1 Ve şimdi işte, öyle oldu ki ülkedeki bütün herkes bu sözleri duyup tanık oldu. Ve bu sözlerden sonra ülkede saatlerce sessizlik oldu.

2 Çünkü halkın şaşkınlığı o kadar büyüktü ki ölen akrabaların kaybından dolayı ağlayıp sızlanmayı bıraktılar; bu yüzden bütün ülkede saatlerce süren bir sessizlik oldu.

3 Ve öyle oldu ki halk yeniden bir ses duydu; ve herkes sesi işitti ve şunların söylendiğine tanık oldu:

4 Ey Yakup’un soyundan gelen, evet, İsrail Evi’nden olan harap edilmiş bu büyük şehirlerin halkı, bir tavuğun civcivlerini kanatları altına topladığı gibi, seni kaç kez toplayıp besledim.

5 Ve yine, civcivlerini kanatları altına toplayan bir tavuk gibi sizleri kaç kez toplamak istedim, evet, ey düşen İsrail Evi’nin halkı; evet, ey Yeruşalem’de oturan İsrail Evi’nin halkı, siz de düşüp gittiniz; evet, civcivlerini toplayan bir tavuk gibi sizleri toplamak istedim, ama siz istemediniz.

6 Ey esirgediğim İsrail Evi! Yürekten tövbe eder ve bana dönersen, civcivlerini kanatları altına toplayan bir tavuk gibi seni her seferinde toplayacağım.

7 Fakat yürekten tövbe edip bana dönmezsen, ey İsrail Evi, atalarınla yaptığım antlaşma yerine geleceği zamana kadar, oturduğun yerler ıssız kalacak.

8 Ve şimdi öyle oldu ki halk bu sözleri duyduktan sonra, işte akrabalarını ve dostlarını yitirdiği için yeniden ağlayıp sızlanmaya başladı.

9 Ve öyle oldu ki üç gün böyle geçti. Ve sabah oldu ve ülkenin üzerinden karanlık çekildi ve yerin sarsılması durdu ve kayaların yarılması durdu ve korkunç inilti sesleri kesildi ve gürültülü sesler yok oldu.

10 Ve yer yeniden birleşti ve durdu; ve canları esirgenmiş olanların yası, ağlayıp dövünmeleri son buldu; ve yasları sevince ve yaktıkları ağıtlar Fidye ile Kurtaracıları, Rab İsa Mesih’e şükür ve övgüye dönüştü.

11 Ve peygamberlerin şimdiye kadar söylemiş oldukları Kutsal Yazılar yerine gelmişti.

12 Ve kurtarılanlar halkın arasındaki daha doğru olanlardı; ve peygamberleri taşlamayıp kabul edenler bunlardı; ve azizlerin kanını dökmeyip esirgenmiş olanlar bunlardı.

13 Ve onlar esirgendi ve yerin dibine batırılıp gömülmediler; ve denizin derinliklerinde boğulmadılar; ve ateşle yakılmadılar; ne üzerlerine bir şey düştü ne de ezilerek öldüler; ve hortuma yakalanıp götürülmediler; ne karanlıktan ne de buharlı dumandan etkilendiler.

14 Ve şimdi okuyan anlasın; elinde Kutsal Yazılar bulunan onları araştırsın ve ateşle ve dumanla ve kasırgalarla ve hortumlarla ve yerde açılan yarıkların onları çekip yutmasıyla gelen bütün bu ölüm ve yıkımın ve bütün bu olanların birçok kutsal peygamberin ettiği peygamberlikleri yerine getirip getirmediğini bakıp görsün.

15 İşte, size söylüyorum: Evet, niceleri Mesih’in gelişinde bunların olacağına dair tanıklık etti ve bunlara tanıklık ettikleri için öldürüldüler.

16 Evet, peygamber Zenos bu şeyler hakkında tanıklık etti ve Zenok da bunlardan söz etti; çünkü onların soyundan geriye biz kaldığımız için onlar özellikle bizim hakkımızda tanıklıkta bulundular.

17 İşte, atamız Yakup da, Yusuf’un soyundan geriye kalanların bir bölümü hakkında tanıklıkta bulundu. Ve işte, bizler de Yusuf’un soyundan geri kalanlardan değil miyiz? Ve bizim hakkımızda tanıklık eden bu şeyler atamız Lehi’nin Yeruşalem’den getirmiş olduğu pirinç levhalarda yazılı değil mi?

18 Ve öyle oldu ki otuz dördüncü yılın sonlarında, işte, size göstereceğim ki esirgenmiş olan Nefi halkına ve geçmişte Lamanlı olarak anılıp esirgenmiş olanlara çok büyük lütuf gösterildi ve başlarına o kadar büyük bereketler döküldü ki Mesih, göğe yükseldikten az bir zaman sonra gerçekten kendini onlara gösterdi—

19 Onlara bedenini gösterdi ve onlara hizmet etti; ve onun hizmeti burada anlatılacaktır. Bu yüzden sözlerime şimdilik son veriyorum.