Ks. Helamana 3; 6

„I tak widzimy”

Wyobraź sobie, że piszesz list, aby pomóc ludziom, którzy będą żyć wiele wieków po nas. Tak właśnie stało się w przypadku proroka Mormona. Gdy streszczał historię Nefitów i spisywał ją na złotych płytach, od czasu do czasu zwracał uwagę na ważne prawdy, posługując się stwierdzeniami, jak np. „I tak widzimy”. Prawdy, na które zwrócił uwagę, mogą pomagać nam w stawianiu czoła wyzwaniom dzisiejszych czasów. Ta lekcja może pomóc ci w rozpoznawaniu prawd z pism świętych i analizowaniu, w jaki sposób mogą one wpłynąć na twoje życie.

Przewodnik przetrwania

• Gdybyś został poproszony o napisanie przewodnika przetrwania w szkole dla 12 i 13-latków, co byś w nim uwzględnił?

Przeczytaj, co o przewodniku przetrwaniania w twoim życiu powiedział Prezydent Russell M. Nelson:

Prorocy [z Księgi Mormona], zainspirowani przez Pana, ujrzeli nasze czasy i wybrali doktrynę i prawdy, które najbardziej nam pomogą. Księga Mormona to nasz przewodnik przetrwania w dniach ostatnich. (Russell M. Nelson, „Przyjmijcie przyszłość z pewnością wiary”, Liahona, listopad 2020, str. 75)

• W jaki sposób doktryna i prawdy, które znajdujesz w pismach świętych, pomagają ci w duchowym przetrwaniu? Czy jesteś w stanie przypomnieć sobie jakieś niedawne przykłady?

Podczas studiowania rozdziałów Ks. Helamana 3 i Ks. Helamana 6 będziesz miał okazję przećwiczyć rozpoznawanie doktryny i zasad z pism świętych. Dzięki temu będziesz mógł studiować pisma święte w bardziej wartościowy sposób i zbliżyć siebie oraz swoją rodzinę do Chrystusa.

„I tak widzimy…”

Oprócz wszystkich sporów zapisanych w rozdziałach Ks. Helamana 1–6 były też chwile pokoju. Rozdział Ks. Helamana 3 podaje, że w Kościele zostało ochrzczonych wiele tysięcy osób, a sam Kościół rozwijał się. Rozdział Ks. Helamana 6 opisuje, jak po nawróceniu wielu Lamanitów, Nefici i Lamanici żyli w jedności; obie grupy zwracały się do Pana. W obu tych rozdziałach Mormon przerwał opowiadanie o historii Nefitów, aby zwrócić uwagę na ważną doktrynę i zasady prawdy. Uczynił to, posługując się sformułowaniem: „I tak widzimy”.

Przeczytaj Ks. Helamana 3:27–30; 6:34–36 i wskaż deklaracje prawdy zaczynające się od słów „I tak widzimy”. Prawdy te możesz zaznaczyć w swoim egzemplarzu pism świętych i zapisać je własnymi słowami w dzienniku do studiowania.

Następnie wybierz jedną z prawd, które znalazłeś, i wypisz duchowe niebezpieczeństwa, wyzwania lub ataki na wiarę, w których przetrwaniu może ci ona pomóc. Załóżmy, że wykorzystałeś prawdę mówiącą, iż jeśli zdecydujemy się dobrowolnie uwierzyć w słowa Pana, przeleje On na nas Swego Ducha (zob. Ks. Helamana 6:36). Możesz wymienić niebezpieczeństwa takie jak żądanie dowodu naukowego przed uwierzeniem w treść pism świętych, pokładanie wiary w światowych ekspertów bardziej niż w proroków lub przedkładanie wiary w logikę niż w duchowe odczucia.

Przypomnij sobie wypowiedź Prezydenta Nelsona z początku tej lekcji o tym, że Księga Mormona jest naszym przewodnikiem przetrwania w dniach ostatnich.

1. Wykonaj następujące ćwiczenie:

   Na kartce zapisz słowa: „Jak przetrwać…” i dokończ zdanie jednym z wymienionych przez ciebie niebezpieczeństw, wyzwań lub ataków. Na przykład, jeśli wykorzystałeś prawdę wskazaną powyżej, możesz zapisać: „Jak przetrwać atak na duchowe wrażenie”. Wykorzystaj wybraną prawdę, aby sporządzić jednostronicowy przewodnik przetrwania. Wyjaśnij przy użyciu słów lub rysunków, w jaki sposób ta prawda może pomóc nastolatkowi przetrwać duchowo. W swoim przewodniku przetrwania uwzględnij co najmniej dwie z poniższych idei:

   • Dlaczego prawda ta może pomóc komuś duchowo przetrwać trudność, którą wymieniłeś

   • Inne fragmenty z pism świętych, które odnoszą się do tej prawdy lub pomagają w trudnościach, które wymieniłeś

   • W jaki sposób prawda ta prowadzi ciebie lub inne osoby do Jezusa Chrystusa lub pomaga ci otrzymać Jego siłę

   • Co może przydarzyć się ludziom, jeśli nie znają lub nie przestrzegają tej prawdy

   • Jak zmieniłby się świat, gdyby każdy zdecydował się żyć zgodnie z tą prawdą

Opcjonalnie: Chcesz dowiedzieć się więcej?

Ks. Helamana 3:27–28. Zmagam się z tak wieloma trudnościami. Czy brama do nieba jest dla mnie naprawdę otwarta?

Starszy J. Devn Cornish z Kworum Siedemdziesiątych nauczał:

Nasi członkowie [często pytają]: „Czy jestem dość dobry?” albo „Czy rzeczywiście uda mi się dostąpić królestwa celestialnego?”. Oczywiście, nie istnieje coś takiego jak „bycie dość dobrym”. Nikt z nas nie jest w stanie „zapracować” lub „zasłużyć” sobie na zbawienie, ale rzeczą naturalną jest zastanawianie się, czy Pan nas przyjmie.

Bóg niebios nie jest bezdusznym sędzią sportowym, który szuka pretekstu, aby wykluczyć nas z gry. On jest naszym doskonale kochającym Ojcem, który pragnie bardziej niż ktokolwiek inny, aby wszystkie Jego dzieci powróciły do domu i żyły z Nim w rodzinie wyświęconej na wieczność. On naprawdę oddał Swego Jednorodzonego Syna, abyśmy nie zginęli, ale mieli życie wieczne! [zob. Ew. Jana 3:16]. Proszę was, abyście uwierzyli i czerpali nadzieję oraz pocieszenie z tej wiecznej prawdy. Nasz Ojciec Niebieski pragnie, aby się nam udało! To jest Jego dzieło i Jego chwała [zob. Ks. Mojżesza 1:39].

Jest to możliwe tylko dzięki zasługom i miłosierdziu Jezusa Chrystusa [zob. II Ks. Nefiego 2:6–8]. Jednak ponieważ Bóg szanuje naszą wolną wolę, nie będzie to również możliwe bez starań z naszej strony (J. Devn Cornish, „Czy jestem dość dobry? Czy podołam?” Liahona, listopad 2016, str. 32–33, 34).

Ks. Helamana 6:35–36. Co to znaczy, że Duch Pana zaczął opuszczać Nefitów?

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że nasze wybory i czyny mogą przyczynić się do tego, że Duch Święty nas opuści:

I to właśnie dlatego, że obiecanym błogosławieństwem [chrztu i sakramentu] jest: abyśmy zawsze mogli mieć z sobą Jego Ducha, powinniśmy zwracać uwagę na decyzje i wpływy, które odsuwają od nas Ducha Świętego, i uczyć się na nich.

Standard jest jasny. Jeżeli myślimy, widzimy, słyszymy czy robimy coś, co odsuwa od nas Ducha Świętego, wówczas powinniśmy przestać myśleć, widzieć, słyszeć i zaniechać wykonywania tego, czego nie powinniśmy robić. Na przykładu, jeżeli to, co ma zapewnić rozrywkę, zraża w stosunku do nas Ducha Świętego, to taki rodzaj rozrywki z pewnością nie jest dla nas odpowiedni. Z tego powodu, że Duch nie może przebywać w wulgarnej, przykrej czy niemoralnej atmosferze, jest zupełnie jasne, iż tego typu rzeczy nie są dla nas. Odsuwamy od siebie Ducha Pana poprzez udział w takich zajęciach, o których wiemy, że powinniśmy ich unikać. Takie rzeczy z pewnością nie są dla nas. (David A. Bednar, „Aby zawsze mogli mieć z sobą Jego Ducha”, Liahona, maj 2006, str. 30)