Bliska mi osoba jest homoseksualistą. Co mam zrobić?

Zacznij od miłości

Mówienie o pociągu do osób tej samej płci może być przerażające i dezorientujące. Twoje dziecko, małżonek lub członek rodziny być może nie wiedzą, jak o tym rozmawiać. Czasami możesz czuć, że jesteś niewłaściwą osobą do poruszania takiego tematu. Mimo że może nie zawsze będziesz wiedzieć, jak reagować na problemy, z jakimi mierzy się członek twojej rodziny, nigdy nie będziesz żałować tego, że wyciągnąłeś do niego pomocną dłoń w duchu miłości i zrozumienia.

Nigdy nie pożałujesz, że powiedziałeś: „Kocham cię”.

Nigdy nie będziesz żałować, że objąłeś i uścisnąłeś bliską ci osobę. Nigdy nie pożałujesz, że słuchałeś. Nigdy nie pożałujesz, że próbowałeś zrozumieć.

Jeśli zareagujesz zbyt gwałtownie, zdenerwujesz się lub powiesz coś, czego będziesz później żałować, nie zniechęcaj się. To jest jedna chwila w trwającej całe życie rozmowie. Nigdy nie jest za późno, aby przeprosić.

Jeśli dowiesz się od osoby trzeciej, że bliski ci człowiek odczuwa pociąg do osób tej samej płci, nie bierz tego do siebie. Mówienie o pociągu do osób tej samej płci może być przerażające i dezorientujące. Bliska ci osoba może nie wiedzieć, jak z tobą o tym rozmawiać.

Smutek jest czymś naturalnym. Masz wrażenie, że marzenie o „doskonałej” rodzinie się oddala? Czy boisz się utraty bliskiej relacji? Czy boisz się, że bliska ci osoba nie będzie traktowana z życzliwością? Te uczucia są normalne. Nie ma potrzeby wstydzić się smutku.

Nie obwiniaj się, że ktoś bliski odczuwa pociąg do osób tej samej płci. To nie jest niczyja wina. Obwinianie nie jest ani konieczne, ani pomocne.

Szukaj wskazówek duchowych

Twoja najmniej efektywna modlitwa jako członka rodziny zaczyna się od pytania „dlaczego?”. Druga, podobna jej, brzmi zaś: „Proszę, natychmiast to od nas odsuń”. Najbardziej użyteczne pytanie, jakie możesz zadać, brzmi: „Jak?”. Jak mogę pomóc? Jak mogę być wsparciem dla bliskiej mi osoby? Jak możemy się czegoś z tego nauczyć?

Zdobywaj wszelką wiedzę na ten temat i ucz się wszystkiego, czego możesz. Porozmawiaj ze swoim biskupem lub prezydentem gminy i przyjmij rady od upoważnionego sługi Pana. Jeśli odczuwasz taką potrzebę, poproś go o błogosławieństwo kapłańskie, aby pomógł ci zaspokoić potrzeby bliskiej osoby. Niektórzy ludzie nabierają odpowiedniej perspektywy, spotykając się z grupami wsparcia lub uczęszczając do świątyni. Tak naprawdę nie ma lepszego miejsca na znalezienie spokoju i zyskanie szerszej perspektywy niż świątynia.

Buduj zrozumienie

Otaczaj się ludźmi, którzy cię podbudowują. Niektórzy ludzie są troskliwi. Inni są ciekawscy. Odpowiadanie na pytania może pomóc w budowaniu zrozumienia, ale może być również wyczerpujące. Upewnij się, że ładujesz swój duchowy akumulator, spędzając czas w wartościowy sposób w świętych miejscach. A nikt nie troszczy się o to bardziej niż twój Ojciec w Niebie.

Nauka, jak być rodzicem podczas tej podróży, będzie wymagała wysiłku. Kiedy będziesz starać się o towarzystwo Ducha, zbliżysz się do Boga, do twojego dziecka i, jeśli ma to zastosowanie, do twojego małżonka. Pamiętaj, aby szanować wolną wolę. Jeśli twój współmałżonek nie zgadza się z tym, jak chcesz sobie radzić z tą sytuacją, podejdź do tego z szacunkiem. Jeśli twoje dziecko podejmie decyzję, z którą się nie zgadzasz, w uprzejmy sposób powiedz mu, jak się z tym czujesz. Nigdy nie próbuj nikogo kontrolować ani nikim manipulować. Poświęć takiej osobie czas i zapewnij o swojej miłości.

Równowaga pomiędzy miłością a prawem

„Wielu z nas, świętych w dniach ostatnich — nie wszyscy, ale wielu z nas — jest skłonnych nalegać na przestrzeganie prawa i czyni to w sposób pozbawiony miłości.

Otrzymuję wiele listów od osób, które są zdruzgotane wyborami podejmowanymi przez kogoś z ich rodziny. I mówią: ‘Co mamy robić?’. Pierwszą rzeczą, którą zawsze proponuję, jest to, żeby stale ich kochali. Ostatecznie, jest to coś, co zawsze można zrobić. Musimy pamiętać o przykazaniach Pana, o których będę mówić jako o prawie, a także o wielkim przykazaniu, jakim jest miłowanie się nawzajem. I te dwie kwestie popadają w konflikt, kiedy ktoś, z kim jesteśmy związani, nie przestrzega przykazań, czyli nie przestrzega prawa. A to sprawia, że trudniej jest nam się z taką osobą spotykać i ją kochać. A jednak, jeśli kochamy tę osobę, i jednocześnie trzymamy się mocno tego, co jest naszym obowiązkiem wobec prawa, jest to możliwe […].

Nie powinniśmy rozpoczynać naszych interakcji z ludźmi, którzy dokonują innych wyborów, niż my chcemy, od kłótni na temat podjętych przez nich wyborów. Lepiej jest zacząć od pytań typu: Jaki jest twój punkt widzenia? Jakie są twoje podstawowe wartości? Co chcesz osiągnąć? A potem, w tym kontekście, możemy wyjaśnić, że przejmujemy się przykazaniami Pana, ponieważ ważne jest dla nas, abyśmy pozostawali na ścieżce wiodącej do życia wiecznego.

Otrzymaliśmy przykazania. Kiedy przestrzegamy tych przykazań, jesteśmy posłuszni. Konsekwencją bycia posłusznym przykazaniom jest to, że pozostajemy w harmonii z wiecznym prawem, które pozwala nam wzrastać i rozwijać się ku życiu wiecznemu. Zbawiciel nakazał Swoim naśladowcom: ‘abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem’ (Ew. Jana 13:34). Przypatrzmy się więc, w jaki sposób On nas kocha. Złożył z siebie ofiarę za nas. Zawsze troszczył się o poszczególne osoby. Miał wspaniałe podejście do ludzi. Myślę, że to wszystko stanowi wyznacznik tego, w jaki sposób możemy miłować się nawzajem tak, jak On nas kocha. Jeśli stawiamy Go jako wzór do naśladowania, powinniśmy zawsze starać się wyciągać rękę, aby włączać każdego” (Dallin H. Oaks, „Love and Law”, strona internetowa: ChurchofJesusChrist.org).

Boska miłość nie usprawiedliwia grzechu — „Albowiem ja, Pan, nie mogę patrzeć na grzech nawet z najmniejszym pobłażaniem” — ale pragnie wybaczać — „Wszelako temu, kto odpokutuje i postępuje wedle przykazań Pana, zostanie przebaczone” (Doktryna i Przymierza 1:31–32). W podobny sposób i my nie powinniśmy rezygnować z przestrzegania i bronienia przykazań Boga, ale jednocześnie — przez przykład Bożej miłości — musimy kochać się nawzajem tak otwarcie i bezgranicznie, by nikt nie czuł się opuszczony, osamotniony czy pozbawiony nadziei.

Rozmowa o depresji i samobójstwie

Depresja jest poważną chorobą, która przytłacza i osłabia człowieka. Często interwencja psychologiczna i medyczna może pomóc ludziom radzić sobie z depresją. Kiedy depresja prowadzi do myśli samobójczych, ważne jest, aby z kimś porozmawiać. Ludzie, którzy mają myśli samobójcze, odczuwają znaczący ból fizyczny, psychiczny i emocjonalny, często izolują się i mogą mieć wrażenie, że nie ma nadziei na przyszłość. Mogą myśleć, że nie ma innego sposobu na zakończenie tego wyniszczającego bólu, jak tylko odebrać sobie życie. Często pojawiają się myśli o śmierci samobójczej i są kontemplowane, i wielokrotnie rozważane, zanim taka osoba podejmę próbę. W tym okresie kontemplowania interwencja innych osób może uratować życie.

Zapobieganie samobójstwu zaczyna się od rozpoznawania znaków ostrzegawczych. Aby zapoznać się z listą znaków ostrzegawczych, odwiedź stronę internetową: American Foundation of Suicide Prevention.

Jeśli wydaje ci się, że ktoś może znajdować się w niebezpieczeństwie, najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, jest rozmowa z tą osobą na ten temat. Może to się wydawać niezręczne lub aroganckie, niemniej kiedy ludzie mają depresję, często desperacko potrzebują kogoś, z kim mogą porozmawiać; kogoś, kto pomoże im poukładać myśli i uczucia. Te rozmowy mogą być trudne, ale mają kluczowe znaczenie w ograniczaniu poczucia izolacji i beznadziei, które mogą doprowadzić do samobójstwa. Jeśli uważasz, że istnieje bezpośrednie ryzyko podjęcia przez kogoś próby samobójczej, zadzwoń na krajową linię zapobiegania samobójstwom: 800-70-2222; linia w Stanach Zjednoczonych 1-800-273-TALK (8255).

Crisis Help Lines, ChurchofJesusChrist.org