«مه ۲۰–۲۶: ما با او وارد پیمانی شده‌ایم. موصایا ۱۸–۲۴،» از پی من بیا — برای خانه و کلیسا: کتاب مورمون ۲۰۲۴ (۲۰۲۴)
«مه ۲۰–۲۶. موصایا ۱۸–۲۴،» از پی من بیا — برای خانه و کلیسا: ۲۰۲۴ (۲۰۲۴)
مینِروا تایکِرت (۱۸۸۸–۱۹۷۶)، فرار پادشاه لیمحی و مردمانش، ۱۹۴۹–۱۹۵۱، روغن بر روی ماسونیت، ۳۵.۸۷ در ۴۸ اینچ. موزهٔ هنر دانشگاه بریگام یانگ، ۱۹۶۹.
۲۰–۲۶ مه: ما با او وارد پیمانی شده‌ایم
موصایا ۱۸–۲۴
ماجرای آلما و مردمانش در موصایا ۱۸؛ ۲۳–۲۴ نشان می‌دهد که «به گلهٔ خدا» درآمدن به چه معناست (موصایا ۱۸: ۸). وقتی مردمِ آلما تعمید داده شدند با خدا پیمان بستند تا «او را خدمت [کنند] و فرمان‌هایش را نگاه [دارند]» (موصایا ۱۸: ۱۰). با آنکه این یک تعهّد شخصی با خدا بود، به شیوهٔ رفتار آنها با یکدیگر نیز مرتبط بود. بله، سفر بازگشت به سوی پدر آسمانی، فردی است، و هیچ کس نمی‌تواند پیمان‌های ما را به جای ما نگاه دارد، ولی این به آن معنی نیست که ما تنها هستیم. ما به یکدیگر نیاز داریم. ما، به عنوان اعضای کلیسای مسیح، پیمان می‌بندیم که با کمک و خدمت به یکدیگر در طول این مسیر و با «به دوش» کشیدن «بار سنگین یکدیگر»، به خدا خدمت کنیم (موصایا ۱۸: ۸–۱۰). مردم آلما قطعاً مانند همهٔ ما بارهایی داشتند که باید به دوش می‌کشیدند. و یکی از راه‌هایی که سَروَر به ما کمک میکند تا بتوانیم «بارها[یمان] را به آسانی تحمل» کنیم (موصایا ۲۴: ۱۵)، دادنِ اجتماعی از مقدّسین به ما است که قول داده‌اند تا با ما سوگواری کنند و ما را تسلی دهند، همان‌گونه که ما قول داده‌ایم برای آنها چنین کنیم.
همچنین رجوع کنید به «The Lord Delivers the Covenant Peoples of Alma and Limhi» (ویدیو)، کتابخانه مژده.
ایده‌هایی برای یادگیری در خانه و کلیسا
وقتی تعمید می‌گیرم، با خدا پیمان می‌بندم.
در نظر بگیرید ایماندارانی که در موصایا ۱۸ شرح داده شده‌اند، چقدر احساس عمیقی نسبت به عیسی مسیح داشتند. آنها مجبور بودند مخفیانه، با خطری بزرگ، ملاقات کنند تا درباره او بیاموزند (رجوع کنید به آیه ۳). و هنگامی که به آنها فرصت داده شد تا تعهد خود را با پیمانِ تعمید نشان دهند، «از شادی دست زدند و بانگ برآوردند: این خواستۀ دل‌های ماست.» (موصایا ۱۸: ۱۱).
خواندن این آیات می‌تواند فرصت خوبی باشد تا به اینکه چقدر پیمان‌های شما برایتان مهم است، بیاندیشید. همان‌طور که به خصوص موصایا ۱۸: ۸–۱۴ را مطالعه می‌کنید، سوالاتی مانند این را در نظر بگیرید:
-
شما از این آیات دربارهٔ وعده‌هایی که در زمان تعمید داده‌اید، چه می‌آموزید؟ خدا چه وعده‌ای به شما می‌دهد؟ (رجوع کنید به آیات ۱۰، ۱۳).
-
پیمان خدمت به خدا چه ارتباطی با تلاش‌های ما برای خدمت به یکدیگر دارد؟ (رجوع کنید به آیات ۸–۹).
-
«به عنوان [گواهِ] خدا بایستید،» برای شما چه معنایی دارد؟ (آیه ۹).
-
وفای به پیمان تعمید، چطور به شما کمک میکند تا «آکنده شده با روح مقدّس» باشید؟ (موصایا ۱۸: ۱۴). روح‌القدس چطور به شما کمک میکند تا به پیمان خود وفا کنید؟
پاسخ دادن به این سؤالات ممکن است شما را به این فکر بیاندازد که چرا پیمان‌ها و آیین‌ها برای خدا مهم هستند. می‌توانید بینش‌هایی بیابید از پیام ارشد گریت دابلیو. گانگ «تعلق در پیمان» (لیاحونا، نوامبر. ۲۰۱۹، ۸۰–۸۳) یا رئیس جین بی. بینگام «پیمان با خدا نیرو می‌بخشد، محافظت میکند، و ما را برای شکوه جاودان آماده میکند» (لیاحونا، مه ۲۰۲۲، ۶۶–۶۹). چرا برای پیمان‌های خود شکرگزار هستید؟ شما برای وفای به وعده‌های خود چه می‌کنید؟
همچنین رجوع کنید به مباحث مژده، «تعمید،» کتابخانهٔ مژده؛ «Alma the Elder Teaches and Baptizes at the Waters of Mormon» (ویدیو)، کتابخانهٔ مژده.
حقایق را از نوشته‌های مقدّس و پیامبران آخرین زمان آموزش دهید. همان‌طور که آموزش می‌دهید — و یاد می‌گیرید — به یاد داشته باشید که یکی از بهترین راه‌های افزایش ایمان به مسیح، تمرکز بر نوشته‌های مقدّس و سخنان پیامبران آخرین زمان است (رجوع کنید به موصایا ۱۸: ۱۹).
خدا به مردم خود فرمان می‌دهد که گرد هم آیند، سازماندهی، و متحد شوند.
برخی از مردم تعجب می‌کنند که چرا ما به کلیسا نیاز داریم؟ موصایا ۱۸: ۱۷–۳۱ را جستجو کنید، و به دنبال ارزشی باشید که مردم آلما در گرد هم آمدن در «کلیسای مسیح» یافتند (موصایا ۱۸: ۱۷). چه شباهت‌هایی در کلیسای عیسی مسیح در روزگار آلما و در روزگار ما می‌بینید؟
به یک دوست یا یکی از اعضای خانواده که معتقد نیست یک کلیسای سازمان یافته ضروری است، چگونه پاسخ می‌دهید؟ چرا از اینکه به کلیسای عیسی مسیح تعلق دارید سپاسگزار هستید؟
به این فکر کنید که چه کاری می‌توانید انجام دهید تا به اعضای بخش یا شعبه خود کمک کنید «در یگانگی و در مهر به یکدیگر به هم بافته» شوند (موصایا ۱۸: ۲۱).
همچنین رجوع کنید به دَلین اِچ. اُکس، «نیاز به یک کلیسا،» لیاحونا، نوامبر. ۲۰۲۱، ۲۴–۲۶؛ «هم را دوست دارید،» سرودها، شماره. ۳۰۸.
خدا به من کمک میکند تا بارهای سنگینم را به دوش بکشم.
مردم لیمحی و مردم آلما هر دو، هرچند در شرایط مختلفی، به بندگی درآمدند. شما با مقایسهٔ ماجرای مردم لیمحی در موصایا ۱۹–۲۲ و ماجرای مردم آلما در موصایا ۱۸؛ ۲۳–۲۴ چه می‌آموزید؟ درحالی‌که این کار را انجام می‌دهید، به دنبال پیام‌هایی بگردید که شامل حال زندگی شما می‌شود. به عنوان مثال، «تا اندازه‌ای کامروا شدن» به چه معناست؟ (موصایا ۲۱: ۱۶). شما چگونه می‌توانید این مبانی را به کار ببرید؟
من می‌توانم به سَروَر اعتماد کنم.
آلما و مردمش، علی‌رغم آنکه از گناهان خود توبه کرده بودند، هنوز خود را اسیر بندگی می‌دیدند. تجربهٔ آنها نشان می‌دهد که اعتماد کردن به سَروَر و زندگی بر اساس پیمان‌ها همیشه چالش‌های ما را از بین نمی‌برد، ولی به ما کمک میکند تا بر آنها غلبه کنیم. درحالی‌که موصایا ۲۳: ۲۱–۲۴ و ۲۴: ۸–۱۷ را می‌خوانید، به کلمات و عباراتی توجه کنید که می‌توانند به شما کمک کنند تا یاد بگیرید که فارغ از شرایط، به سَروَر اعتماد کنید.
همچنین رجوع کنید به دیوید اِی. بدنار، “Bear Up Their Burdens with Ease,” Liahona, مه ۲۰۱۴، ۸۷–۹۰.
ایده‌هایی برای آموزش کودکان
وقتی تعمید می‌گیرم، با خدا پیمان می‌بندم.
-
یکی از راه‌های مهم برای کمک به فرزندانتان برای آماده شدن برای تعمید این است که به آنها دربارهٔ پیمانی که هنگام تعمید خواهند بست، آموزش دهید. این می‌تواند به سادگیِ نشان دادن تصویر در پایان طرح کلی این هفته و خواندن با آنها دربارهٔ پیمان در موصایا ۱۸: ۹–۱۰ باشد. در نظر بگیرید تا از کودکی که قبلاً تعمید یافته است دعوت کنید تا این را به فرزندان کوچکتر آموزش دهد. فرزندان شما ممکن است از شنیدن دربارهٔ تعمید خودتان لذت ببرند. وفای به پیمان‌هایی که با خدا دارید چگونه به زندگی شما برکت داده است؟
-
فرزندانی که تعمید یافته‌اند می‌توانند از یادآوری‌های مکرر درباره پیمان‌هایی که بسته‌اند و هر هفته با عشای مقدس تجدید می‌کنند، استفاده کنند. شاید فرزندان شما بتوانند پیمان تعمید شرح داده شده درموصایا ۱۸: ۸–۱۰ را با دعاهای عشای مقدس مقایسه کنند (رجوع کنید به اصول و پیمان‌ها ۲۰: ۷۷، ۷۹). چگونه می‌توانیم عشای مقدس را درست مانند تعمید‌مان به زمانی خاص و محترمانه تبدیل کنیم؟
وقتی تعمید می‌گیریم با خدا پیمان می‌بندیم.
وقتی تعمید می‌گیرم، عضوی از کلیسای عیسی مسیح می‌شوم.
-
آیا فرزندان شما می‌دانند که عضویت در کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان به چه معناست؟ در نظر بگیرید تا به آنها کمک کنید تصاویری را پیدا کنند که نشان دهندهٔ کارهایی است که اعضای کلیسا در موصایا ۱۸: ۱۷–۲۸ انجام دادند. برای مثال، تصاویر انتصاب به سِمّت کشیشی و پرداخت ده یک در کتاب هنر مژده، شماره. ۱۰۶، ۱۱۳) ممکن است نمایانگر آیه‌های ۱۸ و ۲۷–۲۸ باشد. به آنها بگویید چرا از اینکه عضو کلیسای عیسی مسیح هستید سپاسگزار هستید.
-
کمک به فرزندان در احساس کردن اینکه «در یگانگی و در مهرِ به یکدیگر به هم بافته شده[اند]» (موصایا ۱۸: ۲۱) به آنها کمک میکند در طول زندگی خود با کلیسا مرتبط بمانند. در نظر بگیرید از فرزندان خود دعوت کنید تا موصایا ۱۸: ۱۷–۲۸ را بخوانند. اعضای کلیسای مسیح در روزگار آلما برای محبت کردن و خدمت به یکدیگر چه کردند؟ چگونه می‌توانیم این کار را در بخش، شعبه، یا جامعه خود انجام دهیم؟ ترانه‌ای دربارهٔ محبت، مانند «I’ll Walk with You» (کتاب ترانهٔ کودکان، ۱۴۰)، می‌تواند این پیام را تقویت کند.
خدا می‌تواند بار من را سبک کند.
-
یک درس با اشیاء ساده می‌تواند یادگیری را به یاد ماندنی‌تر کند. پر کردن یک کیسه با اشیاء سنگین (برای نشان دادن بارها) و دعوت از کودک برای نگه داشتن کیسه را در نظر بگیرید. همان‌طور که موصایا ۲۴: ۸–۱۷ را با فرزندان خود می‌خوانید، از آنها بخواهید هر بار که درباره کاری که آلما و مردمش برای کمک گرفتن از خدا برای بارهای خود انجام دادند می‌شنوند، یک شیء را از کیسه خارج کنند. سپس می‌توانید با آنها دربارهٔ اینکه چگونه پدر آسمانی می‌تواند بارهای ما را وقتی که از او کمک می‌خواهیم سبک‌تر کند، صحبت کنید.
برای ایده‌های بیشتر، به شماره این ماه مجله دوست رجوع کنید.
آب‌های مورمون، اثرِ جورج کُوکُو