6. Rozwijanie odporności duchowej

Czasami misjonarze reagują na nadmierny stres kwestionowaniem prawdziwości ewangelii. Często reagują w ten sposób, ponieważ brakuje im zasobów do radzenia sobie z nadmiernym stresem. Jeśli tak się czujesz, skorzystaj z poniższych sugestii. Wybierz te, które zdają się do ciebie pasować. Zajrzyj do rozdziału „1. Rozwijanie odporności na stres”, aby znaleźć dodatkowe pomysły.

A. Wzmacnianie swego świadectwa

• Uświadom sobie, że pytania są czymś normalnym. Prorok Józef Smith otrzymał wiele objawień w odpowiedzi na swoje szczere pytania. Dobrze jest mieć pytania na temat ewangelii. Kiedy starasz się znaleźć odpowiedzi, pamiętaj, że pomocne mogą być pisma święte, prorocy, nauczyciele i twoja umiejętność rozumowania. Ale tylko Duch może potwierdzić prawdę. Duch mówi nam, że Jezus jest Chrystusem i że Kościół jest prawdziwy.

• Zrozum, czym jest wiara. Posiadanie wiary to pokładanie zaufania w doskonałą dobroć, miłość, mądrość i uczciwość Boga. Jest to ufanie nawet wtedy, gdy nie mamy doskonałego zrozumienia. Alma nauczał, że „wiara nie oznacza, że ma się doskonałą wiedzę o rzeczach; przeto jeśli macie wiarę, pokładacie nadzieję w tym, czego nie widać, a co jest prawdą” (Ks. Almy 32:21). Nie potrzebujesz „doskonałej wiedzy”, aby mieć wiarę. Przestudiuj rozdział Ks. Almy 32, który pomoże ci w budowaniu twojej wiary.

• Wykazuj się wiarą, kiedy sprawy wydają się wymykać spod kontroli. Możesz czuć zaniepokojenie w związku z pewnymi okolicznościami lub wynikami. Kiedy tak się dzieje, ćwicz zachowywanie spokoju i koncentruj się na teraźniejszości (zob. „1. Rozwijanie odporności na stres”). Zwróć uwagę na emocje, które ci towarzyszą, gdy czujesz, że tracisz kontrolę. Choć te uczucia mogą być nieprzyjemne, nie mogą cię skrzywdzić. Z biegiem czasu nauczysz się pogłębiać swoją wiarę. Możesz mieć wiarę, mierząc się z niepewnością lub wyzwaniem.

„Szukajcie pilnie, módlcie się zawsze i wierzcie, a wszystko będzie działać razem dla waszego dobra — jeżeli będziecie postępować zacnie i pamiętać przymierze, jakie zawarliście jeden z drugim”.

Doktryna i Przymierza 90:24

• Przestrzegaj przykazań. Zdobywamy zaufanie do Pana, kiedy poznajemy wartość Jego nauk. Aby zdobyć to zaufanie, musimy czynić Jego wolę. „Jeśli kto chce pełnić wolę jego, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja sam mówię od siebie” (Ew. Jana 7:17).

• Bądź cierpliwy. Czas i doświadczenie pomogą ci zrozumieć pewne rzeczy, które teraz są zagmatwane. Pamiętaj o słowach Nefiego: „Wiem, że kocha On Swoje dzieci, jednak nie pojmuję znaczenia wszystkiego” (I Ks. Nefiego 11:17). Buduj na bazie tego, co dzięki Duchowi wiesz o Bogu.

B. Uczenie się pokutowania

Pokuta polega na dostosowaniu twojej woli do woli Zbawiciela. Poniższe zasady pomogą ci w dążeniu do pokuty.

• Bądź uczciwy wobec twojego prezydenta palika. Jeśli masz poważne grzechy, z którymi się nie uporałeś, porozmawiaj ze swoim prezydentem palika. Bądź otwarty i szczery. On pomoże ci w uporządkowaniu twoich spraw.

• Wybacz sobie po pokucie. Czasami ludzie po odpokutowaniu wciąż mają poczucie winy i odczuwają wstyd. Pamiętaj, że wszyscy żałujemy przeszłych grzechów i błędów. Ufaj, że Zadośćuczynienie Chrystusa jest wystarczające, nawet dla ciebie. Pamiętaj, że pokuta to nie plan zapasowy. Pokuta jest planem szczęścia dla każdej osoby.

• Skup się na tym, co naprawdę ma znaczenie. Każdego dnia rrób wszystko, co możesz, aby pokutować. Następnie upewnij się, że martwisz się o rzeczy, które są naprawdę ważne. Przykładem może być służba z miłością. Nie martw się o sprawy związane z osobistą pychą, na przykład o to, co inni o tobie myślą.

• Zrozum rolę wyznania winy. Nie musisz wyznawać mniej poważnych grzechów ani wielokrotnie wyznawać tego samego grzechu. Przywódcy kapłańscy powiedzą ci, kiedy twoje wyznanie grzechów jest wystarczające. Ciągłe odczuwanie żalu i smutku z powodu przeszłych grzechów jest czymś normalnym. Nie oznacza to jednak, że musisz raz za razem wyznawać to samo. Odwracaj uwagę od takich myśli poprzez wykonywanie innych zajęć. Dokonaj świadomego wyboru, że będziesz wierzyć w wybaczenie Pana. Zignoruj pokusę, by popaść w niepokój lub zawstydzenie.

• Jeśli nadal się zmagasz z grzechem, porozmawiaj ze swoim prezydentem palika lub biskupem.

Fragment obrazu Chrystus i bogaty młodzieniec — Heinrich Hofmann

„Spokojny bądź; wyznacza szlak twój Bóg. W przyszłość powiedzie, jak w przeszłości wiódł. Nadziei doda ci światłości blask; wiara zakończy niepewności czas. Spokojny bądź, wszak burze znają moc Tego, co gani wichry w noc”.

„Spokojny bądź” (Hymny, nr 59)

C. Uczenie się modlitwy ze szczerą intencją

• Spróbuj modlić się na głos, nawet jeśli będzie to tylko szept. Spróbuj przygotować się do modlitwy, zapisując swoje pytania lub obawy. Wyobraź sobie, że Bóg jest w pobliżu. Zapytaj Go, co możesz dzisiaj dla Niego zrobić. Następnie postępuj zgodnie z pomysłami, które przychodzą ci do głowy. Od czasu do czasu módl się tylko po to, aby dziękować Bogu. Dziękuj Mu za dobre rzeczy, które ci dał.

  

D. Uczenie się miłości do pism świętych

• Módl się szczególnie o pomoc w zrozumieniu pism świętych i radowaniu się nimi. Przeznacz część czasu na studiowanie, aby zapisać swoje uczucia na temat pism świętych i swoje reakcje na nie. Zapisz to, czego się nauczyłeś lub otrzymane duchowe odczucia.

E. Uczenie się polegania na Panu

• Ucz się cierpliwie. Nauka rozpoznawania głosu Ducha przypomina naukę języka. Wymaga ćwiczeń, cierpliwości i pokory. Staraj się uczyć na błędach, ale nie poddawaj się.

• Ucz się z konferencji generalnych. Aby poznać pomysły dotyczące sposobu otrzymywania osobistego objawienia, studiuj przemówienia z konferencji generalnej na ten temat.

Materiały z pism świętych

Studiuj poniższe fragmenty pism świętych. Wzmocnią twoją wiarę w to, że Bóg zapewni ci pocieszenie i pomoc. Możesz dodać również swoje ulubione fragmenty z pism świętych. Gdy pamiętasz o Zbawicielu, „[możesz] mieć z sobą Jego Ducha” (Doktryna i Przymierza 20:79).

• Ks. Izajasza 41:10: „Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej”.

• Ew. Jana 14:27: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka”.

• I Ks. Nefiego 1:20: „Troskliwe miłosierdzie Pana roztacza się nad wszystkimi, których wybrał ze względu na ich wiarę, że czyni ich silnymi, a nawet posiadającymi moc do wyratowania się”.

• Ks. Jakuba 3:1: „[On] pocieszy was w waszych udrękach i wstawi się w waszej sprawie”.

• Ks. Jakuba 4:7: „Jednak mimo to Pan Bóg ukazuje nam naszą słabość, abyśmy wiedzieli, że to dzięki Jego łasce i Jego wielkiej łaskawości wobec dzieci ludzkich mamy moc czynienia tych rzeczy”.

• Ks. Mosjasza 4:27: „I strzeżcie się, aby czynić to wszystko z mądrością i w należytym porządku, gdyż nie jest wymagane, aby człowiek biegł szybciej, niż starcza mu na to siły”.

• Ks. Mosjasza 24:14: „A także uczynię lekkimi brzemiona włożone na wasze ramiona, że nie będziecie ich odczuwać, nawet będąc w niewoli; i uczynię to, abyście mogli odtąd świadczyć o mnie i abyście z całą pewnością wiedzieli, że Ja, Pan Bóg, nawiedzam mój lud w jego niedoli”.

• Ks. Almy 7:12: „I przyjmie śmierć, aby mógł zerwać więzy śmierci, którymi skrępowany jest Jego lud; i weźmie na siebie ich słabości, aby Jego trzewia przepełniły się miłosierdziem, według ciała, aby wiedział, według ciała, jak może pomagać Swemu ludowi w jego słabościach”.

• Ks. Almy 26:27: „I kiedy w sercu byliśmy przygnębieni i bliscy zawrócenia, oto Pan nas pocieszył i powiedział: […] Znoście cierpliwie swe udręki, a sprawię, że odniesiecie sukces”.

• Ks. Almy 38:5: „Na ile zaufasz Bogu, na tyle zostaniesz wyzwolony ze swoich prób i swoich kłopotów, i swoich udręk”.

• Ks. Etera 12:27: „I jeśli ludzie przychodzą do mnie, ukazuję im ich słabość. Daję ludziom słabość, aby mogli być pokorni; i wystarczy mej łaski dla wszystkich ludzi, którzy się przede mną ukorzą; albowiem, jeśli się przede mną ukorzą i będą mieli wiarę we mnie, wtedy uczynię, że to, co w nich słabe, stanie się mocne”.

• Doktryna i Przymierza 6:32, 34–36: „Nawet jako jestem pośród was […]. Przeto nie trwóż się trzódko, czyń dobro; niech ziemia i piekło jednoczą się przeciw tobie, bo jeżeli budujesz na mojej opoce, nie przemogą cię. Oto nie potępiam was […]. Zwracajcie się do mnie w każdej myśli, nie wątpcie, nie trwóżcie się”.

• Doktryna i Przymierza 58:2–4: „Nagroda tego, który jest wierny w utrapieniu, jest większa w królestwie niebieskim. Nie możecie teraz dostrzec waszymi ludzkimi oczami zamiaru waszego Boga odnośnie do tego, co nastąpi później, ani chwały, jaka nastąpi po wielu utrapieniach. Bowiem po wielu utrapieniach przychodzą błogosławieństwa”.

• Doktryna i Przymierza 84:88: „Pójdę przed waszym obliczem. Będę po waszej prawicy i po lewicy, i Duch mój będzie w waszych sercach, i aniołowie moi wokół was, aby was podtrzymać”.

• Doktryna i Przymierza 122:7–9: „Wszystko to da ci doświadczenie i będzie dla twego dobra. Syn Człowieczy zstąpił poniżej wszystkich […]. Przeto wytrwaj na swej drodze”.

• Inne fragmenty pism świętych: