Ew. Łukasza 15
Przypowieści o zagubionych
Pod koniec doczesnej posługi Zbawiciela faryzeusze i uczeni w piśmie skarżyli się na relacje Jezusa z celnikami i grzesznikami. W odpowiedzi na ich zastrzeżenia Jezus opowiedział przypowieści o zgubionej owcy, zgubionym groszu i synu marnotrawnym. Ta lekcja pomoże ci zrozumieć i poczuć, jak bardzo Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus kochają i cenią ciebie oraz wszystkich innych ludzi.
Ile jest to warte?
W skali od 1 do 10, jak bardzo chciałbyś mieć następujące rzeczy? 1 oznacza najmniej, 10 oznacza najbardziej.
-
Twój ulubiony deser
-
Twój ulubiony deser, który upadł na ziemię
-
Twój ulubiony deser, na który ktoś nadepnął
-
Banknot o nominale 10 zł
-
Banknot o nominale 10 zł, który upadł na ziemię
-
Banknot o nominale 10 zł, na który ktoś nadepnął
Poświęć chwilę, by zastanowić się, w jaki sposób to ćwiczenie mogłoby odnosić się do wartości ludzi.
-
W jaki sposób ta analogia przekłada się na to, jak postrzegamy naszą wartość my sami?
-
Dlaczego czasem możemy czuć pokusę, by myśleć o sobie lub traktować siebie samych lub innych tak, jakbyśmy my albo oni byli warci mniej?
Pomyśl, jak traktujesz ludzi — w tym siebie samego — którzy być może muszą dokonać pokuty i się poprawić. Gdy będziesz studiować tę lekcję, szukaj prawd o tym, jak Pan postrzega i traktuje tych, którzy muszą dokonać pokuty.
W rozdziale Ew. Łukasza 15 Jezus opowiedział trzy przypowieści. Przeczytaj wersety Ew. Łukasza 15:1–2 , aby dowiedzieć się, jaka sytuacja wywołała taką reakcję Zbawiciela. Zwróć uwagę, że celnicy byli Żydami, którzy pobierali podatki dla Rzymian, przez co byli powszechnie nienawidzeni przez innych Żydów.
-
Czego na podstawie tych wersetów uczysz się o Zbawicielu? W jaki sposób możemy czasami przypominać naszą postawą tych faryzeuszy?
Jezus Chrystus odpowiedział na zastrzeżenia faryzeuszy i uczonych w piśmie, nauczając w formie przypowieści o zgubionej owcy, o zgubionym groszu i o utraconym synu.
Zgubiona owca i zgubiony grosz
Przeczytaj lub przejrzyj treść przypowieści o zgubionej owcy ( Ew. Łukasza 15:4–7) lub przypowieści o zgubionym groszu ( Ew. Łukasza 15:8–10), szukając słów lub sformułowań, które wskazują na to, jak bardzo właściciele w każdej historii cenili to, co zaginęło.
-
Jakie słowa lub sformułowania wskazują na wartość, jaką właściciel przypisywał temu, co zaginęło?
-
W jaki sposób owca i grosz w tych przypowieściach mogą symbolizować ludzi?
-
Na podstawie treści tych wersetów odpowiedz: Jak czują się ci, którzy pomagają odnaleźć się duchowo zagubionym, gdy grzesznik dokona pokuty? Co czują Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus?
-
Czego dzięki tym przypowieściom uczysz się o Zbawicielu?
Syn marnotrawny
Trzecia przypowieść w rozdziale Ew. Łukasza 15 jest powszechnie znana jako przypowieść o synu marnotrawnym (słowo marnotrawny oznacza trwoniący pieniądze, lekkomyślny, rozrzutny). Opowiada ona jednak o dwóch synach; pomocy ojca potrzebowali obydwaj. Gdy będziesz studiować, szukaj prawd, które ukazują, jak Ojciec Niebieski postrzega i traktuje wszystkie Swoje dzieci, które z jakiegokolwiek powodu się gubią pod względem duchowym.
Przeczytaj fragment Ew. Łukasza 15:11–32, wyobrażając sobie, że w tej przypowieści ojciec symbolizuje Ojca Niebieskiego. Możesz zaznaczyć słowa lub sformułowania, które pokazują, co On czuje wobec Swoich dzieci. Możesz też obejrzeć film „The Prodigal Son” [Syn marnotrawny] (5:33), dostępny na stronie: ChurchofJesusChrist.org, i równolegle czytać fragment pisma świętego.
Przypomnij sobie, jak faryzeusze krytykowali Zbawiciela za spotykanie się i spożywanie posiłków z grzesznikami.
-
Jak sądzisz, czego Jezus chciał, aby faryzeusze nauczyli się z tej przypowieści?
-
Jak myślisz, co w tej przypowieści jest dla ciebie najważniejsze do zrozumienia i zapamiętania? Dlaczego?
Jedna z prawd, jakie poznajemy dzięki tej przypowieści, mówi, iż Ojciec Niebieski ceni i kocha wszystkie Swoje dzieci i czeka na nie z otwartymi ramionami, aby powitać wszystkich tych, którzy się do Niego zwrócą.
-
W jaki sposób przypowieści w rozdziale Ew. Łukasza 15 mają odniesienie do ludzi, którzy są duchowo zagubieni z powodu grzechu, oraz do tych, którzy mogą czuć się inni, niedoceniani lub niezauważani?
1. Wykonaj poniższe ćwiczenie i odpowiedz na pytanie w swoim dzienniku do studiowania.
Rozpoznawanie mojej indywidualnej wartości
Na jednej stronie w swoim dzienniku do studiowania możesz wykonać prosty rysunek pasterza trzymającego owcę lub ojca przytulającego swojego syna. Skorzystaj z przestrzeni wokół rysunku, aby zapisać następujące rzeczy:
-
Słowa lub sformułowania (w tym te z rozdziału Ew. Łukasza 15), które przypominają ci o tym, jak bardzo Ojciec Niebieski kocha ciebie i wszystkich innych ludzi — nawet, gdy musicie odpokutować.
-
Sposoby, na jakie możesz traktować ze współczuciem tych, którzy muszą odpokutować — w tym samego siebie.
-
W jaki sposób chciałbyś zastosować to, czego się dzisiaj nauczyłeś, gdy myślisz o tym, jak traktujesz siebie i innych ludzi?
Opcjonalne: chcesz dowiedzieć się więcej?
Ew. Łukasza 15:7 . Co oznaczają słowa Pana: „dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują upamiętania”?
Józef Smith nauczał, że jednym ze sposobów, aby interpretować przypowieść o zaginionej owcy, jest porównać dziewięćdziesiąt dziewięć owiec do faryzeuszy i saduceuszy, którzy nie sądzili, że muszą przyjść do Jezusa Chrystusa i pokutować (zob. History, 1838–1856 [Manuscript History of the Church], tom D-1, str. 1459, strona internetowa: josephsmithpapers.org).
Dlaczego tak ważne jest, aby szukać i odnajdować tych, którzy zbłądzili, i się o nich zatroszczyć?
Prezydent M. Russell Ballard, pełniący obowiązki Prezydenta Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:
Każda dusza jest bardzo cenna dla naszego Ojca Niebieskiego. Nie możemy nigdy zapominać, że poprzez Zadośćuczynienie nasz Pan Jezus Chrystus zapłacił ogromną cenę, aby odkupić każdego z nas. Jego cierpienie nie może pójść na marne z powodu braku opieki i nauki dla tych, którym z trudem przychodzi bycie aktywnym w Kościele.
(M. Russell Ballard, „Are We Keeping Pace?” [Czy dotrzymujemy kroku?], Ensign, listopad 1998, str. 8)
Ew. Łukasza 15:12–13 . Co oznaczają słowa syna, który powiedział: „Ojcze, daj mi część majętności, która na mnie przypada”?
Zgodnie ze zwyczajem z czasów Zbawiciela syn otrzymywał swoją część rodzinnego majątku dopiero po śmierci ojca. Prośba syna o jego część przed śmiercią ojca (zob. Ew. Łukasza 15:12–13) byłaby olbrzymią obrazą. Byłaby ona postrzegana jako odrzucenie jego ojca, jego domu, jego wychowania, a nawet całej jego społeczności.
(New Testament Student Manual [2018], strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org)