„Abraham i Izaak”, Historie ze Starego Testamentu (2022)
„Abraham i Izaak”, Historie ze Starego Testamentu
I Ks. Mojżeszowa 17; 21–22
Abraham i Izaak
Ojciec, syn i ofiara
Abraham i Sara mieli chłopczyka, którego obiecał im Pan. Nazwali go Izaak.
Kochali Izaaka. Nauczali go, aby wybierał sprawiedliwość i ufał Panu.
Pan obiecał Abrahamowi i Sarze, że poprzez Izaaka ich rodzina się powiększy i pobłogosławi całą ziemię. Jednak pewnego dnia Pan powiedział Abrahamowi, żeby zabrał Izaaka na górę Moria i złożył go w ofierze.
I Ks. Mojżeszowa 17:1–8; 22:1–2
Po drodze na górę Izaak zapytał, gdzie jest jagnię na ofiarę. Abraham powiedział, że Pan ześle jagnię.
Na górze Moria Abraham wybudował ołtarz i ułożył na nim drewno.
Zgodnie z przykazaniem Pana Abraham poprosił Izaaka, żeby położył się na ołtarzu. Izaak ufał Abrahamowi, tak jak Zbawiciel Jezus Chrystus ufał Swojemu Ojcu.
Kiedy Abraham miał złożyć w ofierze Izaaka, anioł Pana go zatrzymał. Abraham wykazał się wiarą w Pana. Wiedział, że zawsze będzie podążał za Panem.
Abraham podniósł wzrok i zobaczył barana, który utknął w krzakach. Pan zesłał go jako zwierzę ofiarne.
Abraham i Izaak dowiedzieli się, że Ojciec Niebieski złoży Swojego Syna Jezusa Chrystusa w ofierze. Pan Jezus Chrystus ufał Abrahamowi, ponieważ ten był posłuszny. Abraham wierzył w obietnicę Pana, że pewnego dnia jego rodzina będzie liczniejsza niż gwiazdy na niebie.