1. I stało się, że z przykazania Pana sporządziłem płyty z metalu, abym mógł na nich wyryć dzieje mojego ludu. I na płytach, które wykonałem, wyryłem dzieje mego ojca, a także naszej wędrówki przez pustkowie i proroctwa mego ojca; a także wiele moich własnych proroctw wyryłem na nich.

2. I gdy to czyniłem, nie wiedziałem, że Pan nakaże mi przygotować te płyty, dlatego dzieje mojego ojca i rodowód jego ojców oraz większość naszych przeżyć na pustkowiu są wyryte na pierwszych płytach, o których wspomniałem. Zatem to, co nastąpiło, zanim przygotowałem te płyty, zaprawdę jest opisane bardziej szczegółowo na pierwszych płytach.

3. Gdy zgodnie z przykazaniem przygotowałem te płyty, ja, Nefi, otrzymałem przykazanie, że posługa oraz proroctwa — proste i cenne ich fragmenty — powinny być zapisane na tych płytach; i aby to, co będzie zapisane, zostało zachowane dla nauczania mojego ludu, który posiądzie tę ziemię, a także dla innych mądrych celów znanych tylko Panu.

4. A więc ja, Nefi, pisałem na innych płytach, które podają dzieje, to jest podają bardziej szczegółowy opis wojen, sporów i zniszczenia mojego ludu. Uczyniwszy to, nakazałem mojemu ludowi, że ma tak samo czynić, gdy mnie już nie będzie. Nakazałem mu też, aby przekazywał te płyty z pokolenia na pokolenie, czyli prorok prorokowi, aż do otrzymania innych przykazań Pana.

5. Relację z przygotowania płyt przytoczę później; oto zatem przechodzę do tego, co zapowiedziałem; a czynię to, aby wiedza o świętszych sprawach przetrwała pośród mego ludu.

6. Jednakże piszę na tych płytach tylko to, co uważam za święte. I jeśli w tym błądzę, błądzili też dawni prorocy. I nie usprawiedliwiam się ze względu na innych, ale ze względu na słabość w ciele, która jest we mnie, usprawiedliwiam się.

7. Oto niektórzy ludzie uważają pewne sprawy za niezwykle ważne zarówno dla ciała, jak i dla duszy, a inni mają je za nic i depczą po nich swymi stopami. Zaiste, ludzie depczą swymi stopami samego Boga Izraela; powiadam wam, depczą swymi stopami, a mówiąc innymi słowy — mają Go za nic i nie zważają na Jego rady.

8. I przyjdzie On, zgodnie ze słowami anioła, w sześćset lat od czasu, gdy mój ojciec opuścił Jerozolimę.

9. I świat, ze względu na niegodziwość ludzi, będzie miał Go za nic; dlatego ubiczują Go, a On na to pozwoli, będą Go bili, a On na to pozwoli. Oto będą na Niego pluli, a On na to pozwoli z racji Swej tkliwej dobrotliwości i cierpliwości wobec dzieci ludzkich.

10. I Bóg naszych ojców, których wyprowadził z niewoli egipskiej i zachował na pustkowiu, zaprawdę, Bóg Abrahama i Izaaka, i Bóg Jakuba, według słów anioła, wyda się w ręce niegodziwych ludzi jako człowiek, aby został podniesiony, zgodnie ze słowami Zenoka, i ukrzyżowany, zgodnie ze słowami Neuma, i złożony w wykutym w skale grobie, zgodnie ze słowami Zenosa, który mówił o trzech dniach ciemności, co będzie dane jako znak Jego śmierci ludziom zamieszkującym wyspy morza, a szczególnie tym, którzy są z domu Izraela.

11. Albowiem tak powiedział prorok: Zaprawdę, Pan Bóg nawiedzi tego dnia cały dom Izraela, niektórych nawiedzi, przemawiając do nich z racji ich prawości, przynosząc im wielką radość i zbawienie, a innych nawiedzi grzmotami i błyskawicami Swej mocy, przez nawałnicę, ogień, dym i chmury ciemności, przez otwarcie ziemi i wyniesienie gór.

12. I wszystko to na pewno nastąpi — mówi prorok Zenos — i skały ziemi będą pękać, i, słysząc jęki ziemi, wielu królów na wyspach morza zawoła pod wpływem Ducha Boga: Bóg natury cierpi.

13. A co się tyczy tych, którzy są w Jerozolimie — mówi prorok — będą oni nękani przez wszystkich ludzi, bo ukrzyżowali Boga Izraela i odwrócili swe serca, zaprzeczając znakom, dziwom, mocy i chwale Boga Izraela.

14. I ponieważ odwrócili swe serca od Świętego Izraela — mówi prorok — i wzgardzili Nim, będą się błąkać w ciele, i zginą, i staną się przedmiotem szyderstwa i pośmiewiskiem, i będą znienawidzeni pośród wszystkich narodów.

15. Jednakże, gdy nadejdzie dzień — mówi prorok — że nie będą więcej odwracać swoich serc od Świętego Izraela, wtedy wspomni On przymierza, które zawarł z ich ojcami.

16. Zaiste, wtedy wspomni On wyspy morza; zaiste, i wszystkich ludzi, którzy są z domu Izraela, zgromadzę, mówi Pan, zgodnie ze słowami proroka Zenosa, z czterech krańców świata.

17. I cała ziemia ujrzy zbawienie Pana — mówi prorok — każdy naród, plemię, język i lud będzie błogosławiony.

18. I ja, Nefi, piszę to dla mojego ludu, że może będę mógł go nakłonić do pamiętania o Panu, ich Odkupicielu.

19. I mówię to do całego domu Izraela, jeśli stanie się, że otrzyma te rzeczy.

20. Oto pod wpływem ducha, co czyni mnie znużonym we wszystkich moich stawach, martwię się o tych, którzy są w Jerozolimie; bowiem gdyby Pan nie był miłosierny, ukazując mi ich, jak ukazywał to prorokom w dawnych czasach, ja także bym zginął.

21. I pewne jest, że ukazał o nich wszystko prorokom w dawnych czasach, i ukazał także wiele o nas samych, przeto jest to zapisane na płytach z mosiądzu, powinniśmy więc to znać.

22. Teraz stało się, że ja, Nefi, uczyłem o tym moich braci; i stało się, że czytałem im wiele z tego, co było wyryte na płytach z mosiądzu, aby wiedzieli, co w dawnych czasach czynił Pan ludziom na innych ziemiach.

23. I czytałem im wiele z tego, co było zapisane w księgach Mojżesza; lecz aby w większym stopniu nakłonić ich do wiary w Pana, ich Odkupiciela, czytałem im słowa proroka Izajasza i odnosiłem do nas wszystkie pisma święte, abyśmy się z tego uczyli i mieli korzyść.

24. Dlatego powiedziałem im: Słuchajcie słów proroka, wy, którzy jesteście resztką z domu Izraela, gałęzią odłamaną od niego; słuchajcie słów proroka skierowanych do całego domu Izraela i odnoście je do siebie, abyście mogli mieć nadzieję tak samo, jak wasi bracia, od których zostaliście odłamani. Tak oto pisał ten prorok.