1 นีไฟ 6–7

การระบุ “เรื่องของพระผู้เป็นเจ้า”

นีไฟและพี่น้องพูดคุยกับอิชมาเอล

ถ้าท่านจะทำบันทึกเพื่อเก็บไว้ให้คนรุ่นหลังเรียนรู้ ท่านจะเขียนอะไรลงไปบ้าง? นีไฟแสดงความปรารถนาว่างานเขียนของเขาน่าจะทำให้พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย และเชื้อเชิญคนอื่นมาติดตามพระเยซูคริสต์ บทเรียนนี้จะช่วยให้ท่านเข้าใจว่าจุดประสงค์ของพระคัมภีร์มอรมอนจะช่วยท่านในการศึกษาและในชีวิตของท่านได้อย่างไร

ทำไมต้องศึกษาพระคัมภีร์มอรมอน?

ลองนึกภาพว่าท่านจะตอบอย่างไรหากมีคนถามท่านดังนี้:

• มีหนังสือเกี่ยวกับศาสนาและการเป็นคนดีขึ้นตั้งมากมาย แล้วทำไมฉันควรจะอ่านพระคัมภีร์มอรมอนล่ะ? พระคัมภีร์มอรมอนจะช่วยอะไรฉันได้บ้าง? มีความแตกต่างหรือดีกว่าหนังสือเล่มอื่นอย่างไร?

นีไฟแบ่งปันเจตจำนงหรือจุดประสงค์ของการบันทึกสิ่งที่เขาทำไว้ในพระคัมภีร์มอรมอน การทราบจุดประสงค์จะช่วยให้เราเข้าใจว่าทำไมจึงควรอ่านพระคัมภีร์และพระคัมภีร์จะช่วยเราได้อย่างไร

อ่าน 1 นีไฟ 6:3–6 และทำเครื่องหมายคำพูดหรือวลีที่ระบุจุดประสงค์ของนีไฟในการเก็บบันทึก อาจเป็นประโยชน์ที่จะทราบว่า “พระผู้เป็นเจ้าของอับราฮัม … อิสอัค และ … ยาโคบ” (ข้อ 4) เป็นพระนามของพระเยซูคริสต์

ไอคอนบันทึก

1. ตอบคำถามต่อไปนี้:

• ท่านจะอธิบายเหตุผลที่นีไฟบันทึกสิ่งที่เขาทำว่าอย่างไร?

งานเขียนของนีไฟมีจุดประสงค์เพื่อชักจูงให้เรามาหาพระเยซูคริสต์ และมีแต่สิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย

ใช้เวลาสักครู่นึกถึงประสบการณ์การอ่านพระคัมภีร์มอรมอนจนถึงตอนนี้

• พระคัมภีร์มอรมอนกำลังช่วยให้ท่านทราบถึงสิ่งต่างๆ ที่พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยหรือไม่? ถ้าทราบ อย่างไรบ้าง?

• ท่านรู้สึกว่าการศึกษาพระคัมภีร์มอรมอนช่วยให้ท่านเข้าใกล้พระเยซูคริสต์และได้รับการช่วยให้รอดหรือไม่? ทำไมจึงคิดหรือไม่คิดเช่นนั้น?

• การทราบถึงเรื่องของพระผู้เป็นเจ้าและเข้าใกล้พระเยซูคริสต์อาจเป็นพรในชีวิตท่านอย่างไร?

การมาหาพระเยซูคริสต์และทราบสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย

ทักษะการศึกษาพระคัมภีร์ที่เป็นประโยชน์คือการมองหาจุดประสงค์ของนีไฟขณะอ่านพระคัมภีร์มอรมอน ท่านจะมีโอกาสฝึกทักษะนี้ขณะศึกษา 1 นีไฟ 7.

เหตุการณ์ที่นีไฟเล่าถึงใน 1 นีไฟ 7 อาจแบ่งได้เป็น 3 ส่วนใหญ่ๆ อ่านบทสรุปต่อไปนี้ของแต่ละส่วน เลือกหนึ่งส่วนเพื่อศึกษาเพิ่มเติม แล้วมองหาสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยและช่วยเรามาหาพระคริสต์

ส่วนที่ 1 1 นีไฟ 7:1–5 นีไฟกับพี่น้องกลับไปยังกรุงเยรูซาเล็มอีกครั้ง เพื่อเชื้อเชิญครอบครัวของอิชมาเอลให้ร่วมเดินทางไปยังแผ่นดินที่สัญญาไว้ การกระทำนี้ทำให้นีไฟกับพี่น้องได้แต่งงานและมีครอบครัว

ส่วนที่ 2 1 นีไฟ 7:6–18 เลมันกับเลมิวเอลมัดนีไฟไว้โดยตั้งใจทิ้งให้ตายในแดนทุรกันดาร แต่นีไฟมีศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ พระเจ้าจึงช่วยให้รอดพ้นได้อย่างน่าอัศจรรย์

ส่วนที่ 3 1 นีไฟ 7:17–22 นีไฟยกโทษให้พี่น้องอย่างจริงใจถึงแม้พยายามฆ่าเขา และทั้งคณะก็เดินทางกลับไปหาลีไฮและซาไรยาห์

ไอคอนบันทึก

2. บันทึกช่วงพระคัมภีร์ที่ท่านเลือกศึกษาแล้วตอบคำถามต่อไปนี้:

• ท่านเรียนรู้อะไรบ้างจากการศึกษาที่คิดว่าพระผู้เป็นเจ้าน่าจะพอพระทัยและช่วยให้ท่านมาหาพระคริสต์?

• สิ่งที่เรียนรู้อาจช่วยท่านในชีวิตอย่างไร?

ทบทวนประสบการณ์การศึกษาวันนี้ขณะมองหาสิ่งที่จะช่วยให้ท่านมาหาพระเยซูคริสต์และสิ่งที่ทำให้พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัย

ไอคอนบันทึก

3. ตอบคำถามต่อไปนี้:

• การศึกษาพระคัมภีร์ของท่านจะดีขึ้นอย่างไรถ้าใช้แนวทางการศึกษาด้วยวิธีนี้อย่างต่อเนื่อง?

ทางเลือก: ต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมใช่หรือไม่?

มีพรข้อใดบ้างที่มาจากการศึกษาพระคัมภีร์มอรมอนอย่างจริงใจและบันทึกความจริงที่มีอยู่?

ท่านอาจดูวีดิทัศน์ต่อไปนี้ ซึ่งมีเยาวชนจากยุโรปตะวันออกมาบรรยายประสบการณ์การอ่านพระคัมภีร์มอรมอนและการบันทึกสิ่งที่พวกเขาเรียนรู้

ทำไมครอบครัวจึงมีความสำคัญมากต่อพระเจ้า? ฉันจะสร้างความแตกต่างในครอบครัวฉันเองในตอนนี้ได้อย่างไร?

พระคัมภีร์กล่าวถึงความจำเป็นที่จะให้ลูกชายของลีไฮแต่งงาน เพื่อจะได้กำเนิดบุตรในแผ่นดินที่สัญญาไว้ เราเรียนรู้ผ่านศาสดาพยากรณ์สมัยใหม่ว่า ครอบครัวคือศูนย์กลางในแผนของพระเจ้าที่จะทำให้เกิดจุดหมายนิรันดร์ของเรา แหล่งข้อมูลต่อไปนี้อาจช่วยให้ท่านเข้าใจถึงความสำคัญของครอบครัวและผลกระทบที่ครอบครัวอาจมีได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

• “ครอบครัว: ถ้อยแถลงต่อโลก” ChurchofJesusChrist.org

• จูลี บี. เบค, “การสอนหลักคำสอนเรื่องครอบครัว” เลียโฮนา, มี.ค. 2011, 32–37

ฉันจะให้อภัยผู้อื่นได้อย่างไร?

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า

เอ็ลเดอร์เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์

“จงยกโทษให้เขา แล้วพวก‍ท่านจะได้รับการยก‍โทษ” [ลูกา 6:37] พระคริสต์ทรงสอนในสมัยพันธสัญญาใหม่ ในยุคสมัยของเรา ทรงสอนว่า “เรา, พระเจ้า, จะให้อภัยผู้ที่เราจะให้อภัย, แต่เรียกร้องจากเจ้าที่จะให้อภัยมนุษย์ทั้งปวง” [หลักคำสอนและพันธสัญญา 64:10] แต่สำคัญที่พวกท่านบางคนผู้ดำเนินชีวิตด้วยความทุกข์อย่างแท้จริงจะตระหนักถึงสิ่งที่พระองค์ไม่ได้ตรัส พระองค์ไม่ได้ตรัสว่า “เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดหรือความทุกข์ระทมอย่างแท้จริงจากการกระทำย่ำยีด้วยน้ำมือของผู้อื่น” และพระองค์ก็ไม่ได้ ตรัสว่า “เพื่อจะยกโทษให้อย่างสมบูรณ์ เจ้าต้องกลับเข้าสู่ความสัมพันธ์ที่เป็นพิษภัยหรือกลับไปสู่สภาวการณ์เลวร้ายที่เป็นอันตราย” แต่ทั้งที่อาจเกิดการกระทำผิดที่เลวร้ายที่สุดต่อเรา เราก็ยังสามารถรับมือกับความเจ็บปวดของเราได้ เพียงแค่เราก้าวเดินสู่เส้นทางแห่งการเยียวยาอย่างแท้จริง เส้นทางนั้นคือการให้อภัยซึ่งพระเยซูแห่งนาซาเร็ธทรงดำเนินตาม พระองค์ทรงเรียกหาเราแต่ละคนว่า “จงกลับมาติดตามเรา” [ลูกา 18:22] (เจฟฟรีย์ อาร์. ฮอลแลนด์, “พันธกิจในเรื่องการคืนดี” เลียโฮนา, พ.ย. 2018, 78–79)

ขณะดำรงตำแหน่งเป็นสมาชิกของสาวกเจ็ดสิบ เอ็ลเดอร์แลร์รีย์ เจ. เอกโค ฮอว์คแบ่งปันสิ่งต่อไปนี้:

เอ็ลเดอร์แลร์รีย์ เจ. เอ็กโค ฮอว์ค

พี่น้องทั้งหลาย มีผู้คนในชีวิตเราไหมที่ทำร้ายเรา เราสั่งสมสิ่งที่ดูเหมือนเป็นความรู้สึกโดยชอบธรรมของความขุ่นเคืองใจและโกรธแค้นหรือไม่ เราปล่อยให้ความหยิ่งจองหองกีดกันเราจากการให้อภัยและการปล่อยวางหรือไม่ ข้าพเจ้าเชื้อเชิญให้เราทุกคนให้อภัยโดยไม่ติดข้องหมองใจกันและให้การเยียวยาเกิดขึ้นจากภายใน แม้ว่าการให้อภัยจะไม่ได้เกิดขึ้นวันนี้ แต่ขอให้รู้ว่าตราบที่เรามีความปรารถนาและทำเพื่อให้ได้มา การให้อภัยจะเกิดขึ้น—ดังที่เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า (แลร์รีย์ เจ. เอ็กโค ฮอว์ค “องค์‍พระ‍ผู้‍เป็น‍เจ้าทรงให้อภัยพวก‍ท่านอย่าง‍ไร ท่านก็จงทำอย่างนั้นด้วย” เลียโฮนา พ.ค. 2018, 16)