การพึ่งพาตนเอง
คำนำ


คำนำ

มีความต้องการมากมายท่ามกลางพวกเรา สมาชิกหลายคนพึ่งพาตนเองไม่ได้และขาดความสามารถที่จะ “จัดหาสิ่งจำเป็นต่อชีวิตสำหรับตนเองและครอบครัวทั้งทางโลกและทางวิญญาณ”1 การนำผู้คนมาสู่การพึ่งพาตนเองเป็นงานแห่งความรอด ประธานโธมัส เอส. มอนสันสอนว่า “[การพึ่งพาตนเอง] เป็นองค์ประกอบสำคัญในความผาสุกทางวิญญาณของเราเช่นเดียวกับทางโลก … ‘ขอให้เราพึ่งพาตนเองและไม่ขึ้นอยู่กับคนอื่น ความรอดไม่สามารถได้รับจากหลักธรรมอื่น’”2

ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือเพื่อให้พึ่งพาตนเองได้มากขึ้นอาจได้แก่ผู้ที่กำลังรับความช่วยเหลือจากเงินอดอาหาร ผู้สอนศาสนาที่กำลังจะจบ ผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสใหม่ สมาชิกที่แข็งขันน้อย และผู้นำฐานะปุโรหิตในท้องที่ซึ่งกำลังต้องการงานดีกว่าเดิม ผ่านทางศาสนจักรของพระเจ้า พระองค์ประทานเครื่องมือ แหล่งช่วย และกระบวนการใหม่ที่มีประสิทธิภาพดังที่อธิบายไว้ในแนวทางเล่มนี้เพื่อช่วยให้สมาชิกอยู่บนเส้นทางสู่การพึ่งพาตนเองของพวกเขา3

ในฐานะผู้นำฐานะปุโรหิต ท่านคือหนึ่งในบรรดาคนเหล่านั้นที่พระเจ้าตรัสว่า “เราให้แก่เจ้า … กุญแจ … เพื่องานการปฏิบัติศาสนกิจและการทำให้วิสุทธิชนของเราดีพร้อม” (คพ. 124:143) และ “สำหรับคนที่มีกุญแจเหล่านี้ให้ไว้ไม่มีความลำบากในการได้รับความรู้แห่งข้อเท็จจริงเกี่ยวกับความรอดของลูกหลานมนุษย์” (คพ. 128:11) อ่าน “อุปมาเรื่องคนขับรถโดยสาร” ทางด้านขวามือ โปรดไตร่ตรองอย่างรอบคอบถึงบทบาทของท่านในการขับเคลื่อนโครงการสำคัญนี้ไปข้างหน้า

แนวทางสำหรับผู้นำเล่มนี้ได้รับการพัฒนาเพื่อช่วยท่านขณะที่ท่านใช้กุญแจ ใช้เครื่องมือใหม่ๆ เหล่านี้ และช่วยให้สมาชิกพึ่งพาตนเองได้ เมื่อท่านทำเช่นนั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงนำทางท่านและพระเจ้าจะทรงทำให้ท่านเป็นเครื่องมือของพระองค์ในการยกผู้ยากไร้และเร่งงานแห่งความรอดของพระองค์

  1. คู่มือเล่ม 2: การบริหารงานศาสนจักร (2010), 6.1.1

  2. โธมัส เอส. มอนสัน (อ้างอิงคำพูดของมาเรียน จี. รอมนีย์), “Guiding Principles of Personal and Family Welfare,” Ensign, Sept. 1986, 3

  3. ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ srs.lds.org

พิมพ์