II List do Koryntian 13
„Dokonajcie samooceny, czy trwacie w wierze”
Przywódcy w królestwie Boga często byli obiektem krytyki. W czasach Nowego Testamentu niektórzy członkowie Kościoła w Koryncie byli krytyczni wobec Pawła. Ten odpowiedział, prosząc ich, aby ocenili, co łączy ich z Chrystusem. Ta lekcja może pomóc ci przezwyciężyć pokusę krytykowania innych osób, w tym także przywódców kościelnych, poprzez badanie swojej własnej wierności wobec Pana.
Szczere pytania czy krytyka?
-
Podaj przykłady tego, w jaki sposób ludzie w dzisiejszych czasach mogą krytykować przywódców kościelnych.
-
Jaka jest różnica pomiędzy posiadaniem szczerych pytań lub wątpliwości związanych z czymś, czego nauczał lub co mówił przywódca kościelny, a krytykowaniem go?
Ogólnie rzecz biorąc, krytykowanie kogoś oznacza osądzanie go negatywnie, wskazując jego wady lub błędy. W pismach świętych krytyka może być nazywana złorzeczeniem lub szemraniem przeciwko komuś.
Wady lub słabości innych osób można rozpoznawać bez krytyki. Krytyczni jesteśmy, kiedy mówimy lub piszemy o innych ludziach w sposób osądzający lub negatywny.
-
Dlaczego ważne jest, aby przezwyciężać pokusę krytykowania innych ludzi, w tym przywódców kościelnych?
Podczas studiowania II Listu do Koryntian 13 odszukaj, w jaki sposób możemy unikać krytykowania innych, szczególnie tych, których Pan powołał do przewodzenia Swojemu Kościołowi.
Krytyka, złorzeczenie i szemranie
Wygląda na to, że niektórzy święci w Koryncie publicznie krytykowali Pawła (zob. II List do Koryntian 10:10; 12:10–15). W wersetach II List do Koryntian 13:1–2 Paweł wezwał ich do pokuty, używając mocnych słów.
Przeczytaj II List do Koryntian 13:3 i odszukaj, do uzyskania jakich dowodów dążyli niektórzy członkowie Kościoła w Koryncie. Żądanie tych ludzi, aby zobaczyć dowód, że Paweł rzeczywiście przemawiał w imieniu Chrystusa, może dodatkowo wskazywać na to, że ludzie publicznie go krytykowali. Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium i odszukaj, jaki wpływ może na nas mieć krytykowanie naszych przywódców.
Prezydent George Q. Cannon przekazał ostrzeżenie, które powtarzam tak, jakby pochodziło ode mnie. Wiem, że powiedział prawdę: „Żaden człowiek […] nie może mówić źle o namaszczonych Pana i doszukiwać się błędów w upoważnieniu przekazanym na ziemię przez Boga, nie ściągając na siebie Jego niezadowolenia. Duch Święty odstąpi od takiego człowieka, a on odejdzie w ciemność. Istotą sprawy jest, czy widzicie, jak ważne jest, abyśmy byli ostrożni?”
(Henry B. Eyring, „Moc wspierającej wiary”, Liahona, maj 2019, str. 59)
Przeczytaj wersety I Ks. Nefiego 2:12–13, 16, 19–21. Porównaj szemranie Lamana i Lemuela przeciwko Lehiemu i Panu z wiernym postępowaniem Nefiego.
1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
-
Czego uczymy się z tej historii o różnicy pomiędzy krytyką a wykazywaniem się wiarą oraz o następstwach obu tych rzeczy?
-
Jak sądzisz, dlaczego Duch wycofuje się, gdy ludzie „źle mówią” lub „wynajdują winę” w tych, których Pan powołał do prowadzenia Swojego Kościoła?
-
W jaki sposób możemy działać z wiarą, jeśli mamy pytania dotyczące nauk przywódcy kościelnego lub nie zgadzamy się z czymś, czego nauczał?
Wystrzeganie się krytykowania innych ludzi
Przeczytaj II List do Koryntian 13:5–6 i znajdź radę, jakiej Paweł udzielił świętym w Koryncie, którzy wątpili w to, czy Pan naprawdę przez niego przemawia. Warto wiedzieć, że nie przejść próby oznacza być niegodnym lub nie zdać egzaminu.
W oparciu o to, czego nauczał Paweł, dokończ następującą wypowiedź: Zamiast krytykować przywódców kościelnych, powinniśmy…
W wersecie II List do Koryntian 13:5 możesz rozpoznać następującą zasadę:
Zamiast krytykować przywódców kościelnych, powinniśmy oceniać własną wierność wobec Pana.
Prezydent Eyring wypowiedział się na temat naszego nastawienia wobec tych, których Pan powołuje do służby. Odszukaj, w jaki sposób jego słowa umacniają to, czego Paweł nauczał w wersetach II List do Koryntian 13:3, 5:
Pan prowadzi Swój Kościół
Prezydent Eyring naucza nas, że Pan prowadzi Swój Kościół poprzez proroków i musimy mieć wiarę, aby popierać osoby powołane do przewodniczenia w Kościele.
Potrzebna jest wiara [w Jezusa Chrystusa], by uwierzyć, że doskonale zna On ludzi, których powołuje, zarówno ich możliwości, jak i potencjał, a zatem nie popełnia błędów w wyznaczanych powołaniach.
Niektórzy zgromadzeni mogą uśmiechnąć się lub pokiwać głową — zarówno osoby, które myślą, że ich powołanie do służby mogło być pomyłką, jak i te, które uważają, że ktoś, kogo znają, zdaje się nie pasować do zajmowanego miejsca w królestwie Pana. Radzę obydwu tym grupom, aby poniechały takich osądów, aż będą mogły lepiej dostrzec to, co widzi Pan. Musicie więc dokonać oceny, że to wy macie zdolność otrzymywania objawienia i w oparciu o nie możecie swobodnie działać.
(Henry B. Eyring, „Pan prowadzi Swój Kościół”, Liahona, listopad 2017, str. 82)
2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
-
W jaki sposób rada Prezydenta Eyringa może nam pomóc, gdy jesteśmy kuszeni, aby osądzać lub krytykować wybranych przywódców Pana?
-
W jaki sposób badanie naszej wierności Jezusowi Chrystusowi pomaga nam nie mówić źle o innych ludziach ani ich nie osądzać?
Dokonaj samooceny
Kiedy przeprowadzany jest z nami wywiad w celu uzyskania rekomendacji świątynnej, jesteśmy pytani, czy popieramy przywódców Kościoła. Prezydent Eyring zaproponował kilka pytań, które pomogą nam przygotować się do udzielenia odpowiedzi. Podczas rozważania pytań zabiegaj o przewodnictwo Ducha Świętego.
Być może ktoś was zapytał lub zapyta, czy popieracie waszego biskupa, prezydenta palika, Władze Generalne i Generalnych Urzędników Kościoła […].
Możecie się do tego przygotować, zadając sobie następujące pytania:
Czy rozmyślałem lub rozmawiałem o ludzkich słabościach osób, które zobowiązałem się popierać?
Czy szukałem dowodów na to, że Pan nimi kieruje?
Czy sumiennie i lojalnie podążam za ich przywództwem?
Czy rozmawiałem o tym, co dowodzi, że są oni sługami Boga?
Czy regularnie i z uczuciem miłości z imienia modliłem się za nich?
Te pytania wzbudzą w większości z nas pewną dozę niepewności i potrzebę odpokutowania.
(Henry B. Eyring, „Moc wspierającej wiary”, Liahona, maj 2019, str. 59)
Jeśli pytania te „wzbudzają niepewność” w tobie, pomódl się i napisz, co możesz zrobić, aby odpokutować i zmienić się.
Opcjonalnie: Czy chcesz dowiedzieć się więcej?
Jakie niebezpieczeństwo niesie krytykowanie osób, które powołuje Pan?
Prorok Józef Smith (1805–1844) nauczał:
[Jeśli człowiek] powstaje, aby potępiać innych ludzi, szukając błędów w Kościele, mówiąc, że zboczyli oni z drogi, twierdząc, że sam jest prawy — wiedzcie z pewnością, że człowiek ten jest na drodze do odstępstwa; a jeżeli nie odpokutuje, to, jak Bóg żyje, odstąpi.
(Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [Nauki Prezydentów Kościoła — Józef Smith] [2007], str. 318)
Czy w porządku jest mieć pytania?
Prezydent Dieter F. Uchtdorf, będący wówczas członkiem Pierwszego Prezydium, nauczał:
Czy w porządku jest, że macie pytania na temat Kościoła lub jego doktryny? Moi drodzy młodzi przyjaciele, jesteśmy ludźmi, którzy zadają pytania, ponieważ wiemy, że prowadzą nas one do prawdy.
Niektórzy mogą czuć się zakłopotani lub niegodni, ponieważ mają wnikliwe pytania dotyczące ewangelii, ale nie powinni tak się czuć […]. Zadawanie pytań nie jest oznaką słabości; poprzedza ono wzrastanie […].
Nie bójcie się, pytajcie. Miejcie odwagę, lecz nie wątpliwości! Zawsze trzymajcie się mocno wiary i światła, które już otrzymaliście. Ponieważ w życiu doczesnym widzimy niedoskonale, nie wszystko musi mieć teraz sens.
(Dieter F. Uchtdorf, „Odbicie w wodzie” [Spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji dla młodych dorosłych, 1 listopada 2009], strona internetowa broadcasts.ChurchofJesusChrist.org)
Czy prorocy są nieomylni?
Sheri Dew, która służyła, jako doradczyni w Generalnym Prezydium Stowarzyszenia Pomocy, powiedziała:
Niektórzy ludzie zaplątują się w pytanie: „Czy prorocy, widzący i objawiciele są nieomylni?”. To pytanie jest niewłaściwe. Lepiej zapytać: „Kim właściwie są prorocy?”. Są ustanowionymi posiadaczami kluczy kapłańskich, które umożliwiają rozprowadzanie mocy Pana na całej ziemi. Mogą nie być doskonali. Jednak są oni najbardziej natchnionymi przywódcami na ziemi, a ich jedyny motyw jest doskonale nieskalany — pomóc nam znaleźć drogę powrotną do domu, wskazując nam Jezusa Chrystusa.
(Sheri Dew, „Prophets” [Prorocy] [Uroczyste spotkanie BYU-Pathway Worldwide, 13 lipca 2021], str. 2, strona internetowa byupathway.org/speeches)