116
ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญ
จริงจัง
1. ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน ที่บ้านหรือสถานถิ่นใดใด
ดั่งนกเจื้อยแจ้วแว่วหูอยู่บนต้นไม้
คำชมจะจับใจให้หรรษา
คำชมผันจิตหดหู่สู่ปรีดา ให้ความกล้าความหวังจากสวรรค์
ที่ใดเมฆปรากฏบดบังตะวัน
ให้รักฉันฉายพรายแสงระวี
[Chorus]
โอ้คำชมที่เราพร่ำจะจดจำชั่วชีวี
และทอรัศมีชั่วนิรันดร์
ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน
คำชมนั้นฉ่ำหวานซ่านอุรา
2. ดั่งตะวันส่องต้องภูผาเวลาเช้า คำชมเร้าจิตใจให้เริงร่า
ดั่งเสียงฟ่องของน้ำพุเย็นเด่นโสภา
กระเซ็นซ่าเพราะหูอยู่ใกล้ชิด
ฉะนั้นให้เราเฝ้าต่อมิตรสัมพันธ์ ร่วมกันเอ่ยเสียงสำเนียงชื่นจิต
จวบใจประสานใจสดใสเนืองนิจ
ในมิตรสัมพันธ์แท้และไมตรี
[Chorus]
โอ้คำชมที่เราพร่ำจะจดจำชั่วชีวี
และทอรัศมีชั่วนิรันดร์
ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน
คำชมนั้นฉ่ำหวานซ่านอุรา
เนื้อร้อง : โจเซฟ แอล. ทาวน์เซนด์ 1849–1942
ทำนอง : เอเบนีเซอร์ บิสลีย์, 1840–1906