ដំណើររឿងអំពីការនិមិត្តដំបូង

សេចក្តីសង្ខេប

យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានកត់ត្រាថា ព្រះជាព្រះវរបិតា និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់លោកនៅក្នុងព្រៃនៅក្បែរផ្ទះរបស់ឪពុកម្តាយលោកនៅរដ្ឋ នូវ យ៉ោក ភាគខាងលិច នៅពេលលោកមានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ។ ដោយមានការព្រួយបារម្មណ៍ពីអំពើបាបរបស់លោក និងភាពមិនប្រាដកថាតើផ្លូវខាងវិញ្ញាណមួយណាដែលត្រូវដើរតាម នោះយ៉ូសែបបានស្វែងរកការដឹកនាំតាមរយៈការចូលរួមក្នុងការប្រជុំ ការអានព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋាន ។ ក្នុងការឆ្លើយតបនឹងសំណួរលោក លោកបានទទួលការបើកសម្តែងពីស្ថានសួគ៌ ។ យ៉ូសែបបានចែកចាយ និងចងក្រងឯកសារអំពីការនិមិត្តដំបូង ក្នុងឱកាសជាច្រើនដែលគេបានដឹង លោកបានសរសេរ ឬ បានចាត់តាំងអ្នកសរសេរឲ្យសរសេរដំណើររឿងបួនផ្សេងគ្នាអំពីការនិមិត្តដំបូង ។

យ៉ូសែប ស៊្មីធបានបោះពុម្ពដំណើររឿងពីរនៃការនិមិត្តដំបូង ក្នុងអំឡុងជីវិតរបស់លោក ។ ដំណើររឿងទីមួយដែលយើងបានស្គាល់នាសព្វថ្ងៃនេះថាជា យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ប្រវត្តិ ដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ហើយបានប្រែក្លាយជាដំណើររឿងដែលល្បីល្បាញជាងគេបំផុត ។ ជាទូទៅ ដំណើររឿងដែលបានបោះពុម្ពទាំងពីរ ដែលត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងជីវប្រវត្តិដំបូងបំផុតរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងទិន្នានុប្បវត្តិក្រោយៗមកទៀត ត្រូវបានគេបំភ្លេចរហូតដល់អ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រ ធ្វើការរុករកសារជាថ្មីឲ្យសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៦០ ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ឯកសារទាំងនេះត្រូវបានពិភាក្សាម្តងហើយម្តងទៀតនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីសាសនាចក្រ ក្នុងកិច្ចការដែលបានបោះពុម្ពដោយបណ្តាញព័ត៌មានដែលជាកម្មសិទ្ធិ និងជាដៃគូរបស់សាសនាចក្រ និងតាមរយៈបញ្ញាវន្ដបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើននៅក្នុងរោងពុម្ពផ្សេងៗទៀត ។^១ បន្ថែមពីលើដំណើររឿងលើកទីមួយ ក៏មានការពិពណ៌នាចំនួនប្រាំទៀតអំពីការនិមិត្តរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស៊្មីធ ដែលបានកត់ត្រាដោយ មនុស្សនៅសម័យកាលរបស់លោក ។^២

ដំណើររឿងផ្សេងៗអំពីការនិមិត្តដំបូងបានប្រាប់ពីរឿងដូចគ្នា ទោះបីជាដំណើររឿងទាំងនោះមានការគូសបញ្ជាក់ និងសេចក្តីលម្អិតផ្សេងៗពីគ្នាក្តី ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្ត្ររំពឹងថា នៅពេលបុគ្គលម្នាក់ប្រាប់ពីបទពិសោធន៍មួយឡើងវិញជាច្រើនដងនៅកន្លែងជាច្រើន ទៅដល់អ្នកស្តាប់ផ្សេងៗអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ នោះដំណើររឿងនីមួយៗនឹងគូសបញ្ជាក់ទស្សនៈខុសគ្នាអំពីបទពិសោធន៍ និងព័ត៌មានលម្អិតដែលមាននោះ ។ ប្រាកដណាស់ ភាពខុសគ្នានានាដែលស្រដៀងនឹងដំណើររឿងទាំងនោះអំពីការនិមិត្តដំបូង ក៏មានក្នុងដំណើររឿងជាច្រើនក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីការនិមិត្តរបស់ប៉ុលនៅតាមផ្លូវទៅស្រុកដាម៉ាស និងបទពិសោធន៍របស់ពួកសាវកនៅលើភ្នំប្រែរូបដែរ ។ ^៣ ប៉ុន្តែទោះជាមានភាពខុសគ្នាក្តី ក៏មូលដ្ឋានគ្រឹះដែលដូចគ្នានៅតែមាននៅក្នុងដំណើររឿងទាំងអស់អំពីការនិមិត្តដំបូងដែរ ។ មនុស្សមួយចំនួនប្រកែកទាំងខុសថា ភាពផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងការថ្លែងប្រាប់រឿងសារជាថ្មី គឺជាភស្តុតាងអំពីការប្រឌិតរឿងនោះ ។ ផ្ទុយទៅវិញ បញ្ជីប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើនអាចជួយឲ្យយើងរៀនបានកាន់តែច្រើនអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ ជាងដែលយើងអាចរៀនបាន ថ្វីបើវាមិនត្រូវបានកត់ទុកយ៉ាងពេញលេញក្តី ។

ដំណើររឿងនៃការនិមិត្តដំបូង

ដំណើររឿងនីមួយៗនៃការនិមិត្តដំបូងដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងសម័យកាលរបស់លោកមានប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបរិបទផ្ទាល់របស់វា ដែលមានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលបានប្រាប់ឡើងវិញពីព្រឹត្តិការណ៍ របៀបវាមានទំនាក់ទំនង និងរបៀបកត់ត្រា ។ ដំណើររឿងទាំងនេះបានពិភាក្សាដូចខាងក្រោម ។

ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣២ ។ ដំណើររឿងដែលបានស្គាល់មុនគេនៃការនិមិត្តដំបូង គឺជាដំណើររឿងតែមួយគត់ដែលបានសរសេរផ្ទាល់ដៃដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដែលបានរកឃើញនៅក្នុងជីវប្រវត្តិខ្លីៗដែលមិនទាន់បោះពុម្ពរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធដែលបានផលិតនៅប្រាំមួយខែចុងក្រោយក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ ។ នៅក្នុងដំណើររឿងនោះ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានពិពណ៌នាពីការដឹងអំពីអំពើបាបរបស់លោកផ្ទាល់ និង ភាពស្មុគស្មាញរបស់លោកដែលមិនអាចស្វែងរកព្រះវិហារដែលត្រូវនឹងអ្វីដែលលោកបានអាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលនឹងដឹកនាំលោកទៅរកការប្រោសលោះ ។ លោកបានសង្កត់ធ្ងន់លើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការប្រោសលោះផ្ទាល់ខ្លួនដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យ ។ លោកបានសរសេរថា « ព្រះអម្ចាស់ » បានបង្ហាញព្រះកាយមក ហើយបានអភ័យទោសដល់អំពើបាបរបស់លោក ។ ជាលទ្ធផលមួយនៃការនិមិត្តនេះ យ៉ូសែប បានទទួលបទពិសោធន៍នៃក្តីអំណរ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ថ្វីបើលោកបានកត់ត្រានៅក្នុងកំណត់ហេតុថា លោកមិនអាចស្វែងរកនរណាម្នាក់ដែលជឿរឿងរបស់លោកបានក៏ដោយ ។សូមអានដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ នៅទីនេះ ។

ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ ។ ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ឆ្នាំ ១៨៣៥ យ៉ូសែប ស៊្មីធបានរៀបរាប់អំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់លោកទៅកាន់ រ៉ូបឺត ម៉ាថាយ ជាអ្នកមកទស្សនាទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ ការរៀបរាប់ប្រាប់ឡើងវិញនេះបានកត់ត្រានៅក្នុងទិន្នានុប្បវត្តិរបស់យ៉ូសែបដែលបានសរសេរដោយ វ៉ារិន ភែរីស ដែលបានបញ្ជាក់ទៅលើបំណងរបស់លោកក្នុងការស្វែងរកព្រះវិហារមួយណាដែលត្រឹមត្រូវ លោកបានទទួលអារម្មណ៍ផ្ទុយពីនោះទៅវិញនៅពេលដែលលោកបានអធិស្ឋាន ព្រមទាំងការបង្ហាញព្រះកាយនៃ តួអង្គដ៏ទេវភាពមួយអង្គ ដែលបានបន្ដដោយតួអង្គមួយអង្គទៀតភ្លាមៗនោះ ។ ដំណើររឿងនេះក៏បានកត់ចំណាំអំពីការបង្ហាញព្រះកាយនៃពួកទេវតាជាច្រើនក្នុងការនិមិត្តផងដែរ ។សូមអានដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ នៅទីនេះ ។

ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៨ ។ ការអត្ថាធិប្បាយអំពីការនិមិត្តដំបូង ដែលល្បីល្បាញជាងគេបំផុតចំពោះពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនាសព្វថ្ងៃនេះគឺ ដំណើររឿងនាឆ្នាំ ១៨៣៨ ។ ដោយបានបោះពុម្ពជាលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ នៅក្នង Times and Seasons ជាការសែតរបស់សាសនាចក្រ ក្នុង ទីក្រុង ណៅវូ រដ្ឋ អិលលីណោយ ដំណើររឿងនោះមានចំណែកក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏វែងឆ្ងាយដែលបានហៅឲ្យសរសេរដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដ៏ខ្លាំងក្លា ។ ចំណែកដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ បានសង្កត់ធ្ងន់ភាគច្រើនទៅលើរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កាលនៅជាយុវវ័យ ក្នុងការស្វែងរកការអភ័យទោស ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ បានផ្តោតទៅលើការនិមិត្ត ដែលជាការចាប់ផ្តើមនៃ « ការក្រោកឡើង និងការរីកចម្រើនរបស់សាសនាចក្រ » ។ ដូចក្នុងដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣៥ ដែរ សំណួរសំខាន់អំពីដំណើររឿងនេះគឺថា តើនិកាយសាសនាណាមួយត្រឹមត្រូវ ។សូមអានដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ នៅទីនេះ ។

ដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៤២ ។ ជាការសរសេរឆ្លើយតបទៅនឹងសំណើរបស់ យ៉ូហាន វែនវើត ដែលជាអ្នកកែសម្រួលកាសែត Chicago Democrat ដែលបានស្នើសុំព័ត៌មានអំពីពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ នោះដំណើររឿងនេះបានបោះពុម្ពនៅក្នុងកាសែត Times and Seasons ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ ។ ( « សំបុត្ររបស់ វែនវើត » ដូចដែលត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅ គឺជាធនធានសម្រាប់មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿផងដែរ ) ។ ^៤ ដំណើររឿងទាំងនោះគឺខ្លីៗ និងច្បាស់លាស់ ព្រោះវាមានបំណងបោះពុម្ពសម្រាប់ទស្សនិកជន ដែលមិនស្គាល់ជំនឿរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ដូចក្នុងដំណើររឿងពីមុនៗដែរ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានលើកឡើងអំពីភាពច្របូកច្របល់ដែលលោកមាន និងការបង្ហាញព្រះកាយនៃតួអង្គទាំងពីរអង្គដែលឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់លោក ។ មួយឆ្នាំក្រោយមកយ៉ូសែប ស៊្មីធ បានផ្ញើដំណើររឿងនេះជាមួយនឹងការកែសម្រួលបន្តិចបន្តួច ទៅអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តមា្នក់ឈ្មោះអ៊ីស្រាអែល ដានីយ៉ែល រ៉ាប ដែលបានបោះពុម្ពវាជាជំពូកមួយនៅក្នុងសៀវភៅរបស់លោក ឈ្មោះ He Pasa Ekklesia [The Whole Church]: An Original History of the Religious Denominations at Present Existing in the United States ( ហេ ផាសា អេក្លេសៀ [ សាសនាចក្រទាំងមូល ] ៖ ជាប្រវត្តិសាស្រ្តពីដើមនៃនិកាយសាសនា ដែលមានវត្តមាននៅលើទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក ) ។^៥ សូមអានដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៤២ នៅទីនេះ ។

ដំណើររឿងមិនផ្ទាល់ ។ ក្រៅពីដំណើររឿងទាំងនេះមកពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធដោយផ្ទាល់ ក៏នៅមានដំណើររឿងប្រាំទៀត ដែលបានកត់ត្រាដោយមនុស្សរស់នៅក្នុងជំនាន់លោកដែលបានឮយ៉ូសែប ស្ម៊ីធនិយាយអំពីការនិមិត្តនេះ ។សូមអានដំណើររឿងទាំងនេះនៅទីនេះ ។

ការទាស់ទែងគ្នាស្តីអំពីដំណើររឿងអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យូសែប ស្ម៊ីធ

មានដំណើររឿងជាច្រើនប្រភេទស្តីអំពីនិមិត្តដំបូង ដែលបានដឹកនាំឲ្យអ្នករិះគន់មួយចំនួនចោទសួរថា តើការពិពណ៌នារបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធស៊ីគ្នានឹងបទពិសោធន៍ពិតរបស់លោកដែរឬទេ ។ មានការទាស់ទែងគ្នាពីរដែលជាញឹកញាប់ត្រូវបានគេលើកឡើងដើម្បីប្រឆាំងនឹងការជឿជាក់លើរូបលោក ៖ ការទាស់ទែងគ្នាទីមួយសួរអំពីការចងចាំរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ អំពីព្រឹត្តិការណ៍នានា ការទាស់ទែងគ្នាទីពីរសួរថា តើលោកបានបញ្ចេញបញ្ចូលមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃរឿងទាំងឡាយជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅឬ ។

ការចងចាំ ។ ការទាស់ទែងគ្នាមួយស្តីអំពីដំណើររឿងអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យូសែប ស្ម៊ីធ ចោទប្រកាន់លើភស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ដ្រដែលមិនគាំទ្រដល់ការពិពណ៌នារបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ អំពីការដាស់រំជួលខាងសាសនានៅទីក្រុងប៉ាលម៉ៃរ៉ា រដ្ឋនូវយ៉ោក និង អ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងទីកន្លែងនោះក្នុងឆ្នាំ ១៨២០ ។ មនុស្សមួយចំនួនប្រឆាំងថា ការណ៍នេះធ្វើឲ្យការអះអាងសេចក្តីរំភើបខាងសាសនាដ៏ចម្លែករបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងដំណើររឿងនៃការនិមិត្តនោះចុះខ្សោយ ។

ទោះជាយ៉ាណាក្តី ឯកសារភស្តុតាងបានគាំទ្រសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ ស្តីអំពី ការរំជើបរំជួលខាងសាសនានេះ ។ តំបន់ដែលលោកបានរស់នៅ បានប្រែក្លាយទៅជាល្បីល្បាញខាងសេចក្តីរំភើបខាងសាសនា ហើយពិតជាទីកន្លែងសាបព្រោះសេចក្តីរំជើបរំជួលខាងសាសនាមែន ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រយោងទៅតំបន់នេះថាជា « តំបន់មានភ្លើងឆាបឆេះ » ពីព្រោះពួកគ្រូគង្វាលបានផ្សព្វផ្សាយសាសនាឮខ្ទរខ្ទារនៅទីកន្លែងបោះជំរំ ហើយស្វែងរកអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿថ្មីក្នុងអំឡុងពេលដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៨០០ ^៦ ។ នៅក្នុងខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨១៨ ឧទាហរណ៍ ការប្រជុំរបស់ជំរំមែតូឌីស្ទ បានធ្វើឡើងនៅក្រុងបាល់ម៉ៃរា ហើយរដូវក្តៅបន្ទាប់ និកាយមែថូឌីស្ទបានរួបរួមគ្នាជាថ្មីនៅវីអែណា ( បច្ចុប្បន្នឈ្មោះ ហ្វែប្ស ) រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ដែលមានចម្ងាយ ២៤ គីឡូម៉ែត្រពីកសិដ្ឋានរបស់គ្រួសារស្ម៊ីធ ។ ទិន្នានុប្បវត្តិរបស់គ្រូគង្វាលត្រាច់ចរមែថូឌីស្ទម្នាក់ ចងក្រងជាឯកសារពីសេចក្តីរំភើបខាងសាសនាភាគច្រើននៅក្នុងទីតាំងភូមិសាស្ត្ររបស់យ៉ូសែបក្នុងឆ្នាំ ១៨១៩ និង ១៨២០ ។ ពួកគេបានរាយការណ៍ថា លោកអាចារ្យ ចច ឡានី ដែលជាអាចារ្យមែថូឌីស្ទម្នាក់ បានទៅតំបន់នោះទាំងពីរឆ្នាំ ដោយបានឡើងនិយាយអំពី « វិធីសាស្ត្ររបស់ព្រះ ក្នុងការនាំមកនូវការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ » ។^៧ ភស្តុតាងជាប្រវត្តិសាស្រ្តនេះមានដូចគ្នានៅក្នុងការពិពណ៌នារបស់យ៉ូសែប ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា មានការរំភើបខុសប្រក្រតីអំពីវិស័យសាសនានៅក្នុងខណ្ឌ ឬតំបន់របស់លោក « បានចាប់ផ្តើមឡើងនៅក្នុងបក្សពួកមែថូឌីស្ទ » ។ ពិតណាស់ យ៉ូសែបបានថ្លែងថា លោកបានប្រែជា « ទុកខ្លួននៅឲ្យឆ្ងាយ » ពីបក្សពួក មែតូឌីស្ទ ។ ^៨

ការបញ្ចេញបញ្ចូល ។ ការទាស់ទែងទីពីរដែលជាញឹកញាប់ត្រូវបានគេលើកឡើងទាក់ទងនឹងដំណើររឿងអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យូសែប ស្ម៊ីធ គឺថា គាត់បានបញ្ចេញបញ្ចូលសាច់រឿងទាំងឡាយជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ។ ការទាស់ទែងនេះផ្តោតទៅលើព័ត៌មានលម្អិតចំនួនពីរ ៖ ចំនួន និងអត្តសញ្ញាណនៃតួអង្គសួគ៌ា ដែលលោកថ្លែងថាលោកបានឃើញ ។ ដំណើររឿងអំពីការនិមិត្តដំបូងរបស់យូសែប ស្ម៊ីធ បានពិពណ៌នាអំពីតួអង្គសួគ៌ា ជាមួយនឹងព័ត៌មានលម្អិតកាន់តែច្រើនឡើងៗ ។ ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ បានថ្លែងថា « ព្រះអម្ចាស់បានបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ហើយខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ » ។ ដំណើររឿងរបស់លោកក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៨ បានថ្លែងថា « ខ្ញុំបានឃើញតួអង្គពីរ » តួអង្គមួយបានមានព្រះបន្ទូលណែនាំទៅតួអង្គមួយទៀតថា « នេះជាព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងាររបស់យើង » ។ ជាលទ្ធផល អ្នករិះគន់បានប្រកែកថា យ៉ូសែបបានថ្លែងថាបានឃើញតួអង្គមួយជា —« ព្រះអម្ចាស់ » —ហើយទីបំផុត លោកបែរជាអះអាងថា បានឃើញអង្គទ្រង់ទាំងពីរអង្គគឺ ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។ ^៩

មានរបៀបជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលអាចមើលឃើញភស្តុតាង ។ ភាពសុខដុមរម្យនាជាមូលដ្ឋាននៃការនិទានក្នុងពេលកន្លងមក ត្រូវតែទទួលស្គាល់ពីដើមដំបូងថា ៖ បីភាគនៃដំណើររឿងបួនបានបញ្ចាក់យ៉ាងច្បាស់ថា មានតួអង្គពីរបានបង្ហាញព្រះកាយដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធនៅក្នុងការនិមិត្តដំបូង ។ ដំណើររឿងចម្លែករបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ គឺជាការនិទានអំពីការមានតួអង្គមួយ ឬ ពីរអង្គ ។ ប្រសិនបើអានដំណើររឿងនោះដោយយោងទៅអង្គសួគ៌ាតែមួយអង្គ នោះវាអាចនឹងយោងទៅអង្គដែលបានអភ័យទោសអំពើបាបរបស់លោក ។ យោងទៅលើដំណើររឿងក្រោយមក តួអង្គដ៏ទេវភាពដំបូងបានមានបន្ទូលទៅយ៉ូសែប ស៊្មីធ ឲ្យ « ស្តាប់ » តាមតួអង្គទីពីរគឺព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ដែលក្រោយមកទ្រង់បានប្រទានសារលិខិតដ៏សំខាន់ ដែលរួមទាំងសារលិខិតនៃការអភ័យទោសផងដែរ ។^១០ បន្ទាប់មកដំណើររឿងរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ បានផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាអង្គដែលមានអំណាចលើការអភ័យទោស ។

របៀបមួយទៀតនៃការអានដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣២ គឺយ៉ូសែប ស៊្មីធបានយោងទៅតួអង្គទាំងពីរ ដែលទាំងពីរអង្គនេះ លោកបានហៅថា « ព្រះអម្ចាស់ » ។ ការទាស់ទែងគ្នាអំពីការបញ្ចេញបញ្ចូលនេះ ផ្អែកទៅលើការសន្និដ្ឋានថា ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ ពិពណ៌នាពីការបង្ហាញព្រះកាយរបស់តួអង្គព្រះមួយអង្គ ។ ប៉ុន្តែដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ មិនបាននិយាយថា មានតែព្រះមួយអង្គទេដែលបានបង្ហាញព្រះកាយនោះ ។ សូមកត់ចំណាំថា សេចក្តីយោងទាំងពីរ ចំពោះ « ព្រះអម្ចាស់ » គឺមាននៅក្នុងពេលខុសគ្នា ៖ ដំបូង « ព្រះអម្ចាស់ » បើកចំហរស្ថានសួគ៌ បន្ទាប់មក យ៉ូសែប ស៊្មីធបានឃើញ « ព្រះអម្ចាស់ » ។ ការអានដំណើររឿងនេះគឺដូចគ្នាទៅនឹងដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥របស់យ៉ូសែប ដែលតួអង្គមួយបានបង្ហាញព្រះកាយមក រួច បន្តិចក្រោយមកមានព្រះមួយអង្គទៀតបង្ហាញព្រះកាយមកដែរ ។ បន្ទាប់មក ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ អាចអានអំពីហេតុផលចំពោះអត្ថន័យដែលយ៉ូសែប ស៊្មីធ បានឃើញតួអង្គមួយ បន្ទាប់មកតួអង្គមួយទៀត ហើយលោកបានហៅទ្រង់ទាំងពីរអង្គថា « ព្រះអម្ចាស់ » ៖ « ព្រះអម្ចាស់បានបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ដល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានឃើញព្រះអម្ចាស់ » ។^១១

ហេតុដូច្នេះហើយ ការពិពណ៌នាកាន់តែជាក់ច្បាស់របស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធអាចជាការអានរកមើលភស្តុតាងដ៏ជាក់ស្តែងអំពីការយល់ដឹងកើនឡើងទៅតាមពេលវេលា ដោយផ្អែកលើបទពិសោធន៍ ។ ផ្នែកខ្លះ ភាពខុសគ្នារវាងដំណើររឿងឆ្នាំ ១៨៣២ និង ដំណើររឿងដែលកើតឡើងពេលក្រោយៗមកទៀត ប្រហែលជាអាចទាក់ទងខ្លះៗទៅនឹង ភាពខុសគ្នារវាងភាសាសរសេរ និងភាសានិយាយ ។ ដំណើររឿងក្នុងឆ្នាំ ១៨៣២ តំណាងឲ្យគ្រាដំបូងដែលយ៉ូសែប ស៊្មីធមានបំណងសរសេរទុកអំពីប្រវត្តិរបស់លោក ។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនេះដែរ លោកបានសរសេរទៅកាន់មិត្តម្នាក់ដែលលោកមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានចងភ្ជាប់ទៅនឹង « ក្រដាស ប៊ិច និង ទឹកខ្មៅវៀចវេរញេរញ៉ៃ និងក្នុងភាសាដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ » ។ លោកបានហៅអក្សរដែលសរសេរនោះថា « ជាភាសាកម្រ » ។ ^១២ វិសាលភាពនៃដំណើររឿងក្រោយៗមកទៀតកាន់តែងាយស្រួលយល់ ហើយត្រូវបានរំពឹងថា យើងអាចទទួលស្គាល់ថាជាដំណើររឿងដែលត្រូវបានហៅឲ្យសរសេរតាម—ជាដំណើររឿងងាយស្រួលស្ដាប់សម្រាប់យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងអ្នកដែលធ្វើឲ្យពាក្យពេចន៍ទាំងនោះទៅដោយរលូន ។

សេចក្ដីបញ្ចប់

យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ម្ដងហើយម្ដងទៀតថា លោកបានមានការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យមួយឃើញព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទាំងសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តដំបូង ទាំងការជំទាស់ចំពោះវា មិនអាចបញ្ជាក់បានតាមរយៈការស្រាវជ្រាវប្រវត្តិសាស្រ្តតែមួយមុខនោះទេ ។ ការដឹងសេចក្ដីពិតនៃទីបន្ទាល់របស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ តម្រូវឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបស្វែងរកសេចក្ដីពិតដោយស្មោះត្រង់ក្នុងការសិក្សាកំណត់ត្រា រួចប្រើសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទូលសួរព្រះដោយចិត្តស្មោះនៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏រាបទាបថា តើកំណត់ត្រានេះពិតដែរឬទេ ។ ប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមទូលសួរដោយស្មោះអស់ពីចិត្តដើម្បីធ្វើសកម្មភាពលើចម្លើយដែលផ្ដល់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះភាពពោរពេញនៃសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នឹងបង្ហាញឲ្យឃើញដល់អ្នក ។ តាមរបៀបនេះ មនុស្សគ្រប់រូបអាចដឹងថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានថ្លែងដោយទៀងត្រង់នៅពេលលោកអះអាងថា « ខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំដឹងថា ព្រះទ្រង់ក៏ដឹងថាខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំពុំអាចបដិសេធរឿងនេះបានឡើយ » ។^១៣

សាសនាចក្រសូមទទួលស្គាល់ ការបរិច្ចាគរបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញចំពោះមាតិកាប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលមាននៅក្នុងអត្ថបទនេះ កិច្ចការរបស់ពួកគេត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយមានការអនុញ្ញាត ។

បានបោះពុម្ពលើកដំបូង នៅខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ។