1. ยามใดฉันได้ยินเสียงเพลงของนกร้อง
หรือมองจ้องท้องฟ้าอำไพ
ยามใดที่แก้มฉันเปียกชุ่มด้วยเม็ดฝน
หรือมีลมโชยโบยโบกผ่านไป
ยามใดฉันจับดอกกุหลาบเบ่งบาน
หรือเดินผ่านต้นไม้สูงใหญ่
ฉันสุขใจที่ได้อยู่ในโลกอันโสภา
พระบิดาทรงสรรสร้างไว้เพื่อฉัน
2. พระองค์ประทานตาทั้งสองข้างเพื่อฉัน
มองเห็นสีสันของผีเสื้อ
พระองค์ประทานหูเพื่อฉันจะได้ยิน
เสียงพิณบรรเลงไพเราะเพราะเหลือ
พระองค์ให้ชีวิตความคิดจิตใจ
ฉันขอบพระทัยอย่างสูงยิ่ง
สรรพสิ่งที่พระทรงสร้างสรรค์ฉันเป็นส่วนหนึ่ง
ใช่ฉันจึงรู้พระบิดารักฉัน