απλώς να αγνοήσουμε την πνευματική πείνα παρά τη σωματική πείνα.

Ακριβώς όπως υπάρχουν πολλές ποικιλίες τροφίμων που μπορούμε να φάμε, όταν πεινούμε, υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, για να ικανοποιήσουμε την πνευματική μας πείνα. Για παράδειγμα, μπορούμε να «χορτάσ[ουμε] με τα λόγια του Χριστού» (Νεφί Β΄ 32:3) στις γραφές και μέσω των λόγων των προφητών. Μπορούμε να παρευρισκόμαστε τακτικά στην εκκλησία και να μεταλαμβάνουμε (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 59:9). Μπορούμε να υπηρετούμε τον Θεό και τα τέκνα Του (βλ. Μωσία 2:17).

Όμως υπάρχει μία άλλη πηγή πνευματικής τροφής διαθέσιμη σε εμάς πάντοτε, σε κάθε στιγμή της ζωής μας, ασχέτως των συνθηκών μας. Μπορούμε πάντοτε να επικοινωνούμε με τον Επουράνιο Πατέρα μέσω προσευχής.

«Η ψυχή μου πεινούσε»

Καθώς ο προφήτης Ενώς κυνηγούσε ζώα στο δάσος, σκεπτόταν «τα λόγια που είχ[ε] συχνά ακούσει από τον πατέρα [του] να λέει σχετικά με την αιώνια ζωή και την αγαλλίαση των αγίων». Αυτά τα λόγια «βυθίστηκαν βαθιά μέσα στην καρδιά [του]» (Ενώς 1:3).

Επειδή ο Ενώς βρισκόταν σε αυτή την πνευματική κατάσταση του νου, αισθάνθηκε μεγάλη ανάγκη: «Η ψυχή μου πεινούσε» είπε (Ενώς 1:4, η πλάγια γραφή προστέθηκε).

Τι έκανε ο Ενώς, όταν αισθάνθηκε αυτήν την πνευματική πείνα, αυτήν την ανάγκη για πνευματική τροφή; «Γονάτισα εμπρός στον Πλάστη μου» είπε «και αναφώνησα προς αυτόν με ένθερμη προσευχή και ικεσία για την ψυχή μου» (Ενώς 1:4).

Τόσο μεγάλη ήταν η πνευματική πείνα του Ενώς, που προσευχόταν «κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας… και όταν ήλθε η νύχτα, ακόμη ύψων[ε] τη φωνή [του] ψηλά, ώστε έφτασε στους ουρανούς» (Ενώς 1:4). Τελικώς, ο Θεός απάντησε στην προσευχή του και συγχώρησε τις αμαρτίες του. Ο Ενώς αισθάνθηκε την ενοχή του να αποσαρώνεται. Αλλά η πνευματική του τροφή δεν τελείωσε εκεί.

Έμαθε για τη δύναμη της πίστης στον Ιησού Χριστό και ξεχείλισε όλη του την ψυχή για λογαριασμό του λαού του – ακόμα και των εχθρών του. Συνήψε διαθήκες με τον Κύριο και εξασφάλισε υποσχέσεις από Εκείνον. Και μετά τη δυνατή προσευχή του Ενώς, πήγε ανάμεσα στον λαό του προφητεύοντας και καταθέτοντας μαρτυρία για όσα είχε ακούσει και δει. (Βλ. Ενώς 1:5-19).

Κάθε προσευχή δεν θα απαντηθεί με τέτοιο εντυπωσιακό τρόπο, αλλά οι εμπειρίες μας με την προσευχή μπορούν ακόμη να είναι σημαντικές και να αλλάξουν τη ζωή. Μπορούμε να μάθουμε μερικά σημαντικά μαθήματα από την εμπειρία του Ενώς με την προσευχή. Για παράδειγμα:

Η προσπάθεια να ζούμε πλήρως το Ευαγγέλιο μπορεί να μας βοηθήσει να αισθανθούμε την πνευματική μας πείνα.
Η πνευματική μας πείνα μπορεί και θα πρέπει να μας κάνει να γονατίσουμε για να επιζητήσουμε τη βοήθεια του Επουράνιου Πατέρα.
Η προσευχή στον Επουράνιο Πατέρα μπορεί να βοηθήσει στην ικανοποίηση της πνευματικής μας πείνας – και να κάνουμε ακόμη περισσότερα.
Μπορούμε να προσευχόμαστε οπουδήποτε, οποτεδήποτε.
Η προσευχή μπορεί να μας βοηθήσει να μετανοήσουμε.
Η προσευχή μπορεί να ενδυναμώσει την πίστη μας στον Ιησού Χριστό.
Μπορούμε να λάβουμε προσωπική μαρτυρία ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς ακούει και μας γνωρίζει.
Η μαρτυρία και η δύναμη που λαμβάνουμε μέσω της προσευχής μπορεί να μας βοηθήσει να υπηρετήσουμε και να ενδυναμώσουμε άλλους.

Η εμπειρία μου με τη δύναμη της προσευχής

Όπως ο Ενώς, έμαθα μερικά από αυτά τα ίδια μαθήματα μέσω προσωπικής εμπειρίας. Οι γονείς μου προσεχώρησαν στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, όταν ήμουν μικρό αγόρι και βαπτίσθηκα, όταν ήμουν οκτώ ετών. Πάντοτε είχα ένα καλό, θερμό συναίσθημα στην καρδιά μου για τον Επουράνιο Πατέρα μου και για τον Ιησού Χριστό, το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του και την Εκκλησία Του. Όμως μόνο όταν ήμουν σχεδόν 16 ετών άρχισα να προσεύχομαι για την αλήθεια αυτών των πραγμάτων.

Ο εμπνευσμένος επίσκοπός μου μού ζήτησε να διδάξω ένα μάθημα Κατηχητικού νέων. Έπρεπε να διδάξω ένα μάθημα για το πώς μπορούμε να αποκτήσουμε μαρτυρία για το Ευαγγέλιο μέσω προσευχής. Αυτή η ανάθεση από τον επίσκοπό μου με έκανε να σκεφθώ πιο βαθιά τη δική μου μαρτυρία. Είχα αφιερώσει χρόνο για να μελετήσω το Βιβλίο του Μόρμον και πάντοτε αισθανόμουν ότι η Εκκλησία ήταν αληθινή. Πάντοτε πίστευα στον Σωτήρα Ιησού Χριστό, αλλά ποτέ δεν είχα πάρει στα σοβαρά την υπόσχεση του Μορόνι που βρίσκεται στο Μορόνι 10:4-5. Δεν είχα ποτέ προσευχηθεί για την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Θυμάμαι να αισθάνομαι στην καρδιά μου ότι αν επρόκειτο να διδάξω αυτούς τους νέους πώς να αποκτήσουν μαρτυρία μέσω προσευχής, θα έπρεπε να προσευχηθώ για μία μαρτυρία ο ίδιος. Η ψυχή μου πεινούσε – ίσως με διαφορετικό τρόπο από τον Ενώς, όμως παρά ταύτα ένιωσα μία πνευματική ανάγκη.

Καθώς προετοίμαζα το μάθημα, γονάτισα και προσέφερα την επιθυμία της καρδιάς μου στον Επουράνιο Πατέρα μου για να επιβεβαιώσω την αλήθεια που ένιωθα μέσα μου. Δεν περίμενα κάποια μεγάλη εκδήλωση. Όμως όταν ρώτησα τον Κύριο αν το Ευαγγέλιο είναι αληθινό, ήλθε στην καρδιά μου ένα πολύ γλυκό συναίσθημα – αυτή η σιγαλή σαν αύρα φωνή που μου επιβεβαίωνε ότι ήταν αληθινό και ότι θα έπρεπε να συνεχίσω να κάνω αυτό που έκανα.

Το συναίσθημα ήταν τόσο δυνατό, που δεν μπορούσα ποτέ να αγνοήσω αυτήν την απάντηση και να πω ότι δεν ήξερα. Πέρασα όλη εκείνη την ημέρα νιώθοντας τόσο ευτυχισμένος. Ο νους μου ήταν στα πνευματικά ζητήματα αναλογιζόμενος το όμορφο συναίσθημα στην καρδιά μου.

Την επόμενη Κυριακή, στάθηκα μπροστά στους τρεις ή τέσσερεις συμμαθητές μου, οι οποίοι ήταν όλοι μικρότεροι από μένα. Κατέθεσα μαρτυρία σε αυτούς ότι ο Επουράνιος Πατέρας θα απαντούσε στην προσευχή τους, αν είχαν πίστη.

Ο Πρεσβύτερος Σοάρες — Μία απάντηση σε προσευχή που έλαβε ο Πρεσβύτερος Σοάρες ως νέος άνδρας του επέτρεψε να καταθέσει μαρτυρία –ως ιεραπόστολος (ανωτέρω), πατέρας και σύζυγος, και Απόστολος– ότι ο Επουράνιος Πατέρας απαντά στις προσευχές που προσφέρονται με πίστη.

Από τότε και στο εξής, αυτή η μαρτυρία μού έμεινε. Με έχει βοηθήσει να πάρω αποφάσεις, ειδικά σε στιγμές που έχω αντιμετωπίσει δυσκολίες. Αυτή η προσευχή εκείνη την ημέρα, μαζί με επιπρόσθετες μαρτυρίες που έχω λάβει όλα αυτά τα χρόνια, μου έχει επιτρέψει να καταθέσω μαρτυρία στους ανθρώπους, με πεποίθηση, ότι μπορούν να λάβουν απαντήσεις από τον Επουράνιο Πατέρα, αν προσεύχονται με πίστη. Αυτό ισχύει καθώς κατέθεσα μαρτυρία ως ιεραπόστολος, ως ηγέτης της Εκκλησίας, ως πατέρας και σύζυγος, και ακόμη και σήμερα ως Απόστολος.

Πότε και για τι θα πρέπει να προσευχόμαστε

Ασφαλώς, δεν προσευχόμαστε μόνον όταν αισθανόμαστε μία ιδιαίτερα δυνατή πνευματική ανάγκη. Οπότε, πότε θα πρέπει να προσευχόμαστε; Και για ποιο πράγμα θα πρέπει να προσευχόμαστε; Η σύντομη απάντηση είναι οποτεδήποτε και για οτιδήποτε.

Ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας. Γνωρίζοντας το αυτό αλλάζει το πώς προσευχόμαστε. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Έχοντας γνώση για τον Θεό, αρχίζουμε να γνωρίζουμε πώς να Τον προσεγγίσουμε και πώς να ρωτήσουμε ώστε να λάβουμε μία απάντηση… Όταν είμαστε έτοιμοι να έλθουμε προς Εκείνον, Εκείνος είναι έτοιμος να έλθει σε εμάς»¹.

Ο Επουράνιος Πατέρας μας είναι πάντοτε έτοιμος να μας ακούσει και θέλει να προσευχόμαστε σε Εκείνον τακτικά και συχνά. Θα πρέπει να «συμβουλ[ευόμαστε] τον Κύριο για όλες τις ενέργειές [μας]» (Άλμα 37:37) και να προσευχόμαστε πρωί, μεσημέρι και νύχτα. Θα πρέπει να προσευχόμαστε στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο – οπουδήποτε κι αν είμαστε και πάνω από οποιαδήποτε από τις προσπάθειές μας (βλ. Άλμα 34:17-26).

Θα πρέπει να προσευχόμαστε με την οικογένειά μας (βλ. Νεφί Γ΄ 18:21). Θα πρέπει να προσευχόμαστε «φωναχτά και μέσα στην καρδιά [μας], δημόσια και ιδιωτικά» (Διδαχή και Διαθήκες 81:3). Και «όταν δεν αναφων[ούμε] προς τον Κύριο, [θα πρέπει να αφήσουμε] την καρδιά [μας] να είναι γεμάτη, ελκυόμενη διαρκώς από προσευχή προς Εκείνον, για το καλό [μας], και επίσης για το καλό αυτών που είναι τριγύρω [μας]» (Άλμα 34:27). Και πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε στον Πατέρα στο όνομα του Ιησού Χριστού (βλ. Νεφί Γ΄ 18:19-20).

Εικονογράφηση του Τζόζεφ Σμιθ υπό Walter Rane, δεν μπορεί να αντιγραφεί

Προσεγγίζοντας τον Επουράνιο Πατέρα μας

Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς θέλει να μας ευλογήσει. Και θα το κάνει – αν το ζητήσουμε. Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Να θυμάστε ότι χωρίς να ζητήσουμε δεν μπορούμε να λάβουμε τίποτα. Γι’ αυτό, ζητήστε με πίστη, και θα λάβετε τέτοιες ευλογίες, όπως ο Θεός θεωρεί σωστό να σας απονείμει»².

Οι τακτικές και συχνές προσευχές μας αποτελούν βασικό μέρος μίας ισορροπημένης διατροφής πνευματικής τροφής στην πεινασμένη ψυχή μας. Η επικοινωνία με τον Επουράνιο Πατέρα μέσω προσευχής είναι διαθέσιμη και ευπρόσδεκτη παντού και πάντοτε.

Μία από τις αγαπημένες μου γραφές διδάσκει πώς θα πρέπει να προσεγγίζουμε τον Επουράνιο Πατέρα μας, όταν γονατίζουμε για να προσευχηθούμε: «Να είσαι ταπεινός. Και ο Κύριος ο Θεός σου θα σε οδηγήσει από το χέρι, και θα σου δώσει απάντηση στις προσευχές σου» (Διδαχή και Διαθήκες 112:10). Όταν είμαστε ταπεινοί και υπάκουοι, ο Επουράνιος Πατέρας θα είναι μαζί μας. Θα μας οδηγήσει από το χέρι. Θα μας εμπνεύσει πού να πάμε και τι να κάνουμε. Θα απαντήσει στις προσευχές μας σύμφωνα με το θέλημα, τον τρόπο, τον χρόνο και την απόλυτη γνώση Του για το τι είναι καλό για εμάς.

Θα πρέπει να το θυμόμαστε αυτό και να εκτιμούμε τις ευκαιρίες να πλησιάζουμε τον θρόνο του Θεού και να λαμβάνουμε ευλογίες από το χέρι Του.

© 2024 υπό Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. Printed in USA. Έγκριση αγγλικού κειμένου: 6/19. Έγκριση μετάφρασης: 6/19. Μετάφραση του Monthly Liahona Message, April 2024. Language. 19283 133