Dzieje Apostolskie 6–7
Szczepan służył jak Chrystus
Troska o biednych i bliźnich, którzy potrzebują pomocy, zawsze była ważną częścią bycia chrześcijaninem. Gdy wdowy były zaniedbywane, apostołowie wybrali Szczepana i sześć innych osób, aby czynili tym kobietom posługę. Tragiczne jest to, że chociaż Szczepan dokonywał potężnych cudów, używając mocy Boga, Żydzi ukamienowali go za jego świadectwo o Jezusie Chrystusie. Podczas studiowania zastanów się, w jaki sposób możesz błogosławić bliźnich, starając się podążać za Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem, upodabniać się do Nich i świadczyć o Nich.
Rada okręgu to grupa członków z określonymi powołaniami (biskup, prezydent kworum starszych, prezydent Stowarzyszenia Pomocy, prezydent Organizacji Młodych Kobiet, prezydent Organizacji Podstawowej itd.), którzy spotykają się regularnie, aby zająć się rozmaitymi sytuacjami i wyzwaniami w swoim okręgu. Wyobraź sobie, że w twoim okręgu lub gminie ma miejsce następująca sytuacja: Samotna mama o imieniu Lidia ma 16-letniego syna, 7-letnią córkę i 6-miesięczne niemowlę. Lidia ma w tym tygodniu operację i będzie w szpitalu przez pięć dni. W jaki sposób różni członkowie rady okręgu mogą pomóc tej rodzinie?
-
Dlaczego, twoim zdaniem, rady okręgu lub inne podobne organizacje są ważne?
-
Jak może się czuć osoba, która otrzymuje pomoc od rady okręgu lub podobnej grupy?
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 6:1 i odszukaj jeden z problemów, z jakimi borykał się Kościół we wczesnych latach swego istnienia.
Ze względu na liczbę wdów, które były biedne lub w inny sposób potrzebowały pomocy Kościoła, Dwunastu Apostołów spędzało tak dużo czasu, starając się im pomóc, że nie mogli go poświęcać na głoszenie ewangelii, o co prosił ich Zbawiciel.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 6:2–8 i odszukaj rozwiązanie, które znaleźli.
Prawda, jaką możemy zdefiniować na podstawie tych wersetów, brzmi: Kiedy rozwijamy cechy Chrystusowe, możemy lepiej służyć i błogosławić tych, którzy są w potrzebie.
-
Jakie dodatkowe cechy Jezusa Chrystusa pomagały Mu czynić posługę potrzebującym?
Poświęć chwilę na zastanowienie się, jak dobrze rozwinąłeś te cechy Chrystusowe ty sam. Czy któraś z tych cech odnosi się do któregokolwiek z twoich osobistych celów związanych z programem Dzieci i młodzież? Jeśli tak, poświęć chwilę na zapisanie w dzienniku do studiowania, w jaki sposób ją rozwijasz. Jeśli nie, rozważ przygotowanie w dzienniku do studiowania planu, by pracować nad rozwijaniem tej Chrystusowej cechy tak, abyś mógł w lepszy sposób czynić posługę tym, którzy są w potrzebie, i błogosławić ich.
Świadectwo Szczepana i jego męczeńska śmierć
Starszy Bruce R. McConkie (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów napisał:
Wielkie rzeczy nie przychodzą łatwo; wydarzenia, które wstrząsają ziemią, wpadają na góry oporu.
(Bruce R. McConkie, „Once or Twice in a Thousand Years” [Raz lub dwa razy na tysiąc lat], Ensign, listopad 1975, str. 18)
Wypowiedź Starszego McConkiego odnosi się do Szczepana. Mimo że „czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu […], niektórzy […] z synagogi […] wystąpili, rozprawiając [z nim]” (Dzieje Apostolskie 6:8–9). Szczepan został przyprowadzony przed radę żydowską i zeznawali przeciwko niemu fałszywi świadkowie.
Kiedy Szczepan stanął przed przywódcami żydowskimi, wspominał, jak przez pokolenia Żydzi opierali się Duchowi Świętemu oraz odrzucali i zabijali proroków posłanych przez Boga. Następnie Szczepan złożył świadectwo, że te buntownicze zachowania były obecne również w dniach, gdy ludzie zamordowali Jezusa Chrystusa, Syna Bożego (zob. Dzieje Apostolskie 7:51–52).
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 7:54–60 i odszukaj, w jaki sposób Szczepan postąpił w obliczu gniewu i przeciwności.
-
Co przykuło twoją uwagę w opisie męczeńskiej śmierci Szczepana?
Jak pokazuje opis męczeńskiej śmierci Szczepana, dobrzy ludzie i dobre sprawy często spotykają się z „górami oporu”.
-
W jakich sytuacjach widziałeś to w twoim życiu?
Kiedy dzielisz się swoimi wierzeniami i świadectwem o Zbawicielu i Jego ewangelii, możesz, podobnie jak Szczepan, doświadczyć oporu, a nawet prześladowań. Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Zwracam się do wszystkich, a szczególnie do młodzieży Kościoła tymi słowy: jeśli jeszcze nie mieliście takiej okazji, to pewnego dnia przyjdzie czas, kiedy staniecie w obronie swojej wiary, a być może nawet osobiście doświadczycie prześladowań tylko dlatego, że jesteście członkami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Takie chwile będą wymagały od was zarówno odwagi, jak i kurtuazji.
(Jeffrey R. Holland, „Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Liahona, maj 2014, str. 6)
Poświęć chwilę na to, aby zastanowić się, w jaki sposób możesz w nadchodzącym tygodniu składać świadectwo o twoim Ojcu Niebieskim i Jego Umiłowanym Synu oraz stawać w Ich obronie.
Opcjonalne: chcesz dowiedzieć się więcej?
Dzieje Apostolskie 6:1–6. Kto jest powołany w dzisiejszych czasach, aby pomagać Apostołom w sprawach doczesnych?
Tak jak Pan powołał siedmiu godnych mężczyzn, aby pomagali Dwunastu w zajmowaniu się doczesnymi potrzebami Kościoła, co opisano w Dziejach Apostolskich, Pan powołał Przewodniczącą Radę Biskupią, która we współczesnym Kościele pomaga Dwunastu w kwestiach doczesnych potrzeb. Przewodniczący Biskup i dwaj jego doradcy służą pod kierownictwem Pierwszego Prezydium, aby zarządzać doczesnymi sprawami Kościoła. Ofiary postne są istotną częścią tego programu i zapewniają tymczasowe, podtrzymujące życie wsparcie dla biednych z całego świata. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat „Presiding Bishopric” [Przewodnicząca Rada Biskupia] na stronie newsroom.ChurchofJesusChrist.org.)
Czy będę musiał stawiać czoła prześladowaniom albo bronić mojej wiary?
Obejrzyj film pt. „The Cost—and Blessings—of Discipleship” [Cena i błogosławieństwa bycia uczniem] (dostępny na stronie ChurchofJesusChrist.org od oznaczenia czasu 1:01 do 2:31 lub przeczytaj poniższą wypowiedź.
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów podał przykład osoby prześladowanej za głoszenie świadectwa o Chrystusie:
Pewna misjonarka niedawno napisała mi w liście: „Razem z koleżanką zauważyłyśmy siedzącego na ławce w parku mężczyznę, który jadł właśnie lunch. Kiedy do niego podeszłyśmy, spojrzał na nas i zobaczył nasze misjonarskie plakietki. Ze złowrogim spojrzeniem w oczach podskoczył i podniósł w górę rękę, żeby mnie uderzyć. W ostatniej chwili uchyliłam się, ale wypluł na mnie posiłek, który spożywał i zaczął wykrzykiwać na nas najobrzydliwsze przekleństwa. Odeszłyśmy od niego bez słowa. Wycierałam sobie właśnie twarz z resztek jedzenia, kiedy poczułam, jak rzucono mi w tył głowy garść purée z ziemniaków. Czasami trudno jest być misjonarką, a w takich chwilach ma się ochotę odwrócić, chwycić takiego człowieka i powiedzieć: ‘CO PAN SOBIE MYŚLI?!’. Nie zrobiłam jednak tego”.
Tej wiernej misjonarce mówię: Moja droga, na swój skromny sposób zaliczyłaś się właśnie do grona bardzo nieprzeciętnych kobiet i mężczyzn, którzy — jak powiedział w Księdze Mormona prorok Jakub — „mieli przed oczyma […] śmierć Chrystusa, cierpienie na krzyżu i poniżenie przed światem” [Ks. Jakuba 1:8].
(Jeffrey R. Holland, „Cena i błogosławieństwa bycia uczniem”, Liahona, maj 2014, str. 6)