Dzieje Apostolskie 10, część 2.

Zasady otrzymywania objawienia

Młoda kobieta z książką na kolanach i świecą, patrząca przez ramię w stronę światła.

Kochający Ojciec Niebieski pobłogosławił Korneliusza i Piotra objawieniami i tym samym pomógł im lepiej zrozumieć Jego wolę. Kiedy działali zgodnie z otrzymanym objawieniem, byli pobłogosławieni dodatkowym światłem i wiedzą. Lekcja ta pomoże ci pogłębić zrozumienie tego, w jaki sposób Ojciec Niebieski może objawiać ci Swoją wolę.

Przekazywanie ważnego przesłania

Wyobraź sobie, że musisz przekazać ważną wiadomość komuś, kto nie jest z tobą.

W jaki sposób możesz to zrobić?
W jaki sposób ważne przesłania może przekazywać ci Ojciec Niebieski?

Ojciec Niebieski ma wiele ważnych przesłań do przekazania Swoim dzieciom. Niektóre z nich są dla każdego, a inne — specjalnie dla ciebie. Ojciec Niebieski komunikuje się z poszczególnymi osobami poprzez osobiste objawienie. Podczas studiowania tej lekcji odszukaj sposoby, na jakie Bóg może objawiać Swoje ważne przesłania, abyś mógł rozpoznać objawienie, gdy ono nastąpi.

Ojciec Niebieski objawia Swoją wolę zarówno Piotrowi, jak i Korneliuszowi

Przejrzyj historię Korneliusza i Piotra w wersetach Dzieje Apostolskie 10:1–28, 44–48 (zob. także lekcję „Dzieje Apostolskie 10, część 1.”). Podczas przeglądania tej historii odszukaj, w jaki sposób zrozumieli oni, co objawił im Ojciec Niebieski.

Czego nauczyłeś się o objawieniu z tej historii?

Czego możesz nauczyć się o Ojcu Niebieskim z prawd na temat objawienia, które rozpoznałeś?
Jakie błogosławieństwa i prawdy mogłyby ominąć Piotra i Korneliusza, gdyby nie działali oni zgodnie z otrzymanymi objawieniami?

Wiersz za wierszem

Prawda na temat objawienia przedstawiona w tej historii brzmi następująco: Ojciec Niebieski objawia Swoją prawdę wiersz za wierszem (zob. II Ks. Nefiego 28:30).

Zwróć uwagę na to, że ani Korneliusz, ani Piotr nie otrzymali od razu wszystkich informacji od Boga. Anioł nakazał Korneliuszowi odszukać Piotra, aby ten powiedział mu, co powinien zrobić (Dzieje Apostolskie 10:5–6). Po tym, jak Piotr otrzymał wizję, „dręczyła [go] jeszcze niepewność, co mogło oznaczać widzenie” (Dzieje Apostolskie 10:17). Nie do końca rozumiał znaczenie tej wizji, dopóki nie spotkał Korneliusza.

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów opisał, jakie to może być uczucie dla nas. Obejrzyj film pt. „Patterns of Light: Spirit of Revelation” [Wzorce światła — duch objawienia] (3:04) na stronie ChurchofJesusChrist.org lub przeczytaj poniższą wypowiedź.

Patterns of Light: Spirit of Revelation
Elder David A. Bednar explains the patterns of light by which God communicates with us and how those patterns lead to the spirit of revelation.

Stopniowe pojawianie się światła podczas wschodu słońca jest jak otrzymywanie przesłania od Boga „wiersz za wierszem, pojęcie za pojęciem” (II Ks. Nefiego 28:30). Najczęściej objawienie przychodzi stopniowo w małych porcjach i jest nam dawane zgodnie z naszym pragnieniem, godnością i przygotowaniem […]. Ten rodzaj objawienia należy raczej do tych bardziej powszechnych niż rzadkich.

(David A. Bednar, „Duch objawienia”, Liahona, maj 2011, str. 88)

Pisanie na kartce długopisem lub ołówkiem.

Działanie na podstawie objawień

Ponieważ Korneliusz i Piotr postąpili zgodnie z pierwszymi objawieniami, które otrzymali, zostali pobłogosławieni pełniejszym zrozumieniem. To ukazuje kolejną prawdę, która znajduje się w rozdziale Dzieje Apostolskie 10: Ojciec Niebieski pobłogosławi nas dodatkowym objawieniem, gdy będziemy postępować zgodnie z tym objawieniem, które już otrzymaliśmy.

Starszy Ronald A. Rasband z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, jak ważne jest działanie w oparciu o objawienie od Ojca Niebieskiego. Obejrzyj film pt. „Let the Holy Spirit Guide” [Niech prowadzi Święty Duch] na stronie ChurchofJesusChrist.org, od oznaczenia czasu 14:41 do 15:19, lub przeczytaj poniższą wypowiedź.

Niech prowadzi Święty Duch
Starszy Rasband naucza, że Duch Święty daje nam natchnienie, składa świadectwo, naucza i szepcze nam.

Jeśli będziemy zwracać uwagę na kierowane do nas podszepty, rozwiniemy w sobie ducha objawienia i będziemy otrzymywać coraz więcej pochodzących od Ducha spostrzeżeń i wskazówek. Pan powiedział: „[Zaufajcie] temu Duchowi, który wiedzie do czynienia dobra” (Doktryna i Przymierza 11:12).

Obyśmy poważnie potraktowali wezwanie Pana: „Bądźcie dobrej myśli, bowiem was poprowadzę” [Doktryna i Przymierza 78:18]. On nas prowadzi przez Ducha Świętego. Obyśmy żyli bliżej Ducha, działając szybko według pierwszych podszeptów i wiedząc, że pochodzą one od Boga.

(Ronald A. Rasband, „Niech prowadzi Święty Duch”, Liahona, maj 2017, str. 96).

W jaki sposób możesz przygotować siebie na otrzymanie objawienia?

Objawienie dotyczące twojego życia

Opcjonalnie: Czy chcesz dowiedzieć się więcej?

W jaki sposób mogę rozpoznać objawienie dane przez Ducha Świętego?

Możesz obejrzeć film pt. „Feeling the Holy Ghost” [Odczuwanie Ducha Świętego] (3:17), który znajduje się na stronie ChurchofJesusChrist.org, aby dowiedzieć się, jak ludzie czują i rozpoznają Ducha Świętego.

Feeling the Holy Ghost
Feelings of the Holy Spirit can be likened to hope, joy and peace in your heart and mind.

Co powinienem zrobić, jeśli nie czuję, że otrzymuję objawienie od Ojca Niebieskiego, nawet jeśli o nie zabiegam?

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

The Spirit of Revelation
The spirit of revelation is real—and can and does function in our individual lives and in the Church.

Podczas wielu niewiadomych i wyzwań, z jakimi spotykamy się w naszym życiu, Bóg wymaga od nas, abyśmy robili to, co jest w naszej mocy, abyśmy działali, a nie podlegali działaniu (zob. II Ks. Nefiego 2:26) i ufali Mu. Być może nie widzimy aniołów, nie słyszymy niebiańskich głosów ani nie mamy dojmujących odczuć duchowych. Często idziemy naprzód, mając nadzieję i modląc się — lecz bez całkowitej pewności, że działamy zgodnie z wolą Boga. Kiedy jednak szanujemy nasze przymierza i przestrzegamy przykazań, kiedy coraz konsekwentniej staramy się czynić dobro i stawać się lepszymi, możemy iść, mając pewność, że Bóg pokieruje naszymi krokami.

(David A. Bednar, „Duch objawienia”, Liahona, maj 2011, str. 90)

Jakie nawyki lub czyny mogą powstrzymać mnie przed uzyskaniem objawienia?

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów oświadczył:

Pisma święte często opisują wpływ Ducha Świętego jako „cichy, łagodny” (I Ks. Królewska 19:12; I Ks. Nefiego 17:45; zob. także III Nefi 11:3) oraz jako „głos o wielkiej łagodności” (Ks. Helamana 5:30). Jako że Duch szepcze do nas łagodnie i delikatnie, łatwo jest zrozumieć, dlaczego powinniśmy unikać niewłaściwych mediów, pornografii oraz szkodliwych, uzależniających substancji i zachowań. Te narzędzia przeciwnika mogą osłabić, a ostatecznie zniszczyć naszą zdolność rozpoznawania i odpowiadania na subtelne przesłania od Boga, przekazywane mocą Jego Ducha.

(David A. Bednar, „Duch objawienia”, Liahona, maj 2011, str. 88)

Co mogę zrobić, aby zwiększyć moją zdolność do otrzymywania objawień?

Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium powiedział:

Wykonywanie naszej służby i pracy jest ważnym elementem zasłużenia na objawienia. W trakcie studiowania pism świętych zauważyłem, że większość objawień przychodzi do dzieci Bożych, kiedy działają, a nie kiedy siedzą w domach, czekając, aż Pan powie im, w którą stronę wykonać pierwszy krok […].

Usłyszymy podszepty Ducha, kiedy uczynimy wszystko, co w naszej mocy. Stanie się to raczej, kiedy w świetle słońca pracujemy, a nie gdy odpoczywamy w cieniu, modląc się o wskazówki, dotyczące podjęcia pierwszego kroku. Objawienie przychodzi, gdy dzieci Boga są w ruchu.

Czynimy więc wszystko, co w naszej mocy, a następnie wyczekujmy Pana i objawienia od Niego. Działa On według Swojego czasu.

(Dallin H. Oaks, „In His Own Time, in His Own Way” [W Jego czasie, na Jego sposób], Ensign, sierpień 2013, str. 22, 24)

Więcej propozycji dotyczących tego, jak zwiększyć swoją zdolność odczuwania Ducha i otrzymywania objawienia znajdziesz podczas lektury artykułu pt. „Feeling the Spirit” [Odczuwać Ducha] (Paul VanDenBerghe, New Era, październik 2011, str. 26–29).