ما به نیکوکاری فراخوانده شده‌ایم

از ارشد رونالد اِی. رزبند

از مجمع دوازده رسول

با خدمت به دیگران، بالا نگه داشتنِ نور خود و دفاع از آزادیِ مذهب در واقع ما ملکوت خدا را می‌سازیم.

اصول نادرست را جدعون به خوبی تشخیص می‌داد. او قبلاً آن را از پادشاه نوح و کشیشانش شنیده بود - کشیشانی که «غرق در غرور دل‌هایشان بودند»و کسانی که « با مالیات هایی که نوح پادشاه بر مردمش نهاده بود، آنها در تنبلی شان و بت پرستی شان، و در روسپی گری شان تأمین می‌شدند» (موصایا ۶-۱۱:۵).

بدتر از آن، پادشاه نوح، پیامبر ابینادی را به قتل رسانده بود و به دنبال نابودی آلما و نوکیشانش بود (به موصایا ۱۷؛ ۳۴-۱۸:۳۳ مراجعه کنید). برای پایان دادن به چنین نابکاری، جدعون سوگند یاد کرد که جلوی پادشاهی را که فقط به دلیل تهاجم لامانیان از او در امان بود، بگیرد (به موصایا ۸-۱۹:۴ مراجعه کنید).

بعداً جدعون به درستی کشیشان نوح را به خاطر بردن ۲۴ دختر لامانی سرزنش کرد. او مشاهده کرد که به دلیل امتناع مردم از توبه، پیشگویی ابینادی علیه آنها محقق شده بود. (ببینید موصایا ۲۲-۱۷:‏۲۰.) او به رهایی مردم لیمحی که در اسارت لامانیان بودند کمک کرد (به موصایا ۹-۲۲:۳ مراجعه کنید).

جدعون که حالا پیرتر شده بود، بار دیگر با هر دو ویژگی غرور و نابکاری روبرو شد چونکه در مقابل نحور، کسی که کشیش‌گری را رواج داد، ایستاده بود. نحور «کلیسا را تضعیف و با آن مخالفت کرده» و سعی داشت مردم را گمراه کند. (رجوع کنید به آلما ۳،۷،۱۲ :۱ ؛ همچنین رجوع کنید به ۲ نیفای ۲۹: ۲۶.)

جدعون دلاور، با استفاده از کلام خدا به عنوان سلاح خود، نحور را به خاطر نابکاریش نکوهش کرد. نحور خشمگین به جدعون حمله کرد و با شمشیر خود او را کشت. (رجوع کنید به آلما ۹-۷ :۱.) به این ترتیب روزهای «یک مرد پرهیزکار» که «نیکی های زیادی میان این مردم کرده» بود به پایان رسید (آلما ۱:۱۳).

روزگار آخرین زمان که در آن زندگی می‌کنیم، فرصت‌های فراوانی را در اختیار ما قرار می‌دهد تا از جدعون به عنوان «ابزاری در دست خدا» (آلما ۱:۸) تقلید کنیم، با «خدمت» (موصایا ۲۲:۴) به دیگران، و ایستاده برای پرهیزکاری، و مقابله با تهدیدات علیه آزادی مذهب و خدمت به خدا باشیم. با پیروی از الگوی وفادارانه‌ٔ جدعون، ما نیز می‌توانیم کارهای نیک زیادی انجام دهیم.

متحد در خدمت

ریاست اوّل گفته است: «به عنوان پیروان [منجی]، ما به دنبال عشق به خدا و همسایگان خود در سراسر جهان هستیم». «کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان مشتاق برکت دادن به دیگران و کمک به نیازمندان است. ما برکت یافته هستیم که توانایی، منابع و ارتباطات جهانی قابل اعتماد را برای انجام این مسئولیت مُقدّس در اختیار داریم.»^۱

من از خدمات و خدمتگزاری‌های متواضعانه که اعضای کلیسا در معابد ما و در بخش‌ها، شعبه‌ها و وتدهایشان انجام می‌دهند، سپاسگزارم. همچنین از اینکه اعضای کلیسا که در سازمان‌های بی‌شماری در زمینه‌های اجتماعی، آموزشی و خیریه خدمت می‌کنند و سالانه در هزاران پروژه‌ٔ بشردوستانه شرکت کرده و میلیون‌ها ساعت را به صورت داوطلبانه در نزدیک به ۲۰۰ کشور و قلمرو اختصاص می‌دهند، سپاسگزارم.^۲

یکی از راه هایی که کلیسا فرصت‌های خدمت کردن را در چندین کشور ارائه می‌دهد، از طریق سایت JustServe.org است. حمایت شده توسط کلیسا برای هر کسی که می‌خواهد دیگران را برکت دهد، JustServe.org «نیازهای داوطلبانه‌ٔ جامعه را با داوطلبان مرتبط می‌کند» که باعث «بالا رفتن کیفیت زندگی در جامعه می‌شود.»^۳

کلیسا و اعضای آن همچنین با سازمان‌های خدماتی در سراسر جهان همکاری می‌کنند. کلیسا، به لطف اعضای خود، «بزرگترین مشارکت کنندهٔ تک‌نفرهٔ اهدای خون به صلیب سرخ در سال ۲۰۲۲ بود.» علاوه بر این، کلیسا به تازگی مبلغ ۸.۷ میلیون دلار به صلیب سرخ کمک مالی کرد.^۴

کلیسا همچنین برای رساندن پروژه‌های آب تمیز و بهداشت به مناطق مختلف جهان، با سازمان‌های دیگر همکاری می‌کند. در سال ۲۰۲۲، کلیسا در ۱۵۶ پروژه از این قبیل مشارکت کرد.^۵ ما همچنین با سایر سازمان‌هایی که برای تسکین آلام فرزندان دردمند خدا تلاش می‌کنند، همکاری می‌کنیم و به آن‌ها کمک مالی می‌کنیم.^۶

پرزیدنت هنری بی. آیرینگ، مشاور دوّم در ریاست‌ اوّل [کلیسا]، گفت: «وقتی دست به دست هم می‌دهیم تا به مردم نیازمند خدمت کنیم، «سَروَر قلب‌های ما را متحد می‌کند».^۷

نور خود را بالا نگه دارید.

ما نیز به‌عنوان پیروان منجی، با وفاداری به پیمان‌هایمان و با داشتن زندگی مسیح‌گونه، همسایگان خود را برکت می‌دهیم. کتاب مورمون تعلیم می‌دهد که «مردم کلیسا» نه تنها باید پرهیزکاری را انتخاب کنند، بلکه باید صدای پرهیزکارانهٔ خود را نیز به گوش برسانند، اگر می‌خواهند تا سَروَر از آن‌ها محافظت کرده و آنها را کامیاب کند. (به آلما ۷-۳ :۲ مراجعه کنید: همچنین به موصایا ۲۹:۲۷ مراجعه کنید). سَروَر از ما انتظار دارد که ایمان و اعتقادات خود را به اشتراک بگذاریم و نور خود را بالا نگه داریم. «بنگرید من نوری هستم که شما بالا نگه می‌دارید.» (۳ نیفای ۲۴ :۱۸)

رئیس دَلین اچ اُکس، مشاور اوّل در ریاست اول [کلیسا]، گفت: «اگر از انسان بیشتر از خدا بترسیم، به درستی به منجی خود خدمت نمی‌کنیم». ایشان همچنین افزودند: «ما فراخوانده شده‌ایم که معیارهای سَروَر را برقرار کنیم، نه اینکه از معیارهای دنیا پیروی کنیم.»^۸

چه در مدرسه، محل کار یا بازی، چه در تعطیلات، یا در قرار عاشقانه یا آنلاین، پیروان سَرور از اینکه «نام مسیح را بر خود بگیرند» شرمگین نمی‌شوند (آلما ۴۶:۲۱). با گفتار و اعمال خود ما گواهی می‌دهیم که خدا ذی‌حیات است و از پسر او پیروی می‌کنیم.

«ایمان ما به بخش‌های مجزا تقسیم نشده، یا مطمئناً نباید باشد.» پال لمبرت، یک کارشناس از مُقدّسین آخرین زمان در زمینه‌ٔ پلورالیسم دینی، خاطر نشان کرد: «ایمان فقط برای کلیسا نیست، فقط برای خانه نیست، فقط برای [مدرسه] نیست. «این برای تمام کارهایی است که انجام می دهید.»^۹

ما تأثیر گواهیِ خود، نمونهٔ خوب بودن و کارهای نیک خود را بر دیگران نمی‌دانیم. اما هنگامی که برای درستی و حق ایستادگی می‌کنیم و نور منجی را بالا نگه می‌داریم، مردم به ما توجه می‌کنند و خدا با نیروهایِ الهی ما را حمایت می‌کند.

از آزادی مذهبی دفاع کنید

کشیش‌گریِ امروزی، در جوامعی که به طور فزاینده‌ای سکولار هستند و روی افراد با ایمان فشار وارد می‌کنند، با دوران کتاب مورمون تفاوت چندانی ندارد. همه روزه صدای کسانی که مخالف نقش حیاتی دین در عرصه‌های عمومی و سیاسی هستند، بلندتر می‌شود. سکولارها و دولت‌ها، و همچنین بسیاری از مدارس و دانشگاه‌ها، در حال اعمالِ اجباریِ رفتار و تبلیغ بی‌اخلاقی، بی‌خدایی و نسبیت‌گرایی اخلاقی هستند.

اگر برای حقوق مذهبی خود ایستادگی نکنیم، حملات به آزادی دینی موفق خواهد شد. اخیراً تعلیم دادم: «به عنوانِ یک کلیسا، ما به سایرِ ادیان ملحق می‌شویم تا از مردم با هر دین و عقیده‌ و حقِ آنها برای بیانِ عقایدشان محافظت کنیم.¹⁰

جنگی در آسمان بر سر اختیارِ اخلاقي - آزادي ما در انتخاب - درگرفت. حفظ حق اختيار ما مستلزم آن است که در پاسداری از آزادی دینی خود کوشا باشیم.

ایمان مذهبیِ پرشور، خانواده‌ها، جوامع و ملت‌ها را تقویت و محافظت می‌کند. آن موجبِ رعایت قانون، احترام به زندگی و مال، و تعلیم محبّت، صداقت و اخلاق می‌شود – فضیلت‌هایی که برای دوام یک جامعه‌ٔ عادلانه، آزاد و بافرهنگ ضروری است. ما هرگز نباید برای ایمان خود عذرخواهی کنیم.

فعالیت‌های تبشیری ما، کارهای نیابتی ما در معابد، تلاش‌هایمان برای برپايیِ ملکوت خدا، و حتی شادیِ ما مستلزم آن است که از ایمان و آزادی مذهبی دفاع کنیم. نمی‌توانیم آن آزادی را بدون از دست دادن آزادی‌های دیگر از دست بدهیم.

پیامبر جوزف اسمیت تعلیم داد، «آن عشق به آزادیست [که] روحم را الهام می بخشد — آزادی مدنی و مذهبی برای همۀ نژاد انسانها.»^۱۱ آزادیِ مذهبی برای روح‌هایما الهام‌بخش خواهد بود زمانی‌که ما از توصیه‌های رهبران کلیسا پیروی می‌کنیم:

«از مسائل مهم عمومی آگاه باشید و سپس با شجاعت و متانت سخن بگویید.»^۱۲
«به از بین رفتنِ آزادی مذهبی توجه داشته باشید که به طور قابل توجهی بر فرصت‌های ما برای رشد در توانایی و دانش مژده، برکت یافتن از آیین‌های مقدّس و اتکا به سَرور برای هدایت کلیسای او تأثیر خواهد گذاشت.»^۱۳
«برخیزید و سخن بگویید تا تأیید کنید که خدا وجود دارد و فرمان‌های او حقایق مسلمی را برقرار می‌کنند.»^۱۴
«قوانینی را که آزادی ما را برای عمل به اعتقاداتمان مختل می‌کند به چالش بکشید.»^۱۵
«به دنیا بروید تا کار نیک انجام دهید، ایمان به خدای قادر متعال را تقویت کنید و به دیگران کمک کنید تا به مکان شادتری برسند.» ^۱۶
منابع مطالعه در religiousfreedom.ChurchofJesusChrist.org و در religiousfreedomlibrary.org/documents را مطالعه کنید.

با خدمت به دیگران، بالا نگه داشتنِ نور خود و دفاع از آزادیِ مذهبی در واقع ما ملکوت خدا را می‌سازیم. باشدکه سَروَر ما را در تلاش‌هایمان برای انجام «کارهای نیک بسیار» در میان خانواده‌ها، جوامع و ملت‌هایمان برکت دهد.