Το αγαπημένο μου πρόσωπο είναι ομοφυλόφιλο. Τι θα πρέπει να κάνω;

Αρχίστε με αγάπη

Η συζήτηση για την έλξη κάποιου προς το ίδιο φύλο μπορεί να προκαλέσει τρόμο και σύγχυση. Το παιδί, ο/η σύζυγος ή το μέλος της οικογενείας σας ενδεχομένως να μην γνωρίζει πώς να σας μιλήσει γι’ αυτό. Μπορεί μερικές φορές να νιώθετε ανεπαρκείς. Μολονότι μπορεί να μην γνωρίζετε πάντοτε πώς να ανταποκριθείτε στους αγώνες που αντιμετωπίζει το μέλος της οικογενείας σας, δεν θα το μετανιώσετε ποτέ αν προσεγγίσετε με αγάπη και κατανόηση.

Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ, αν πείτε: «Σε αγαπώ».

Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ, αν αγκαλιάσετε τον/την αγαπημένο/η σας. Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ, αν ακούσετε με προσοχή. Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ, αν προσπαθήσετε να καταλάβετε.

Αν αντιδράσετε υπερβολικά, θυμώσετε ή πείτε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσετε, μην αποθαρρύνεστε. Αυτή είναι μία στιγμή σε μία διά βίου συζήτηση. Δεν είναι ποτέ αργά για να ζητήσουμε συγγνώμη.

Αν μάθετε εμμέσως για την έλξη προς το ίδιο φύλο του αγαπημένου σας προσώπου, μην το εκλάβετε προσωπικώς. Η συζήτηση για την έλξη προς το ίδιο φύλο μπορεί να προκαλέσει τρόμο και σύγχυση. Το αγαπημένο σας πρόσωπο μπορεί να μην ήξερε πώς να σας μιλήσει γι’ αυτό.

Είναι φυσικό να θρηνήσετε. Νιώθετε το όνειρό σας για την «τέλεια» οικογένεια να σβήνει; Φοβάστε μήπως χάσετε μία στενή σχέση; Φοβάστε μήπως το αγαπημένο σας πρόσωπο δεν θα έχει καλοσυνάτη μεταχείριση; Αυτά τα συναισθήματα είναι φυσικά. Δεν είναι ντροπή να θρηνήσετε.

Μην κατηγορείτε τον εαυτό σας για την έλξη προς το ίδιο φύλο του αγαπημένου σας προσώπου. Δεν φταίει κανείς. Η υπαιτιότητα δεν είναι ούτε απαραίτητη ούτε χρήσιμη.

Επιζητήστε πνευματική καθοδήγηση

Ως μέλος της οικογένειας, η λιγότερο παραγωγική προσευχή είναι το «γιατί;» Δεύτερη παραπλήσια είναι το «παρακαλώ πάρε το αυτό μακριά τώρα». Η πιο χρήσιμη ερώτηση που μπορείτε να κάνετε είναι το «πώς;» Πώς μπορώ να βοηθήσω; Πώς μπορώ να είμαι η υποστήριξη που χρειάζεται το αγαπημένο μου πρόσωπο; Πώς μπορούμε να μάθουμε από αυτό;

Επιζητήστε γνώση και μάθετε όλα όσα μπορείτε. Μιλήστε με τον επίσκοπο ή τον πρόεδρο κλάδου σας και λάβετε συμβουλές από έναν εξουσιοδοτημένο υπηρέτη του Κυρίου. Αν νιώσετε την έμπνευση, ζητήστε του μία ευλογία της ιεροσύνης για να σας βοηθήσει να ανταποκριθείτε στις ανάγκες του αγαπημένου σας προσώπου. Ορισμένοι βρίσκουν προοπτική σε ομάδες υποστηρίξεως ή μέσω της προσελεύσεως στον ναό. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να βρει κάποιος γαλήνη και προοπτική απ’ ό,τι στον ναό.

Οικοδομήστε κατανόηση

Περιβληθείτε με άτομα που σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα. Ορισμένοι άνθρωποι ενδιαφέρονται. Ορισμένοι άνθρωποι είναι περίεργοι. Η απάντηση σε ερωτήσεις μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση κατανοήσεως, αλλά μπορεί επίσης να είναι εξαντλητική. Φροντίστε να φορτίσετε την πνευματική σας μπαταρία, δαπανώντας ποιοτικό χρόνο σε ιερά μέρη. Και κανείς δεν ενδιαφέρεται περισσότερο από τον Πατέρα σας στους Ουρανούς.

Θα σας οδηγήσει σε ανάπτυξη το να μαθαίνετε να είστε γονέας σε αυτό το ταξίδι. Καθώς επιζητείτε τη συντροφιά του Πνεύματος, θα πλησιάσετε τον Θεό, το παιδί σας και, αν ισχύει, τον/την σύζυγό σας. Να θυμάστε να τιμάτε την ελεύθερη βούληση. Αν ο/η σύζυγός σας διαφωνεί με τον τρόπο που θέλετε να χειρισθείτε τα πράγματα, επιλύστε το ζήτημα με σεβασμό. Αν το παιδί σας κάνει επιλογές με τις οποίες εσείς διαφωνείτε, πείτε του με ευγένεια πώς νιώθετε. Μην προσπαθείτε ποτέ να το ελέγξετε ή να το χειραγωγήσετε. Αφιερώστε του χρόνο και διαβεβαιώστε το για την αγάπη σας.

Ισορροπία μεταξύ αγάπης και νόμου

«Ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, πολλοί από εμάς –όχι όλοι μας αλλά πολλοί από εμάς– έχουμε την τάση να επιμένουμε στον νόμο και να το κάνουμε με άστοργο τρόπο.

»Λαμβάνω πολλά γράμματα από άτομα που είναι συντετριμμένα από τις επιλογές που γίνονται από κάποιον στην οικογένειά τους. Και λένε: “Τι να κάνουμε;” Και το πρώτο πράγμα που πάντοτε προτείνω είναι να εξακολουθήσουν να τον αγαπούν. Τελικά, είναι κάτι που μπορείτε πάντοτε να κάνετε. Πρέπει να έχουμε κατά νου τις εντολές του Κυρίου, τις οποίες θα αναφέρω ως νόμο, και επίσης τη μεγάλη εντολή να αγαπούμε ο ένας τον άλλον. Και αυτά θα έλθουν σε σύγκρουση, όταν κάποιος με τον οποίον συσχετιζόμαστε δεν τηρεί τις εντολές ή δεν τηρεί τους νόμους. Και αυτό το καθιστά δυσκολότερο για εμάς να συσχετιζόμαστε μαζί τους και να τους αγαπούμε. Κι όμως αν αγαπούμε το άτομο και ταυτοχρόνως εξακολουθούμε να ακολουθούμε αυτά που ξέρουμε ότι είναι οι ευθύνες μας στον νόμο, είναι δυνατόν να το κάνουμε…

»Δεν θα πρέπει να αρχίσουμε την αλληλεπίδρασή μας με άτομα που κάνουν διαφορετικές επιλογές από αυτές που εμείς επιθυμούμε, λογομαχώντας για τις επιλογές τους. Είναι καλύτερα να αρχίσουμε μιλώντας: Ποιες είναι οι απόψεις ή οι εμπειρίες σας; Ποιες είναι οι βασικές αξίες σας; Τι θέλετε να επιτύχετε; Και μετά σε εκείνο το γενικό πλαίσιο μπορούμε να εξηγήσουμε ότι ανησυχούμε για τις εντολές του Κυρίου, επειδή αυτό που είναι σημαντικό για εμάς είναι να παραμείνουμε στο μονοπάτι προς την αιώνια ζωή.

»Μας έχουν δοθεί εντολές. Όταν υπακούμε σε αυτές τις εντολές, είμαστε υπάκουοι. Η συνέπεια της υπακοής στις εντολές είναι να θέσουμε εαυτόν σε αρμονία με τον αιώνιο νόμο που μας επιτρέπει να αναπτυχθούμε και να προοδεύσουμε προς την αιώνια ζωή. Ο Σωτήρας έδωσε εντολή στους οπαδούς Του “να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα” (Κατά Ιωάννην 13:34). Γι’ αυτό βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο μας αγάπησε. Θυσιάσθηκε για εμάς. Πάντοτε ανησυχούσε για το άτομο. Είχε μία υπέροχη προσέγγιση για τους ανθρώπους. Νομίζω ότι όλοι αυτοί είναι δείκτες για το πόσο μπορούμε να αγαπούμε αλλήλους όπως μας αγαπούσε Εκείνος. Αν Τον κάνουμε πρότυπό μας, θα πρέπει πάντα να προσπαθούμε να προσεγγίζουμε για να τους συμπεριλάβουμε όλους» (Ντάλλιν Όουκς, “Love and Law”, ChurchofJesusChrist.org).

Η θεία αγάπη δεν δικαιολογεί την αμαρτία –«εγώ ο Κύριος, δεν μπορώ να αντικρίσω την αμαρτία με τον παραμικρό βαθμό ανεκτικότητας»– αλλά ανυπομονεί να συγχωρήσει: «Αλλ’ όμως, όποιος μετανοεί και εκτελεί τις εντολές του Κυρίου θα συγχωρηθεί» (Διδαχή και Διαθήκες 1:31-32). Με παρόμοιο τρόπο, δεν θα πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς ως προς το πώς ζούμε και υπερασπιζόμαστε τις εντολές του Θεού, αλλά για να αντιπροσωπεύουμε πλήρως την αγάπη του Θεού, πρέπει να αγαπούμε αλλήλους τόσο ανοικτά και ολοκληρωτικά, που κανείς να μη νιώθει εγκαταλελειμμένος ή μόνος ή απελπισμένος.

Μιλώντας για κατάθλιψη και αυτοκτονία

Τα αισθήματα κατάθλιψης είναι αληθινά και μπορεί να είναι συντριπτικά και εξουθενωτικά. Συχνά, η επαγγελματική συμβουλευτική και η ιατρική περίθαλψη μπορούν να βοηθήσουν ανθρώπους να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη. Όταν αισθήματα κατάθλιψης μετατρέπονται σε σκέψεις για αυτοκτονία, είναι κρίσιμο να έχουμε κάποιον στον οποίον να μιλήσουμε. Τα άτομα με τάσεις αυτοκτονίας είναι σε σημαντικό σωματικό, διανοητικό ή συναισθηματικό πόνο. Συχνά είναι απομονωμένα και ενδέχεται να νιώθουν ότι δεν έχουν ελπίδα για το μέλλον. Ενδέχεται να νιώθουν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τελειώσουν τον πόνο που παραλύει, εκτός κι αν αφαιρέσουν την ίδια τους τη ζωή. Συχνά υπάρχουν οι σκέψεις για θάνατο με αυτοκτονία, λαμβάνονται υπ’ όψιν και λαμβάνονται εκ νέου υπ’ όψιν προτού γίνει οποιαδήποτε απόπειρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περισυλλογής, η επέμβαση μπορεί να σώσει μια ζωή.

Η πρόληψη της αυτοκτονίας αρχίζει με την αναγνώριση των προειδοποιητικών σημαδιών.

Αν φαίνεται ότι κάποιος μπορεί να είναι σε κίνδυνο, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να μιλήσει μαζί του γι’ αυτό. Μπορεί να φανεί άβολο ή απρεπές, αλλά τα άτομα που έχουν κατάθλιψη συχνά χρειάζονται απεγνωσμένα κάποιον στον οποίον να μιλήσουν, κάποιον να τα βοηθήσει να επεξεργασθούν σκέψεις και συναισθήματα. Οι συνομιλίες αυτές μπορεί να είναι δύσκολες, αλλά είναι κρίσιμες στη μείωση των συναισθημάτων απομονώσεως και απογνώσεως που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοκτονία.